คิดซะว่า กำลังนั่งอ่านเรื่องของคนที่ท้อแท้กับความรักอยู่นะคะ เราพูดไม่ถูก อยากร้องไห้กับความสัมพันธ์ของเรามากเลย
เราคบกับแฟนประมาณ 5 ปี ได้แล้ว เรากับแฟนอยู่คนละจังหวัดกัน แต่ระยะทางไม่ใช่ปัญหาสำหรับเรา เรา Skype ทุกวัน ได้พูดคุย ได้เห็นหน้า ได้บอกฝันดีทุกวัน แฟนโทรปลุกเราทุกวัน เรากับแฟนนัดเจอกันเดือนละครั้ง วันอาทิตย์วันเดียว ไปเช้าเย็นกลับ เพราะแฟนหยุดวันอาทิตย์วันเดียว ใครๆก็คิดว่าคู่ของเรารักกันเหนียวแน่นมาก เพราะไม่ได้อยู่ด้วยกัน ได้เจอกัจแค่เดือนละ 1 วันเอง และเป็นแบบนี้มาตลอด 5 ปี ถ้าเป็นคนอื่นคงเลิกกันแล้ว แต่สำหรับเรา 2 คน ระยะทางไม่ใช่อุปสรรค์ เราไม่เคยนอกใจกัน
แต่ความสัมพันธ์เรากำลังมีปัญหา ปัญหาที่เกิดจากน้องๆของเขา
แฟนเราก็เป็นคนรักน้องของเขามาก ถ้าแค่นี้ไม่มีปัญหาอะไรหรอก แต่ปัญหาคือ ตอนที่เรากับพี่เขายังเป็นแค่คนรู้จัก ตอนที่พี่เขาแนะนำให้รู้จักเรา (ในฐานนะคนรู้จัก) น้องๆก็ดีกับเราคะ แต่คุยกันแค่ทักทานเท่านั้นแล้วก็แยกย้าย แต่พอเรากับแฟนเปิดตัวว่าคบกัน น้องๆเขาเริ่มมีปฏิกิริยาที่ไม่ดีกับเราคะ
น้อง A เรียนเอกเดียวกับเรา เป็นรุ่นน้อง 1 ปี (ช)
- เราทักทานน้อง แต่ต้องทำเชิดหยิ่งใส่เรา
- น้องกำลังสนุกหยอกล้อกับเพื่อน เราเดินเข้าไปทักทายน้องกับเพื่อนน้อง มีแต่เพื่อนน้องที่ Reaction กลับมา ส่วนน้องแฟน เงียบ + หมดสนุก
- ต่อหน้าแฟนเราและคนอื่นๆที่สนิทกับแฟนเรา เขาจะดี๊ด้ากับเรามาก แต่พอเหลือเรา 2 คน เงียบ คุยด้วยไม่คุย (รู้จักกันเป็นบางเวลา)
- น้องเจอแม่เราครั้งนึง เราก็แนะนำแม่ให้รู้จัก น้องก็ทำหน้าเหมือนอื่มๆ + งง แล้วก็เดินจากไป (ตรงนี้แม่เราไม่ชอบมากๆเลย "นี่น้องแฟนลูกหรอ ขนาดลูกแนะนำให้รู้จักกันมันยังไม่สนใจเลย") แต่ถ้าพ่อแม่น้องแนะนำให้รู้จักป้า จขหอพัก น้องจะหวัดดีอย่างกระตือรือร้น
น้อง B เรียนคนละที่กับเรา (ญ)
- เราเคยเจอกันโดยบังเอิญ เรายิ้ม(ทักทาย)ให้น้อง แต่น้องเชิดหน้าเบะปากมองบนใส่เรา เราชามาก ชาไปทั้งตัว
- เวลาน้องทะเลาะกับแฟนเรา มักจะแช่งว่าขอให้เลิกกับแฟน !!
