มีคนๆนึงเราเคยคุยกันครั้งนึงประมาณปี51.
เราได้ตกลงคบกัน และวันนึงเราก็ต้องเลิกกันเพราะเขาเดินมาเห็นเรานั่งเล่นอยู่กับผู้ชายอีกคน และเราได้ทะเลาะกันสุดท้ายก็เลิกกัน
(ซึ้งผู้ชายคนนั้นเป็นเพื่อนที่เรียนห้องเดียวกับเรานั้นเอง). (มาอธิบายก็สายเกินไปแล้ว) 😢
-วันนึงเขาก้ได้ออกจากรร.ไป (เรียนไม่จบไม่มาเรียนต่อ)
เราก้ไม่ได้เจอกันเลยแม้แต่เงา เราก้ต่างทำหน้าที่ของกันและกัน
เราก้ไม่ได้คุยกันมาประมาณ7ปีกว่าๆแล้วนะ
แต่เป้นระยะเวลาที่เรารุ้จักกันมาตลอด
จนเราได้ไปเรียนมหาลัยแห่งหนึ่งที่ปทุม ก็มีได้คุยกันบ้างในเฟชบุ๊ค คำสองคำแค่นั้น
เพราะเราก้มีแฟน แฟนเราไม่ชอบให้คุยกับผช. เราก้ไม่ได้คุยกัน
ประมาณปี56-57เราก้มารุ้ข่าวว่า เขาโดนจับเพราะเพื่อน เรารุ้สึกเป้นห่วงเขามากแต่ทำอาไรไม่ได้.
เราพยายามติดต่อหาน้องของเขา และวันนึงน้องเขาได้ทักแชทมาบอกเราว่า พี่ของเขาสบายดีครับ พี่เขาฝากมาบอกเราว่า
"พี่เขาคิดถึงเราอยากให้เราเขียนจดหมายไปหา"
เราก้ได้มาเขียนไปตอนท้ายปี58แล้วแหละ. เขียนหากันเพียง3ฉบับ (อาจจะน้อยแต่ความรุ้สึกล้วนๆนะคะ) เราทำได้แค่นี้เพราะเราก้ต้องเรียน(ไม่ค่อยมีเวลาอ่ะค้ะ)
ปี59เขาก้ได้ออกมาอยู่บ้าน วันที่เขาออกมาวันแรกเขาโทมาประมาณบ่ายๆ(23ธค.58)เราก็ดีใจกับเขามากนะ. แต่เราก้ไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนเดิม.
แต่แล้ววันนึงเขาก้ได้ทักแชทมาหาเรา เขาก็ถามว่าเราเป้นไงบ้าง และเขาก็บอกคิดถึงเรา. เขายังรอเราอยู่เสมอ เราก้คิดถึงนะ.
แต่เราก้ไม่ได้คุยอาไรกันมากมาย. (เพราะเรามีแฟน เห้ออ 🙁 )!
จนมาประมาณ ปลายเดือนเมษา59 เราก้คุยกันบ่อยขึ้น เราให้ไอดีไลน์เขาไป เราก้คุยกันทางไลน์ เขาได้พูดมาคำนึงว่า
"เขาต้องขอบคุณไลน์ที่ทำให้เราได้คุยกัน"!! เราก้ได้แต่ยิ้ม☺️
วันนึงเราได้ทะเลาะกับแฟน ส่วนเขาก้รับรู้เขาก้โทมาบอกเราว่า เขาเป้นห่วงเรา เราร้องไห้ให้เขาได้ยิน เขาก้บอกเขารุ้สึกไม่ดีเลย😭 ขอให้เราหยุดร้องไห้เถอะ เขาก็คอยพูดปลอบใจเราขอให้เราหยุดร้องไห้ได้แล้ว 😓 ห่วง
และสักพักเราก้หยุดร้องไห้ เขาก้บอกให้เรารักตัวเองให้มากๆ 😢
หลังจากนั้นเราก้ตัดสินใจเลิกกับแฟน และกลับมาอยู่บ้านช่วงปิดเทอม
ก็มีแต่เขาคนนี้นั้นแหละที่คอยทักคอยโทมาคุยให้เรารุ้สึกดีอยู่ตลอด😂
คุยอยู่แบบนี้ทุกวัน เขาโทมาตลอดไม่ว่าเขาจะทำอาไรเขาก้โทหาเราตลอด เราเริ่มมีความรุ้สึกดีๆให้กับเขามากขึ้นๆทุกวัน 😢
และวันที่ 25 พค. 59 เราก้เพิ่งได้เจอหน้ากันครั้งแรกในรอบ7ปีกว่าๆ วันนั้นก้มีความสุขดีนะ เขามารับเรา พาเราไปกินข้าว ไปส่งเราที่บ้าน ทุกอย่างก้ดีหมด (หรืออาจจะแค่วันแรกก้ไม่รุ้นะ) 😓
จนเราได้ตกลงคบกัน เราได้เป้นแฟนกัน
เขาเริ่มเปลี่ยนไป ไม่ค่อยโทไม่ค่อยทัก เขาพูดแค่ว่า "เขารักเรามากนะแต่เขาเป้นคนไม่แสดงออก" !!
ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด เราก้เคลียดนะเรามาเปรียบเทียบกับระยะเวลา7ปีกว่าที่ผ่านมา
เราไม่ได้เป้นอาไรกัน เรายังได้คุยกันมากกว่าที่จะเป้นแฟนกันซะอีก พอเราโทไปเขาก้จะบอกว่า เขาจะทำนู้นทำนี่อยู่ตลอดเวลา. สุดท้ายก้ต้องวาง😪
บางทีเราก้รุ้สึกน้อยใจนะ เขาก้บอกว่าเราคิดมาก
คนเป้นแฟนกันจะไม่ให้คิดมากได้ไง เล่นเปลี่ยนไปขนาดนี้ เรารู้สึกแย่มากๆนะ
เราไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเปลี่ยนไปขนาดนี้
เราไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป้นแบบนี้
ถ้าจะจบแบบนี้ เราขอไม่คุยกันตั้งแต่แรกดีกว่า😢 เพราะเราเสียใจและผิดหวังมาก
#เราควรทำยังไงดี 😢
7ปีที่ผ่านมา อยากได้ แต่ทำไมไม่รักษาไว้เลย
เราได้ตกลงคบกัน และวันนึงเราก็ต้องเลิกกันเพราะเขาเดินมาเห็นเรานั่งเล่นอยู่กับผู้ชายอีกคน และเราได้ทะเลาะกันสุดท้ายก็เลิกกัน
(ซึ้งผู้ชายคนนั้นเป็นเพื่อนที่เรียนห้องเดียวกับเรานั้นเอง). (มาอธิบายก็สายเกินไปแล้ว) 😢
-วันนึงเขาก้ได้ออกจากรร.ไป (เรียนไม่จบไม่มาเรียนต่อ)
เราก้ไม่ได้เจอกันเลยแม้แต่เงา เราก้ต่างทำหน้าที่ของกันและกัน
เราก้ไม่ได้คุยกันมาประมาณ7ปีกว่าๆแล้วนะ
แต่เป้นระยะเวลาที่เรารุ้จักกันมาตลอด
จนเราได้ไปเรียนมหาลัยแห่งหนึ่งที่ปทุม ก็มีได้คุยกันบ้างในเฟชบุ๊ค คำสองคำแค่นั้น
เพราะเราก้มีแฟน แฟนเราไม่ชอบให้คุยกับผช. เราก้ไม่ได้คุยกัน
ประมาณปี56-57เราก้มารุ้ข่าวว่า เขาโดนจับเพราะเพื่อน เรารุ้สึกเป้นห่วงเขามากแต่ทำอาไรไม่ได้.
เราพยายามติดต่อหาน้องของเขา และวันนึงน้องเขาได้ทักแชทมาบอกเราว่า พี่ของเขาสบายดีครับ พี่เขาฝากมาบอกเราว่า
"พี่เขาคิดถึงเราอยากให้เราเขียนจดหมายไปหา"
เราก้ได้มาเขียนไปตอนท้ายปี58แล้วแหละ. เขียนหากันเพียง3ฉบับ (อาจจะน้อยแต่ความรุ้สึกล้วนๆนะคะ) เราทำได้แค่นี้เพราะเราก้ต้องเรียน(ไม่ค่อยมีเวลาอ่ะค้ะ)
ปี59เขาก้ได้ออกมาอยู่บ้าน วันที่เขาออกมาวันแรกเขาโทมาประมาณบ่ายๆ(23ธค.58)เราก็ดีใจกับเขามากนะ. แต่เราก้ไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนเดิม.
