เชื่อว่ามีหลายคนที่เคยฝันอยากจะเป็นนักบินอวกาศ แต่จะมีซักกี่คนที่สามารถรักษาความฝันนั้น ไม่ปล่อยให้หลุดลอยไปกับเสียงหัวเราะ หรือคำกล่าวที่ว่า “มันเป็นไปไม่ได้” แม้ว่าวันนี้ ดร.พีรวรรณ วิวัฒนานนท์ หรือ พี่แน็ท จะยังไม่ได้เป็นนักบินอวกาศอย่างที่ฝันไว้ แต่วันนี้เธอเป็นหัวหน้าโครงการวิจัยออกแบบและพัฒนายานอวกาศ ขนาดเล็กให้แก่องค์การ NASA ซึ่งเป็นองค์กรด้านอวกาศที่ใหญ่ที่สุดของสหรัฐฯ จากเด็กผู้หญิงที่อ่านหนังสือเกี่ยวกับอวกาศแล้วเกิดสงสัยว่าองค์การ NASA มีอยู่จริงหรือไม่ จนมาเป็น ดร.พีรวรรณ ในวันนี้ไม่ได้เกิดขึ้นได้ง่ายๆ แต่ก็ไม่มีอะไรที่จะหยุดความมุ่งมั่นและความพยายามไปได้ เชื่อว่าเรื่องราวของ ดร.พีรวรรณ จะเป็นแรงบันดาลใจและเป็นตัวอย่างให้หลายๆ คนอย่างแน่นอนค่ะ
ให้ความสำคัญและใส่ใจเรียนรู้ รู้ว่าตนเองอยากเป็น หรือทำอะไร เรียนรู้จากความผิดพลาดและมุ่งมั่นทำให้สำเร็จ
พี่เป็นคนโคราชค่ะ พี่เรียนที่โรงเรียนอนุบาลนครราชสีมาในระดับชั้นประถม และโรงเรียนสุรนารีวิทยาในระดับชั้นมัธยมศึกษา ด้วยความที่พี่เห็นความสำคัญของภาษาอังกฤษ และอยากมีโลกทัศน์ที่กว้าง พี่ได้เข้าร่วมโครงการนักเรียนแลกเปลี่ยนถึง 2 ครั้ง ครั้งแรกไปโครงการ AFS ที่ประเทศออสเตรเลีย ตอนอยู่ชั้นม. 3 และอีกครั้ง เข้าร่วมโครงการนักเรียนแลกเปลี่ยน Thai-American ไปที่ประเทศสหรัฐอเมริกา ตอนอยู่ชั้นม. 4
ตอนอยู่ชั้นม. 5 สอบเอ็นทรานซ์ เข้าสาขาวิศวกรรมการบินที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ แต่สอบไม่ติด พี่รู้สึกเสียใจมาก แต่ก็คิดว่า ไม่เป็นไร เริ่มต้นใหม่ พี่อ่านหนังสือสอบตรง เข้าที่สถาบันเทคโนโลยีนานาชาติสิรินธร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ สาขาวิศวกรรมเครื่องกลได้ในปีเดียวกัน เพราะพี่อยากใช้ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันให้มากขึ้น พี่ศึกษาจบระดับปริญญาตรี ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนื่งเหรียญทอง จาก สถาบันเทคโนโลยีนานาชาติสิรินธร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
จากนั้นพี่ก็ได้รับทุนการศึกษา DAAD-Siemens scholarship ของประเทศ เยอรมันนี ซึ่งในปีนั้นมีนักเรียนไทยที่ได้รับทุนการศึกษานี้จำนวน 6 -7 คน พี่เลือกไปเรียนที่ Technical University of Hamburg-Harburg เมือง Hamburg ระหว่างที่เรียนอยู่นั้นก็ได้มีโอกาสไปฝึกงานกับบริษัทต่างๆ และได้ไปทำการวิจัยที่ Institute of Composite Structures and Adaptive Systems, German Aerospace Center (DLR) ที่เมือง Braunschweig ซึ่งเปรียบเทียบได้กับองค์การ NASA ของประเทศเยอรมัน เป็นระยะเวลา 11 เดือน
การอ่านที่สร้างความสนใจ กระตุ้นความสงสัย และเปิดประตูให้ค้นพบความฝัน
ตอนเด็กๆ พี่มีความสนใจในด้านวิทยาศาสตร์มาก พี่เก็บเงินค่าขนมของตัวเองเพื่อซื้อหนังสือเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีอ่าน ไม่ว่าจะเป็นหนังสือเกี่ยวกับการทดลองวิทยาศาสตร์ ประวัตินักวิทยาศาสตร์ ฯลฯ แล้วพี่ก็อ่านไปเจอเรื่องราวเกี่ยวกับอวกาศและองค์การ NASA ในตอนนั้น พี่ก็เกิดความสงสัยในใจว่า เรื่องราวของอวกาศที่น่าอัศจรรย์นี้มันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ องค์การ NASA มีจริงๆ หรือเปล่า ความสงสัยนั้นทำให้พี่อยากเดินทางไปประเทศสหรัฐอเมริกา การมาเยือนครั้งแรก คือ เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนโครงการ Thai-American ที่มลรัฐมอนทาน่า โดยมีเป้าหมายอันดับแรกคือ จะต้องไปเยี่ยมชมองค์การ NASA ให้ได้
