" พี่ตรีฮะ เป็นไงมั่งฮะเมืองแขก ม่วนมั๊ยพี่ แล้วมีอะไรมาฝากน้องมั่ง "

ตรีภูวันมองคนที่เดินรี่เข้าหาเขาทันทีที่เจ้าตัวโผล่หัวเข้าสำนักงาน เสียงถามรัว เขาคาดไว้ไม่มีผิดว่าเจ้าหล่อนจะต้องทวงของฝาก

" ดี " แกล้งตอบสั้นๆแล้วก้มหน้าทำงานต่อ

" พี่ตรี " คนถูกแกล้งทำเสียงกระซิบกระซาบ

"หืมห์" คนเป็นหัวหน้ายังคงทำงานต่อไปคล้ายไม่สนใจเสียงนกเสียงกาที่ลากเก้าอี้มากระซิบกระซาบ

"ไมสั้นจัง ขยายหน่อยสิพี่ เมืองแขกที่ไปมาดียังไงเหรอ" ไอ้นกกาเริ่มยื่นมือมาเกาะโต๊ะทำงาน ตรีภูวันเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ในท่าสบายก่อนจะเริ่มขยายความ "ก็ดีหลายอย่าง"

"แล้วของฝากอ่ะพี่"

"อ้าว เว้ยไอ้นี่ ตกลงอยากรู้เรื่องที่พี่ไปมาจริงๆ หรืออยากได้ของฝากกันแน่"



ธีรดาหัวเราะชอบใจที่เจ้านายมีอาการตบะแตกเล็กๆ ก่อนจะงอนง้อ "ขอหนูดูของฝากก่อนสิคะ อยากรู้ว่าบังกลาเทศมีอะไรให้กินมั่ง น่า ขอกินขนมหน่อย กองทัพเดินด้วยท้องน่า "

" เอ้า เอาไปชิมดู" คนเป็นลูกพี่หยิบของฝากที่เตรียมไว้ ยื่นส่งให้ลูกน้องบรรดาศักดิ์

" ไรเนี่ยพี่ " ลูกน้องคนโปรดทำตาปริบๆ  มองกล่องในมือ จับมันเขย่าๆก่อนจะแกะออกแล้วพบว่ามีซองเล็กๆอัดแน่นเต็มกล่อง

ตรีภูวันยิ้มจางๆ คนตรงหน้าเป็นลูกน้องคนโปรดเพราะเป็นคนเดียวที่มีหากไม่นับผู้ช่วยงานด้านเอกสารและแม่บ้านสำนักงาน " พี่ไม่ลืมของฝากเราหรอกน่า เอา ลองชิมดูสิ อร่อยนะ"

"มันคืออิหยังคะอ้าย"

"มะม่วงกวน ชอบไม่ใช่เหรอ พี่เห็นเราซื้อกินบ่อย ลองดูว่ามะม่วงกวนเมืองแขกจะต่างจากของบ้านเรายังไง "