นี่เป็นกระทู้แรกของเรา หลังจากที่ได้อ่านเรื่องราวของหลายๆคน เราเลยสนใจอยากแชร์ประสบการณ์ความรักของตัวเองบ้าง
ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะค่ะ
อยากย้อนเวลากลับไปตรงที่เก่า
อยากจะทำให้เรื่องของเราดีกว่านี้
อยากย้อนคืนวันเวลาให้เธอและฉันมีวันที่แสนดี
ให้เวลานี้มีเพียงแต่เราเหมือนเคย
เริ่มเลยนะ เรื่องเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 6 ปีที่แล้ว
ตอนนั้นเราเรียนอยู่ ปวส. แล้วเป็นช่วงใกล้เรียนจบ เราต้องฝึกงาน และได้ฝึกงานที่สำนักงานแห่งหนึ่ง
ฝึกงานเสร็จเราก็ได้ทำงานที่นั้นเลย เรายังไม่ได้เรียนต่อ ขอทำงานก่อน
ระหว่างนั้นเราได้คบกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเขาทำงานอยู่ที่นั้นแหละ เราอายุห่างกันประมาณ 3 ปี ก็คบกันมาเรื่อยๆ ประมาณปีกว่าๆ แต่ช่วงหลังๆเราทะเลาะกันบ่อย 3 วันดี 4 วันทะเลาะ เราอยากเลิกนะแต่เรายังทำใจไม่ได้ ตอนนั้นคิดแค่ว่าถ้ามีใครสักคนเข้ามาเราคงเลิกกับผู้ชายคนนั้นได้
แล้ววันนึงก็มีผู้ชายอีกคนเข้ามาทำงานที่เดียวกับเรา เราก็คุยกันปกติเหมือนเพื่อนร่วมงานทั่วไป
เราสนิทกันมากขึ้น แต่เรายังไม่ได้เลิกกับแฟนนะ จนวันนึงแฟนเราลางานไปทำธุระต่างจังหวัด 5 วัน วันเดินทางเราก็ไปส่งเขาขึ้นรถ ระหว่างที่เขาไปเราก็คุยกันนะแต่น้อยลง เราเลยคุยกับอีกคนนึงมากกว่า แล้วมันก็ทำให้เราทำใจได้ง่ายขึ้น จำที่เราบอกตอนแรกได้ไหมว่าถ้ามีใครสักคนเข้ามาเราอาจจะเลิกกับเขาได้ และมันก็เป็นเช่นนั้น พอเขากลับมาเราก็ไม่คุยกันเลย ไม่ได้มีการบอกเลิกรึอะไร เพียงแต่ต่างคนต่างเงียบ ต่างคนต่างไม่คุยกัน เราก็คุยกับคนนั้นต่อแต่เราไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกันนะ คนที่ทำงานก็สงสัยแต่เราก็ไม่ได้พูดอะไร ใครอยากแซวก็แซวไป จนมาถึงจุดพีคเราแปลกใจว่าทำไมคนนั้นเขาเงียบๆไป ไม่คุยกับเรา ไม่โทรหา จนเรามารู้ว่าเขามีแฟนแล้ว คบกันมานานแล้วด้วย ช็อคสิค่ะ เสียศูนย์ไปเลยช่วงนั้น เราก็เป็นแค่เพื่อนร่วมงานกันไป ใช้ชีวิตกันปกติ
เราเป็นพวกไม่ชอบอยู่คนเดียว เราจะหาใครมาแทนตลอด จนเรากลับไปคุยกับแฟนเก่า เราก็กลับมาคบกับปกติ ทะเลาะกันเป็นปกติเหมือนเดิม รักๆ เลิกๆมาตลอด
จนวันนึงมีผู้ชายอีกคนเขามา เขาเข้ามาติดต่องานที่สำนักงานทำให้เราได้รู้จัก เขาเป็นที่รู้จักของคนที่ทำงานดี เราก็ทักทายพูดคุยกันตามปกติเหมือนทุกคนที่ทำงาน
