เรื่องราวความประทับใจ ความรู้สึก เลยอยากจะมาเล่าให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
ขอบอกก่อนเลยนะว่าเราเป็นเด็กต่างจังหวัด เข้ามาเรียนที่นี่ ก็อยากอยู่หอใน
ทั้งใกล้ ทั้งสะดวก ขออยู่อย่างน้อยๆสักเทอมก็ยังดี
ขอลองประสบการณ์ใหม่ๆ อยากลองใช้ชีวิตกับคนอื่น
วันแรกที่อาคารจักร เสียงกลองที่ดังกับสันทการที่จัดเต็มของพี่ๆ
ก็อดทำให้หนูยิ้มตามไม่ได้ คิดในใจว่าอะไรที่ทำให้พวกพี่เขาตื่นเต้นแบบนั้น
รอจับฉลาก เราก็บังเอิญได้ยินเสียงพี่พูดกันว่า
"ตื่นเต้นจัง จะมีน้องแล้ว" ก็คิดในใจพี่ตื่นเต้นอะไรกันอะ
และแล้วก็ถึงวันที่ต้องย้ายเข้ามาอยู่ บอกก่อนเลยว่าสภาพหอไม่ได้เเย่
ก็ตามสภาพการใช้งานอะ เราไม่ได้ติดหรูเราอยู่ได้
ห้องหนึ่งอยู่กัน4คน มีทั้งพี่และเพื่อน อยู่รวมกับอบอุ่นดีนะเราว่า...
ช่วงเวลาผ่านไปไม่นาน เราก็กลายเป็นคนแปลกหน้า ที่รู้จักกันดีเลยก็ว่าได้555
พออยู่หอในเเล้ว คำถามที่ตามมาก็คือ เอารุ่นป่าว? เห้ยรับรุ่นไหม?
บอกก่อนเลยนะไม่มีใครบังคับจ้า** สมัครใจล้วนๆ
โถ่ก็บอกแล้วไงว่าไม่มีใครบังคับ มันมีเหตุผลอะไร
ที่เราจะต้องไม่รับรุ่น ไม่เอาเพื่อน ไม่ทำกิจกรรม
"มีหน้าที่เรียนก็เรียนอย่างเดียว" มันใช่หรอวะ?
ถ้าทุกอย่างเกิดจากความสมัครใจตั้งแต่ต้น ทำไมถึงต้อง พยายามทำให้มันหายไปด้วยละ
เสื้อขาวกางเกงดำป้ายชื่อกับกิจกรรมประชุมเชียร์ เป็นอะไรที่สุดยอดมาก
เรานั่งกันเป็นแถว เราเป็นระเบียบโคตรๆ
เราจำชื่อนามสกุลของเพื่อนได้
เราจำคณะที่เพื่อนเรียนได้
เราจำสาขาและภาควิชาที่เพื่อนเรียนได้
เราจำจังหวัดที่เพื่อนมาได้
เราจำอะไรหลายๆอย่างในตัวเพื่อนได้
เราท่องความรู้เกี่ยวกับมหาวิทยาลัยได้
เราอยู่กันเป็นกลุ่ม กลุ่มใหญ่เลยแหละ พวกเราเรียกมันว่า "รุ่น"
และเราก็มีซีเนียร์ ซีเนียร์เราสวยๆทั้งนั้นอะบอกเลย เป็นพี่ที่คอยดูแลน้อง น่ารักอะดิ
พี่แนะนำเราหลายๆอย่าง หลายอย่างมากเลยแหละ
ขอยกตัวอย่างหน่อยละกัน
กิจกรรมมวยตะลัย ทำให้รู้ว่า....................
