เราโดนทิ้งมาได้สักระยะหนึ่งแล้วเนื่องจากแฟนนอกใจไปมีคนอื่น
เขาพยามผลักไสไล่เราทุกวิธี ทั้งด่าทั้งว่า ใส่ความเรากับคนอื่นสารพัด
ทั้งที่ก่อนหน้านี้คบกันมาหลายปีทุกอย่างดีมาก เข้าออกบ้านเจอพ่อแม่กันประจำ
วางแผนอนาคตร่วมกันไว้เยอะ คุยเรื่องแต่งงานกับพ่อแม่แล้วด้วย แต่อยู่ๆทุกอย่างก็ทลายลงตรงหน้าเรา
ไม่มีสัญญาณเตือน ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก แค่เขาตัดสินใจตั้งใจนอกใจเรา
เราเหมือนล้มทั้งยืน ไปต่อไม่ถูก เราสู้ไม่ไหว เราตัวคนเดียว แต่เขามีกัน2คน
ทั้งไปใส่ความเรา สร้างภาพให้เขา2คนดูดี ดูถูกต้อง กลั่นแกล้งเรา กวนประสาทและโทรมาด่า
ไม่มีความรู้สึกผิดจากเขา2คนแม้แต่นิดเดียว มีแต่ร่วมกันที่จะทำลายเราออกไปจากชีวิตพวกเขา
เราไม่มีนะความเสียใจอะ มีแต่ความสับสน โกรธ และโมโห
เราไม่เคยร้องไห้กับเรื่องนี้เลยสักครั้ง แต่ทำไมแต่ละวันมันผ่านไปยากจัง
ทุกอย่างมันดูโอเค เราบอกตัวเองโอเคสบายมาก แต่ในใจมันกลับหดหู่จนถึงขีดสุด
ชีวิตประจำวันเปลี่ยน มันเฉื่อยชา ทำอะไรไม่ได้ และคิดแต่เรื่องนี้ตลอดเวลา
นอนก็ไม่หลับ บางวันกว่าจะหลับเช้าเลยก็มี ทั้งที่ง่วงมาก แต่สมองมันมัวแต่คิดมากอยู่
เรารู้สึกแล้วว่ามันไม่โอเคเลยแบบนี้ ชีวิตมันหดหู่มาก มันไม่อยากจะทำอะไร
คนที่ไม่เคยผ่านเรื่องราวที่แย่มากพอ จะพูดว่าต้องออกไปหาไรทำนะ หยุดคิดได้แล้ว ออกไปเที่ยวเล่น มันช่วยได้นะ
ส่วนคนที่เคยมีประสบการณ์จะพูดอีกอย่างเลย คือ บอกให้เราคิดไปเถอะ หยุดคิดไม่ได้หรอก แต่แค่ต้องรับรู้ไว้ว่าคิดแล้วจะไม่ให้ตัวเองรู้สึกเศร้ากับมัน
ต่อให้ออกไปเที่ยวไกลแค่ไหนถ้าใจอยู่ที่เดิม มันก็เท่านั้น
มานั่งคิดแล้วก็เออจริงแฮะ เวลาเราไปเล่าให้ใครฟัง มักจะได้คำตอบแบบแรก ซึ่งเราไม่อินอะ พูดง่ายไป แค่บอกว่าเลิกคิดได้แล้ว ให้ออกไปทำอะไรบ้าง
เรื่องแบบนี้พูดกับคนแค่มีประสบการณ์รักๆเลิกๆแบบเบสิคไม่มีใครอินเลย
ที่จริงเรื่องของเรามันพีคมาก โหดร้ายมาก แต่เราจะไม่เอามาเล่า เพราะเราหดหู่เกินกว่าจะย้อนกลับไปคิดตั้งแต่ต้นจนจบแล้ว
เรื่องของเราผ่านมาสักเดือนนึงแล้ว แต่ความรู้สึกเรายังแย่เหมือนเดิมจากวันนั้นจนวันนี้ จะว่าซึมเศร้าหรอ ก็คงใช่มั้ง
อยากรู้คนที่เจอเรื่องราวหนักๆ ผ่านกันมาได้ยังไง ใช้เวลานานมั้ย
ทำยังไงกันบ้าง ต้องอดทน ต้องผ่านมันไปยังไง