อาจจะเห็นว่าแค่นี้เอง (มีไม่กี่ข้อ) แต่เป็นแบบนี้มา 5 ปีเลยคะ โดยเฉพาะอาการรู้จักกันตอนอยู่ต่อหน้าพี่ชาย ลับหลังไม่รู้จักกัน
แรกๆเราก็ไม่ได้เล่าให้แฟนฟัง เพราะเป็นเรื่องหยุมหยิม แต่ตั้งแต่น้อง B เบะปากใส่เรา เราก็เริ่มเล่าให้ฟัง แรกๆก็เล่าแบบซ๊อฟๆ แต่แฟนก็ไม่ได้ทำอะไร แต่พอน้องทะเลาะกับพี่ชาย ก็จะพาดพิงมาถึงเรา ทั้งที่ เราแทบไม่เจอหน้ากัน เจอหน้าก็คุยไม่ถึง 5 คำ จากความรู้สึกทดได้ๆ หลังๆเริ่มไม่ชอบละ ก็พูดกับแฟนตรงๆว่าไม่ชอบเลย แฟนก็ได้แต่พูดว่า ก็งี้แหละ ช่างมันเหอะ
แต่ 1 ปี มานี้ เราพยายามหลีกเลี่ยงการเจอหน้าน้องๆ เรื่องก็เหมือนจะไม่ค่อยเกิดขึ้น (ก็แทไม่เจอกันนิ เจอก็ไม่พูด) มันดูเหมือนจะดี แต่......ปัญหาใหม่ตามมา
เวลานัดกับแฟน (เกือบทุกครั้ง) แฟนจะมาสายตลอด สาเหตุคือ พาน้องไปนั้น พาน้องไปนี่ ไปส่งน้องนั่น ไปส่งน้องนี่ แล้วสายจากเวลานัดไปเป็นชั่วโมง บางครั้งเป็นการนัดเจอข้างนอก เราก็รอไปสิ แล้วเขาไปก็ไม่บอกเรา ให้เรามารู้ที่หลัง
นัด 9 โมงวันอาทิตย์ เรามีความสุขตั้งแต่วันสุขแล้ว บะรืนนี้จะได้เจอเขาแล้ว พอวันเสาร์เราตื่นเต้นมาก พรุ้งนี้เราจะได้พบเขาแล้ว ห่างกันตั้งเดือนนึง คิดถึงมากเลย เช้าวันอาทตย์ เราเตรียมชุดสวย แต่งหน้าแต่งตัว จัดเต็ม
9.00 แล้ว ยังไม่มา ไม่เบ็นไร สายนิดๆหน่อยๆ
9.15 ยังไม่มาอีกหรอ
9.30 หิวข้าวแล้วนะเมื่อไรจะมา อยากกินข้าวด้วยกัน
9.45 มันสายแล้วนะ
10.00 ช้าเกินไปแล้วนะ เราก็โทรหาแฟน ปรากฎว่า "ไปส่งน้องอยู่ แล้วก็ขนของให้น้องด้วย ขอโทษน้าาาา~~~"
โมโหคะ โมโหมาก มาถึงเวลาจริง 11 โมง แพลนที่จะเที่ยวตั้งตัดไปบางส่วน หนังเรื่องที่จะดูก็ไม่ทันรอบ
ยิ่งบอกน้องโทรมาบอกตอนเย็นให้ไปหาหน่อยอีก กลายเป็นว่า เราไปไหนมาไหนด้วยกัน ครึ่งวัน
มันไม่ใช่เกิดแค่ครั้งเดียว เกิดบ่อยมากคะ สายเพราะน้องๆให้ไปนั่นไปนี่ มีครั้งนึงแฟนบอกจะมาหาเราตอนเย็น หลังจากขนของให้น้องเสร็จ จาก A1 ไป A2 (ไม่ไกลมาก) เราก็คิดว่า สักทุ่ม 2 ทุ่มก็น่าจะเสร็จ แต่ป่าวเลย ไปเมกะบางนาอีก แล้วก็มาหาเราตอนเกือบ 5 ทุ่ม มาถึงเขาก็อาบน้ำแล้วนอนเลย คุยกันไม่กี่ประโยคเอง พอตื่นมาเราก็ไม่เจอเขาแล้ว เขากลับบ้านไปแล้ว แล้วนัดนี้คืออะไรละ เราก็วางแผนว่า เขาเสร็จจากช่วยน้องขนของแล้ว เราจะชวนไปกินข้าว ไปพูดคุยกัน อยากบอกว่าคิดถึงนะ แต่........ว่างเปล่า
