✿✿แชร์ประสบการณ์ ♥ริรักกับหนุ่มญี่ปุ่น♥ เมื่อความบังเอิญทำให้เราได้มาเจอกัน✿✿ (●^o^●) ตอนที่ 2

สวัสดีค่ะชาวพันทิป ^____^

เนื่องจากได้อ่านเรื่องราวแชร์ประสบการณ์แฟนต่างชาติของหลายๆคู่แล้ว เลยอยากแชร์ประสบณ์การณ์ของตัวเองให้กับเพื่อนๆได้อ่านบ้างค่ะ
แต่เรื่องของเราเป็นเรื่องของแฟนญี่ปุ่น ที่เจอกันด้วยความบังเอิญ ^^

ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนนะคะว่า เรื่องราวที่เราจะเขียนต่อไปนี้ เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงในชีวิตของเราค่ะ เรื่องจริง 80% อีก 20% ที่เหลืออาจเปลี่ยนแปลงจากความเป็นจริงนิดหน่อย เพื่อไม่ให้มีผลกระทบต่อบุคคลที่ 3 หรือ 4 ค่ะ

-เราจะเขียนเป็นตอนๆไปนะคะ เพื่อความไม่สับสน เราขอใช้นามแฝงแทนตัวเองว่า N และแทนหนุ่มญี่ปุ่นว่า K นะคะ
-เนื่องจากเราคุยกันเป็นภาษาอังกฤษค่ะ แต่ขอเป็นพิมพ์ไทยล้วน เพื่ออรรถรสในการอ่านจ้า

พร้อมแล้ว~~~ ขอเริ่มเรื่องเลยนะคะ \\^0^//


________________________________________________________________________________________________

ตอนที่ 2 ต่อจากตอนที่แล้ว


เนื่องจากทนความเงียบไม่ไหว เราเลยหยิบกระเป๋าเป้มาเปิด ไม่สงสัยเลยว่าทำไมกระเป๋าถึงหนัก ก็มีทั้งกระเป๋าเครื่องสำอาง กล้อง ที่ชาจสำรองอันใหญ่ สายชาจ กระเป๋าตัง (คือมาแบบรีบๆเลยเห็นอะไรก็จับยัดใส่กระเป๋าหมด ไม่ได้เตรียมล่วงหน้า -"หลิ่วตา และที่เรากำลังหาตอนนี้คือ ขวดน้ำ ขนาดเปิดแอร์แล้วยังร้อนอยู่ เหนื่อย แถมบรรยากาศยังมากดดันอีก เอื้อก! -____-"

K : "ถึงว่าล่ะคุณบอกว่ากระเป๋าหนัก ขนอะไรมาเยอะมากเลยนะครับ ^^" พี่เค้าก็มองเราแบบงงๆ
N : "อ่อ...ค่ะ มันมีแต่ของจำเป็นอ่ะค่ะ ไปไหนก็หอบแบบนี้ไปตลอด" ( ̄▽ ̄;)ถ้าจะบอกว่าไม่ได้เตรียมตัวล่วงหน้าก็ยังไงอยู่ แต่จริงๆแล้วก็หอบแบบนี้ตลอดนะ แค่ว่ามันเบากว่านี้เยอะ 555

หนุ่มญี่ปุ่นเลยเปิดกระเป๋าของเค้าแล้วเอาไกด์บุ๊คออกมาอ่านบ้าง (คงหาอะไรทำเหมือนกันสินะ อยู่เงียบๆแล้วมันกดดันใช่ม้ายยย?)
K : "จากนี่ไปเอเชียทีคไกลมั้ยครับ?"
เราก็หันไปก้มดูแผนที่ ไกลพอสมควรแหะ ถ้านั่งแท็กซี่คงอีกชาติกว่าจะถึง
N : "ก็...นิดหน่อยค่ะ แต่นั่งรถไฟฟ้าไปแปปเดียวเองแหละ แล้ว...นี่คุณอยากจะไปที่ไหนอีกคะ?"
K : "อืมมมม์ ที่นี่ (วัดอรุณดิ์) ที่นี่ (สะพานพระราม  แล้วก็ที่นี่ครับ (สีลม) ผมอยากจะไปทานอาหารไทยอร่อยๆ ตามที่ไกด์บุ๊คบอก แต่ถามคนไทยน่าจะแนะนำได้ดีกว่า คุณพอจะรู้มั้ยว่าที่ไหน?"
N : "เอ่อ......" (ที่ไหนหว่า!? คิดไม่ออก 555) "อยากกินอะไรอ่ะคะ? ข้าว? นูเดิ้ล? บุฟเฟ่?"
K : "อะไรก็ได้ครับ ^^"
N : "........." -____- คิดยากกว่าเดิม เบื่อคำนี้ที่ซู้ดดดด~~

