ก่อนอื่นเลยนะเรา เป็นคนที่กลัวผี มากๆ แต่ชอบอ่าน อ่านทุกวันในพันทิปนี้แหละ
เราขอเล่าแบบง่ายๆแล้วกัน ตั้งแต่จำความได้
1.เคยเห็นครั้งแรกเลยตอนนั้นป3 คือบ้านเราอยู่ใน รพ นะ พ่อเราทำงาน ที่ รพ ในต่างจังหวัด ส่วนแม่เปิดร้านอาหารหน้ารพ คือตอนนอนเราจะนอนใน รพ พอกินข้าวเสร็จที่ร้าน สัก2ทุ่ม เราก็จะพากันเดินกลับมาเข้ามาใน รพ มานอน อาบน้ำแบบนี้
มีอยู่วันหนึ่ง วันนั้นเป็นวันหยุดร้านเราปิด แม่เลยพากินข้าวในบ้านที่ รพ แล้วเหมือนแม่ใช้เราไปเอาที่ร้านนิแหละ เราจำไม่ได้ ว่า ไปเอา อะไร ตอนนั้นสัก1ทุ่ม คือมันก็มืดแล้ว ทางเดินมา จาก บ้านในรพ มาประตู รพ มันสักประมาน500 เมตร แต่ ข้ามถนนปุ๊ป ก้อจะถึงร้านเลย ตอนที่ เดินมา เราต้องผ่าน ซอย1ซอย(เข้าใจก่อนนะ ที่อยู่ใน รพ จะมีซอยเล็กๆ แล้วมีบ้านต่อๆกัน คือบ้านเราอยู่ซอยที่2 )
ตอนที่เราเดินมา ต้องผ่าน สะพาน หรือเนิ่น ที่อยู่ข้างๆตึกผู้ป่วย และสนามเด็กเล่น อันเนิ่น มันจะมีต้นสูงๆ กั้นอยู่
พอเราเดินมา ได้สักพัก ใกล้จะถึงเนิ่นนั้นแหละ เรามองเห็นคนปั่นจักรยานลงมา มองเป็นเด็ก ผช นะ (คิดออกป่ะ ปั่นลงมาจากเนิ่น แล้วมันต้นไม้เปงพุ่มๆๆ เหมือนกำลังกันอยู่ เราจะเห็นแค่หัวเขาปั่นลอยลงมาอ่ะ )
เรากะว่า เดินไปสักพัก เขาต้องปั่นลงมา ไม่ก็เลี้ยว แล้วจะขอยืม เราคิดว่า เป็นลูกอา เราแน่ๆ มาปั่นเล่น แต่ มันปั่นไม่ลงเนิ่นมาสักที เราเลยเดิน ไปดู เจอ จักรยาน คันหนึ่ง ปั่นเอง แบบไม่มีไคปั่นนะ คือมันหมุนๆๆ แบบเร็ว มากเหมือนมีคนปั่น แต่ไม่มีไคปั่นนะ
ตอนนั้น คิดในใจว่าพี่แกล้งชัดๆ เราเลยตะโกนเรียก คิดว่า แอบอยู่ในสนามเด็กเล่นแน่ๆ เดินเข้าไปมองหา ซึ่งตอนนั้นมืดมาก เราเห็นเป็นเด็ก ผช ที่ตัวประมานเรา มุดอยู่ในอุโมง ของเด็ก เลยเรียกชื่อ พี่เรา ดังลั่น แล้วบอกว่า น้องกลัว แกล้งทำไม เด็กคนที่เราเห็น หายแว๊ปไป กับตา เราวิ่งออกจากสนามเด็กเล่นไป น้าที่เป็นยามร้องไห้ โฮ้เลย
2 เหตุการณ์ใน บ้าน รพ เหมือนเดิม
ช่วงนั้นเราอยู่ม3 ปิดเทอม เราติดเกม มาก สมัยปังย่ากำลังมา เล่นทั้งวันทั้งคืน มีอยู่คืนหนึ่ง เรานอนชั้นล่างบ้านกับคอมเลย พ่อเราต้องไปเข้าเวรดึก คือเวร6ทุ่ม เราเลยตื่น มาด้วย เลยเล่นเกม กะว่าจะต่อให้ถึงเช้า พ่อเราออกไป ปุ๊ป เราโดนเข้าคอมปั๊บ เล่นผ่านไปสักพัก ประมานตี1กว่าๆ เราได้ยินเสียงคนเคาะประตู ปังๆๆ