เรารู้สึกว่า น้องเขาพยายามรั้งเขาไว้ บางที่ Skype กับแฟนเราก็ได้ยินคำพูดว่า "เออพรุ้งนี้เข้า XXXX ใช่ปะ ไปนั่น ไปนี่ให้หน่อยสิ นั่นนู่นนี้ด้วยนะ อะไร จะเที่ยวไรนักหน้า" แฟนเราก็ "เออๆ โอเค"
และเราก็ทะเลาะกับแฟน แฟนบอกเขาเป็นพี่นะ ทำไมเขาจะช่วยน้องไม่ได้
เราก็พูดถึงสิ่งที่น้องทำต่างๆนานา เขาก็ได้แต่บอกว่า "แล้วจะให้ทำไง ก็เข้าหาสิ"
คือเราเข้าหาแล้ว แต่ reaction ที่กลับมาทำเราชาไปทั้งตัว ไม่เอาอีกแล้ว คนดีดีที่ไหนจะทรามขนาดนี้
หัดดัดนิสัยน้องตัวเองบ้างสิ "เขาก็อ่ำๆอึ่งๆพูดไม่เต็มปาก เหมือนไม่รู้จะทำไง"
แล้วยิ่งอนาคตแฟนอยากให้เราไปอยู่กับเขาด้วย ซึ่งอยู่ใกล้บ้านครอบครัวเขาเลย
เราต้องเจอแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน เราคิด บางครั้งเรานัดแฟนก่อน แต่พ่อน้องมาแทรก แฟนลืมเราสนิทเลย
แล้วมาพูดว่า "โออออ ขอโทดดดดด ลืมมม พอดีพาน้องไปนั่นนี่อยู่ " อื่ม ลืมเราสินะ
เรารักแฟนเรามาก แฟนเราก็รักเรามาก แต่น้องๆเขาไม่ชอบเรา แล้วเราก็ไม่ชอบน้องเขาด้วย หลังๆมานี้ น้องเขาเหมือนเป็นอุปสรรค์ในการนัดเจอกันของเราด้วย เดือนละครั้งเอง คิดถึงแทบตายกว่าจะได้เจอ ทำไมเป็นแบบนี้ละ แต่แฟนเราก็ไม่ได้จัดการกับปัญหานี้ เพราะเขาคือคนกลาง จะยื้อปัญหานี้ไปเรื่อยๆหรอ สีหน้าและสายตาแย่ๆ มันยังตรึงอยู่ในใจเราเสมอ คำขอโทษสำนึกผิดก็ไม่มี เส้นทางระหว่างเรากับแฟน เริ่มจะไปด้วยกันไม่ได้ เราเริ่มทะเลาะกันเรื่องน้องแฟน เราเริ่มเหนื่อย แต่ไม่อยากจากเขาไป อยากหนีไปที่ไกลๆที่มีแต่เรา ไม่มีน้องเขา
เคยมั้ย เลิกกัน ทั้งที่ยังรักกัน [กระทู้ระบาย]
เราคบกับแฟนประมาณ 5 ปี ได้แล้ว เรากับแฟนอยู่คนละจังหวัดกัน แต่ระยะทางไม่ใช่ปัญหาสำหรับเรา เรา Skype ทุกวัน ได้พูดคุย ได้เห็นหน้า ได้บอกฝันดีทุกวัน แฟนโทรปลุกเราทุกวัน เรากับแฟนนัดเจอกันเดือนละครั้ง วันอาทิตย์วันเดียว ไปเช้าเย็นกลับ เพราะแฟนหยุดวันอาทิตย์วันเดียว ใครๆก็คิดว่าคู่ของเรารักกันเหนียวแน่นมาก เพราะไม่ได้อยู่ด้วยกัน ได้เจอกัจแค่เดือนละ 1 วันเอง และเป็นแบบนี้มาตลอด 5 ปี ถ้าเป็นคนอื่นคงเลิกกันแล้ว แต่สำหรับเรา 2 คน ระยะทางไม่ใช่อุปสรรค์ เราไม่เคยนอกใจกัน
แต่ความสัมพันธ์เรากำลังมีปัญหา ปัญหาที่เกิดจากน้องๆของเขา
แฟนเราก็เป็นคนรักน้องของเขามาก ถ้าแค่นี้ไม่มีปัญหาอะไรหรอก แต่ปัญหาคือ ตอนที่เรากับพี่เขายังเป็นแค่คนรู้จัก ตอนที่พี่เขาแนะนำให้รู้จักเรา (ในฐานนะคนรู้จัก) น้องๆก็ดีกับเราคะ แต่คุยกันแค่ทักทานเท่านั้นแล้วก็แยกย้าย แต่พอเรากับแฟนเปิดตัวว่าคบกัน น้องๆเขาเริ่มมีปฏิกิริยาที่ไม่ดีกับเราคะ
