แชร์ประสบการณ์ช่วงวัยรุ่นที่คิดว่าเลวร้าย...และทำคนรอบข้างเสียใจมากที่สุด...วันนี้กรรมตามทันแล้ว!!

ตอนเราอายุ 15 เรามีแฟน โดยที่พ่อและคนในครอบครัวคัดค้าน ตอนนั้นเราอยู่ ม.4 พ่อกับแม่รับราชการมีคนรู้จักนับถือพอสมควร...ผู้ชายที่เราคบอายุ 18 เรียน ม.6 เป็นรุ่นพี่แถวบ้าน ทุกคนรอบข้างบอกเราว่าเค้าไม่ดี เจ้าชู้ ติดยา แข่งรถ ชอบมั่วสุม ... แต่เราก็ไม่ฟังใครเลยแอบออกไปคุยกับพี่เค้าบ่อยๆ ... พ่อจับได้โดนตีก็ยอม...จนเรามีอะไรกัน ความรู้สึกตอนนั้นคือไม่มีใครเข้าใจเราเลย...ทำไมทุกคนไม่มองเห็นในมุมดีๆของพี่เค้าบ้าง...โลกนี้มีเราสองคนเท่านั้นที่เข้าใจกัน...แล้วเราก้อท้อง... พอท้องทุกอย่างก้อเปลี่ยนไป...จากที่เราเคยคิดว่าพี่เค้ารักเรา....มันก้อเปลี่ยนไปหมด...เค้าไม่มาหา...ไม่สนใจ...ไม่รับโทรศัพท์...จนเราต้องไปให้โรงเรียนประกาศว่ามีญาตมาพบ...พี่เค้าตกใจมาก...ให้เรากลับไปก่อนแล้วตอนเย็นจะให้พ่อไปคุยกับพ่อเรา...ตอนที่เราบอกพ่อว่าเราท้อง...พ่อไม่ดุ
..ไม่ตี...พ่อถามจะเอายังไง...เราบอกเราไม่อยากเอาออกเราอยากเลี้ยงลูก...พ่อบอกให้ฝ่ายชายมาคุยเพื่อรับรู้ไม่ต้องแต่งงานไม่ต้องทำพิธีอะไร...หลังจากนั้นพี่เค้าก้อเริ่มห่างเริ่มมีเรื่องผู้หญิงตลอดเวลาจนเราคลอด...ช่วงก่อนคลอดเราเริ่มรู้สึกผิดมากสงสารพ่อ...เริ่มคิดได้ว่าทำให้พ่อเสียใจแค่ไหน...ทำให้แม่อาย...เริ่มคิดตามในคำที่พ่อ สอน เตือน ดุ ห้าม ต่างๆ นานา...แต่ก็ยังหวังว่าลูกจะทำให้เค้าเปลี่ยนได้...แต่ไม่เลย!!เราคบกับพี่เค้าจนลูกเราได้แปดเดือน...เราทนพฤติกรรมเจ้าชู้ ติดเที่ยว ติดเพื่อน เล่นการพนันของเขาไม่ได้....เคยตาม ตามจนเหนื่อย ช่วงที่บ้าไปตาม ก็พ่อกับแม่นี่แหละที่ช่วยดูแลลูกเรา (เรามีลูกแฝด ช ญ) หลังจากคิดได้เราก้อขอพ่อกลับมาเรียนแบบนอกระบบ เทียบมาจนจบ ม.ปลาย ช่วงนั้นเราขายอาหารไปด้วย เช้าขายโจ๊ก กลางคืนขายบัวลอย ตั้งใจที่จะเป็นลูกและแม่ที่ดี ไม่รบกวนเงินพ่อกับแม่ จนเราสามารถส่งตัวเองเรียนจบ ปริญญาตรี ....เราเลี้ยงลูกเองทุกอย่างไปรับ ส่ง ที่โรงเรียน ทำทุกอย่าง...ช่วงที่จบ ป.ตรี พ่อไม่อยากให้เราขายอาหารเพราะมันเหนื่อย พ่อเลยให้ทุนเรามาเปิดร้านถ่ายเอกสารและเครื่องเขียน...ด้วยทำเลที่ดีทำให้กิจการก้าวหน้าขึ้น....ลูกๆ...เริ่มโต...จนเข้าเรียน ม.ปลาย (อายุ16) ทุกอย่างเหมือนจะดี...จน....ถึงวันที่ลูกเข้าสู่วัยรุ่น....จากที่เป็นเด็กว่านอนสอนง่ายเปลี่ยนเป็นหน้ามือหลังมือ..พูดอะไรต้องเป็นขัดแย้ง...ต้องเถียง...ตลอดเวลา...เริ่มมีแฟน...ติดเพื่อน...เราจับได้ว่าลูกชายสูบบุหรี่...และลูกสาว..มีอะไรกับแฟน..เหมือนภาพเก่าๆ..คำพูดเก่าๆ..ที่เราเคยทำเคยพูดกับพ่อมันย้อนมาโดยอัตโนมัติ...เราไม่ค่อยชอบแฟนของลูกสาว...เพราะเจ้าชู้และดูเหมือนจะหลอกเอาเงินจากลูกเรา...พอเราเตือน...ลูกตอบเรากลับมาว่า..."แม่ไม่เข้าใจหนู  หนูอยากให้แม่มองเค้าในด้านดีๆ"....คำพูดลูกเหมือนตบหน้าเราแรงๆ...เราเครียดไม่รู้ต้องทำยังไง....ได้แต่บอกให้ลูกป้องกันตัวเอง...แล้วผลสุดท้าย...คนที่เราไปขอคำปรึกษาคือใครรู้ไม๊  ....คือพ่อ..และ..แม่ของเราเอง...
ทุกวันนี้เราได้แต่ภาวนาให้ลูกไม่พลาด...ให้เรียนจบ...ให้ผ่านม.ปลาย...ให้คิดได้....ให้นึกถึงคำที่แม่สอน...เราอยากให้เวลาเดินเร็วกว่านี้....อยากผ่านช่วงนี้ให้ได้...ขอโทษพ่อกับแม่ในทุกสิ่งที่เคยทำให้เป็นทุกข์นะคะ...ตอนนี้ลูกรู้แล้วว่ามันทรมานแค่ไหน วันนี้กรรมตามทันลูกแล้วค่ะ
ขอบคุณที่อ่านนะคะ....และขอบคุณที่ช่วยแบ่งเบาความรู้สึก