ต่างคนก็ต่างก้มดูไกด์บุ๊คด้วยความเคร่งเครียด มองหาร้านอาหาร ที่นั่นก็โอ ที่นี่ก็โดน แต่ไม่รู้จะเลือกที่ไหนดี มันเลือกไม่ถูก พอดูเสร็จพี่แกก็เก็บหนังสือ แล้วต่างคนก็ต่างมองหน้ากันแต่ไม่รู้จะพูดอะไร (-////-) เอ่อ.... เงียบกันอีกแล้วสิน้าาาา~~ T^T หันหน้าหนีก่อน อาย~ -...- หาไรทำเร็ววววว ความเงียบมันกดดัน เหมือนจะทำให้เป็นโรคประสาทได้เลยนะ มองโน่น มองนั่น มองนี่ มองอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่หน้าของเค้า พี่เค้าก็งงว่าเราจะมองหาอะไร ห้องก็มีอยู่แค่นี้ -"- แต่ๆ สายตาเราไปสะดุด ใช่แล้ว! นั่นไง! รีโมททีวีผู้ช่วยชีวิต! (*/∇\*)เปิดทีวีสิครับ รอไรรรร!? เปิดมามีรายการเกี่ยวกับความงาม มีพิธีกรเกย์หนุ่มสุดหล่อ อยู่ดีๆพี่แกก็ถามเราว่า ทำไมประเทศไทยถึงมี เลดี้บอย และเกย์ เยอะจัง? ไอ้เราก็ได้แต่ตอบว่า "ไม่รู้" (ก็มันไม่รู้จริงๆนี่หว่า) -___- เราก็เลยลองถามย้อนกลับไปว่าทำไม? คุณชอบหรอ? เค้าก็บอก No no no! แล้วก็ขำ เราเลยบอกถ้าชอบก็บอกกันได้ สมัยนี้เค้าเปิดเผยกันหมดแล้วว่าเป็น เดี๋ยวจะพาไปแถวสีลม แหล่งเกย์เด็ดๆมีเยอะ อิอิ พี่แกก็พูดเสียงดังว่า Noooooooo! 555 เปิดอีกช่องก็เป็นฟุตบอลไทย โอเค ดูนี่แหละ ฆ่าเวลา เอาเข้าจริงๆ เราไม่ใช่คอบอลนะ ดูก็ไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่ด้วย แต่ต้องแกล้งทำเป็นสนุก และสนใจกับมันมาก -__- "โอ้โห! ไทยแลนด์สู้ๆ!" เราตะโกนร้องเหมือนว่าจะสนุก -"- สู้เค้า!! วิ่งเลย สู้ๆ! เอาเหม่งโหม่งฟุตบอลเลย! เตะอัดมันเลย! พี่แกก็ขำแล้วงงว่าเราพูดอะไร พูดภาษาไทยล้วนๆ -____-"

  4โมง ผ่านไปอย่างเชื่องช้า~ เราได้แต่มองนาฬิกาข้อมือ ที่เข็มวินาทีค่อยๆขยับไปทีละนิดๆ เฮ้อออออ~~~ ถอนหายใจยาวๆ เวลานะเวลา ทีอยากจะให้เดินช้ากลับเดินเร็ว ทีอยากจะให้ผ่านไปเร็วๆนี่เหมือนต้องรอเป็นชาติ
4โมงครึ่ง ผ่านไปยิ่งกว่าเต่าคลาน~~~ เราตั้งหน้าตั้งตารอแบบใจจดใจจ่อมาก ( ̄・____・ ̄) ในที่สุด.... ทนไม่ไหวแล้วเว้ยยยยย!!! ( #`Д´) !เราเลยลุกขึ้นเตรียมกระเป๋า พี่เค้าก็รีบลุกตาม พากันออกไปเอเชียทีค~~~ ^^

พอไปถึงอากาศก็เย็นพอดี เราพากันเดินเล่นไปรอบๆแล้วเริ่มพากันหิว ท้องเริ่มร้องโครกครากแบบไม่เกรงใจคนข้างๆ (เค้าไม่ได้ตั้งใจนะ..) -.....- สักพักก็ถามกันว่าจะกินอะไร? คำตอบก็ยังเป็นคำตอบยอดฮิตเหมือนเดิม "Up to you~" เราเริ่มรู้สึกหงุดหงิดกับคำนี้ พอหนุ่มญี่ปุ่นเห็นเราสีหน้าอารมณ์บ่อจอย สุดท้ายเค้าก็เลือกจบลงด้วยร้านอิตาเลียนที่มีอาหารไทยด้วย  พิซซ่า สปาเก็ตตี้ แล้วก็ไก่ย่างข้าวเหนียว และเป็นครั้งแรกที่พี่แกได้กินข้าวเหนียวกับไก่ย่างจิ้มแจ่ว ( ̄▽ ̄)แซ่บอย่าบอกใครเลยใช่มั้ย? แต่เรารู้สึกเกรงๆ กินข้าวแบบไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่เลย อาจจะเป็นเพราะนี่คือ Dinner ครั้งแรกของพวกเรา พอหันไปมองทางพี่เค้า อย่าว่าแต่เราที่เกรงเลย พี่เค้าก็ดูเกรงๆเหมือนกัน 5555
โอ๊ะ! วันนี้หนุ่มญี่ปุ่นใจดีเลี้ยงข้าวด้วย~ ขอบคุณก๊าบบบบ~ \\^O^//


