สวัสดีทุกคนด้วยนะครับ ก่อนอื่น นี่เป็นกระทู้แรกที่ผมได้พิมพ์ขึ้นมาทุกอย่างที่เกิดขึ้นในนี้เป็นเรื่องจริง ที่เกิดขึ้นจริงกับชีวิตผมครับ อาจจะแทบไม่มีบทพูดเลยนะครับ เพราะมันออกมาจากความทรงจำที่จำได ้ประมาณ เหตุการณ์ ความรู้สึก ประมาณนี้นะครับ
เนื่องจากนี่เป็นกระทู้แรกอาจจะมีพิมพ์ผิด ใช้ภาษาไม่ถูกต้อง ไม่สนุก หรือผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้เลยนะครับ
สวัสดีครับก่อนอื่นผมขอแทนตัวเองว่าผมหรือไม่ก็ ว. นะครับมาทำความรู้จักตัวผมก่อนเลยนะครับ(เพื่อที่จะช่วยในการอ่านเรื่องให้เข้าใจมากขึ้น)
ตอนนี้ผมอายุ22(แต่ที่จะมาเล่านี่ตั้งแต่14 15นู้นแนะครับ) ผมเป็นคนน่าตาไม่จัดว่าหล่อแต่ไม่ขี้เหล่แน่นอนครับ ผมขาว(มาก) สูง จบม.ต้นมาด้วยส่วนสูง175up ซึ่งตอนนี้ก็คงสูงขึ้นมาก(มั้ง)อยู่อ่ะครับ
ผมเป็นคนน่าตี๋มากเพราะมีเชื่อจีนเล็กน้อย คนญาติผมต่างพากันเรียกผมว่า เจ๊กบ้างเอย ตี๋บ้างเอย
ผมเป็นคนขี้เล่นและยิ้มเก่งครับจะว่าผมเป็นคนบ้าเลยก็ได้ เพราะแบบนี้เรื่องซวยๆเลยเข้ามาเพราะไอ้นิสัยนี้บ่อยมากครับ มาเริ่มกันเลยละกัน
สมัยอยู่ ประถม-มัธยมต้น ผมเรียนอยู่ รร.ที่ จ.บ้านเกิดผมเองเป็น รร.ที่ไม่ได้เด่นดังอะไร อยู่ในเขตตัวเมืองครับ
จ.บ้านเกิดผมเป็นจ.เล็กติดทะเลครับ ที่ดังๆของ จ.คงเป็นเกาะที่มีมากมายเหลือเกิน
เข้าเรื่องกันเลยนะครับ ผมตอนอายุ14-15 น่าจะประมาณนี้ครับก็ตามประสาเด็กครับ เกเรียนบ้า เกเรบ้างครับจะพูดว่าใน รร. ผมและเพื่อนค่อนข้างฮอตก็ไม่แปลกนะครับ ด้วยความที่ว่าผมพูดเก่ง กิจกรรมเยี่ยมมั้งครับ ผมและเพื่อนเลยมีคนเข้ามาแวะเวียนตลอด ซึ้งตอนนั้นผมอายุแค่นั้นผมไม่รู้หลอก รักๆใคร่ๆคืออะไร ผมค่อนข้างแอนตี้ซะมากกว่า เพราะว่าผมได้เห็นจากไอ้เพื่อนซี้ของผมคนนึง มันคบกะคนนู้นคนนี้แล้วชอบเอามาอวดผม ซึ้งผ่านไปไม่กี่อาทิตย์มันก็โดนทิ้งบ้างไรบ้าง ซึ้งทำให้ผมคิดว่า รักๆใคร่ๆ เป็นเรื่องบ้าชิบ อายุตอนนั้นคิดแค่ว่าเที่ยงนี้เล่นไรดี หรือเย็นนี้ไปไหนดีแค่นั้นจริงๆครับ