ว่าเด็กหอในสันทนาการเก่งมากและมันส์มากกกกก ก.ไก่ล้านตัว
ไม่เมื่อยไม่เหนื่อยเต้นทั้งวันก็ยังได้ โถ่ สายโยกและสายย่อทั้งหลาย
กิจกรรมบูมพี่บัณฑิต
เราบูมจนพี่ๆติดใจ จนต้องขอให้บูมให้ใหม่พี่ชอบ
และก็มีศีลน้ำใจเล็กๆน้อยๆตอบแทน
ตอนบูมแรกๆก็เหนื่อยหน่อย ไปๆมาๆสนุกเฉยเลยอะ ชอบบบบ
กิจกรรมวิ่งตอนเช้า เรียกได้ว่ายืดเส้นยืดสาย สดชื่นมาก น้ำหนักลงตั้ง2โลแหนะ อิอิ
เพื่อนคนไหนอ้วนหน่อยไม่ค่อยได้ออกกำลังกายวิ่งไม่ไหว
เราก็จับมือวิ่งไปด้วยกันจนถึงที่หมาย สามัคคีสุดๆเลยจ้า
ทุกครั้งที่มีกิจกรรมจะมีตึกคู่เดตเดินมารับมาส่งที่หน้าหอ
มีซงมีแซว แซวกันจนเขินอะ เขินแทน ได้เป็นแฟนกันก็หลายคู่อยู่
ชนิดที่ว่าไม่หมดมุกไม่กลับ โอ้โหนี่แหละ เสน่ห์หอในอีกอย่าง ไม่พูดถึงคงไม่ได้
จากวันแรกที่เคยสงสัย พี่ดีใจทำไม ที่มีน้อง ทำไมตอนนี้ลึกๆเราถึงรู้เสียใจ ถ้าจะไม่มีน้อง
เสียใจถ้าต้องเป็นรุ่นสุดท้าย เคยคิดไหม ทำไมเขาถึงผ่านมาได้ตั้งหลายรุ่น
ทุกๆอย่างมันทำให้เรามีความทรงจำดีดีร่วมกัน ความทรงจำมันเกิดขึ้นที่นี่
ที่แห่งนี้ทำให้เราได้เจอกัน ได้รู้จักกัน ได้มาอยู่ร่วมกัน ได้เป็นเพื่อนกัน
ขอบคุณทุกคนที่ผ่านมันมาด้วยกัน
ทุกกิจกรรม ทำให้เรากล้าพูดได้เต็มปากเลย ว่าเราคือ เด็กหอใน ม.เกษตร
คิดยังไงกับหอในม.เกษตร ?
ขอบอกก่อนเลยนะว่าเราเป็นเด็กต่างจังหวัด เข้ามาเรียนที่นี่ ก็อยากอยู่หอใน
ทั้งใกล้ ทั้งสะดวก ขออยู่อย่างน้อยๆสักเทอมก็ยังดี
ขอลองประสบการณ์ใหม่ๆ อยากลองใช้ชีวิตกับคนอื่น
วันแรกที่อาคารจักร เสียงกลองที่ดังกับสันทการที่จัดเต็มของพี่ๆ
ก็อดทำให้หนูยิ้มตามไม่ได้ คิดในใจว่าอะไรที่ทำให้พวกพี่เขาตื่นเต้นแบบนั้น
รอจับฉลาก เราก็บังเอิญได้ยินเสียงพี่พูดกันว่า
"ตื่นเต้นจัง จะมีน้องแล้ว" ก็คิดในใจพี่ตื่นเต้นอะไรกันอะ
และแล้วก็ถึงวันที่ต้องย้ายเข้ามาอยู่ บอกก่อนเลยว่าสภาพหอไม่ได้เเย่
ก็ตามสภาพการใช้งานอะ เราไม่ได้ติดหรูเราอยู่ได้
ห้องหนึ่งอยู่กัน4คน มีทั้งพี่และเพื่อน อยู่รวมกับอบอุ่นดีนะเราว่า...
ช่วงเวลาผ่านไปไม่นาน เราก็กลายเป็นคนแปลกหน้า ที่รู้จักกันดีเลยก็ว่าได้555
พออยู่หอในเเล้ว คำถามที่ตามมาก็คือ เอารุ่นป่าว? เห้ยรับรุ่นไหม?
บอกก่อนเลยนะไม่มีใครบังคับจ้า** สมัครใจล้วนๆ
โถ่ก็บอกแล้วไงว่าไม่มีใครบังคับ มันมีเหตุผลอะไร
ที่เราจะต้องไม่รับรุ่น ไม่เอาเพื่อน ไม่ทำกิจกรรม
"มีหน้าที่เรียนก็เรียนอย่างเดียว" มันใช่หรอวะ?
