เราเป็นผู้หญิงคนนึง สถานะโสดมาก อาศัยอนู่ในกทม ที่มีผู้คนมากมาย เราทำงานแล้ว งานเราก้ต้องพบปะพูดคุยสื่อสารกะคนอื่นๆมากมายเข่นกัน เราทำงานไม่เป็นเวลา อดนอนบ้าง ทำงานถี่บ้าง หยุดบ้างตามประสา ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยหยุดวันเดียวกะชาวบ้านเขา ทั้งๆที่เราเองก้อยู่ท่ามกบางคนอื่นมากมายแต่ทำไมรู้สึกเหงา เศร้า เหนื่อย ท้อ เวลามีปัญหา หรืออยากปรึกษาใครสักคนมันช่างหายากลำบาก คนที่จะมาคุยกะเราได้ทุกเรื่อง คนที่จะมาคอยเป็นกำลังใจให้กันและกัน คนที่จะมาคอยอยู้ข้างๆเวลาอ่อนแอแบบนี้ แค่ใครสักคน ทำไมมันหายากจังน้ะ
มาบ่นๆระบายให้ฟัง เรามีความเหนื่อย ความอ่อนล้า แต่ยังไงก้ต้องทำงานวนไปค่ะ คืนนี้ใครไม่นอนมายุเป็นเพื่อนเราได้ ~~~~~
มีความเหนื่อยขาดกำลังใจ อยากได้จาดใครสักคน
มาบ่นๆระบายให้ฟัง เรามีความเหนื่อย ความอ่อนล้า แต่ยังไงก้ต้องทำงานวนไปค่ะ คืนนี้ใครไม่นอนมายุเป็นเพื่อนเราได้ ~~~~~