เมื่อความรักที่เคยดีมันพังทลาย จะผ่านความทรมานความเสียใจไปยังไง
เขาพยามผลักไสไล่เราทุกวิธี ทั้งด่าทั้งว่า ใส่ความเรากับคนอื่นสารพัด
ทั้งที่ก่อนหน้านี้คบกันมาหลายปีทุกอย่างดีมาก เข้าออกบ้านเจอพ่อแม่กันประจำ
วางแผนอนาคตร่วมกันไว้เยอะ คุยเรื่องแต่งงานกับพ่อแม่แล้วด้วย แต่อยู่ๆทุกอย่างก็ทลายลงตรงหน้าเรา
ไม่มีสัญญาณเตือน ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก แค่เขาตัดสินใจตั้งใจนอกใจเรา
เราเหมือนล้มทั้งยืน ไปต่อไม่ถูก เราสู้ไม่ไหว เราตัวคนเดียว แต่เขามีกัน2คน
ทั้งไปใส่ความเรา สร้างภาพให้เขา2คนดูดี ดูถูกต้อง กลั่นแกล้งเรา กวนประสาทและโทรมาด่า
ไม่มีความรู้สึกผิดจากเขา2คนแม้แต่นิดเดียว มีแต่ร่วมกันที่จะทำลายเราออกไปจากชีวิตพวกเขา
เราไม่มีนะความเสียใจอะ มีแต่ความสับสน โกรธ และโมโห
เราไม่เคยร้องไห้กับเรื่องนี้เลยสักครั้ง แต่ทำไมแต่ละวันมันผ่านไปยากจัง
ทุกอย่างมันดูโอเค เราบอกตัวเองโอเคสบายมาก แต่ในใจมันกลับหดหู่จนถึงขีดสุด
ชีวิตประจำวันเปลี่ยน มันเฉื่อยชา ทำอะไรไม่ได้ และคิดแต่เรื่องนี้ตลอดเวลา
นอนก็ไม่หลับ บางวันกว่าจะหลับเช้าเลยก็มี ทั้งที่ง่วงมาก แต่สมองมันมัวแต่คิดมากอยู่
เรารู้สึกแล้วว่ามันไม่โอเคเลยแบบนี้ ชีวิตมันหดหู่มาก มันไม่อยากจะทำอะไร
คนที่ไม่เคยผ่านเรื่องราวที่แย่มากพอ จะพูดว่าต้องออกไปหาไรทำนะ หยุดคิดได้แล้ว ออกไปเที่ยวเล่น มันช่วยได้นะ
ส่วนคนที่เคยมีประสบการณ์จะพูดอีกอย่างเลย คือ บอกให้เราคิดไปเถอะ หยุดคิดไม่ได้หรอก แต่แค่ต้องรับรู้ไว้ว่าคิดแล้วจะไม่ให้ตัวเองรู้สึกเศร้ากับมัน
ต่อให้ออกไปเที่ยวไกลแค่ไหนถ้าใจอยู่ที่เดิม มันก็เท่านั้น
มานั่งคิดแล้วก็เออจริงแฮะ เวลาเราไปเล่าให้ใครฟัง มักจะได้คำตอบแบบแรก ซึ่งเราไม่อินอะ พูดง่ายไป แค่บอกว่าเลิกคิดได้แล้ว ให้ออกไปทำอะไรบ้าง
เรื่องแบบนี้พูดกับคนแค่มีประสบการณ์รักๆเลิกๆแบบเบสิคไม่มีใครอินเลย
ที่จริงเรื่องของเรามันพีคมาก โหดร้ายมาก แต่เราจะไม่เอามาเล่า เพราะเราหดหู่เกินกว่าจะย้อนกลับไปคิดตั้งแต่ต้นจนจบแล้ว
เรื่องของเราผ่านมาสักเดือนนึงแล้ว แต่ความรู้สึกเรายังแย่เหมือนเดิมจากวันนั้นจนวันนี้ จะว่าซึมเศร้าหรอ ก็คงใช่มั้ง
อยากรู้คนที่เจอเรื่องราวหนักๆ ผ่านกันมาได้ยังไง ใช้เวลานานมั้ย
ทำยังไงกันบ้าง ต้องอดทน ต้องผ่านมันไปยังไง