ข้อจำกัดและอุปสรรคเกิดขึ้นได้ แต่ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะยอมแพ้
เมื่อไปถึงสหรัฐฯ พี่ก็ได้รู้ว่า โครงการ Thai-American ในสมัยนั้นมีกฎระเบียบห้ามนักเรียนแลกเปลี่ยนเดินทางออกนอกเขตภูมิภาคที่ถูกส่งมา นั่นหมายความว่าพี่ไม่สามารถเดินทางไปยังมลรัฐฟลอริดาเพื่อไปเยี่ยมชมองค์การ NASA และฐานปล่อยจรวด อย่างที่ตั้งใจไว้ ในตอนนั้นพี่รู้สึกว่าพี่ต้องพยายามทำอะไรซักอย่างเพื่อได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจไว้ พี่จึงเขียนจดหมายไปถึงผู้ที่ดูแลโครงการ Thai-American แม้ว่าภาษาอังกฤษของพี่ในตอนนั้นยังไม่ดีเลยแต่พี่ต้องการอธิบายถึงความรู้สึกให้เขาเข้าใจว่า ความตั้งใจในการมาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ประเทศนี้ คือเพื่อไปเยี่ยมชมองค์การ NASA ที่มลรัฐฟลอริดา ผู้ดูแลโครงการคงเห็นความตั้งใจจึงอนุญาตให้พี่เดินทางไปได้ ตอนนั้นพี่ต้องเดินทางข้ามรัฐตามลำพัง และไปรวมกลุ่มกับนักเรียนไทยที่ถูกส่งไปไปในภูมิภาคใกล้ๆมลรัฐฟลอริดา พี่จึงได้ไปเยี่ยมชม Kennedy Space Center ตามที่ตั้งใจไว้ในที่สุด และพี่ก็ได้เห็นว่า สิ่งที่พี่ได้อ่านได้เห็นรูปภาพจากหนังสือนั้นเป็นเรื่องจริง ทำให้ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา พี่มีความใฝ่ฝันที่ที่จะเข้า องค์การ NASA และมุ่งมั่นที่จะทำให้สำเร็จให้ได้
โพสต่อในคอมเม้นนะคะ หรือเข้าไปอ่านเต็มๆ พร้อมชมภาพประกอบเต็มๆ ได้ที่ลิงค์นี้ค่ะ
http://ostc.thaiembdc.org/2016/?p=4255 
ฝันให้ไกล ไปให้ถึง NASA ดร.พีรวรรณ วิวัฒนานนท์ วิศวกรฝ่ายวิจัยและพัฒนาขององค์การ NASA Langley Research Center
ให้ความสำคัญและใส่ใจเรียนรู้ รู้ว่าตนเองอยากเป็น หรือทำอะไร เรียนรู้จากความผิดพลาดและมุ่งมั่นทำให้สำเร็จ
พี่เป็นคนโคราชค่ะ พี่เรียนที่โรงเรียนอนุบาลนครราชสีมาในระดับชั้นประถม และโรงเรียนสุรนารีวิทยาในระดับชั้นมัธยมศึกษา ด้วยความที่พี่เห็นความสำคัญของภาษาอังกฤษ และอยากมีโลกทัศน์ที่กว้าง พี่ได้เข้าร่วมโครงการนักเรียนแลกเปลี่ยนถึง 2 ครั้ง ครั้งแรกไปโครงการ AFS ที่ประเทศออสเตรเลีย ตอนอยู่ชั้นม. 3 และอีกครั้ง เข้าร่วมโครงการนักเรียนแลกเปลี่ยน Thai-American ไปที่ประเทศสหรัฐอเมริกา ตอนอยู่ชั้นม. 4
ตอนอยู่ชั้นม. 5 สอบเอ็นทรานซ์ เข้าสาขาวิศวกรรมการบินที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ แต่สอบไม่ติด พี่รู้สึกเสียใจมาก แต่ก็คิดว่า ไม่เป็นไร เริ่มต้นใหม่ พี่อ่านหนังสือสอบตรง เข้าที่สถาบันเทคโนโลยีนานาชาติสิรินธร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ สาขาวิศวกรรมเครื่องกลได้ในปีเดียวกัน เพราะพี่อยากใช้ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันให้มากขึ้น พี่ศึกษาจบระดับปริญญาตรี ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนื่งเหรียญทอง จาก สถาบันเทคโนโลยีนานาชาติสิรินธร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
