สวัสดีครับ ผมแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อ ..... ครับ ส่วนเธอชื่อ ..... ครับ
นิสัยของผมจะเป็นพวกที่ชอบคิดต่าง แต่ส่วนมากจะคิดต่างในทางที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ผมเป็นผู้ชายห่วยๆคนนึงเลยก็ว่าได้
ตอนนี้ผมกำลังเรียนอยู่ครับ อยู่ ป.ตรี อาชีวะ ปี1ครับ (เทียบ ป.ตรี 3) ส่วนเธอนั้น อยู๋ ม.5 เทียบเท่าครับ
ผมเป็นคนชอบถ่ายรูป ไม่ชอบรถ ไม่ชอบดูบอล ส่วนเธอชอบร้องเพลง ชอบรถ
ผมอยากจะเล่าเกี่ยวกับชีวิตของผมให้ฟังก่อน... เริ่มเลยนะ
เริ่มจากตอนที่ผมเริ่มเลิกกับแฟนเก่าที่คบกันมา 3ปี จะ 4 ปี ด้วยเหตุผลที่งี่เง่ามากๆ แค่เพียงเพราะผมให้เหตุให้การเลิกที่ว่า ผมกับเธอต้องไปเรียนไกลกัน อาจจะทำให้ใจของเราห่างกันและเราถ้าเราคบกันต่อ อาจจะมีแต่เรื่องแย่ๆเพราะอยู่กับผมไม่ค่อยมีอะไรดีเท่าไหร่ จนเวลาผ่านไปเธอก็มีแผนใหม่ แต่ผมก็ไม่เคยมีใครนับตั้งแต่เลิกกันมา เอาล่ะ.... เรื่องก็เกิดนับจากนี้....
ตอนนั้นผมเรียนอยู่ ปวส.1 กำลังเริ่มหัดถ่ายรูปแรกๆครับ อาจจะเพราะเห่อกล้องก็เลยชอบถ่ายรูปมากๆ ผมแทบจะพกกล้องไปวิลัยทุกวัน และชอบถ่ายอะไรต่างๆในวิลัย เวลาวิลัยมีกิจกรรมผมก็ต้องเตรียมกล้องไปถ่ายรูปทุกครั้ง ส่วนมากที่ผมชอบถ่ายรูปผมจะถ่ายพอร์ทเทรตสะส่วนใหญ่ (รูปถ่าบบุคคล) จนใครๆก็ว่าผมเป็นคนที่ชอบไปหาแต่สาวๆ จนผมขึ้น ปวส.2 ช่วงนั้นเป็นช่วงกีฬาสีของวิลัยครับ ผมก็ถ่ายรูปกิจกรรมของผมตามปกติ จนผมได้เจอคนๆนึงแต่ติดมากับรูปถ่ายของผม ..ผมเห็นครั้งแรกก็รู้เลยว่าคนๆนี้ทำให้ผมนอนไม่หลับแน่ๆ ผมก็เลยตามหาเฟสของคนๆนี้ ซึ่งหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอครับ ผมได้แต่นั้งมองเธอเวลาขึ้นแสตน จนเมื่อเย็นวันกีฬาสีหมด เธอได้แอดเฟสผมมา ตอนแรกผมก็ไม่แอะใจหรอกว่าเป็นใคร และเรื่องราวก็เกิดขึ้นตอนนี้ครับ ...เธอทักมาบอกผมว่า รูปเธอหน่ะ มีแต่หน้าหลุดๆทั้งนั้นเลย 55555555 ..ผมเลยสงสัยว่าใคร ผมเลยเปิดหน้าเฟสไปดูหน้าโปรไฟล์ของเธอ วินาทีที่เห็นหน้าโปรไฟล์นั้นผมแทบหยุดลมหายใจเลยครับ เพราะมันคือเธอ คนๆนั้นเอง ....ผมได้เริ่มคุยกับเธอตั้งแต่วันนั้น จนวันนึงผมได้บอกเธอว่า ผมชอบเธอ แต่.... เธอบอกว่าอย่าชอบคนอย่างเธอเลย เพราะเธอก็ไม่ได้มีอะไรดี ทำให้ผมหมดหวังเพราะรู้ว่าคำตอบนี้ คงเป็นการปฎิเสธเราแบบอ้อมๆ
แต่... ผมก็ไม่เคยยอมแพ้นะ ผมก็ยังคุยกับเธออยู่ทุกวัน ผมได้ถามเธออยู่ครั้ที่สงว่าขอคบได้ไหม แต่เธอก็ตอบเหมือนเดิม จนครั้งสุดท้าย ครั้งที่สามผมได้ถามเธอ แต่เธอก็ยังเหมือนเดิม ผมเลยคิดว่าถ้าเราคุยต่อไปแบบนี้ ก็คงหมดหวัง คงเจ็บอยู่แบบนี้ตลอดๆ ผมเลยลองหายไปอาทิตย์นึง ไม่มีวี่แววเธอจะทักมา