ใช้ชีวิตมาจนถึงใกล้จะปลายปี ก็มีกีฬาสีครับ ผมซึ่งอยู่ม.3 แล้วต้องเป็นสตาฟเอย ช่วงนั้นฮอตจนไม่รู้จะฮอตยังไงครับ….จนกระทั้งก่อนจบ ม.3(เข้าเรื่องแล้วๆๆๆ)
ผมได้สมัครเรียนกีฬาประเภทนึง ที่ต้องเสียทั้งตัง และเสียทั้งเวลาหลังเลิกเรียนไปซ้อม แต่มันดีตรงที่ รร.ที่ใช้ซ้อมใช้ฝึก เป็น รร.ญ ล้วน(ตอนนี้เป็น สหแล้ว) ผมก็ให้เวลากับกีฬาชนิดนี้ไปจนกระทั้งวันนึง..ผมได้พบเธอ…..ขอแทนว่า ณ. นะครับ เธอนั้นเป็นผู้ ญ.คนแรกที่ผมสะดุดตามากครับ เธอไม่ใช่คนสวยอะไรมากเลย แต่ตาของเธอมันทำให้ผมหลงได้เลยครับ เธอคนนี้อายุน้อยกว่าผม2ปีครับ ผมรู้สึก***คุ้นน่าเธอมาก วันต่อๆมาผมก็เจอเธอบ่อยจนน่าสงสัยครับ สุดท้ายไปๆมาๆ ได้มารู้ว่าเธอคนนี้มารอพี่สาว(ข้างบ้านเธอ)ทุกเย็นเพื่อจะกลับพร้อมกัน
แล้วบังเอิญที่พี่สาวข้างบ้านเธอนั้นดันอยู่คลาสเดียวกับผมเพราะเพิ่งฝึกเหมือนกัน ผมก็สนิทกะพี่สาวข้างบ้านเธอได้อย่ารวดเร็ว 5555555
แต่ด้วยความที่ว่าผมไม่รู้จะเข้าหาเธอยังไง(ตอนนั้นยังไม่เคยมีแฟน) ผมก็ได้แต่มองเธอไปอย่างเดียวอ่ะคับ แฮ่ๆ
ใช้ชีวิตแบบนั้นได้ประมาณ อาทิตย์สองอาทิตย์ครับ แจ็กพอทก็มาแตกต่อน่าต่อตา เพราะมีข่าวว่าเธอมีคนที่เธอชอบอยู่แล้วมันตะเตือนใตมากเลยครับ
แล้วไอ้คนที่เธอชอบดันชื่อเดียวกับผมอีก (โอ้ยยยยย มันจะอะไรขนาดนั้น)
แต่ๆๆๆๆๆๆ เรื่องพลิกครับ พลิกแบบ พลิกล๊อกเลยอ่า สระ-า เยอะมาก วันนั้นเป็นวันสอบกีฬาที่ผมเรียนเพื่อเปลี่ยนคลาสให้สูงขึ้นครับซึ้งผมห่วงแตกกะกีฬาชนิดนี้มากจนเกือบตกซ้ำคลาสเดิม
สอบเสร็จ…. เพื่อนสาวคนนึงที่ผมรู้จัก(มันเรียนอยู่ที่นี่ครับซึ้งไม่สนิทมากนะครับ คุยได้แต่ไม่สนิทเพราะมันไม่สวย ถถถถถถ)มันเดินเข้ามานั่งข้างๆผม แปลกใจครับตอนนั้น สุดท้ายด้วยความอดรนทนไม่ไหวผมก็ถามมันไปตรงๆ
ผม:มี คอยไร
เพื่อนสาว:ถามไรหน่อย…… คบกับน้อง ณ อยู่หรอ
ผม: ณ ไหนว่ะ(เชิงว่าไม่รู้จักครับ กลัวโดนจับได้ว่าแอบมองน้องเค้าอยู่)
เพื่อนสาว: ก็น้อง ณ. น้องพี่คนเนี๊ยไง(มันก็ชี้มือชี้ไม้ไปหาพี่สาวข้างบ้านของ ณ.อะครับ)
