วันนี้เป็นวันครบรอบ1ปีที่ปุยหายไป
หนูรู้สึกเครียดว่าวันนี้จะมาถึงมานานแล้วค่ะ ถึงจะรู้ว่าถึงผ่านวันนี้ไปก็คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง นอกซะจากโอกาสที่จะเจอที่ลดน้อยลงไปทุกทีคิดว่าพันทิปเป็นช่องทางที่ดี
เลยอยากจะถือโอกาสตั้งกระทู้เล่าประสบการณ์ ระบายความอักอั้นตันใจ และขอคำแนะนำ ความช่วยเหลือ
ถ้าเป็นไปได้เพื่อนๆพี่คนไหนมีช่องทางอะไรที่จะกระจายข่าวไปในวงกว้าง ช่วยบอกทีนะคะ หรือบอกต่อๆกันก็จะขอบคุณมากเลยค่ะ อยากให้คนรู้มากที่สุดค่ะ ช่วยเป็นหูเป็นตาให้ทีนะคะ
ไม่รู้ว่าเรื่องหมาหายกลายเป็นเรื่องปกติธรรมดาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่สำหรับเจ้าของหมาแล้วการที่หมาหายเป็นปัญหาโลกแตกมากเลยค่ะ อย่างน้อยก็สำหรับหนู วันนี้เป็นวันครบรอบ1ปีที่ปุยหายไป วันที่ 21 มิถุนายน ถามว่าตลอดหนึ่งปีมานี้ทำอะไรอยู่ ไม่ได้มีอะไรดีเกิดขึ้นกับชีวิต ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย จากที่เป็นคนขี้เกียจอยู่แล้วยิ่งขี้เกียจกว่าเดิม จะว่าหาแล้วทำหลายทางแล้ว
ไม่ว่าจะติดป้ายไวนิลตามถนนและตึก
ทำรถกระจายเสียง
แชร์ตามโซเชียลมีเดียต่างๆ
พยายามไปติดต่อช่องสามด้วยตัวเอง(แต่ก็ยังไม่ได้รับการติดต่อกลับจากช่อง3)
ทำใบปลิวและกระดาษทิชชู่รูปน้องปุยไปแจก ทำกระเป๋าผ้ารูปน้องปุยไปขายเพื่อหาเงินบริจาคให้มูลนิธิและเป็นการประกาศไปในตัว
ไปดูดวงตามคำแนะนำของพี่ๆที่เคยหมาหาย (หมอดูบอกว่าคนอุ้มไปแล้วไม่ยอมคืน)
ตั้งเงินรางวัลสำหรับคนที่นำน้องปุยมาส่งคืน50,000บาท
พอมีคนโทรมาบอกว่าเจอแล้ว ไม่ว่าที่ใหนก็ไป ไปดูมาเป็น10ๆตัวแล้วแต่พอไปแล้วก็ไม่ใช่ ผิดหวังไป แต่ทุกครั้งที่โทรศัพท์ดังหนูก็มีความหวังขึ้นมาทุกครั้ง หลายคนก็บอกให้ตัดใจได้แล้วคงไม้เจอแล้วล่ะ โอกาสน้อยมากที่จะเจอเนื่องจากหายไปนานถ้าจะเจอก็เจอไปตั้งนานแล้ว เรื่องพวกนี้ทำไมหนูจะไม่คิด แต่ก็ยังไม่รู้แน่ชัดไม่ใช่หรอว่าตายไปแล้วจริงๆ ก็คงต้องหาต่อไปถ้าไม่หาหนูคงรู้สึกผิดกับปุยและต้องมานั่งหงุดหงิดตัวเองไปตลอดชีวิตแน่
ถ้าคนอุ้มไปจริงๆอยากจะถามเค้าว่าเค้าทำได้ยังไง จิตใจทำด้วยอะไร ยังมีความเป็นคนอยู่มั้ย
ปุยเป็นหมาตัวแรกของหนูและหนูรักมันมาก หนูเคยคิดไว้ว่าวันนึงยังไงปุยก็ต้องตายจากไป แต่เรื่องหายนี่ไม่เคยวกเข้ามาในเสี้ยวความคิด
การที่ปุยหายไปถือเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเลยก้ว่าได้ เป็นอะไรที่ไม่เคยแว้บเข้ามาในเสี้ยวความคิด ทุกวันนี้ยังไม่อยากจะเชื่อเลยค่ะว่าปุยได้หายไปแล้วจริงๆ
