ชนเผ่ายั้งตั้งหลักปักฐานอยู่ในแขวงพงสาลี แขวงอุดมไชย แขวงหลวงน้ำทา และแขวงบ่อแก้ว อยู่หลายศตวรรษ มีประชากรทั้งหมด 6,160 คน หญิง 3,059 คน เท่ากับ 0.1% ของพลเมืองลาวทั้งประเทศ นอกจากนี้ยังมีในประเทศเวียดนามและจีนแผ่นดินใหญ่
ชนเผ่ายั้งเป็นชนเผ่าหนึ่งซึ่งอยู่ในวงศาคณาญาติแห่งชาติลาว ได้ดำรงชีวิตอยู่ในประเทศลาวมายาวนานมาแล้ว พวกเข้าอพยพและเคลื่อนย้ายจากตอนใต้ของประเทศจีนโดยผ่านจังหวัดหล่าวกาย จังหวัดเซินลา และจังหวัดลายเจิวของประเทศเวียดนาม แล้วเข้ามาอยู่ในประเทศลาว
ชนเผ่ายั้งเรียกตัวเองว่า "ยั้ง": ชนเผ่าอื่นเรียก ชื่อที่พวกเขาชอบและชื่อทางการในปัจจุบันก็คือเผ่ายั้ง
คำที่เรียกว่า: "ยั้ง" หมายถึงหยุดหรือเซาในการเดินทางจากสถานที่แห่งหนึ่งไปหาสถานที่แห่งหนึ่ง
สำหรับเศรษฐกิจของชนเผ่ายั้ง มีอาชีพทำนาปลูกข้าวเหนียว บางพวกก็ทำไร่ ทำสวน มีความถนัดในการเลี้ยงสัตว์ประเภทต่างๆ เช่น วัว ควาย หมู แพะ เป็ด ไก่ และการปลูกพืชหรือไม้ผล ทั้งมีความชำนาญการในวิชาหัตถกรรมจักสาน ตำหูกทอผ้าไหม ตีเหล็กและอื่นๆ เพื่อเป็นเครื่องมือในการผลิตและเสริมรายได้ให้แก่ครอบครัว
ตามความเชื่อของชนเผ่ายั้ง มีจารีตประเพณีและวัฒนธรรมที่แตกต่างกันแต่ละท้องที่
ชนเผ่ายั้งในแขวงพงสาลีในสมัยโบราณก็นับถือพุทธศาสนาจนมาถึงสมัยพระเจ้าอุตมะปกครองชาวยั้ง ได้หันมาเชื่อผี
สำหรับชาวยั้งในแขวงหลวงน้ำทา แขวงอุดมไชย แขวงบ่อแก้ว มีความเคารพสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งปวงเช่น ผีบรรพบุรุษ ผีบ้านผีเมือง
สำหรับงานบุญของชนเผ่ายั้งส่วนใหญ่ก็คล้ายกับหลายชนเผ่าที่มีงานบุญประจำปีของเผ่า อาทิเช่น งานบุญกินข้าวใหม่หลังจากการเก็บเกี่ยวพืชผลแล้วก็จะจัดงานดังกล่าวในเดือน 3 ถึงเดือน 4 ของทุกปี
ศึกษาข้อมูลเพิ่มเติมได้จากหนังสือบรรดาชนเผ่าในประเทศลาว โดยกรมชนเผ่า ศูนย์กลางแนวลาวสร้างชาติ ร่วมกับ CLICK สนับสนุนโดย SDC
ตารางเปรียบเทียบภาษาลาวกับภาษายั้ง โดยแนวลาวสร้างชาติ แขวงหลวงน้ำทา
ส่วนตัว เจ้าของกระทู้เคยสื่อสารกับชาวยั้งที่เมืองนาหม้อ แขวงอุดมไชย ตอนทำงานล่ามช่วยล้งรายหนึ่งสื่อสารกับคนในพื้นที่ แล้วเจ้าของกระทู้ก็พบว่าภาษาพูดของชาวยั้งเมืองนาหม้อคือสำเนียงหนึ่งของภาษาจ้วงกลุ่มผู้หนงในเทศมณฑลน่าโป (那坡县) เมืองปากแสก (百色) ของเขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วง และยังเรียกชื่อเทศกาลเหมือนกันอีกเช่นว่า
