ไทยแก้เกมส์ ญี่ปุ่นเล่นเกมส์

วันนี้เห็นว่า
ขนาดสำรองของสำรองยังเล่นได้ขนาดนี้
เป็นอะไรที่ขัดใจแต่วันนี้ทีมญี่ปุ่นเป็นคนคุมเกมส์ทั้งหมด
เพราะเขาให้ความสำคัญต่อทีมสเก๊ามากๆ อาวุธเบาๆ แต่รู้วิธีใช้ มันก็จะร้ายแรง
ต่างจากไทยวันนี้ งมเข็มในมหาสมุทร ระบบทีม อะไรไม่รู้อลวล อลม่าน สับขา สับตำแหน่งกันไปหมด
บล็อคก็กังวลแผงรับ แผงรับก็กังวลตัวบล็อค หาตัวเองไม่เจอ

ไทยเป็นทีมที่ถนัดรุกเร็ว แต่กลับตั้งรับเกมส์เร็วๆได้ช้ามาก
บอลแรกเขาก็ไม่ได้ดีไปกว่าเรา แต่เขาก็พุ่ง เอากลับมาเล่นได้
บอลรุกเขาก็ไม่ได้หนักไปกว่าเรา แต่เขารู้ว่าจะเล่นกับบล็อคยังไง
แข่งเสร็จนอกจากรอยยิ้มให้กำลังใจกัน เราเคยกลับไปคิดไหมว่า วันนี้รับบอลล้นไปให้เขาตบกลับมากี่ลูก เคยแก้ได้สักทีไหม ใช้เวลากี่ปี

ถ้าเรายังเชื่อว่า เราสูสีกับเขา เกมส์วันนี้จะไม่ออกมาแบบนี้

ที่เราบอกว่าเราทุ่มเทแล้ว มันมีคนที่ทุ่มเทกว่า
ที่เราบอกว่าเราเก่งแล้ว มันมีคนที่เก่งกว่า
ที่เราบอกว่าเราจริงจังแล้ว มันมีคนที่จริงจังกว่า

เราต้องซ้อมให้หนักกว่านี้ คนที่มีพลังคนเดียววันนี้คือ กัปตัน และถ้าไม่มีกัปตัน พังกว่านี้อีก

ทำไมจีนเก่งขนาดนั้น ยังซ้อมทุกเวลาขนาดนั้น
ทำไมญี่ปุ่นต้องวิ่งไล่ทุกลูก ทั้งๆที่มันไกลเกินกว่าจะตามกลับมา
ทำไมนอกสนามบราซิลก็ร่าเริงไม่ต่างจากเรา แต่ดูน่าเกรงขามเสมอเมื่ออยู่ในสนาม

อยากเห็นพลังแบบนั้นในตัวสาวไทยบ้างได้ไหม ขอแบบกัปตันกิฟได้ไหม

ขอให้เปลี่ยน เพื่อ ดีขึ้น
สุ้หน่อย ตั้งใจหน่อย คัดโอลิมปิค ครั้งหน้า ฉันไม่อยากมาซับน้ำตาเธอ...(ฉันอยากซับน้ำตามันบ้าง)