ปุยอยู่กับหนูมาก็13ปีแล้วค่ะ หนูเลี้ยงตั้งแต่ 7 ขวบ จนตอนนี้อายุ 20 ปี เราโตมาด้วยกันจริงๆ ปุยเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว เป็นเหมือนน้องสาวของหนู แม่ยังพูดเสมอว่าปุยเป็นลูกสาวอีกคนของท่าน ตอนนี้หนูก็ยังหาอยู่และจะหาต่อไปเพราะถ้าหนูเลิกหาหนูคงจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต พอคิดว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอกันอีกแล้วก็เหมือนใจจะขาดเลยค่ะ สุนัขรักเจ้าของโดยไม่มีข้อกังขาใดๆ เคยอ่านเจอ ความรักที่สุนัขมีให้คนเป็นความรักที่บริสุทธ์และพิเศษมาก เจ้าของจะมีค่าเสมอสำหรับสุนัข ไม่ว่าหนูจะเป็นคนไม่เอาไหนยังไงปุยก็ยังรักและรอให้หนูกลับมาหา หนูคิดว่าตอนนี้ปุยก็คงกำลังรอให้หนูไปรับอยู่
รูปนี้ปุยอายุได้3ปี
รูปเมื่อปีที่แล้ว
ปุยหายไปจากถนนพุทธมณทลสาย3 บ้านอยุ่ริมถนนใหญ่ค่ะ วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ที่แม่ชวนเพื่อนมบ้าาน และพ่อก็ปล่อยปุยออกไปทำธุระ ซึ่งพ่อก็ไม่รู้ว่าปุยมุดรั้วออกไปได้ ด้วยนิสัยที่อยากรู้อยากเห็นที่แก้ไม่หาย ชอบออกไปเที่ยวเล่นปุยมุดรั้วออกไปโดยที่ไม่มีใครรู้ หลังจากนั้น1ชั่วโมง เวลาประมาน 4โมง พ่อตะโกนมาบอกว่าปุยหายไป หนูและครอบครัวออกตามหาเลยค่ะ เดินหาอยู่หลายชั่วโมงจนดึก ถามทุกคนที่เจอ แต่ก็ไม่เจอแม้แต่ร่องรอยหรือเบาะแสใดๆ หาอยู่หลายวันถนนทั้งสองฝั่งถนน ยังจำโมเม้นนั้นได้ดีและคงจะไม่มีวันลืม ณ ตอนนั้นหนูยังไม่รู้ว่าเหตุการณ์นั้นมันจะต่อเนื่องมาถึงวันนี้ พอมาถึงวันนี้มันไม่ใช่เล่นๆแล้ว....
ถ้าปุยไม่หายไปหนูคงไม่มีวันเข้าใจเลยว่าหมาหายรู้สึกยังไง (การที่หมาหายมันไม่เหมือนหมาตายนะคะมันรู้สึกค้างๆคาๆ) แต่ตอนนี้รู้แล้วและรู้ดีที่สุดว่ามันแย่แค่ไหน จากนี้ไปหนูคงจะเป็นคนที่เข้าใจคนอื่นมากขึ้นและรู้จักคิดในมุมของคนอื่น ตลอดเวลา1ปีมานี้ หนูได้คลุกคลีกับกลุ่มคนเลี้ยงหมา ทำให้รู้ว่ามีหมาหายเยอะมากกกกก อยากให้มีระบบอะไรเกี่ยวกับปัญหาหมาหายให้ตามกันได้ดีกว่านี้ค่ะ
******ลักษณะพิเศษ
*ชื่อปุย*
ลักษณะพิเศษ
•เพศเมีย อายุ13ปี
•หางกุด
•ฟันหน้าเหลือสองซี่ฟันบน1ฟันล่าง1 เขี้ยวยังอยู่ครบ
•ขนเส้นเล็ก สีขาวครีม ขนหยิก
•ตาขวาจะเริ่มเป็นต้อค่ะ กำลังรักษาตาอยุ่
•น้ำหนักตัวประมาน2-3กิโล ตอนนี้อาจจะลดเพราะหายไป1ปี
•มี20นิ้ว
•ท้องเปนยีส
•นิ้วนางขาหลังขวา เล็บดำกว่านิ้วอื่น
ตาขวาเริ่มเป็นต้อ ถ้าปล่อยไว้หมอบอกว่าจะบอด
ตอนที่หายใส่เสื้อนี้