ต๋ามเหาเมิ่ว หมายถึง เทศกาลทำทานข้าวใหม่
ล๊งต๋ง หมายถึง เทศกาลลงทุ่ง
มารู้จัก "ชาวยั้ง" ชาติพันธุ์จ้วงแห่ง สปป.ลาว
ชนเผ่ายั้งเป็นชนเผ่าหนึ่งซึ่งอยู่ในวงศาคณาญาติแห่งชาติลาว ได้ดำรงชีวิตอยู่ในประเทศลาวมายาวนานมาแล้ว พวกเข้าอพยพและเคลื่อนย้ายจากตอนใต้ของประเทศจีนโดยผ่านจังหวัดหล่าวกาย จังหวัดเซินลา และจังหวัดลายเจิวของประเทศเวียดนาม แล้วเข้ามาอยู่ในประเทศลาว
ชนเผ่ายั้งเรียกตัวเองว่า "ยั้ง": ชนเผ่าอื่นเรียก ชื่อที่พวกเขาชอบและชื่อทางการในปัจจุบันก็คือเผ่ายั้ง
คำที่เรียกว่า: "ยั้ง" หมายถึงหยุดหรือเซาในการเดินทางจากสถานที่แห่งหนึ่งไปหาสถานที่แห่งหนึ่ง
สำหรับเศรษฐกิจของชนเผ่ายั้ง มีอาชีพทำนาปลูกข้าวเหนียว บางพวกก็ทำไร่ ทำสวน มีความถนัดในการเลี้ยงสัตว์ประเภทต่างๆ เช่น วัว ควาย หมู แพะ เป็ด ไก่ และการปลูกพืชหรือไม้ผล ทั้งมีความชำนาญการในวิชาหัตถกรรมจักสาน ตำหูกทอผ้าไหม ตีเหล็กและอื่นๆ เพื่อเป็นเครื่องมือในการผลิตและเสริมรายได้ให้แก่ครอบครัว
ตามความเชื่อของชนเผ่ายั้ง มีจารีตประเพณีและวัฒนธรรมที่แตกต่างกันแต่ละท้องที่
ชนเผ่ายั้งในแขวงพงสาลีในสมัยโบราณก็นับถือพุทธศาสนาจนมาถึงสมัยพระเจ้าอุตมะปกครองชาวยั้ง ได้หันมาเชื่อผี
สำหรับชาวยั้งในแขวงหลวงน้ำทา แขวงอุดมไชย แขวงบ่อแก้ว มีความเคารพสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งปวงเช่น ผีบรรพบุรุษ ผีบ้านผีเมือง
สำหรับงานบุญของชนเผ่ายั้งส่วนใหญ่ก็คล้ายกับหลายชนเผ่าที่มีงานบุญประจำปีของเผ่า อาทิเช่น งานบุญกินข้าวใหม่หลังจากการเก็บเกี่ยวพืชผลแล้วก็จะจัดงานดังกล่าวในเดือน 3 ถึงเดือน 4 ของทุกปี
ศึกษาข้อมูลเพิ่มเติมได้จากหนังสือบรรดาชนเผ่าในประเทศลาว โดยกรมชนเผ่า ศูนย์กลางแนวลาวสร้างชาติ ร่วมกับ CLICK สนับสนุนโดย SDC
ตารางเปรียบเทียบภาษาลาวกับภาษายั้ง โดยแนวลาวสร้างชาติ แขวงหลวงน้ำทา
ส่วนตัว เจ้าของกระทู้เคยสื่อสารกับชาวยั้งที่เมืองนาหม้อ แขวงอุดมไชย ตอนทำงานล่ามช่วยล้งรายหนึ่งสื่อสารกับคนในพื้นที่ แล้วเจ้าของกระทู้ก็พบว่าภาษาพูดของชาวยั้งเมืองนาหม้อคือสำเนียงหนึ่งของภาษาจ้วงกลุ่มผู้หนงในเทศมณฑลน่าโป (那坡县) เมืองปากแสก (百色) ของเขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วง และยังเรียกชื่อเทศกาลเหมือนกันอีกเช่นว่า
ต๋ามเหาเมิ่ว หมายถึง เทศกาลทำทานข้าวใหม่
ล๊งต๋ง หมายถึง เทศกาลลงทุ่ง