จนผ่านมาเกือบจะสองอาทิตย์ อยู่ๆเธอก็ให้เพื่อนทักมาบอกผมว่า เธอหน่ะหยุดคิดถึงผมไม่ได้เลย ....ผมก็ได้แต่สงสัยว่าทำไมตอนที่คุยกันทำไมเธอเหมือนไม่รู้สึกแบบนั้นเลย ผมเลยตัดสินใจทักเข้าไปถามเธอตรงๆว่า เธอคิดยังไง ...จนผมลองเอ่ยคำว่า คบกันนะ ผ่านทวิตอีกรอบ ผมบอกให้เธอเข้าไปดู แต่เธอบอกไม่เห็น
ผมเลยโทรไปหาแล้วบอกว่า คบกันนะ ..... เงียบไปสักพัก ........... เธอบอกว่า อืออออ...... เย้!!!!!!! ผมนี้ดีใจจนบ้านแตกเลยทีเดียว ตะโกนลั่นบ้าน พูดกับเธอไม่ถูกเลย นับตั้งแต่วันนั้นเราก็ไปไหนมาไหนกัน คุยด้วยกันทุกวัน คุยกันบ่อยขึ้น เจอหน้าบ่อยขึ้น จนมีวันนึงผมได้เอารูปเธอขึ้นปกเฟสผม แต่พอผ่านไปสองสามวัน มี ผญ. คนนึงได้โฟสคอมเม้นที่ปกเฟสผมเหมือนจะด่าแฟนผมด้วยศัพท์วัยรุ่นที่ใช้ๆกัน *แต่ขอบอกก่อนนะครับว่าเฟสผมมีแต่ญาติผู้ใหญ่เยอะ ผมเลยไม่ชอบให้ใครมาโพสว่าแบบนี้ ผมเลยทักแชทไปหา ผญ. คนนั้นด้วยคำสุภาพ ว่าอย่าโพสแบบนี้กับเฟสผมอีกนะ แต่หล่อนเหมือนจะไม่ยอม ด่าผมลูกเดียว ทักๆที่เราไม่รู้จักกัน จนผมได้รู้ว่า เขาคือพี่สาวแฟนผมเอง ผมเลยบอกแฟนผมว่าผมไม่ชอบให้มาทำแบบนี้
แต่.... เหมือนเราไม่เข้าใจกัน จนทำให้ทะเลาะกันหนัก แล้วเธอก็เลยบอกเลิก
ด้วยความโมโห ผมเลยช่าง
..... ไม่ทักไป ไม่คุย ไม่ติดต่อ จนผ่านเป็นอาทิตย์ ก็ไม่มีวี่แววจะได้กลับมาคืนดีกัน ผมเลยคิดว่าเธอคงอยากจะเลิกจริงๆ เลยปล่อยเลยให้เป็นแบบนั้น แต่...ผมยังคิดถึงเธอทุกวัน จนมาวันนึงผ่านไปประมาณเดือนกว่าๆ ผมเห็นสถานะที่เฟสเธอเด้งขึ้นบอกว่าได้ คบกับ..... ตอนนั้นอยู่ๆนั้ำตาผมก็ไหลออกมา กินไม่ได้นอนไม่หลับ ได้แต่นอนเมอลอยไปวันๆ จนเวลาผ่านไปผมก็เริ่มทำใจได้ จนไม่ได้คิดอะไรมากมายแล้ว จนมาถึงวันนึงผ่านไปก็ได้หลายเดือนแล้ว เธอทักมาหาผมแล้วบอกผมว่าไปส่งบ้านหน่อย... ผมก็ตกใจ เอ้า ทำไมถึงให้ไปส่ง ผมเลยออกไปรับแล้วไปส่งบ้าน เธอบอกว่าไม่มีคนไปส่งกลับบ้าน *ปกติเธอจะให้เพื่อนไปส่งบ้านเพราะเธอไม่มีรถมาเรียน แต่เพื่อนเธอดันมีแฟนเลยจะไปหาแฟน เธอก็เลยไม่อยากรบกวน
นับจากนั้นผมก็เลยต้องได้ไปส่งเธอที่บ้านทุกวันหลังเลิกเรียน จนความรู้สึกเก่าๆผมมันเริ่มกลับมามีใจให้เธออีก แต่...ผมรู้ดีว่าเธอคบกับอีกคนอยู่ ผมเลยไม่อยากจะพูดอะไร ก็ได้แต่คุยกันตามภาษาพี่น้อง แต่จริงๆแล้วในใจโครตทรมาณ ไม่อยากให้อยู่ในสถานะนี้ มันอึดอัดไปหมด....