อยากฝากถึงคนที่เลี้ยงหมานะคะให้ดูแลเค้าให้ดีๆ อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ค่ะ ถ้าใครมาเตือนหนูก่อนหน้านี้หนูคงฟังๆไปงั้นเพราะมั่นใจว่าตัวเองดูแลดีอยู่แล้ว แต่ตอนนี้รู้ซึ้งแล้วค่ะ
( ยังไงsafeไว้ก่อนก็ดีกว่านะคะ
คนที่เก็บหมาหลงมาเลี้ยง ขอไห้ลองพยายามตามหาเจ้าของให้เค้าด้วยค่ะเพราะหมายังไงก็รักเจ้าของ รู้ว่ามีหลายเคสที่เค้าทิ้งหมา ไม่ต้องการเลี้ยงแล้ว กรณีนั้นถ้ารักและอยากเลี้ยงหมาตัวนั้น คิดว่าก็เป็นโชคดีของหมาตัวนั้นค่ะที่ได้เจอเจ้าของใหม่ที่รักเค้าจริงๆ แต่หนูเชื่อว่ามีอีกมากที่ตามหาหมาที่หายไปอย่างสุดชีวิต และรอสุนัขที่เป็นที่รักกลับมาค่ะ
สุดท้ายนี้อยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆพี่ๆในพันทิปว่าพอจะมีวิธีอะไรที่จะกระจายข่าวนี้เพื่อตามหาปุย
อยากขอถ้าเป็นไปได้ให้ช่วยดันกระทู้ให้ด้วยค่ะ หนูอยากให้เรื่องถึงช่อง
ถ้าใครพบเห็นช่วยติดต่อมาหลังไมค์หรือตามเมลนี้ cokudara@hotmail.com
ประสบการณ์หมาหายครั้งแรกในชีวิต
หนูรู้สึกเครียดว่าวันนี้จะมาถึงมานานแล้วค่ะ ถึงจะรู้ว่าถึงผ่านวันนี้ไปก็คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง นอกซะจากโอกาสที่จะเจอที่ลดน้อยลงไปทุกทีคิดว่าพันทิปเป็นช่องทางที่ดี
เลยอยากจะถือโอกาสตั้งกระทู้เล่าประสบการณ์ ระบายความอักอั้นตันใจ และขอคำแนะนำ ความช่วยเหลือ
ถ้าเป็นไปได้เพื่อนๆพี่คนไหนมีช่องทางอะไรที่จะกระจายข่าวไปในวงกว้าง ช่วยบอกทีนะคะ หรือบอกต่อๆกันก็จะขอบคุณมากเลยค่ะ อยากให้คนรู้มากที่สุดค่ะ ช่วยเป็นหูเป็นตาให้ทีนะคะ
ไม่รู้ว่าเรื่องหมาหายกลายเป็นเรื่องปกติธรรมดาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่สำหรับเจ้าของหมาแล้วการที่หมาหายเป็นปัญหาโลกแตกมากเลยค่ะ อย่างน้อยก็สำหรับหนู วันนี้เป็นวันครบรอบ1ปีที่ปุยหายไป วันที่ 21 มิถุนายน ถามว่าตลอดหนึ่งปีมานี้ทำอะไรอยู่ ไม่ได้มีอะไรดีเกิดขึ้นกับชีวิต ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย จากที่เป็นคนขี้เกียจอยู่แล้วยิ่งขี้เกียจกว่าเดิม จะว่าหาแล้วทำหลายทางแล้ว
ไม่ว่าจะติดป้ายไวนิลตามถนนและตึก
ทำรถกระจายเสียง
แชร์ตามโซเชียลมีเดียต่างๆ
พยายามไปติดต่อช่องสามด้วยตัวเอง(แต่ก็ยังไม่ได้รับการติดต่อกลับจากช่อง3)
ทำใบปลิวและกระดาษทิชชู่รูปน้องปุยไปแจก ทำกระเป๋าผ้ารูปน้องปุยไปขายเพื่อหาเงินบริจาคให้มูลนิธิและเป็นการประกาศไปในตัว
ไปดูดวงตามคำแนะนำของพี่ๆที่เคยหมาหาย (หมอดูบอกว่าคนอุ้มไปแล้วไม่ยอมคืน)
ตั้งเงินรางวัลสำหรับคนที่นำน้องปุยมาส่งคืน50,000บาท
