สวัสดีครับ ผมชื่อ อ๊อฟ ครับ ผมมีเรื่องจะมาเล่าให้ฟัง เป็นบทเรียนที่ผมจะไม่ทำมันพลาดและพังอีก
ผมมีนิสัยที่แบบว่า เนิตๆ เงียบๆ เด็กเรียนๆ ไม่สนใจผู้หญิงคนไหน เอาแต่เรียนๆๆๆๆ แต่มีอยู่ช่วงหนึ่งครับ ตอนนั้นผมอยู่ ม.3 ผมได้ เจอผู้หญิงคนหนึ่ง ที่อยู่ในห้องเรียนเดียวกันมาตั้งแต่ ม.1 แล้ว 555555 แต่ผมดันมาปิ้งเธอเอาตอน ม.3 หนะครับ ตอนนั้นผมเพิ่งตื่นบนรถโรงเรียน แล้วผมเห็นเธอยืนรอเพื่อนเธออยู่ที่ ตู้โทรศัพท์ (เป็นการปิ้งที่โรแมนติกมาก) หลังจากนั้นผมก็แอบๆ มองเธออยู่ตลอด ....
ต่อมาเราได้มีโอกาสคุยกันใน Facebook (เราไม่เคยคุยกันเลยตั้งแต่ ม.1 5555) ตอนนั้นผมเป็นหัวหน้าห้อง แล้วเธอก็จะชอบทักมาถามเรื่องเรียนบ่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นการบ้าน หรือ เรื่องเรียนต่างๆที่เธอไม่เข้าใจ แต่ละวันผมก็จะแอบรอๆเธอทักมา 5555 (ลืมบอกอีกอย่าง ผมเป็นคนขี้อายครับ 555) ผมได้แต่รอเธอทักมา 5555 ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมแฮปปี้มาก แต่ก็ได้แต่แฮปปี้ใน Facebook ครับ เพราะต่อหน้า ผมเขิลล จนไม่กล้ามองหน้า ได้แต่พูดจากัดๆ เธอ
จนวันนึง เราทั้งคู่เริ่มอยากชัดเจน แล้วตอนนั้นเราก็คุยเรื่อง แฟนๆ กันไปๆ มาๆ ต่างคนก็ต่างอยากรู้ว่าคนที่ชอบเขาชื่ออะไร (เธอ ชื่อ ปิ่น ครับ) ผมก็ไบ้ไปครับว่า สระ "อิ" แต่เเธอบอกว่า ต้องเอา พญัชนะ ผมก็เลยต้องไบ้ 2 ตัว ซะงั้น 555 ผมเลยไบ้ไปว่า "น" เธอก็ ไบ้ ให้ผมเหมือนกันครับ เธอไบ้เป็น "อ" ผมก็รู้สึกเข้าข้างตัวเองขึ้นมาทันที ว่าเป็นผมแน่ๆ 5555 แล้วสุดท้าย เราทั้งคู่ก็ได้ เฉลยกัน ผมก็บอกไปตรงๆว่า "เค้าชอบเองงงงงงงงงงงงงง" ตอนนั้นผมเขิลลมากกก เธอก็ตอบบกลับมาว่า "เค้าก็ชอบเอง" เราทั้งคู่ต่างรู้กันและกันแล้ว...
ต่อมา ผมก็ได้ตัดสินใจขอเธอเป็นแฟน เวลานั้นเป็นเวลาประมาณ 10 โมงได้ครับ เป้นคาบที่ 3 ของวันนั้น ผมตัดสินใจเดินไปต่อหน้า แล้วคุกเข่าแล้วบอกกับเธอว่า "ปิ่น ... เป็นแฟนกันนะ" ตอนนั้นเพื่อนทั้งห้องมามุงกันเต็มไปหมดเลย 5555 ตัวสั่นไปหมด แล้วผมก็รอคำตอบจากเธอ จากนั้นเธอก็ตอบกลับมาว่า "อื้ม" พร้อมกับพยักหน้า ผมนี้ดีใจเวอร์ๆๆๆ .......... แต่เราคบกันได้ 2 วัน เธอก็งอลผมแทบจะเลิกกับผม เพราะ เธอไม่ชอบให้ผมทำไรพร้อมๆกันหลายอย่าง .....