รูปตอนหนุ่มญี่ปุ่นได้กินข้าวเหนียวไก่ย่างจิ้มแจ่วครั้งแรกค่ะ






อิ่มแล้วก็เดินเล่น เดินย่อย แต่สิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับเราก็คือถ่ายรูปค่ะ ถ่ายรูป พี่เค้าไม่ค่อยชอบถ่ายรูปเท่าไหร่ เราก็เลยใช้ให้พี่เค้าถ่ายรูปให้เราแทน จนตอนนี้ไม่รู้ว่า ใครพาใครมาเที่ยวกันแน่ แล้วเราก็ถ่ายเซลฟี่ด้วยกัน อยู่ดีๆก็มีลุงคนไทยใจดีคนนึงมาขอถ่ายรูปให้พวกเรา ลุงแกก็สปีคอิ้งลิชเต็มที่ คิดว่าเราไม่ใช่คนไทย (อีกละ) -_____- หนุ่มญี่ปุ่นก็ขำแล้วคุยกะเราว่า "เห็นมั้ย คุณดูไม่เหมือนผู้หญิงไทยเลยจริงๆ" จ้ะ... เอาที่พี่สบายใจละกัน...

ถ่ายรูปหน่อย แต่พี่เค้าไม่ค่อยชอบถ่ายเท่าไหร่ค่ะ 555




ใช้ให้เค้าถ่ายให้แล้วค่ะตอนนี้





สรุปไม่รู้ใครพาใครมาเที่ยวแล้ว ><




รูปที่คุณลุงผู้ใจดีอาสาถ่ายให้ค่ะ ^^




เดินไปอีกด้าน มีคนจุดพลุเล็กๆ เราก็รีบพากันไปดู แต่ถ่ายไม่ทันสักรูป เพราะเค้าจุดเร็วมาก แต่ช่างมันเถอะ วันนี้มีรูปเยอะแล้ว -"- เวลาผ่านไปจนถึง 2 ทุ่มกว่าๆ เราเลยพากันลงเรือกลับ แต่ตอนกลับนี่สิมีเหตุการณ์ระทึกเกิดขึ้น! คือตอนขากลับเราก็พากันยืนเบียดคนบนเรือ คนพากันอัดแน่นเยอะมากกกกกก แล้วเราก็ตัวเล็กตัวเตี้ยๆ ไม่มีที่จับ มีแต่ต่างชาติตัวใหญ่ๆสูงๆเข้ามาเบียด T^T เลยยืนเอนไปเอนมาพยายามทรงตัวไม่ให้ล้ม พอเรือเทียบท่าเหมือนเรือจะลดความเร็วไม่ทัน เลยกระแทกโครมไปกับยางริมฝั่ง (ขออธิบายแบบสโลโมชั่นตอนนี้นะคะ คิดภาพสโลจะได้อรรถรสในการอ่านมากยิ่งขึ้น) นักท่องเที่ยวก็พากัน กรี๊ดร้อง และล้มระนาว และเรากำลังจะเป็นหนึ่งในนั้นที่กำลังล้ม ทรงตัวไม่อยู่ ค่อยๆเอนไปทีละนิด ทีละนิด ดวงตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ แต่ทันใดนั้น! มีมือใหญ่ๆขาวๆมาคว้าแขนเราไว้ได้ก่อน (กลับมาสู่ภาพปกติค่ะ)
ป๊าบ! เสียงมือหนุ่มญี่ปุ่นคว้าแขนเราด้วยความเร็วสูง (แอบเจ็บแขน)
(O[]O)!!! <--- หน้าเรา
(O_O)!? <--- หน้าพี่เค้า
เราทั้งตกใจทั้งขอบคุณพี่เค้า ทั้งเรือตอนนี้ก็เต็มไปด้วยทั้งเสียงร้องตกใจ และปนเสียงหัวเราะ ต่างคนต่างชะเง้อมองว่าเกิดอะไรขึ้น? แต่สุดท้ายเราก็กลับกันแบบปลอดภัยนะ แค่อุบัติเหตุนิดหน่อย ไม่มีใครเป็นอะไร ไม่มีอะไรร้ายแรง เราไปส่งเค้าที่สถานีนานา พรุ่งนี้เรามีส่งของให้ลูกค้า เลยไม่ว่างที่จะพาเค้าไปเที่ยว -...- พอถึงก็โบกมือบ๊ายบายกัน วันนี้ เหนื่อย ร้อน เหงื่อซก หน้าเยิน ผมฟู อยากจะกลับไปอาบน้ำให้เร็วที่สุดเลยจ้าาาา กลับไปขอนอนต่อยาวๆละกันนะ~~ คร้อกกกกzzZ


อ่านย้อนหลังตอนที่ 1 ที่ลิ้งค์นี้นะคะ  http://pantip.com/topic/35302065
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่