มีใครเป็นบ้างรึป่าว เสพติดความเจ็บปวด ที่รอวันพัง ..

ตั้งแต่แรกเริ่มที่คบกันมีปัญหามาตลอด ปัญหาเกี่ยวกับคนเก่าๆของเค้าที่เคยคบเคยกิ้กกัน
เราบอกทุกครั้งว่าไม่โอเค  แต่การเคียกันแต่ระครั้งมันเหมือนพูดกับลมที่หายไปกับอากาศเมื่อขึ่นวันใหม่
ปัญหาซ้ำๆกลับมาเรื่อยๆ จากคนแรก มาคนที่สอง คนที่สองไปคนที่สาม

เวลามีปัญหามีปากเสียงกัน เราพูดอย่างเค้าพูดออกไปอีกอย่าง  
เราไม่รู้ว่าเราใช้ภาษาไทยไม่ถูกต้องหรือคนอ่าน มันโง่ แบบที่คิดอะไรไม่ได้เลยว่าแต่ระประโยคหมายความอะไร
และในทุกๆครั้งเราต้องยอมหยุดเอง  จบเอง  เพราะมันเหนื่อยมากจริงๆที่จะต้องคุย พยามพูดวนๆไห้อีกฝ่ายเข้าใจตรงกัน
แต่ก็ไม่ช่วยอะไรไห้ดีขึ้นเลย ได้กลับมาเพียงพูดอะไรไปก็เถียงทุกอย่าง แบบไม่รับผิดใดๆ  ต้องมีข้ออ้างในมุมของตัวเอง

พอเรื่องนั่นจบรับปากว่าจะปรับปรุง สุดท้ายก็มีปัญหาเดิมๆกลับมาอีก จนเรียกได้ว่าคงเป็นสันดาร
เป็นเรื่องจากคนเก่าของเค้าตลอด ซึ่งเค้าไม่เคยคิดจะแก้ไข หรือทำอะไรเลย
ความรู้สึกที่เจอทุกครั้งคือ เหนื่อย จนบางครั้งมันกลายเป็นความรำคาญ ที่ต้องคุยกับคนไมรู้เรื่อง

ถ้าเป็นคนอื่นคงเลิกกันนานแล้วใช่มั้ย .... หรือเพราะเรายอม ยอมจนมีแต่แผลในใจ

เราเองก็คิดว่าเราทนเพื่ออะไร ????
แต่มันก็หาคำตอบอะไรให้ตัวเองไม่ได้  อาจเพราะคิดว่า ยังไหว  หรือเรายังเจ็บไม่พอ  ..