พอมีคนโทรมาบอกว่าเจอแล้ว ไม่ว่าที่ใหนก็ไป ไปดูมาเป็น10ๆตัวแล้วแต่พอไปแล้วก็ไม่ใช่ ผิดหวังไป แต่ทุกครั้งที่โทรศัพท์ดังหนูก็มีความหวังขึ้นมาทุกครั้ง หลายคนก็บอกให้ตัดใจได้แล้วคงไม้เจอแล้วล่ะ โอกาสน้อยมากที่จะเจอเนื่องจากหายไปนานถ้าจะเจอก็เจอไปตั้งนานแล้ว เรื่องพวกนี้ทำไมหนูจะไม่คิด แต่ก็ยังไม่รู้แน่ชัดไม่ใช่หรอว่าตายไปแล้วจริงๆ ก็คงต้องหาต่อไปถ้าไม่หาหนูคงรู้สึกผิดกับปุยและต้องมานั่งหงุดหงิดตัวเองไปตลอดชีวิตแน่
ถ้าคนอุ้มไปจริงๆอยากจะถามเค้าว่าเค้าทำได้ยังไง จิตใจทำด้วยอะไร ยังมีความเป็นคนอยู่มั้ย
ปุยเป็นหมาตัวแรกของหนูและหนูรักมันมาก หนูเคยคิดไว้ว่าวันนึงยังไงปุยก็ต้องตายจากไป แต่เรื่องหายนี่ไม่เคยวกเข้ามาในเสี้ยวความคิด
การที่ปุยหายไปถือเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเลยก้ว่าได้ เป็นอะไรที่ไม่เคยแว้บเข้ามาในเสี้ยวความคิด ทุกวันนี้ยังไม่อยากจะเชื่อเลยค่ะว่าปุยได้หายไปแล้วจริงๆ
ปุยอยู่กับหนูมาก็13ปีแล้วค่ะ หนูเลี้ยงตั้งแต่ 7 ขวบ จนตอนนี้อายุ 20 ปี เราโตมาด้วยกันจริงๆ ปุยเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว เป็นเหมือนน้องสาวของหนู แม่ยังพูดเสมอว่าปุยเป็นลูกสาวอีกคนของท่าน ตอนนี้หนูก็ยังหาอยู่และจะหาต่อไปเพราะถ้าหนูเลิกหาหนูคงจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต พอคิดว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอกันอีกแล้วก็เหมือนใจจะขาดเลยค่ะ สุนัขรักเจ้าของโดยไม่มีข้อกังขาใดๆ เคยอ่านเจอ ความรักที่สุนัขมีให้คนเป็นความรักที่บริสุทธ์และพิเศษมาก เจ้าของจะมีค่าเสมอสำหรับสุนัข ไม่ว่าหนูจะเป็นคนไม่เอาไหนยังไงปุยก็ยังรักและรอให้หนูกลับมาหา หนูคิดว่าตอนนี้ปุยก็คงกำลังรอให้หนูไปรับอยู่
รูปนี้ปุยอายุได้3ปี
รูปเมื่อปีที่แล้ว
ปุยหายไปจากถนนพุทธมณทลสาย3 บ้านอยุ่ริมถนนใหญ่ค่ะ วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ที่แม่ชวนเพื่อนมบ้าาน และพ่อก็ปล่อยปุยออกไปทำธุระ ซึ่งพ่อก็ไม่รู้ว่าปุยมุดรั้วออกไปได้ ด้วยนิสัยที่อยากรู้อยากเห็นที่แก้ไม่หาย ชอบออกไปเที่ยวเล่นปุยมุดรั้วออกไปโดยที่ไม่มีใครรู้ หลังจากนั้น1ชั่วโมง เวลาประมาน 4โมง พ่อตะโกนมาบอกว่าปุยหายไป หนูและครอบครัวออกตามหาเลยค่ะ เดินหาอยู่หลายชั่วโมงจนดึก ถามทุกคนที่เจอ แต่ก็ไม่เจอแม้แต่ร่องรอยหรือเบาะแสใดๆ หาอยู่หลายวันถนนทั้งสองฝั่งถนน ยังจำโมเม้นนั้นได้ดีและคงจะไม่มีวันลืม ณ ตอนนั้นหนูยังไม่รู้ว่าเหตุการณ์นั้นมันจะต่อเนื่องมาถึงวันนี้ พอมาถึงวันนี้มันไม่ใช่เล่นๆแล้ว....