ผมก็ได้แต่โทรไปง้อเธอครับ ง้อทั้งคืนเลย แล้วมีคำนึงที่เธอพูดมาว่า "งั้นก็ทำอะไรให้รู้สิว่ารักจริง" ผมก็คิดแล้วคิดอีก ผมเลยเอากระดาษมาเขียนเป้นตัวอักษรว่า I LOVE YOU ครับ แล้ววันต่อมา ผมให้เพื่อนผมช่วยถือ คนละตัวอักษร พอเธอเดินเข้าห้องมา ผมก็เซอร์ไพร่เธอแล้วขอโทษเธอ ผมเห็นเธอยิ้ม แล้วผมนี้ ดีใจเลย 55555
เราคบกันได้จนจบ ม.3 แล้วเราก็ไปต่อ โรงเรียนที่ใหม่ครับ เป็น โรงเรียนสายอาชีพ เป็นจุดเริ่มต้นของปัญหาทั้งหมด T_T
ผมกับเธอเรียนคนละสาขากัน ผมเรียนช่างอิเล็ก เธอเรียนพาณิช(คอมพิวเตอร์) แต่ผมเรียนได้สัก 1 อาทิต ผมก็รู้ตัวเองว่าไม่ได้ ถนัดด้านนี้เลย ผมถนัดคอมมากที่สุด ผมเลยย้ายสาขา แล้วได้อยู่ห้องเดียวกับเธอ เราก็เรียนกันมาเรื่อยๆ จนมีวันนึง เราได้ทะเลาะกัน ผมก็ได้แต่ไปปรึกษากับเพื่อนของเธอ ให้เพื่อนเธอช่วย เพราะเธอไม่รับสาย บล็อกทุกอย่างของผม เพื่อนเธอดูเป็นห่วงผมมากจนผมเริ่ม หวั่นไหว ผมเงียบไปเพื่อนเธอก็ทักมาถามไถ่ จนคืนนั้นผมกับเพื่อนเธอ ได้บอกกันว่าชอบ (ดูเลวมากเลยนะครับ) แล้ววันต่อมาเธอก็หายงอลผมเฉยเลย แต่ตอนนั้นผมก็สับสนว่าผมจะทำยังไงต่อดี แต่ผมเลยที่จะบอกเลิกเธอ แล้วจะไปคบกับเพื่อนของเธอ (ตอนนั้นบอกตรงๆครับผม ไร้เดียงสากับเรื่องพวกนี้มาก) แต่สุดท้ายมันก็เป้นไปไม่ได้ที่ผมกับเพื่อนเธอจะเป็นแฟนกัน เธอตามมาง้อผม ให้ผมกลับไป ผมดันเล่นตัวไม่กลับๆ ซะงั้น สุดท้ายเธอมีแฟนใหม่ ตอนนั้นผมรู้สึกเสียใจมาก แล้วก็ขอให้เธอกลับมา ผมทำทุกวิธีที่จะให้เธอกลับมา (มันก็สมควรนะครับที่ผมต้องเจอแบบนี้) ผมสำนึกผิดมากตอนนั้น แล้วผมคิดมากไปหมดจนทำให้ผมทำอะไรที่ สิ้นคิดลงไป (ฆ่าตัวตาย) มันเป็นอะไรที่ ไม่ควรทำมากครับ แต่ผมดันทำไปแล้ว (ใครที่เธอปัญหาแบบผม อย่าคิดอะไรสั้นๆนะครับ มันไม่มีไรดีขึ้นเลย) เมื่อผ่านช่วงเวลานั้นมา เราก็ได้กลับมาคบกันแบบเดิม ........
แต่การที่เรากลับมาคบกันต่อนั้น มันมาพร้อมกับความไม่ไว้วางใจของเธอที่มีต่อผม เพราะเธอเป็นคนที่ขี้ระแวง แต่เราก็ประคับประครองกันมาได้จนถึง ปวช.2 ครับ ส่วนช่วงเวลาระหว่างนั้น มันก็มีเรื่องต่างๆ ครับ ไม่ว่าจะสุข ทุข งอล โกรธ แต่มันก็เป้นปกติของคนเป็นแฟนกันครับ ไม่มีไรใหญ่โต แต่พอถึง ปวช.2 เรื่องมันก็เกิดขึ้นอีกแล้วครับ....