ทุกคนว่าผมควรจะทำยังไงดีครับ.... กระทู้อาจจะอ่านยากหน่อยนะครับ พึ่งเคยเขียนบทความครั้งแรก
เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับเธอเราเลิกกันแต่ผมยังต้องไปส่งเธอกลับบ้านทุกวัน...
นิสัยของผมจะเป็นพวกที่ชอบคิดต่าง แต่ส่วนมากจะคิดต่างในทางที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ผมเป็นผู้ชายห่วยๆคนนึงเลยก็ว่าได้
ตอนนี้ผมกำลังเรียนอยู่ครับ อยู่ ป.ตรี อาชีวะ ปี1ครับ (เทียบ ป.ตรี 3) ส่วนเธอนั้น อยู๋ ม.5 เทียบเท่าครับ
ผมเป็นคนชอบถ่ายรูป ไม่ชอบรถ ไม่ชอบดูบอล ส่วนเธอชอบร้องเพลง ชอบรถ
ผมอยากจะเล่าเกี่ยวกับชีวิตของผมให้ฟังก่อน... เริ่มเลยนะ
เริ่มจากตอนที่ผมเริ่มเลิกกับแฟนเก่าที่คบกันมา 3ปี จะ 4 ปี ด้วยเหตุผลที่งี่เง่ามากๆ แค่เพียงเพราะผมให้เหตุให้การเลิกที่ว่า ผมกับเธอต้องไปเรียนไกลกัน อาจจะทำให้ใจของเราห่างกันและเราถ้าเราคบกันต่อ อาจจะมีแต่เรื่องแย่ๆเพราะอยู่กับผมไม่ค่อยมีอะไรดีเท่าไหร่ จนเวลาผ่านไปเธอก็มีแผนใหม่ แต่ผมก็ไม่เคยมีใครนับตั้งแต่เลิกกันมา เอาล่ะ.... เรื่องก็เกิดนับจากนี้....
ตอนนั้นผมเรียนอยู่ ปวส.1 กำลังเริ่มหัดถ่ายรูปแรกๆครับ อาจจะเพราะเห่อกล้องก็เลยชอบถ่ายรูปมากๆ ผมแทบจะพกกล้องไปวิลัยทุกวัน และชอบถ่ายอะไรต่างๆในวิลัย เวลาวิลัยมีกิจกรรมผมก็ต้องเตรียมกล้องไปถ่ายรูปทุกครั้ง ส่วนมากที่ผมชอบถ่ายรูปผมจะถ่ายพอร์ทเทรตสะส่วนใหญ่ (รูปถ่าบบุคคล) จนใครๆก็ว่าผมเป็นคนที่ชอบไปหาแต่สาวๆ จนผมขึ้น ปวส.2 ช่วงนั้นเป็นช่วงกีฬาสีของวิลัยครับ ผมก็ถ่ายรูปกิจกรรมของผมตามปกติ จนผมได้เจอคนๆนึงแต่ติดมากับรูปถ่ายของผม ..ผมเห็นครั้งแรกก็รู้เลยว่าคนๆนี้ทำให้ผมนอนไม่หลับแน่ๆ ผมก็เลยตามหาเฟสของคนๆนี้ ซึ่งหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอครับ ผมได้แต่นั้งมองเธอเวลาขึ้นแสตน จนเมื่อเย็นวันกีฬาสีหมด เธอได้แอดเฟสผมมา ตอนแรกผมก็ไม่แอะใจหรอกว่าเป็นใคร และเรื่องราวก็เกิดขึ้นตอนนี้ครับ ...เธอทักมาบอกผมว่า รูปเธอหน่ะ มีแต่หน้าหลุดๆทั้งนั้นเลย 55555555 ..ผมเลยสงสัยว่าใคร ผมเลยเปิดหน้าเฟสไปดูหน้าโปรไฟล์ของเธอ วินาทีที่เห็นหน้าโปรไฟล์นั้นผมแทบหยุดลมหายใจเลยครับ เพราะมันคือเธอ คนๆนั้นเอง ....ผมได้เริ่มคุยกับเธอตั้งแต่วันนั้น จนวันนึงผมได้บอกเธอว่า ผมชอบเธอ แต่.... เธอบอกว่าอย่าชอบคนอย่างเธอเลย เพราะเธอก็ไม่ได้มีอะไรดี ทำให้ผมหมดหวังเพราะรู้ว่าคำตอบนี้ คงเป็นการปฎิเสธเราแบบอ้อมๆ