น้อง A เรียนเอกเดียวกับเรา เป็นรุ่นน้อง 1 ปี (ช)
- เราทักทานน้อง แต่ต้องทำเชิดหยิ่งใส่เรา
- น้องกำลังสนุกหยอกล้อกับเพื่อน เราเดินเข้าไปทักทายน้องกับเพื่อนน้อง มีแต่เพื่อนน้องที่ Reaction กลับมา ส่วนน้องแฟน เงียบ + หมดสนุก
- ต่อหน้าแฟนเราและคนอื่นๆที่สนิทกับแฟนเรา เขาจะดี๊ด้ากับเรามาก แต่พอเหลือเรา 2 คน เงียบ คุยด้วยไม่คุย (รู้จักกันเป็นบางเวลา)
- น้องเจอแม่เราครั้งนึง เราก็แนะนำแม่ให้รู้จัก น้องก็ทำหน้าเหมือนอื่มๆ + งง แล้วก็เดินจากไป (ตรงนี้แม่เราไม่ชอบมากๆเลย "นี่น้องแฟนลูกหรอ ขนาดลูกแนะนำให้รู้จักกันมันยังไม่สนใจเลย") แต่ถ้าพ่อแม่น้องแนะนำให้รู้จักป้า จขหอพัก น้องจะหวัดดีอย่างกระตือรือร้น
น้อง B เรียนคนละที่กับเรา (ญ)
- เราเคยเจอกันโดยบังเอิญ เรายิ้ม(ทักทาย)ให้น้อง แต่น้องเชิดหน้าเบะปากมองบนใส่เรา เราชามาก ชาไปทั้งตัว
- เวลาน้องทะเลาะกับแฟนเรา มักจะแช่งว่าขอให้เลิกกับแฟน !!
อาจจะเห็นว่าแค่นี้เอง (มีไม่กี่ข้อ) แต่เป็นแบบนี้มา 5 ปีเลยคะ โดยเฉพาะอาการรู้จักกันตอนอยู่ต่อหน้าพี่ชาย ลับหลังไม่รู้จักกัน
แรกๆเราก็ไม่ได้เล่าให้แฟนฟัง เพราะเป็นเรื่องหยุมหยิม แต่ตั้งแต่น้อง B เบะปากใส่เรา เราก็เริ่มเล่าให้ฟัง แรกๆก็เล่าแบบซ๊อฟๆ แต่แฟนก็ไม่ได้ทำอะไร แต่พอน้องทะเลาะกับพี่ชาย ก็จะพาดพิงมาถึงเรา ทั้งที่ เราแทบไม่เจอหน้ากัน เจอหน้าก็คุยไม่ถึง 5 คำ จากความรู้สึกทดได้ๆ หลังๆเริ่มไม่ชอบละ ก็พูดกับแฟนตรงๆว่าไม่ชอบเลย แฟนก็ได้แต่พูดว่า ก็งี้แหละ ช่างมันเหอะ
แต่ 1 ปี มานี้ เราพยายามหลีกเลี่ยงการเจอหน้าน้องๆ เรื่องก็เหมือนจะไม่ค่อยเกิดขึ้น (ก็แทไม่เจอกันนิ เจอก็ไม่พูด) มันดูเหมือนจะดี แต่......ปัญหาใหม่ตามมา
เวลานัดกับแฟน (เกือบทุกครั้ง) แฟนจะมาสายตลอด สาเหตุคือ พาน้องไปนั้น พาน้องไปนี่ ไปส่งน้องนั่น ไปส่งน้องนี่ แล้วสายจากเวลานัดไปเป็นชั่วโมง บางครั้งเป็นการนัดเจอข้างนอก เราก็รอไปสิ แล้วเขาไปก็ไม่บอกเรา ให้เรามารู้ที่หลัง
นัด 9 โมงวันอาทิตย์ เรามีความสุขตั้งแต่วันสุขแล้ว บะรืนนี้จะได้เจอเขาแล้ว พอวันเสาร์เราตื่นเต้นมาก พรุ้งนี้เราจะได้พบเขาแล้ว ห่างกันตั้งเดือนนึง คิดถึงมากเลย เช้าวันอาทตย์ เราเตรียมชุดสวย แต่งหน้าแต่งตัว จัดเต็ม
9.00 แล้ว ยังไม่มา ไม่เบ็นไร สายนิดๆหน่อยๆ
9.15 ยังไม่มาอีกหรอ
9.30 หิวข้าวแล้วนะเมื่อไรจะมา อยากกินข้าวด้วยกัน
9.45 มันสายแล้วนะ
