มีแต่ความรู้สึกก.ช.พ่อของตัวเอง!!!

ตั้งแต่เล็กจนโต มีแต่ความรู้สึกไม่ดีต่อพ่อของตัวเองมาตลอด บางครั้งก็รู้สึกไม่ดีที่มีความรู้สึกแบบนี้ ทำไงได้ในเมื่อเขาใส่อะไรมา เราก็รับอย่างนั้น ถ้าเลี้ยงดูแบบความรักแคร์ความรู้สึกของลูก มีหรอที่เราจะรู้สึกแย่กับเค้า ดูเหมือนจะเป็นลูกอกตัญญูต่อบุพการีย์ผู้ให้กำเนิด ผู้มีพระคุณ!!! ขัดต่อหลักคำสอน  หรอ!!! การที่เค้าให้เราเกิดมานับว่ามีพระคุณด้วยหรอ!!! ในเมื่อเราเกิดมาจากความใคร่ความอยากในกามารมณ์ของตัวเขาเอง  แต่เราก็ควรตระหนักถึงการที่เค้าเลี้ยงดูเรามาเติบใหญ่มั้ย??? จะว่าไปมันก็เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วของสิ่งมีชีวิตที่ต้องเลี้ยงดูลูกของมันเอง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขนาดสัตว์มันก็ยังทำเลย ให้อาหารกายแต่ปราศจากอาหารใจ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ดูเหมือนจะโหยหาความรักที่ขาดหาย แต่เปล่าเลยผมไม่ได้ต้องการจากเค้าอีกต่อไป อยู่บ้านเดียวกันก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลย ไม่รู้ไม่อยากคุยไม่อยากอยู่ใกล้  ผมผิดไหมที่ไม่เคารพพ่อของตัวเอง พ่อที่ไม่ละหมาดฟัรดู ละหมาดวันศุกร์ก็ไม่ค่อยไป ช่วงนี้ถือศีลอดก็ไม่ทำ แต่เรื่องอื่นๆเช่นเหล้าก็ไม่แตะ หรือเรื่องอื่นๆก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ก็ดีนะ แต่ความรู้สึกที่ผมสั่งสมมาตั้งแต่เด็กมันยากที่สลัดทิ้งไปได้ ผมไม่มีความสุขกับความรู้สึกแบบนี้เลย...