ก่อนปล่อยลูกนกที่เก็บมาเลี้ยง

เก็บลูกนกตัวนี้ได้จากถนนในหมู่บ้านค่ะ

วันนั้นเวลาเกือบ 2 ทุ่มแล้ว เห็นลูกนกเอี้ยงหงอนตัวนี้เดิมท่อมๆ ที่พื้นถนน หวิดล้อรถคันหน้าไปนิดเดียว จึงรีบไปเก็บมาค่ะ ตอนแรกก็คิดว่าคงเป็นลูกนกบินไม่ได้  แต่พอดูจริงๆ ขนขึ้นเกือบเหมือนนกโตแล้ว ที่สังเกตได้คือ หงอนยังไม่ขึ้นเท่านั้นเองที่ดูแตกต่างจากนกโตเต็มวัย  ตามจริงมันคงบินได้เก่งแล้วล่ะค่ะ แต่ที่วันนั้นบินไม่ขึ้น ก็คิดว่ามันคงบาดเจ็บ หรือ ป่วยจากโรค  แต่พอสำรวจดูตามตัวก็ไม่พบรอยแผล หรือ ปีกหัก ขาหักเลย  แต่นกมีอาการเซ  ยืนคอนไม่ได้ ดวงตายังสดใสดี ไม่มีน้ำมูก ยังพอมีแรงกระโดดหนีมือเวลาถูกจับได้  เลยดูแลไปตามที่ทำได้คือให้เกลือแร่สปอนเซอร์เพิ่มพลังก่อน และให้ไบโอ บี12 และจับอ้าปากป้อนอาหารเม็ดและกล้วย เพราะนกไม่ยอมกินเองเลย   หลังจากนั้นประมาณ 3 วัน นกขึ้นคอนได้ค่ะ บินในกรงได้ปกติ สามารถกินน้ำในถ้วยเองได้ แต่อาหารอย่างเดียวที่กินด้วยตัวเองคืออาหารเม็ด ส่วนกล้วยไม่จิกกินเองเลย หนอนก็กินไม่เป็น
    เลยเดาว่าคงเป็นลูกนกตกรังที่ถูกเก็บมาเลี้ยง แล้วพอเห็นว่าขนขึ้น ก็ปล่อยไป โดยที่คงคิดว่าเป็นการปล่อยนกคืนธรรมชาติ ให้อิสระกับนก  แต่จริงๆแล้วนกตัวนี้หากินเองไม่เป็นจึงหมดแรง เลยอยากรบกวนถามคนที่เคยเก็บลูกนกมาเลี้ยงว่าคิดอย่างไรก่อนปล่อยลูกนกที่เพิ่งโต กลับคืนสู่อิสระตามธรรมชาติ เพราะในความเห็นของจขกท.เองคิดว่า ลูกนกที่เพิ่งโตถึงจะมีขนเต็ม แต่ถ้าปล่อยไปโดยไม่มีแม่นกคอยสอน หัดให้หากิน หัดหาที่นอนที่ปลอดภัย หัดให้รู้จักหนีศัตรูในธรรมชาติ  โอกาสรอดมีน้อยจริงๆค่ะ   โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเลี้ยงดูที่เลี้ยงแบบสนิทกันจนนกเชื่อง ติดคน แล้วปล่อยไป ยิ่งทำให้การเอาตัวรอดในธรรมชาติแทบเป็นไปได้ยากมากๆค่ะ  เลยอยากรบกวนถามความเห็นคนที่เคยมีประสบการณ์เก็บลูกนกตกยากมาดูแลว่าคิดอย่างไรบ้างคะ  ขอบคุณมากค่ะ

ถ้า tag ผิดห้องขออภัยด้วยค่ะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่