10.00 ช้าเกินไปแล้วนะ เราก็โทรหาแฟน ปรากฎว่า "ไปส่งน้องอยู่ แล้วก็ขนของให้น้องด้วย ขอโทษน้าาาา~~~"
โมโหคะ โมโหมาก มาถึงเวลาจริง 11 โมง แพลนที่จะเที่ยวตั้งตัดไปบางส่วน หนังเรื่องที่จะดูก็ไม่ทันรอบ
ยิ่งบอกน้องโทรมาบอกตอนเย็นให้ไปหาหน่อยอีก กลายเป็นว่า เราไปไหนมาไหนด้วยกัน ครึ่งวัน
มันไม่ใช่เกิดแค่ครั้งเดียว เกิดบ่อยมากคะ สายเพราะน้องๆให้ไปนั่นไปนี่ มีครั้งนึงแฟนบอกจะมาหาเราตอนเย็น หลังจากขนของให้น้องเสร็จ จาก A1 ไป A2 (ไม่ไกลมาก) เราก็คิดว่า สักทุ่ม 2 ทุ่มก็น่าจะเสร็จ แต่ป่าวเลย ไปเมกะบางนาอีก แล้วก็มาหาเราตอนเกือบ 5 ทุ่ม มาถึงเขาก็อาบน้ำแล้วนอนเลย คุยกันไม่กี่ประโยคเอง พอตื่นมาเราก็ไม่เจอเขาแล้ว เขากลับบ้านไปแล้ว แล้วนัดนี้คืออะไรละ เราก็วางแผนว่า เขาเสร็จจากช่วยน้องขนของแล้ว เราจะชวนไปกินข้าว ไปพูดคุยกัน อยากบอกว่าคิดถึงนะ แต่........ว่างเปล่า
เรารู้สึกว่า น้องเขาพยายามรั้งเขาไว้ บางที่ Skype กับแฟนเราก็ได้ยินคำพูดว่า "เออพรุ้งนี้เข้า XXXX ใช่ปะ ไปนั่น ไปนี่ให้หน่อยสิ นั่นนู่นนี้ด้วยนะ อะไร จะเที่ยวไรนักหน้า" แฟนเราก็ "เออๆ โอเค"
และเราก็ทะเลาะกับแฟน แฟนบอกเขาเป็นพี่นะ ทำไมเขาจะช่วยน้องไม่ได้
เราก็พูดถึงสิ่งที่น้องทำต่างๆนานา เขาก็ได้แต่บอกว่า "แล้วจะให้ทำไง ก็เข้าหาสิ"
คือเราเข้าหาแล้ว แต่ reaction ที่กลับมาทำเราชาไปทั้งตัว ไม่เอาอีกแล้ว คนดีดีที่ไหนจะทรามขนาดนี้
หัดดัดนิสัยน้องตัวเองบ้างสิ "เขาก็อ่ำๆอึ่งๆพูดไม่เต็มปาก เหมือนไม่รู้จะทำไง"
แล้วยิ่งอนาคตแฟนอยากให้เราไปอยู่กับเขาด้วย ซึ่งอยู่ใกล้บ้านครอบครัวเขาเลย
เราต้องเจอแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน เราคิด บางครั้งเรานัดแฟนก่อน แต่พ่อน้องมาแทรก แฟนลืมเราสนิทเลย
แล้วมาพูดว่า "โออออ ขอโทดดดดด ลืมมม พอดีพาน้องไปนั่นนี่อยู่ " อื่ม ลืมเราสินะ
เรารักแฟนเรามาก แฟนเราก็รักเรามาก แต่น้องๆเขาไม่ชอบเรา แล้วเราก็ไม่ชอบน้องเขาด้วย หลังๆมานี้ น้องเขาเหมือนเป็นอุปสรรค์ในการนัดเจอกันของเราด้วย เดือนละครั้งเอง คิดถึงแทบตายกว่าจะได้เจอ ทำไมเป็นแบบนี้ละ แต่แฟนเราก็ไม่ได้จัดการกับปัญหานี้ เพราะเขาคือคนกลาง จะยื้อปัญหานี้ไปเรื่อยๆหรอ สีหน้าและสายตาแย่ๆ มันยังตรึงอยู่ในใจเราเสมอ คำขอโทษสำนึกผิดก็ไม่มี เส้นทางระหว่างเรากับแฟน เริ่มจะไปด้วยกันไม่ได้ เราเริ่มทะเลาะกันเรื่องน้องแฟน เราเริ่มเหนื่อย แต่ไม่อยากจากเขาไป อยากหนีไปที่ไกลๆที่มีแต่เรา ไม่มีน้องเขา