วันนึงเขาถามเราว่าออกรถใหม่หรอ ใช่ค่ะ ตอนนั้นเราซื้อมอไซค์ใหม่ เขาก็ถามว่าส่งเดือนละเท่าไร ตอนนั้นเงินเดือนเราไม่กี่พันเอง ส่งมอไซค์พันกว่าบาท กินใช้ก็แทบไม่เหลือแล้ว เขาเลยบอกว่าเอาใบส่งรถมาเดี๋ยวเขาไปจ่ายให้ เราก็ให้เขาไปนะ ไม่ต้องจ่ายเองใครไม่ชอบบ้างล่ะ เขาก็ขอเบอร์เรา เราก็ให้ไป
เขาเข้ามาติดต่องานที่สำนักงานมากขึ้น ทำให้เราได้เจอกันมากขึ้น เรามีเรื่องคุยกันมากขึ้น
นานๆทีเขาจะโทรมาหาเรา เราจะโทรไปหาเขาถามแค่เรื่องรถว่าจ่ายให้รึยัง ใบจ่ายค่ารถอยู่ไหน เอามาให้ด้วย
แล้ววันนึงเขาก็โทรมาชวนเราไปกินข้าว เราก็ไปนะ วันนั้นเราใส่กางเกงยีนไป เอาจริงๆเราก็กลัวแหละ เพราะกิตติศัพท์เรื่องผู้หญิงของเขาก็ไม่ใช่เล่นๆ ตอนที่เราคุยกันเขาก็คบกับผู้หญิงอีกคนอยู่ แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไร
เขาเป็นคนเจ้าชู้คบผู้หญิงเยอะ วันนั้นเราก็ไปกินข้าวกันตอนเย็น ก็พูดคุยกันปกติ เขาก็ถามเราว่ากลัวไหม เราก็ถามว่ากลัวอะไร เขาก็เงียบ เราตอบถ้าเป็นเรื่องนั้นเรากลัว (เรื่องXXX อ่ะน่ะ เข้าใจเนอะ) เขาก็บอกกลัวอะไรคนเรามีอาวุธอยู่ที่ตัวทั้งนั้น เราก็งงว่าอาวุธนั้นคืออะไร ก็ถามนะแต่ไม่ได้คำตอบ กินข้าวเสร็จเขาก็พาเราไปส่งที่บ้าน เราก็โล่งอกโอเคไม่มีอะไร
หลายวันต่อมาเขาก็โทรมาชวนเราไปกินข้าวอีก เราก็ไปนะ พอกินข้าวเสร็จเขาก็พาเราขับรถไปเรื่อยๆ เราก็ถามว่าจะไปไหน เขาก็บอกว่าขับรถเล่น กลัวหรอ ?? เราก็ตอบว่ากลัวดิ
แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เขาขับรถเข้าม่านรูดจ้า โอ๊ยแม่เจ้า...ซวยแล้วตู แล้วก็เห้ย มาทำไม ไม่เอา เขาตอบว่ามานั่งเล่น สลัดมันใช่ที่ไหม ?? เราไม่ยอมลงรถล๊อคประตูเขาก็ใช้รีโมทเปิดเราก็ล็อคอีก จนเขาปลดล็อคแล้วเปิดประตู ค่อยๆดึงแขนเราลงมาเราก็ไม่ยอมนะ เขาบอกถ้าไม่ลงมาดีๆเขาจะอุ้ม เราก็โอเคๆลงไปดีๆก็ได้
คุณพระ ฉันต้องเสียตัวใช่ไหมเนี้ย ตอนนั้นเราก็คิดหาทางเอาตัวรอดนะ จะวิ่งออกไปเลยก็อาย กลัวด้วย จนเราเข้ามาในห้อง เราก็นั่งอยู่ที่เก้าอี้ เขานั่งอยู่บนเตียง เขาเรียกเราให้ไปนั่งที่เตียง เราก็ไม่ไป จนเขาจะเดินมาอุ้มเราก็ยอมเดินไปดีๆ คุณค่ะเท่านั้นแหละ เขาจับเรานอนลงพยายามจะจูบเราแต่เราก็ดิ้น บอกว่ามีอะไรคุยกันดีๆก็ได้ คืออารมณ์ผู้ชายนะตอนนั้นมันต้องเอาให้ได้ เราก็ยังคิดหาทางเอาตัวรอดอยู่นะ เขาพยายามถอดเสื้อถอดกางเกงเรา วันนั้นเราใส่กางเกงยีนไป เราดิ้นสุดแรงยังไงก็ไม่ยอม จนเขากระชากกระดุมกางเกงเราจนหลุด เราก็ถามเขาว่าจะเอาให้ได้ใช่ไหม ยังไงหนูก็ไม่รอดใช่ไหม เขาตอบว่าใช่ !! เราก็บอกว่าเราเป็น ปจด. เขาก็ไม่เชื่อถึงเป็นเขาก็จะเอาให้ได้ เราบอกอีกว่าเราเป็นโรค เขาก็บอกตลกล่ะ เราพยายามหาข้ออ้างสาระพัด แต่เขาก็ไม่ยอมจะเอาให้ได้ เราก็เอาว่ะยังไงก็ไม่รอดเลยบอกเขาว่าขอเข้าห้องน้ำก่อน เราเข้าไปอยู่ในห้องน้ำนานมาก คิดว่าเราจะเอายังไงดี เราต้องยอมใช่ไหม เอาจริงๆนะ ตอนนั้นเราก็มีใจให้เขาแหละ แต่เรายังไม่ได้เลิกกับแฟนที่ 3 วันดี 4 วันทะเลาะ แล้วเราคิดว่ามันเร็วเกินไป แล้วเขาก็มีผู้หญิงอีกคนอยู่
เราออกมาจากห้องน้ำ บอกกับเขาว่างั้นต้องมีข้อแลกเปลี่ยน เขาถามว่าอะไร เขาบอกขอโทรศัพท์เครื่องนึง ตอนนั้น BB กำลังดัง เขาก็ตอบว่าได้ ด้วยความที่เราอยากได้โทรศัพท์บวกกับตอนนั้นทำยังไงก็ไม่รอด เราเลยต้องยอม แต่เราป้องกันนะให้เขาใส่ถุงยาง เสร็จภารกิจเขาก็พาเรามาส่งที่บ้าน หลายวันต่อมาเราก็นัดเจอกันอีก แต่วันนั้นเราใส่ขาสั้นไป เขาถามว่าไม่กลัวแล้วหรอ เราตอบไม่มีอะไรต้องกลัวล่ะ จนเราคุยกันมาเรื่อยๆ เขาขอไม่พูดถึงผู้หญิงของเขานะเราจำไม่ได้ว่าเขาเลิกกันตอนไหน เราไม่อยากจำด้วย แต่เรากับแฟนยังคบกันอยู่ เขาก็รู้ก็เห็นเราไปไหนมาไหนด้วยกัน จนผ่านมาสักระยะ เขาขอให้เราเลิกกับแฟนได้ไหม เราตอบทันทีเลยว่าได้ คือเราก็อยากเลิกอยู่แล้ว เราเลยตัดสินใจเลิกกับแฟนไปเลย แล้วมาคุยกับเขาคนเดียว
แค่นี้ก่อนนะ เราไม่รู้ว่ามีใครอยากอ่านรึป่าว ถ้ามีเราจะกลับมาต่อนะ
อยากย้อนเวลา
ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะค่ะ
อยากย้อนเวลากลับไปตรงที่เก่า
อยากจะทำให้เรื่องของเราดีกว่านี้
อยากย้อนคืนวันเวลาให้เธอและฉันมีวันที่แสนดี
ให้เวลานี้มีเพียงแต่เราเหมือนเคย
เริ่มเลยนะ เรื่องเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 6 ปีที่แล้ว
ตอนนั้นเราเรียนอยู่ ปวส. แล้วเป็นช่วงใกล้เรียนจบ เราต้องฝึกงาน และได้ฝึกงานที่สำนักงานแห่งหนึ่ง
ฝึกงานเสร็จเราก็ได้ทำงานที่นั้นเลย เรายังไม่ได้เรียนต่อ ขอทำงานก่อน
ระหว่างนั้นเราได้คบกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเขาทำงานอยู่ที่นั้นแหละ เราอายุห่างกันประมาณ 3 ปี ก็คบกันมาเรื่อยๆ ประมาณปีกว่าๆ แต่ช่วงหลังๆเราทะเลาะกันบ่อย 3 วันดี 4 วันทะเลาะ เราอยากเลิกนะแต่เรายังทำใจไม่ได้ ตอนนั้นคิดแค่ว่าถ้ามีใครสักคนเข้ามาเราคงเลิกกับผู้ชายคนนั้นได้
แล้ววันนึงก็มีผู้ชายอีกคนเข้ามาทำงานที่เดียวกับเรา เราก็คุยกันปกติเหมือนเพื่อนร่วมงานทั่วไป