ถ้าทุกอย่างเกิดจากความสมัครใจตั้งแต่ต้น ทำไมถึงต้อง พยายามทำให้มันหายไปด้วยละ
เสื้อขาวกางเกงดำป้ายชื่อกับกิจกรรมประชุมเชียร์ เป็นอะไรที่สุดยอดมาก
เรานั่งกันเป็นแถว เราเป็นระเบียบโคตรๆ
เราจำชื่อนามสกุลของเพื่อนได้
เราจำคณะที่เพื่อนเรียนได้
เราจำสาขาและภาควิชาที่เพื่อนเรียนได้
เราจำจังหวัดที่เพื่อนมาได้
เราจำอะไรหลายๆอย่างในตัวเพื่อนได้
เราท่องความรู้เกี่ยวกับมหาวิทยาลัยได้
เราอยู่กันเป็นกลุ่ม กลุ่มใหญ่เลยแหละ พวกเราเรียกมันว่า "รุ่น"
และเราก็มีซีเนียร์ ซีเนียร์เราสวยๆทั้งนั้นอะบอกเลย เป็นพี่ที่คอยดูแลน้อง น่ารักอะดิ
พี่แนะนำเราหลายๆอย่าง หลายอย่างมากเลยแหละ
ขอยกตัวอย่างหน่อยละกัน
กิจกรรมมวยตะลัย ทำให้รู้ว่า....................
ว่าเด็กหอในสันทนาการเก่งมากและมันส์มากกกกก ก.ไก่ล้านตัว
ไม่เมื่อยไม่เหนื่อยเต้นทั้งวันก็ยังได้ โถ่ สายโยกและสายย่อทั้งหลาย
กิจกรรมบูมพี่บัณฑิต
เราบูมจนพี่ๆติดใจ จนต้องขอให้บูมให้ใหม่พี่ชอบ
และก็มีศีลน้ำใจเล็กๆน้อยๆตอบแทน
ตอนบูมแรกๆก็เหนื่อยหน่อย ไปๆมาๆสนุกเฉยเลยอะ ชอบบบบ
กิจกรรมวิ่งตอนเช้า เรียกได้ว่ายืดเส้นยืดสาย สดชื่นมาก น้ำหนักลงตั้ง2โลแหนะ อิอิ
เพื่อนคนไหนอ้วนหน่อยไม่ค่อยได้ออกกำลังกายวิ่งไม่ไหว
เราก็จับมือวิ่งไปด้วยกันจนถึงที่หมาย สามัคคีสุดๆเลยจ้า
ทุกครั้งที่มีกิจกรรมจะมีตึกคู่เดตเดินมารับมาส่งที่หน้าหอ
มีซงมีแซว แซวกันจนเขินอะ เขินแทน ได้เป็นแฟนกันก็หลายคู่อยู่
ชนิดที่ว่าไม่หมดมุกไม่กลับ โอ้โหนี่แหละ เสน่ห์หอในอีกอย่าง ไม่พูดถึงคงไม่ได้
จากวันแรกที่เคยสงสัย พี่ดีใจทำไม ที่มีน้อง ทำไมตอนนี้ลึกๆเราถึงรู้เสียใจ ถ้าจะไม่มีน้อง
เสียใจถ้าต้องเป็นรุ่นสุดท้าย เคยคิดไหม ทำไมเขาถึงผ่านมาได้ตั้งหลายรุ่น
ทุกๆอย่างมันทำให้เรามีความทรงจำดีดีร่วมกัน ความทรงจำมันเกิดขึ้นที่นี่
ที่แห่งนี้ทำให้เราได้เจอกัน ได้รู้จักกัน ได้มาอยู่ร่วมกัน ได้เป็นเพื่อนกัน
ขอบคุณทุกคนที่ผ่านมันมาด้วยกัน
ทุกกิจกรรม ทำให้เรากล้าพูดได้เต็มปากเลย ว่าเราคือ เด็กหอใน ม.เกษตร