คือเรา คิดว่า พ่อกลับมาไง รีบปิดหน้าคอคอม วิ่งไปนอน เราไม่ได้ไฟบ้านด้วยนะ ปิดจอคอมมันก็มืดหมด ปกติ ถ้าพ่อมา พ่อเคาะต้องเรียกชื่อเราด้วย ที่นี้เงียบ เคาะอย่างเดียว เราก็ไม่ไปเปิด สักพักเสียงเคาะเงียบไป เราคงคิดว่า ไม่มีอะไรล่ะมั้ง เดินไปเล่นคอมอีก 555 (ความคิดเด็ก) ผ่านไป ชม กว่าๆ เคาะอีกรอบ เราเลยเงียบฟัง ว่าจะเรียกเราไหมถ้าเป็นพ่อมา
ป่าวเลยเคาะครั้งเดียว จบ เราเลยกลัวว่าจะเป็นโจรแบบนี้ เลย นั่งฟังอีก เคาะอีกรอบ เรารีบเปิดประตูเลย กะว่า ถ้าเคาะมาเปิดประตู ชนหน้า เลยย ถ้าเป็นโจร
แต่เปิดออกมาไม่มีไค เลย สักคน หมาไม่มีเลยสักตัว เรา งง มา แล้วเสียงใครมาเคาะเราเลบปิดคอมนอนเลยตอนนั้น แต่ ยังไม่ทันหลับสนิท เราได้ยินเสียงเคาะอีก แล้วพอเรามองไปที่ ประตู เราเจอ เงาร่างใหญ่ๆกว่าประตู มีตาสีแดง มองที่เราตกใจมาก กรี๊ดด ลั่น แล้วก็หลับไปเลย
ตอนเช้าเลยเล่าไห้แม่กับพ่อฟัง แม่บอกไม่มีไค ถ้ากรี๊ดต้องได้ยินแล้ว พ่อเราเลยบอกเจ้าที่ แน่ๆ เพราะเจ้าที่ รพที่เราอยู่ คนแก่ใน รพ จะเรียกว่าปู่องค์ดำ จะตัวใหญ่เท่ากับประตู สีดำ ตาแดง พาเรารีบพาเราไปไหว้ศาล รพ ทันที
เด็กใน รพ เจอผี
เราขอเล่าแบบง่ายๆแล้วกัน ตั้งแต่จำความได้
1.เคยเห็นครั้งแรกเลยตอนนั้นป3 คือบ้านเราอยู่ใน รพ นะ พ่อเราทำงาน ที่ รพ ในต่างจังหวัด ส่วนแม่เปิดร้านอาหารหน้ารพ คือตอนนอนเราจะนอนใน รพ พอกินข้าวเสร็จที่ร้าน สัก2ทุ่ม เราก็จะพากันเดินกลับมาเข้ามาใน รพ มานอน อาบน้ำแบบนี้
มีอยู่วันหนึ่ง วันนั้นเป็นวันหยุดร้านเราปิด แม่เลยพากินข้าวในบ้านที่ รพ แล้วเหมือนแม่ใช้เราไปเอาที่ร้านนิแหละ เราจำไม่ได้ ว่า ไปเอา อะไร ตอนนั้นสัก1ทุ่ม คือมันก็มืดแล้ว ทางเดินมา จาก บ้านในรพ มาประตู รพ มันสักประมาน500 เมตร แต่ ข้ามถนนปุ๊ป ก้อจะถึงร้านเลย ตอนที่ เดินมา เราต้องผ่าน ซอย1ซอย(เข้าใจก่อนนะ ที่อยู่ใน รพ จะมีซอยเล็กๆ แล้วมีบ้านต่อๆกัน คือบ้านเราอยู่ซอยที่2 )
ตอนที่เราเดินมา ต้องผ่าน สะพาน หรือเนิ่น ที่อยู่ข้างๆตึกผู้ป่วย และสนามเด็กเล่น อันเนิ่น มันจะมีต้นสูงๆ กั้นอยู่
พอเราเดินมา ได้สักพัก ใกล้จะถึงเนิ่นนั้นแหละ เรามองเห็นคนปั่นจักรยานลงมา มองเป็นเด็ก ผช นะ (คิดออกป่ะ ปั่นลงมาจากเนิ่น แล้วมันต้นไม้เปงพุ่มๆๆ เหมือนกำลังกันอยู่ เราจะเห็นแค่หัวเขาปั่นลอยลงมาอ่ะ )