ผม: บ้าแล้วตูไม่รู้จักน้องแกหรอก
พอเย็นใกล้ค่ำก็มีรุ่นพี่ด้านกีฬา แต่เป็นรุ่นน้องด้านอายุเดินมานั่งแหมะข้างๆผม (ผมสงสัยมากครับช่วงนั้น ผมไปสนิดกะทุกคนขนาดไหนว้า มันถึงดูสบายๆขนาดนี้)
ขอแทนน้องคนนี้ว่า ก. นะครับ
ก.: เธอชื่อไรอะ ว.ใช่ปะ
ผม
รู้ได้ไงว้า) ใช่ครับ น้องมีไรรึป่าว
ก. :เราชื่อ ก.นะ
เอาแบบนี้ดีกว่าผมจำบทสนทนาไม่ค่อยได้สรุปเลยนะครับ
คือน้องก. เนี้ยเรียนอยู่ชั้นเดียวกับ ณ. ห้องเดียวกันป่าวไม่รู้ น้องว.เค้าจะมาบอกผมว่า ....ณ.ได้คุยกับเค้าว่าชอบคนชื่อ ว. ซึ้งน้องก.เนี้ยมันดันนึกว่าเป็นพี่ว.ที่อยู่คลาสสูงๆ (ว.คนนั้นอายุเท่าผมครับ อยู่ รร.ช.ล้วน ซึ้งตอนนี้ก็เป็น สหไปแล้ว)
น้องก. ก็เลยเอาไปบอกเค้าจนเป็นเรื่องเลยครับ 55555
ไอ้เราพอมานึกดูแล้วก็ตลกดีนะครับกับนิสัยเด็กๆแบบที่รู้แล้วต้องรีบวิ่งเอาไปบอกไรงี้
สุดท้ายน้องว.แกก็ได้ขอเบอร์ผมไว้เพื่อจะเอาไปให้ ณ. ซึ่งมีหรือที่ผมจะ ปฏิเสธ แต่...
ว่าด้วยความอดทนของเด็ก ผมไม่มีความอดทนพอที่จะรอรับสายเค้าเลย แบบว่าเอาเบอร์เราไปแล้วอาจจะไม่โทรมาก็ได้ เราต้องหาหลักประกันไว้ก่อน
..อีกวันนึง เป็นแบบที่คิดเลยครับ ไม่มีเบอร์แปลกโทรมาเลย
ในขณะที่ผมกำลังจะวิ่งวอมร่างการก่อนซ้อม ผมก็เหลือบไปเห็น ณ. กำลังอ่านหนังสืออะไรบางอย่างแล้วในโต๊ะนั้นก็มีพี่(สาวข้างบ้าน)ของณ.อยู่ด้วย (เอ่อบอกก่อนนะครับ นร.ที่เรียนรร.นี้สามารถทำการบ้านให้เส็ดก่อนค่อนไปซ้อมได้นะครับ)
ผมก็เนียนเข้าไปแซวพี่แกว่าอู้. แล้วหันมาแกล้ง ณ. นู่นนี่นั้นไปเลื่อย (ภาพในสายตาคนอื่นคิดว่าเราคบกันอยู่ครับ ทั้งๆที่จริงๆแล้วคุยกันนับคำได้เลย) ....พี่สาว(ข้างบ้าน)ณ.ก็รู้ว่าผใอยากมาคุยกะ ณ. เลยทำท่าว่าจะไปเปลี่ยนชุดมาซ้อม ผมก็พยายามยื้อพี่แกไว้สุดชีวิตครับตอนนั้น (คนมันอายนี่หว่า)
ส่วนตัวดีก็ยังคงก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือตัวเองอย่างไม่สนสถานการณ์เลย
จนกระทั่ง เส้นความอดทนผมขาด