แต่แล้ววันนึงเขาก้ได้ทักแชทมาหาเรา เขาก็ถามว่าเราเป้นไงบ้าง และเขาก็บอกคิดถึงเรา. เขายังรอเราอยู่เสมอ เราก้คิดถึงนะ.
แต่เราก้ไม่ได้คุยอาไรกันมากมาย. (เพราะเรามีแฟน เห้ออ 🙁 )!
จนมาประมาณ ปลายเดือนเมษา59 เราก้คุยกันบ่อยขึ้น เราให้ไอดีไลน์เขาไป เราก้คุยกันทางไลน์ เขาได้พูดมาคำนึงว่า
"เขาต้องขอบคุณไลน์ที่ทำให้เราได้คุยกัน"!! เราก้ได้แต่ยิ้ม☺️
วันนึงเราได้ทะเลาะกับแฟน ส่วนเขาก้รับรู้เขาก้โทมาบอกเราว่า เขาเป้นห่วงเรา เราร้องไห้ให้เขาได้ยิน เขาก้บอกเขารุ้สึกไม่ดีเลย😭 ขอให้เราหยุดร้องไห้เถอะ เขาก็คอยพูดปลอบใจเราขอให้เราหยุดร้องไห้ได้แล้ว 😓 ห่วง
และสักพักเราก้หยุดร้องไห้ เขาก้บอกให้เรารักตัวเองให้มากๆ 😢
หลังจากนั้นเราก้ตัดสินใจเลิกกับแฟน และกลับมาอยู่บ้านช่วงปิดเทอม
ก็มีแต่เขาคนนี้นั้นแหละที่คอยทักคอยโทมาคุยให้เรารุ้สึกดีอยู่ตลอด😂
คุยอยู่แบบนี้ทุกวัน เขาโทมาตลอดไม่ว่าเขาจะทำอาไรเขาก้โทหาเราตลอด เราเริ่มมีความรุ้สึกดีๆให้กับเขามากขึ้นๆทุกวัน 😢
และวันที่ 25 พค. 59 เราก้เพิ่งได้เจอหน้ากันครั้งแรกในรอบ7ปีกว่าๆ วันนั้นก้มีความสุขดีนะ เขามารับเรา พาเราไปกินข้าว ไปส่งเราที่บ้าน ทุกอย่างก้ดีหมด (หรืออาจจะแค่วันแรกก้ไม่รุ้นะ) 😓
จนเราได้ตกลงคบกัน เราได้เป้นแฟนกัน
เขาเริ่มเปลี่ยนไป ไม่ค่อยโทไม่ค่อยทัก เขาพูดแค่ว่า "เขารักเรามากนะแต่เขาเป้นคนไม่แสดงออก" !!
ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด เราก้เคลียดนะเรามาเปรียบเทียบกับระยะเวลา7ปีกว่าที่ผ่านมา
เราไม่ได้เป้นอาไรกัน เรายังได้คุยกันมากกว่าที่จะเป้นแฟนกันซะอีก พอเราโทไปเขาก้จะบอกว่า เขาจะทำนู้นทำนี่อยู่ตลอดเวลา. สุดท้ายก้ต้องวาง😪
บางทีเราก้รุ้สึกน้อยใจนะ เขาก้บอกว่าเราคิดมาก
คนเป้นแฟนกันจะไม่ให้คิดมากได้ไง เล่นเปลี่ยนไปขนาดนี้ เรารู้สึกแย่มากๆนะ
เราไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเปลี่ยนไปขนาดนี้
เราไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป้นแบบนี้
ถ้าจะจบแบบนี้ เราขอไม่คุยกันตั้งแต่แรกดีกว่า😢 เพราะเราเสียใจและผิดหวังมาก
#เราควรทำยังไงดี 😢