***ติดตามตอนต่อไปนะครับ ขอพักไว้แค่นี้ก่อน***
(ขอให้เรื่องของผมเป็น อุทาหรณ์ ให้คนที่อ่านได้บ้างนะครับ การใจร้อนไม่ได้เป็นการแก้ปัญหาเลย ก่อนพูดอะไรต้องคิดให้ดีก่อน จะทำอะไรต้องคิดให้ดีก่อน ส่วนเรื่องของผมนั้น ยังมีต่ออีกครับ ความผิดของผมมันยังมีอีก)
ใช้ชีวิตอย่างมีสติ อย่าหวั่นไหวกับสิ่งรอบกาย
รอเธอเสมอ (WARIN)
ผมมีนิสัยที่แบบว่า เนิตๆ เงียบๆ เด็กเรียนๆ ไม่สนใจผู้หญิงคนไหน เอาแต่เรียนๆๆๆๆ แต่มีอยู่ช่วงหนึ่งครับ ตอนนั้นผมอยู่ ม.3 ผมได้ เจอผู้หญิงคนหนึ่ง ที่อยู่ในห้องเรียนเดียวกันมาตั้งแต่ ม.1 แล้ว 555555 แต่ผมดันมาปิ้งเธอเอาตอน ม.3 หนะครับ ตอนนั้นผมเพิ่งตื่นบนรถโรงเรียน แล้วผมเห็นเธอยืนรอเพื่อนเธออยู่ที่ ตู้โทรศัพท์ (เป็นการปิ้งที่โรแมนติกมาก) หลังจากนั้นผมก็แอบๆ มองเธออยู่ตลอด ....
ต่อมาเราได้มีโอกาสคุยกันใน Facebook (เราไม่เคยคุยกันเลยตั้งแต่ ม.1 5555) ตอนนั้นผมเป็นหัวหน้าห้อง แล้วเธอก็จะชอบทักมาถามเรื่องเรียนบ่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นการบ้าน หรือ เรื่องเรียนต่างๆที่เธอไม่เข้าใจ แต่ละวันผมก็จะแอบรอๆเธอทักมา 5555 (ลืมบอกอีกอย่าง ผมเป็นคนขี้อายครับ 555) ผมได้แต่รอเธอทักมา 5555 ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมแฮปปี้มาก แต่ก็ได้แต่แฮปปี้ใน Facebook ครับ เพราะต่อหน้า ผมเขิลล จนไม่กล้ามองหน้า ได้แต่พูดจากัดๆ เธอ
จนวันนึง เราทั้งคู่เริ่มอยากชัดเจน แล้วตอนนั้นเราก็คุยเรื่อง แฟนๆ กันไปๆ มาๆ ต่างคนก็ต่างอยากรู้ว่าคนที่ชอบเขาชื่ออะไร (เธอ ชื่อ ปิ่น ครับ) ผมก็ไบ้ไปครับว่า สระ "อิ" แต่เเธอบอกว่า ต้องเอา พญัชนะ ผมก็เลยต้องไบ้ 2 ตัว ซะงั้น 555 ผมเลยไบ้ไปว่า "น" เธอก็ ไบ้ ให้ผมเหมือนกันครับ เธอไบ้เป็น "อ" ผมก็รู้สึกเข้าข้างตัวเองขึ้นมาทันที ว่าเป็นผมแน่ๆ 5555 แล้วสุดท้าย เราทั้งคู่ก็ได้ เฉลยกัน ผมก็บอกไปตรงๆว่า "เค้าชอบเองงงงงงงงงงงงงง" ตอนนั้นผมเขิลลมากกก เธอก็ตอบบกลับมาว่า "เค้าก็ชอบเอง" เราทั้งคู่ต่างรู้กันและกันแล้ว...
ต่อมา ผมก็ได้ตัดสินใจขอเธอเป็นแฟน เวลานั้นเป็นเวลาประมาณ 10 โมงได้ครับ เป้นคาบที่ 3 ของวันนั้น ผมตัดสินใจเดินไปต่อหน้า แล้วคุกเข่าแล้วบอกกับเธอว่า "ปิ่น ... เป็นแฟนกันนะ" ตอนนั้นเพื่อนทั้งห้องมามุงกันเต็มไปหมดเลย 5555 ตัวสั่นไปหมด แล้วผมก็รอคำตอบจากเธอ จากนั้นเธอก็ตอบกลับมาว่า "อื้ม" พร้อมกับพยักหน้า ผมนี้ดีใจเวอร์ๆๆๆ .......... แต่เราคบกันได้ 2 วัน เธอก็งอลผมแทบจะเลิกกับผม เพราะ เธอไม่ชอบให้ผมทำไรพร้อมๆกันหลายอย่าง .....