ผม: น้องพี้ขอเบอร์หน่อย
ณ : ...........(อ่านหนังสือ ทำเป็นเมิน)
เมิน เธอเมินผม ห่ะ
ช่วงเวลานั้นมันเป็นอะไรที่อายมาก จากเด็กที่มำไรไม่เคยอายคนอื่นแต่ตอนนี้คืออยากหาอะไรมาคุมหัวตัวเองมากเลยครับ
แต่พระเจ้ายังคงไม่ทอดทิ้งผม พี่(ข้างบ้าน)ของ ณ. ด้วยความที่ว่ารำคาญตาไรพวกนั้น เลยขว้าโทรสับจากมือผมไปกดเบอร์ ณ.ให้ผมเส็ดสับ แล้วก่อนจะคืนให้ก็บอกว่าขอทั้งวันคงไม่ได้หรอก เอ๊ะ... ผมก็คิดนะครับว่าน้องเค้าหยิ่งรึป่าว รึเรื่องที้รู้ๆมามันไม่เป็นจริง
เรื่องที่เธอชอบผม ที่คนอื่นๆคิดว่าเราคบกัน เธอไม่เคยออกมาปฏิเสธ เพราะว่าเธอแอบมีใจให้ผมจริงๆ หรือเพราะ เรื่องพวกนี้มันไร้สาระเกินไปจนเธอไม่ใส่ใจ
แต่ผมกลับกลืนความรู้สึกนั้นลงคอไปเลยทันทีมี่ผมเหลือไปเห็นเธอ เธอยิ้ม เธอยิ้มครับ เป็นรอยยิ้มที่สวยที่สุด ยิ้มเธอมันมากะตุกใจผมมากเลยคับ เป็นลงรอยยิ้มที่สามารถกลบเรื่องไม่ดีๆในใจผมตอนนี้จนหมดได้เลยครับ
ผมคิดว่าใช่ครับ ผมคิดว่าเธอยิ้มให้ผม เรื่องของผม ผมมั่นใจมากเพราะตั้งแต่ผมนั่งคุยกะพี่(ข้างบ้าน)ณ.ก็น่าจะหลายนาทีนะครับ แต่เธอไม่ได้พลิกน่ากระดาษของเธอเลย
ผมเข้าข้างตัวเองไปไหม....
นี่คือจุดเริ่มต้น รักแรกของผมครับ (เดี๋ยวมาอัพต่อนะครับ นั่งพิมพ์มาตั้งแต่ตี5แล้วครับ 555)
ความรักของผม story of my love. (รักแรก)
เนื่องจากนี่เป็นกระทู้แรกอาจจะมีพิมพ์ผิด ใช้ภาษาไม่ถูกต้อง ไม่สนุก หรือผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้เลยนะครับ
สวัสดีครับก่อนอื่นผมขอแทนตัวเองว่าผมหรือไม่ก็ ว. นะครับมาทำความรู้จักตัวผมก่อนเลยนะครับ(เพื่อที่จะช่วยในการอ่านเรื่องให้เข้าใจมากขึ้น)
ตอนนี้ผมอายุ22(แต่ที่จะมาเล่านี่ตั้งแต่14 15นู้นแนะครับ) ผมเป็นคนน่าตาไม่จัดว่าหล่อแต่ไม่ขี้เหล่แน่นอนครับ ผมขาว(มาก) สูง จบม.ต้นมาด้วยส่วนสูง175up ซึ่งตอนนี้ก็คงสูงขึ้นมาก(มั้ง)อยู่อ่ะครับ
ผมเป็นคนน่าตี๋มากเพราะมีเชื่อจีนเล็กน้อย คนญาติผมต่างพากันเรียกผมว่า เจ๊กบ้างเอย ตี๋บ้างเอย