เราสนิทกันมากขึ้น แต่เรายังไม่ได้เลิกกับแฟนนะ จนวันนึงแฟนเราลางานไปทำธุระต่างจังหวัด 5 วัน วันเดินทางเราก็ไปส่งเขาขึ้นรถ ระหว่างที่เขาไปเราก็คุยกันนะแต่น้อยลง เราเลยคุยกับอีกคนนึงมากกว่า แล้วมันก็ทำให้เราทำใจได้ง่ายขึ้น จำที่เราบอกตอนแรกได้ไหมว่าถ้ามีใครสักคนเข้ามาเราอาจจะเลิกกับเขาได้ และมันก็เป็นเช่นนั้น พอเขากลับมาเราก็ไม่คุยกันเลย ไม่ได้มีการบอกเลิกรึอะไร เพียงแต่ต่างคนต่างเงียบ ต่างคนต่างไม่คุยกัน เราก็คุยกับคนนั้นต่อแต่เราไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกันนะ คนที่ทำงานก็สงสัยแต่เราก็ไม่ได้พูดอะไร ใครอยากแซวก็แซวไป จนมาถึงจุดพีคเราแปลกใจว่าทำไมคนนั้นเขาเงียบๆไป ไม่คุยกับเรา ไม่โทรหา จนเรามารู้ว่าเขามีแฟนแล้ว คบกันมานานแล้วด้วย ช็อคสิค่ะ เสียศูนย์ไปเลยช่วงนั้น เราก็เป็นแค่เพื่อนร่วมงานกันไป ใช้ชีวิตกันปกติ
เราเป็นพวกไม่ชอบอยู่คนเดียว เราจะหาใครมาแทนตลอด จนเรากลับไปคุยกับแฟนเก่า เราก็กลับมาคบกับปกติ ทะเลาะกันเป็นปกติเหมือนเดิม รักๆ เลิกๆมาตลอด
จนวันนึงมีผู้ชายอีกคนเขามา เขาเข้ามาติดต่องานที่สำนักงานทำให้เราได้รู้จัก เขาเป็นที่รู้จักของคนที่ทำงานดี เราก็ทักทายพูดคุยกันตามปกติเหมือนทุกคนที่ทำงาน
วันนึงเขาถามเราว่าออกรถใหม่หรอ ใช่ค่ะ ตอนนั้นเราซื้อมอไซค์ใหม่ เขาก็ถามว่าส่งเดือนละเท่าไร ตอนนั้นเงินเดือนเราไม่กี่พันเอง ส่งมอไซค์พันกว่าบาท กินใช้ก็แทบไม่เหลือแล้ว เขาเลยบอกว่าเอาใบส่งรถมาเดี๋ยวเขาไปจ่ายให้ เราก็ให้เขาไปนะ ไม่ต้องจ่ายเองใครไม่ชอบบ้างล่ะ เขาก็ขอเบอร์เรา เราก็ให้ไป
เขาเข้ามาติดต่องานที่สำนักงานมากขึ้น ทำให้เราได้เจอกันมากขึ้น เรามีเรื่องคุยกันมากขึ้น
นานๆทีเขาจะโทรมาหาเรา เราจะโทรไปหาเขาถามแค่เรื่องรถว่าจ่ายให้รึยัง ใบจ่ายค่ารถอยู่ไหน เอามาให้ด้วย
แล้ววันนึงเขาก็โทรมาชวนเราไปกินข้าว เราก็ไปนะ วันนั้นเราใส่กางเกงยีนไป เอาจริงๆเราก็กลัวแหละ เพราะกิตติศัพท์เรื่องผู้หญิงของเขาก็ไม่ใช่เล่นๆ ตอนที่เราคุยกันเขาก็คบกับผู้หญิงอีกคนอยู่ แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไร
เขาเป็นคนเจ้าชู้คบผู้หญิงเยอะ วันนั้นเราก็ไปกินข้าวกันตอนเย็น ก็พูดคุยกันปกติ เขาก็ถามเราว่ากลัวไหม เราก็ถามว่ากลัวอะไร เขาก็เงียบ เราตอบถ้าเป็นเรื่องนั้นเรากลัว (เรื่องXXX อ่ะน่ะ เข้าใจเนอะ) เขาก็บอกกลัวอะไรคนเรามีอาวุธอยู่ที่ตัวทั้งนั้น เราก็งงว่าอาวุธนั้นคืออะไร ก็ถามนะแต่ไม่ได้คำตอบ กินข้าวเสร็จเขาก็พาเราไปส่งที่บ้าน เราก็โล่งอกโอเคไม่มีอะไร
หลายวันต่อมาเขาก็โทรมาชวนเราไปกินข้าวอีก เราก็ไปนะ พอกินข้าวเสร็จเขาก็พาเราขับรถไปเรื่อยๆ เราก็ถามว่าจะไปไหน เขาก็บอกว่าขับรถเล่น กลัวหรอ ?? เราก็ตอบว่ากลัวดิ
แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เขาขับรถเข้าม่านรูดจ้า โอ๊ยแม่เจ้า...ซวยแล้วตู แล้วก็เห้ย มาทำไม ไม่เอา เขาตอบว่ามานั่งเล่น สลัดมันใช่ที่ไหม ?? เราไม่ยอมลงรถล๊อคประตูเขาก็ใช้รีโมทเปิดเราก็ล็อคอีก จนเขาปลดล็อคแล้วเปิดประตู ค่อยๆดึงแขนเราลงมาเราก็ไม่ยอมนะ เขาบอกถ้าไม่ลงมาดีๆเขาจะอุ้ม เราก็โอเคๆลงไปดีๆก็ได้
คุณพระ ฉันต้องเสียตัวใช่ไหมเนี้ย ตอนนั้นเราก็คิดหาทางเอาตัวรอดนะ จะวิ่งออกไปเลยก็อาย กลัวด้วย จนเราเข้ามาในห้อง เราก็นั่งอยู่ที่เก้าอี้ เขานั่งอยู่บนเตียง เขาเรียกเราให้ไปนั่งที่เตียง เราก็ไม่ไป จนเขาจะเดินมาอุ้มเราก็ยอมเดินไปดีๆ คุณค่ะเท่านั้นแหละ เขาจับเรานอนลงพยายามจะจูบเราแต่เราก็ดิ้น บอกว่ามีอะไรคุยกันดีๆก็ได้ คืออารมณ์ผู้ชายนะตอนนั้นมันต้องเอาให้ได้ เราก็ยังคิดหาทางเอาตัวรอดอยู่นะ เขาพยายามถอดเสื้อถอดกางเกงเรา วันนั้นเราใส่กางเกงยีนไป เราดิ้นสุดแรงยังไงก็ไม่ยอม จนเขากระชากกระดุมกางเกงเราจนหลุด เราก็ถามเขาว่าจะเอาให้ได้ใช่ไหม ยังไงหนูก็ไม่รอดใช่ไหม เขาตอบว่าใช่ !! เราก็บอกว่าเราเป็น ปจด. เขาก็ไม่เชื่อถึงเป็นเขาก็จะเอาให้ได้ เราบอกอีกว่าเราเป็นโรค เขาก็บอกตลกล่ะ เราพยายามหาข้ออ้างสาระพัด แต่เขาก็ไม่ยอมจะเอาให้ได้ เราก็เอาว่ะยังไงก็ไม่รอดเลยบอกเขาว่าขอเข้าห้องน้ำก่อน เราเข้าไปอยู่ในห้องน้ำนานมาก คิดว่าเราจะเอายังไงดี เราต้องยอมใช่ไหม เอาจริงๆนะ ตอนนั้นเราก็มีใจให้เขาแหละ แต่เรายังไม่ได้เลิกกับแฟนที่ 3 วันดี 4 วันทะเลาะ แล้วเราคิดว่ามันเร็วเกินไป แล้วเขาก็มีผู้หญิงอีกคนอยู่
เราออกมาจากห้องน้ำ บอกกับเขาว่างั้นต้องมีข้อแลกเปลี่ยน เขาถามว่าอะไร เขาบอกขอโทรศัพท์เครื่องนึง ตอนนั้น BB กำลังดัง เขาก็ตอบว่าได้ ด้วยความที่เราอยากได้โทรศัพท์บวกกับตอนนั้นทำยังไงก็ไม่รอด เราเลยต้องยอม แต่เราป้องกันนะให้เขาใส่ถุงยาง เสร็จภารกิจเขาก็พาเรามาส่งที่บ้าน หลายวันต่อมาเราก็นัดเจอกันอีก แต่วันนั้นเราใส่ขาสั้นไป เขาถามว่าไม่กลัวแล้วหรอ เราตอบไม่มีอะไรต้องกลัวล่ะ จนเราคุยกันมาเรื่อยๆ เขาขอไม่พูดถึงผู้หญิงของเขานะเราจำไม่ได้ว่าเขาเลิกกันตอนไหน เราไม่อยากจำด้วย แต่เรากับแฟนยังคบกันอยู่ เขาก็รู้ก็เห็นเราไปไหนมาไหนด้วยกัน จนผ่านมาสักระยะ เขาขอให้เราเลิกกับแฟนได้ไหม เราตอบทันทีเลยว่าได้ คือเราก็อยากเลิกอยู่แล้ว เราเลยตัดสินใจเลิกกับแฟนไปเลย แล้วมาคุยกับเขาคนเดียว
แค่นี้ก่อนนะ เราไม่รู้ว่ามีใครอยากอ่านรึป่าว ถ้ามีเราจะกลับมาต่อนะ