จากนั้นพี่ก็ได้รับทุนการศึกษา DAAD-Siemens scholarship ของประเทศ เยอรมันนี ซึ่งในปีนั้นมีนักเรียนไทยที่ได้รับทุนการศึกษานี้จำนวน 6 -7 คน พี่เลือกไปเรียนที่ Technical University of Hamburg-Harburg เมือง Hamburg ระหว่างที่เรียนอยู่นั้นก็ได้มีโอกาสไปฝึกงานกับบริษัทต่างๆ และได้ไปทำการวิจัยที่ Institute of Composite Structures and Adaptive Systems, German Aerospace Center (DLR) ที่เมือง Braunschweig ซึ่งเปรียบเทียบได้กับองค์การ NASA ของประเทศเยอรมัน เป็นระยะเวลา 11 เดือน
การอ่านที่สร้างความสนใจ กระตุ้นความสงสัย และเปิดประตูให้ค้นพบความฝัน
ตอนเด็กๆ พี่มีความสนใจในด้านวิทยาศาสตร์มาก พี่เก็บเงินค่าขนมของตัวเองเพื่อซื้อหนังสือเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีอ่าน ไม่ว่าจะเป็นหนังสือเกี่ยวกับการทดลองวิทยาศาสตร์ ประวัตินักวิทยาศาสตร์ ฯลฯ แล้วพี่ก็อ่านไปเจอเรื่องราวเกี่ยวกับอวกาศและองค์การ NASA ในตอนนั้น พี่ก็เกิดความสงสัยในใจว่า เรื่องราวของอวกาศที่น่าอัศจรรย์นี้มันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ องค์การ NASA มีจริงๆ หรือเปล่า ความสงสัยนั้นทำให้พี่อยากเดินทางไปประเทศสหรัฐอเมริกา การมาเยือนครั้งแรก คือ เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนโครงการ Thai-American ที่มลรัฐมอนทาน่า โดยมีเป้าหมายอันดับแรกคือ จะต้องไปเยี่ยมชมองค์การ NASA ให้ได้
ข้อจำกัดและอุปสรรคเกิดขึ้นได้ แต่ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะยอมแพ้
เมื่อไปถึงสหรัฐฯ พี่ก็ได้รู้ว่า โครงการ Thai-American ในสมัยนั้นมีกฎระเบียบห้ามนักเรียนแลกเปลี่ยนเดินทางออกนอกเขตภูมิภาคที่ถูกส่งมา นั่นหมายความว่าพี่ไม่สามารถเดินทางไปยังมลรัฐฟลอริดาเพื่อไปเยี่ยมชมองค์การ NASA และฐานปล่อยจรวด อย่างที่ตั้งใจไว้ ในตอนนั้นพี่รู้สึกว่าพี่ต้องพยายามทำอะไรซักอย่างเพื่อได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจไว้ พี่จึงเขียนจดหมายไปถึงผู้ที่ดูแลโครงการ Thai-American แม้ว่าภาษาอังกฤษของพี่ในตอนนั้นยังไม่ดีเลยแต่พี่ต้องการอธิบายถึงความรู้สึกให้เขาเข้าใจว่า ความตั้งใจในการมาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ประเทศนี้ คือเพื่อไปเยี่ยมชมองค์การ NASA ที่มลรัฐฟลอริดา ผู้ดูแลโครงการคงเห็นความตั้งใจจึงอนุญาตให้พี่เดินทางไปได้ ตอนนั้นพี่ต้องเดินทางข้ามรัฐตามลำพัง และไปรวมกลุ่มกับนักเรียนไทยที่ถูกส่งไปไปในภูมิภาคใกล้ๆมลรัฐฟลอริดา พี่จึงได้ไปเยี่ยมชม Kennedy Space Center ตามที่ตั้งใจไว้ในที่สุด และพี่ก็ได้เห็นว่า สิ่งที่พี่ได้อ่านได้เห็นรูปภาพจากหนังสือนั้นเป็นเรื่องจริง ทำให้ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา พี่มีความใฝ่ฝันที่ที่จะเข้า องค์การ NASA และมุ่งมั่นที่จะทำให้สำเร็จให้ได้
โพสต่อในคอมเม้นนะคะ หรือเข้าไปอ่านเต็มๆ พร้อมชมภาพประกอบเต็มๆ ได้ที่ลิงค์นี้ค่ะ http://ostc.thaiembdc.org/2016/?p=4255