แต่... ผมก็ไม่เคยยอมแพ้นะ ผมก็ยังคุยกับเธออยู่ทุกวัน ผมได้ถามเธออยู่ครั้ที่สงว่าขอคบได้ไหม แต่เธอก็ตอบเหมือนเดิม จนครั้งสุดท้าย ครั้งที่สามผมได้ถามเธอ แต่เธอก็ยังเหมือนเดิม ผมเลยคิดว่าถ้าเราคุยต่อไปแบบนี้ ก็คงหมดหวัง คงเจ็บอยู่แบบนี้ตลอดๆ ผมเลยลองหายไปอาทิตย์นึง ไม่มีวี่แววเธอจะทักมา
จนผ่านมาเกือบจะสองอาทิตย์ อยู่ๆเธอก็ให้เพื่อนทักมาบอกผมว่า เธอหน่ะหยุดคิดถึงผมไม่ได้เลย ....ผมก็ได้แต่สงสัยว่าทำไมตอนที่คุยกันทำไมเธอเหมือนไม่รู้สึกแบบนั้นเลย ผมเลยตัดสินใจทักเข้าไปถามเธอตรงๆว่า เธอคิดยังไง ...จนผมลองเอ่ยคำว่า คบกันนะ ผ่านทวิตอีกรอบ ผมบอกให้เธอเข้าไปดู แต่เธอบอกไม่เห็น
ผมเลยโทรไปหาแล้วบอกว่า คบกันนะ ..... เงียบไปสักพัก ........... เธอบอกว่า อืออออ...... เย้!!!!!!! ผมนี้ดีใจจนบ้านแตกเลยทีเดียว ตะโกนลั่นบ้าน พูดกับเธอไม่ถูกเลย นับตั้งแต่วันนั้นเราก็ไปไหนมาไหนกัน คุยด้วยกันทุกวัน คุยกันบ่อยขึ้น เจอหน้าบ่อยขึ้น จนมีวันนึงผมได้เอารูปเธอขึ้นปกเฟสผม แต่พอผ่านไปสองสามวัน มี ผญ. คนนึงได้โฟสคอมเม้นที่ปกเฟสผมเหมือนจะด่าแฟนผมด้วยศัพท์วัยรุ่นที่ใช้ๆกัน *แต่ขอบอกก่อนนะครับว่าเฟสผมมีแต่ญาติผู้ใหญ่เยอะ ผมเลยไม่ชอบให้ใครมาโพสว่าแบบนี้ ผมเลยทักแชทไปหา ผญ. คนนั้นด้วยคำสุภาพ ว่าอย่าโพสแบบนี้กับเฟสผมอีกนะ แต่หล่อนเหมือนจะไม่ยอม ด่าผมลูกเดียว ทักๆที่เราไม่รู้จักกัน จนผมได้รู้ว่า เขาคือพี่สาวแฟนผมเอง ผมเลยบอกแฟนผมว่าผมไม่ชอบให้มาทำแบบนี้
แต่.... เหมือนเราไม่เข้าใจกัน จนทำให้ทะเลาะกันหนัก แล้วเธอก็เลยบอกเลิก
ด้วยความโมโห ผมเลยช่าง
นับจากนั้นผมก็เลยต้องได้ไปส่งเธอที่บ้านทุกวันหลังเลิกเรียน จนความรู้สึกเก่าๆผมมันเริ่มกลับมามีใจให้เธออีก แต่...ผมรู้ดีว่าเธอคบกับอีกคนอยู่ ผมเลยไม่อยากจะพูดอะไร ก็ได้แต่คุยกันตามภาษาพี่น้อง แต่จริงๆแล้วในใจโครตทรมาณ ไม่อยากให้อยู่ในสถานะนี้ มันอึดอัดไปหมด....
ทุกคนว่าผมควรจะทำยังไงดีครับ.... กระทู้อาจจะอ่านยากหน่อยนะครับ พึ่งเคยเขียนบทความครั้งแรก