เรากะว่า เดินไปสักพัก เขาต้องปั่นลงมา ไม่ก็เลี้ยว แล้วจะขอยืม เราคิดว่า เป็นลูกอา เราแน่ๆ มาปั่นเล่น แต่ มันปั่นไม่ลงเนิ่นมาสักที เราเลยเดิน ไปดู เจอ จักรยาน คันหนึ่ง ปั่นเอง แบบไม่มีไคปั่นนะ คือมันหมุนๆๆ แบบเร็ว มากเหมือนมีคนปั่น แต่ไม่มีไคปั่นนะ
ตอนนั้น คิดในใจว่าพี่แกล้งชัดๆ เราเลยตะโกนเรียก คิดว่า แอบอยู่ในสนามเด็กเล่นแน่ๆ เดินเข้าไปมองหา ซึ่งตอนนั้นมืดมาก เราเห็นเป็นเด็ก ผช ที่ตัวประมานเรา มุดอยู่ในอุโมง ของเด็ก เลยเรียกชื่อ พี่เรา ดังลั่น แล้วบอกว่า น้องกลัว แกล้งทำไม เด็กคนที่เราเห็น หายแว๊ปไป กับตา เราวิ่งออกจากสนามเด็กเล่นไป น้าที่เป็นยามร้องไห้ โฮ้เลย
2 เหตุการณ์ใน บ้าน รพ เหมือนเดิม
ช่วงนั้นเราอยู่ม3 ปิดเทอม เราติดเกม มาก สมัยปังย่ากำลังมา เล่นทั้งวันทั้งคืน มีอยู่คืนหนึ่ง เรานอนชั้นล่างบ้านกับคอมเลย พ่อเราต้องไปเข้าเวรดึก คือเวร6ทุ่ม เราเลยตื่น มาด้วย เลยเล่นเกม กะว่าจะต่อให้ถึงเช้า พ่อเราออกไป ปุ๊ป เราโดนเข้าคอมปั๊บ เล่นผ่านไปสักพัก ประมานตี1กว่าๆ เราได้ยินเสียงคนเคาะประตู ปังๆๆ
คือเรา คิดว่า พ่อกลับมาไง รีบปิดหน้าคอคอม วิ่งไปนอน เราไม่ได้ไฟบ้านด้วยนะ ปิดจอคอมมันก็มืดหมด ปกติ ถ้าพ่อมา พ่อเคาะต้องเรียกชื่อเราด้วย ที่นี้เงียบ เคาะอย่างเดียว เราก็ไม่ไปเปิด สักพักเสียงเคาะเงียบไป เราคงคิดว่า ไม่มีอะไรล่ะมั้ง เดินไปเล่นคอมอีก 555 (ความคิดเด็ก) ผ่านไป ชม กว่าๆ เคาะอีกรอบ เราเลยเงียบฟัง ว่าจะเรียกเราไหมถ้าเป็นพ่อมา
ป่าวเลยเคาะครั้งเดียว จบ เราเลยกลัวว่าจะเป็นโจรแบบนี้ เลย นั่งฟังอีก เคาะอีกรอบ เรารีบเปิดประตูเลย กะว่า ถ้าเคาะมาเปิดประตู ชนหน้า เลยย ถ้าเป็นโจร
แต่เปิดออกมาไม่มีไค เลย สักคน หมาไม่มีเลยสักตัว เรา งง มา แล้วเสียงใครมาเคาะเราเลบปิดคอมนอนเลยตอนนั้น แต่ ยังไม่ทันหลับสนิท เราได้ยินเสียงเคาะอีก แล้วพอเรามองไปที่ ประตู เราเจอ เงาร่างใหญ่ๆกว่าประตู มีตาสีแดง มองที่เราตกใจมาก กรี๊ดด ลั่น แล้วก็หลับไปเลย
ตอนเช้าเลยเล่าไห้แม่กับพ่อฟัง แม่บอกไม่มีไค ถ้ากรี๊ดต้องได้ยินแล้ว พ่อเราเลยบอกเจ้าที่ แน่ๆ เพราะเจ้าที่ รพที่เราอยู่ คนแก่ใน รพ จะเรียกว่าปู่องค์ดำ จะตัวใหญ่เท่ากับประตู สีดำ ตาแดง พาเรารีบพาเราไปไหว้ศาล รพ ทันที