ผมเป็นคนขี้เล่นและยิ้มเก่งครับจะว่าผมเป็นคนบ้าเลยก็ได้ เพราะแบบนี้เรื่องซวยๆเลยเข้ามาเพราะไอ้นิสัยนี้บ่อยมากครับ มาเริ่มกันเลยละกัน
สมัยอยู่ ประถม-มัธยมต้น ผมเรียนอยู่ รร.ที่ จ.บ้านเกิดผมเองเป็น รร.ที่ไม่ได้เด่นดังอะไร อยู่ในเขตตัวเมืองครับ
จ.บ้านเกิดผมเป็นจ.เล็กติดทะเลครับ ที่ดังๆของ จ.คงเป็นเกาะที่มีมากมายเหลือเกิน
เข้าเรื่องกันเลยนะครับ ผมตอนอายุ14-15 น่าจะประมาณนี้ครับก็ตามประสาเด็กครับ เกเรียนบ้า เกเรบ้างครับจะพูดว่าใน รร. ผมและเพื่อนค่อนข้างฮอตก็ไม่แปลกนะครับ ด้วยความที่ว่าผมพูดเก่ง กิจกรรมเยี่ยมมั้งครับ ผมและเพื่อนเลยมีคนเข้ามาแวะเวียนตลอด ซึ้งตอนนั้นผมอายุแค่นั้นผมไม่รู้หลอก รักๆใคร่ๆคืออะไร ผมค่อนข้างแอนตี้ซะมากกว่า เพราะว่าผมได้เห็นจากไอ้เพื่อนซี้ของผมคนนึง มันคบกะคนนู้นคนนี้แล้วชอบเอามาอวดผม ซึ้งผ่านไปไม่กี่อาทิตย์มันก็โดนทิ้งบ้างไรบ้าง ซึ้งทำให้ผมคิดว่า รักๆใคร่ๆ เป็นเรื่องบ้าชิบ อายุตอนนั้นคิดแค่ว่าเที่ยงนี้เล่นไรดี หรือเย็นนี้ไปไหนดีแค่นั้นจริงๆครับ
ใช้ชีวิตมาจนถึงใกล้จะปลายปี ก็มีกีฬาสีครับ ผมซึ่งอยู่ม.3 แล้วต้องเป็นสตาฟเอย ช่วงนั้นฮอตจนไม่รู้จะฮอตยังไงครับ….จนกระทั้งก่อนจบ ม.3(เข้าเรื่องแล้วๆๆๆ)
ผมได้สมัครเรียนกีฬาประเภทนึง ที่ต้องเสียทั้งตัง และเสียทั้งเวลาหลังเลิกเรียนไปซ้อม แต่มันดีตรงที่ รร.ที่ใช้ซ้อมใช้ฝึก เป็น รร.ญ ล้วน(ตอนนี้เป็น สหแล้ว) ผมก็ให้เวลากับกีฬาชนิดนี้ไปจนกระทั้งวันนึง..ผมได้พบเธอ…..ขอแทนว่า ณ. นะครับ เธอนั้นเป็นผู้ ญ.คนแรกที่ผมสะดุดตามากครับ เธอไม่ใช่คนสวยอะไรมากเลย แต่ตาของเธอมันทำให้ผมหลงได้เลยครับ เธอคนนี้อายุน้อยกว่าผม2ปีครับ ผมรู้สึก***คุ้นน่าเธอมาก วันต่อๆมาผมก็เจอเธอบ่อยจนน่าสงสัยครับ สุดท้ายไปๆมาๆ ได้มารู้ว่าเธอคนนี้มารอพี่สาว(ข้างบ้านเธอ)ทุกเย็นเพื่อจะกลับพร้อมกัน
แล้วบังเอิญที่พี่สาวข้างบ้านเธอนั้นดันอยู่คลาสเดียวกับผมเพราะเพิ่งฝึกเหมือนกัน ผมก็สนิทกะพี่สาวข้างบ้านเธอได้อย่ารวดเร็ว 5555555
