คราวก่อนตั้งเป้าหมายไว้ว่า...
จากการทดลองใส่คลีทครั้งแรก (พร้อมๆกับใช้แอโรบาร์ไปด้วย) จะต้องไม่ล้มในครั้งนั้นให้ได้
ก็ประสบความสำเร็จคือไม่ล้ม และผ่านไปได้จนจบ
ต่อมา..
ครั้งที่สองที่ออกปั่น
น่าจะล้ม แต่ดันรอด กระตุกเท้าสุดแรงแล้วหลุดมาได้ก่อนลงพื้น
เหตุเกิดตอนที่กำลังจะชลอจอด
ต้องการจะลง นน. เท้าขวา
แต่ปรากฏว่ารถมันเอนซ้าย แต่เท้าซ้ายยังคงติดคลีทอยู่ ทำไงดีหละ ? ? !!
ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกแทบจะกระโดดครับ
บังเอิญโชคดี เท้าซ้ายหลุดจากคลีทแล้วก็ลอยลงพื้นได้ทันแบบฉิวเฉียด
และต่อๆมาอีกหลายครั้งที่ออกปั่น
ก็ไม่พบปัญหาว่าจะล้มอีกเลย...
เวลาจะจอดรู้ตัวและตั้งสติเสมอ ปลดรอเท้าขวารอไว้เสมอ และ...
"""" พยายามเอียงเอาขวาลงเสมอ """
ก็ไม่มีปัญหา...
จนกระทั่งวันนี้
ทุกอย่างเป็นไปตามปกติ
ปั่นไปถึงเป้าหมาย เตรียมจอด
ก็ปลดเท้าขวารอไว้
ก็พอจะจอดก็พยายามเอียงให้เท้าขวาลง
บังเอิญพลาด รถเอียงจากการตั้งฉากมาทางซ้ายนิดเดียว
ด้วยปฏิกิริยาก็พยายามจะเอาเท้าซ้ายประคอง
แต่การทรงตัวด้วยรีเฟรคนี้ใช้ไม่ได้ผล เพราะเท้าซ้ายติดคลีทอยู่ ชักออกไม่ได้
ณ วินาทีนั้น...
จิตใจรู้ ว่ากายนี้ต้องล้มแน่นอน
ปฏิกิริยาตอบสนองส่งเข้ามา บอกว่าจะให้เท้าซ้ายกระโดดให้หลุดจากบันได
แต่สติดึงกลับมา คิดทันว่าหากกระโดดแล้วไม่หลุด อาจล้มแรงกว่าเดิม แผลและจักรยานเละแน่
นึกออกว่ายังมีอีกวิธี คือล้มนิ่มๆ
ขณะที่คิดถึงตรงนี้คือตัวเอียงลงไปพร้อมรถมากแล้ว ก็คงทำอะไรไม่ทันแล้ว เว้นพยายามล้มนิ่มๆ
สรุปว่าก็เลยเอาน่องเนื้อ ต้นขา สะโพกซ้ายลงพื้นแบบนิ่มๆ
(โชคดีที่พื้นแถวนั้นไม่มีลูกหินลูกกรวด)
________________________________________________
สิ่งที่ได้เรียนรู้...
1 ต่อให้ระวังดี พลิกเอียงผิดด้านนิดเดียวล้มแน่

..!!
2 การฝึกล้มนิ่มๆ นี่ช่วยได้เยอะมากๆ
3 รถแพงถ้าล้มคงน้ำตาตกใน รถถูกถ้าล้มก็ยังชิลล์ๆ
เย้..!! ล้มเพราะใส่คลีทแล้วคร๊าบ (ต่อจากตอนที่แล้ว)
จากการทดลองใส่คลีทครั้งแรก (พร้อมๆกับใช้แอโรบาร์ไปด้วย) จะต้องไม่ล้มในครั้งนั้นให้ได้
ก็ประสบความสำเร็จคือไม่ล้ม และผ่านไปได้จนจบ
ต่อมา..
ครั้งที่สองที่ออกปั่น
น่าจะล้ม แต่ดันรอด กระตุกเท้าสุดแรงแล้วหลุดมาได้ก่อนลงพื้น
เหตุเกิดตอนที่กำลังจะชลอจอด
ต้องการจะลง นน. เท้าขวา
แต่ปรากฏว่ารถมันเอนซ้าย แต่เท้าซ้ายยังคงติดคลีทอยู่ ทำไงดีหละ ? ? !!
ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกแทบจะกระโดดครับ
บังเอิญโชคดี เท้าซ้ายหลุดจากคลีทแล้วก็ลอยลงพื้นได้ทันแบบฉิวเฉียด
และต่อๆมาอีกหลายครั้งที่ออกปั่น
ก็ไม่พบปัญหาว่าจะล้มอีกเลย...
เวลาจะจอดรู้ตัวและตั้งสติเสมอ ปลดรอเท้าขวารอไว้เสมอ และ...
"""" พยายามเอียงเอาขวาลงเสมอ """
ก็ไม่มีปัญหา...
จนกระทั่งวันนี้
ทุกอย่างเป็นไปตามปกติ
ปั่นไปถึงเป้าหมาย เตรียมจอด
ก็ปลดเท้าขวารอไว้
ก็พอจะจอดก็พยายามเอียงให้เท้าขวาลง
บังเอิญพลาด รถเอียงจากการตั้งฉากมาทางซ้ายนิดเดียว
ด้วยปฏิกิริยาก็พยายามจะเอาเท้าซ้ายประคอง
แต่การทรงตัวด้วยรีเฟรคนี้ใช้ไม่ได้ผล เพราะเท้าซ้ายติดคลีทอยู่ ชักออกไม่ได้
ณ วินาทีนั้น...
จิตใจรู้ ว่ากายนี้ต้องล้มแน่นอน
ปฏิกิริยาตอบสนองส่งเข้ามา บอกว่าจะให้เท้าซ้ายกระโดดให้หลุดจากบันได
แต่สติดึงกลับมา คิดทันว่าหากกระโดดแล้วไม่หลุด อาจล้มแรงกว่าเดิม แผลและจักรยานเละแน่
นึกออกว่ายังมีอีกวิธี คือล้มนิ่มๆ
ขณะที่คิดถึงตรงนี้คือตัวเอียงลงไปพร้อมรถมากแล้ว ก็คงทำอะไรไม่ทันแล้ว เว้นพยายามล้มนิ่มๆ
สรุปว่าก็เลยเอาน่องเนื้อ ต้นขา สะโพกซ้ายลงพื้นแบบนิ่มๆ
(โชคดีที่พื้นแถวนั้นไม่มีลูกหินลูกกรวด)
________________________________________________
สิ่งที่ได้เรียนรู้...
1 ต่อให้ระวังดี พลิกเอียงผิดด้านนิดเดียวล้มแน่
2 การฝึกล้มนิ่มๆ นี่ช่วยได้เยอะมากๆ
3 รถแพงถ้าล้มคงน้ำตาตกใน รถถูกถ้าล้มก็ยังชิลล์ๆ