ถ้าปุยไม่หายไปหนูคงไม่มีวันเข้าใจเลยว่าหมาหายรู้สึกยังไง (การที่หมาหายมันไม่เหมือนหมาตายนะคะมันรู้สึกค้างๆคาๆ) แต่ตอนนี้รู้แล้วและรู้ดีที่สุดว่ามันแย่แค่ไหน จากนี้ไปหนูคงจะเป็นคนที่เข้าใจคนอื่นมากขึ้นและรู้จักคิดในมุมของคนอื่น ตลอดเวลา1ปีมานี้ หนูได้คลุกคลีกับกลุ่มคนเลี้ยงหมา ทำให้รู้ว่ามีหมาหายเยอะมากกกกก อยากให้มีระบบอะไรเกี่ยวกับปัญหาหมาหายให้ตามกันได้ดีกว่านี้ค่ะ
******ลักษณะพิเศษ
*ชื่อปุย*
ลักษณะพิเศษ
•เพศเมีย อายุ13ปี
•หางกุด
•ฟันหน้าเหลือสองซี่ฟันบน1ฟันล่าง1 เขี้ยวยังอยู่ครบ
•ขนเส้นเล็ก สีขาวครีม ขนหยิก
•ตาขวาจะเริ่มเป็นต้อค่ะ กำลังรักษาตาอยุ่
•น้ำหนักตัวประมาน2-3กิโล ตอนนี้อาจจะลดเพราะหายไป1ปี
•มี20นิ้ว
•ท้องเปนยีส
•นิ้วนางขาหลังขวา เล็บดำกว่านิ้วอื่น
ตาขวาเริ่มเป็นต้อ ถ้าปล่อยไว้หมอบอกว่าจะบอด
ตอนที่หายใส่เสื้อนี้
อยากฝากถึงคนที่เลี้ยงหมานะคะให้ดูแลเค้าให้ดีๆ อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ค่ะ ถ้าใครมาเตือนหนูก่อนหน้านี้หนูคงฟังๆไปงั้นเพราะมั่นใจว่าตัวเองดูแลดีอยู่แล้ว แต่ตอนนี้รู้ซึ้งแล้วค่ะ
คนที่เก็บหมาหลงมาเลี้ยง ขอไห้ลองพยายามตามหาเจ้าของให้เค้าด้วยค่ะเพราะหมายังไงก็รักเจ้าของ รู้ว่ามีหลายเคสที่เค้าทิ้งหมา ไม่ต้องการเลี้ยงแล้ว กรณีนั้นถ้ารักและอยากเลี้ยงหมาตัวนั้น คิดว่าก็เป็นโชคดีของหมาตัวนั้นค่ะที่ได้เจอเจ้าของใหม่ที่รักเค้าจริงๆ แต่หนูเชื่อว่ามีอีกมากที่ตามหาหมาที่หายไปอย่างสุดชีวิต และรอสุนัขที่เป็นที่รักกลับมาค่ะ
สุดท้ายนี้อยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆพี่ๆในพันทิปว่าพอจะมีวิธีอะไรที่จะกระจายข่าวนี้เพื่อตามหาปุย
อยากขอถ้าเป็นไปได้ให้ช่วยดันกระทู้ให้ด้วยค่ะ หนูอยากให้เรื่องถึงช่อง
ถ้าใครพบเห็นช่วยติดต่อมาหลังไมค์หรือตามเมลนี้ cokudara@hotmail.com