แต่ด้วยความที่ว่าผมไม่รู้จะเข้าหาเธอยังไง(ตอนนั้นยังไม่เคยมีแฟน) ผมก็ได้แต่มองเธอไปอย่างเดียวอ่ะคับ แฮ่ๆ
ใช้ชีวิตแบบนั้นได้ประมาณ อาทิตย์สองอาทิตย์ครับ แจ็กพอทก็มาแตกต่อน่าต่อตา เพราะมีข่าวว่าเธอมีคนที่เธอชอบอยู่แล้วมันตะเตือนใตมากเลยครับ
แล้วไอ้คนที่เธอชอบดันชื่อเดียวกับผมอีก (โอ้ยยยยย มันจะอะไรขนาดนั้น)
แต่ๆๆๆๆๆๆ เรื่องพลิกครับ พลิกแบบ พลิกล๊อกเลยอ่า สระ-า เยอะมาก วันนั้นเป็นวันสอบกีฬาที่ผมเรียนเพื่อเปลี่ยนคลาสให้สูงขึ้นครับซึ้งผมห่วงแตกกะกีฬาชนิดนี้มากจนเกือบตกซ้ำคลาสเดิม
สอบเสร็จ…. เพื่อนสาวคนนึงที่ผมรู้จัก(มันเรียนอยู่ที่นี่ครับซึ้งไม่สนิทมากนะครับ คุยได้แต่ไม่สนิทเพราะมันไม่สวย ถถถถถถ)มันเดินเข้ามานั่งข้างๆผม แปลกใจครับตอนนั้น สุดท้ายด้วยความอดรนทนไม่ไหวผมก็ถามมันไปตรงๆ
ผม:มี คอยไร
เพื่อนสาว:ถามไรหน่อย…… คบกับน้อง ณ อยู่หรอ
ผม: ณ ไหนว่ะ(เชิงว่าไม่รู้จักครับ กลัวโดนจับได้ว่าแอบมองน้องเค้าอยู่)
เพื่อนสาว: ก็น้อง ณ. น้องพี่คนเนี๊ยไง(มันก็ชี้มือชี้ไม้ไปหาพี่สาวข้างบ้านของ ณ.อะครับ)
ผม: บ้าแล้วตูไม่รู้จักน้องแกหรอก
พอเย็นใกล้ค่ำก็มีรุ่นพี่ด้านกีฬา แต่เป็นรุ่นน้องด้านอายุเดินมานั่งแหมะข้างๆผม (ผมสงสัยมากครับช่วงนั้น ผมไปสนิดกะทุกคนขนาดไหนว้า มันถึงดูสบายๆขนาดนี้)
ขอแทนน้องคนนี้ว่า ก. นะครับ
ก.: เธอชื่อไรอะ ว.ใช่ปะ
ผม
ก. :เราชื่อ ก.นะ
เอาแบบนี้ดีกว่าผมจำบทสนทนาไม่ค่อยได้สรุปเลยนะครับ
คือน้องก. เนี้ยเรียนอยู่ชั้นเดียวกับ ณ. ห้องเดียวกันป่าวไม่รู้ น้องว.เค้าจะมาบอกผมว่า ....ณ.ได้คุยกับเค้าว่าชอบคนชื่อ ว. ซึ้งน้องก.เนี้ยมันดันนึกว่าเป็นพี่ว.ที่อยู่คลาสสูงๆ (ว.คนนั้นอายุเท่าผมครับ อยู่ รร.ช.ล้วน ซึ้งตอนนี้ก็เป็น สหไปแล้ว)
น้องก. ก็เลยเอาไปบอกเค้าจนเป็นเรื่องเลยครับ 55555
ไอ้เราพอมานึกดูแล้วก็ตลกดีนะครับกับนิสัยเด็กๆแบบที่รู้แล้วต้องรีบวิ่งเอาไปบอกไรงี้
สุดท้ายน้องว.แกก็ได้ขอเบอร์ผมไว้เพื่อจะเอาไปให้ ณ. ซึ่งมีหรือที่ผมจะ ปฏิเสธ แต่...