ผมก็ได้แต่โทรไปง้อเธอครับ ง้อทั้งคืนเลย แล้วมีคำนึงที่เธอพูดมาว่า "งั้นก็ทำอะไรให้รู้สิว่ารักจริง" ผมก็คิดแล้วคิดอีก ผมเลยเอากระดาษมาเขียนเป้นตัวอักษรว่า I LOVE YOU ครับ แล้ววันต่อมา ผมให้เพื่อนผมช่วยถือ คนละตัวอักษร พอเธอเดินเข้าห้องมา ผมก็เซอร์ไพร่เธอแล้วขอโทษเธอ ผมเห็นเธอยิ้ม แล้วผมนี้ ดีใจเลย 55555
เราคบกันได้จนจบ ม.3 แล้วเราก็ไปต่อ โรงเรียนที่ใหม่ครับ เป็น โรงเรียนสายอาชีพ เป็นจุดเริ่มต้นของปัญหาทั้งหมด T_T
ผมกับเธอเรียนคนละสาขากัน ผมเรียนช่างอิเล็ก เธอเรียนพาณิช(คอมพิวเตอร์) แต่ผมเรียนได้สัก 1 อาทิต ผมก็รู้ตัวเองว่าไม่ได้ ถนัดด้านนี้เลย ผมถนัดคอมมากที่สุด ผมเลยย้ายสาขา แล้วได้อยู่ห้องเดียวกับเธอ เราก็เรียนกันมาเรื่อยๆ จนมีวันนึง เราได้ทะเลาะกัน ผมก็ได้แต่ไปปรึกษากับเพื่อนของเธอ ให้เพื่อนเธอช่วย เพราะเธอไม่รับสาย บล็อกทุกอย่างของผม เพื่อนเธอดูเป็นห่วงผมมากจนผมเริ่ม หวั่นไหว ผมเงียบไปเพื่อนเธอก็ทักมาถามไถ่ จนคืนนั้นผมกับเพื่อนเธอ ได้บอกกันว่าชอบ (ดูเลวมากเลยนะครับ) แล้ววันต่อมาเธอก็หายงอลผมเฉยเลย แต่ตอนนั้นผมก็สับสนว่าผมจะทำยังไงต่อดี แต่ผมเลยที่จะบอกเลิกเธอ แล้วจะไปคบกับเพื่อนของเธอ (ตอนนั้นบอกตรงๆครับผม ไร้เดียงสากับเรื่องพวกนี้มาก) แต่สุดท้ายมันก็เป้นไปไม่ได้ที่ผมกับเพื่อนเธอจะเป็นแฟนกัน เธอตามมาง้อผม ให้ผมกลับไป ผมดันเล่นตัวไม่กลับๆ ซะงั้น สุดท้ายเธอมีแฟนใหม่ ตอนนั้นผมรู้สึกเสียใจมาก แล้วก็ขอให้เธอกลับมา ผมทำทุกวิธีที่จะให้เธอกลับมา (มันก็สมควรนะครับที่ผมต้องเจอแบบนี้) ผมสำนึกผิดมากตอนนั้น แล้วผมคิดมากไปหมดจนทำให้ผมทำอะไรที่ สิ้นคิดลงไป (ฆ่าตัวตาย) มันเป็นอะไรที่ ไม่ควรทำมากครับ แต่ผมดันทำไปแล้ว (ใครที่เธอปัญหาแบบผม อย่าคิดอะไรสั้นๆนะครับ มันไม่มีไรดีขึ้นเลย) เมื่อผ่านช่วงเวลานั้นมา เราก็ได้กลับมาคบกันแบบเดิม ........
แต่การที่เรากลับมาคบกันต่อนั้น มันมาพร้อมกับความไม่ไว้วางใจของเธอที่มีต่อผม เพราะเธอเป็นคนที่ขี้ระแวง แต่เราก็ประคับประครองกันมาได้จนถึง ปวช.2 ครับ ส่วนช่วงเวลาระหว่างนั้น มันก็มีเรื่องต่างๆ ครับ ไม่ว่าจะสุข ทุข งอล โกรธ แต่มันก็เป้นปกติของคนเป็นแฟนกันครับ ไม่มีไรใหญ่โต แต่พอถึง ปวช.2 เรื่องมันก็เกิดขึ้นอีกแล้วครับ....
***ติดตามตอนต่อไปนะครับ ขอพักไว้แค่นี้ก่อน***
(ขอให้เรื่องของผมเป็น อุทาหรณ์ ให้คนที่อ่านได้บ้างนะครับ การใจร้อนไม่ได้เป็นการแก้ปัญหาเลย ก่อนพูดอะไรต้องคิดให้ดีก่อน จะทำอะไรต้องคิดให้ดีก่อน ส่วนเรื่องของผมนั้น ยังมีต่ออีกครับ ความผิดของผมมันยังมีอีก)
ใช้ชีวิตอย่างมีสติ อย่าหวั่นไหวกับสิ่งรอบกาย