ว่าด้วยความอดทนของเด็ก ผมไม่มีความอดทนพอที่จะรอรับสายเค้าเลย แบบว่าเอาเบอร์เราไปแล้วอาจจะไม่โทรมาก็ได้ เราต้องหาหลักประกันไว้ก่อน
..อีกวันนึง เป็นแบบที่คิดเลยครับ ไม่มีเบอร์แปลกโทรมาเลย
ในขณะที่ผมกำลังจะวิ่งวอมร่างการก่อนซ้อม ผมก็เหลือบไปเห็น ณ. กำลังอ่านหนังสืออะไรบางอย่างแล้วในโต๊ะนั้นก็มีพี่(สาวข้างบ้าน)ของณ.อยู่ด้วย (เอ่อบอกก่อนนะครับ นร.ที่เรียนรร.นี้สามารถทำการบ้านให้เส็ดก่อนค่อนไปซ้อมได้นะครับ)
ผมก็เนียนเข้าไปแซวพี่แกว่าอู้. แล้วหันมาแกล้ง ณ. นู่นนี่นั้นไปเลื่อย (ภาพในสายตาคนอื่นคิดว่าเราคบกันอยู่ครับ ทั้งๆที่จริงๆแล้วคุยกันนับคำได้เลย) ....พี่สาว(ข้างบ้าน)ณ.ก็รู้ว่าผใอยากมาคุยกะ ณ. เลยทำท่าว่าจะไปเปลี่ยนชุดมาซ้อม ผมก็พยายามยื้อพี่แกไว้สุดชีวิตครับตอนนั้น (คนมันอายนี่หว่า)
ส่วนตัวดีก็ยังคงก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือตัวเองอย่างไม่สนสถานการณ์เลย
จนกระทั่ง เส้นความอดทนผมขาด
ผม: น้องพี้ขอเบอร์หน่อย
ณ : ...........(อ่านหนังสือ ทำเป็นเมิน)
เมิน เธอเมินผม ห่ะ
ช่วงเวลานั้นมันเป็นอะไรที่อายมาก จากเด็กที่มำไรไม่เคยอายคนอื่นแต่ตอนนี้คืออยากหาอะไรมาคุมหัวตัวเองมากเลยครับ
แต่พระเจ้ายังคงไม่ทอดทิ้งผม พี่(ข้างบ้าน)ของ ณ. ด้วยความที่ว่ารำคาญตาไรพวกนั้น เลยขว้าโทรสับจากมือผมไปกดเบอร์ ณ.ให้ผมเส็ดสับ แล้วก่อนจะคืนให้ก็บอกว่าขอทั้งวันคงไม่ได้หรอก เอ๊ะ... ผมก็คิดนะครับว่าน้องเค้าหยิ่งรึป่าว รึเรื่องที้รู้ๆมามันไม่เป็นจริง
เรื่องที่เธอชอบผม ที่คนอื่นๆคิดว่าเราคบกัน เธอไม่เคยออกมาปฏิเสธ เพราะว่าเธอแอบมีใจให้ผมจริงๆ หรือเพราะ เรื่องพวกนี้มันไร้สาระเกินไปจนเธอไม่ใส่ใจ
แต่ผมกลับกลืนความรู้สึกนั้นลงคอไปเลยทันทีมี่ผมเหลือไปเห็นเธอ เธอยิ้ม เธอยิ้มครับ เป็นรอยยิ้มที่สวยที่สุด ยิ้มเธอมันมากะตุกใจผมมากเลยคับ เป็นลงรอยยิ้มที่สามารถกลบเรื่องไม่ดีๆในใจผมตอนนี้จนหมดได้เลยครับ
ผมคิดว่าใช่ครับ ผมคิดว่าเธอยิ้มให้ผม เรื่องของผม ผมมั่นใจมากเพราะตั้งแต่ผมนั่งคุยกะพี่(ข้างบ้าน)ณ.ก็น่าจะหลายนาทีนะครับ แต่เธอไม่ได้พลิกน่ากระดาษของเธอเลย
ผมเข้าข้างตัวเองไปไหม....
นี่คือจุดเริ่มต้น รักแรกของผมครับ (เดี๋ยวมาอัพต่อนะครับ นั่งพิมพ์มาตั้งแต่ตี5แล้วครับ 555)