เอาเรื่องจริงนะคะ เรื่องแต่งไม่เอา
ของเราเคยแบบจะจะครั้งนึงค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าสมัยเรายังวัยรุ่นตอนที่เรากำลังข้ามถนนกับเพื่อน
ตรงนั้นเป็นสี่แยกค่ะแถวบ้าน พอไฟคนข้ามสีเขียว เราก็มองไปข้างหน้าเห็นผู้ใหญ่สองคนกับเด็กตัวเล็กๆผู้หญิงผมเปียสองข้าง ใส่ชุดนักเรียนเสื้อสีขาว กำลังข้ามมาทางฝั่งเราค่ะ
ตอนนั้นก็ไม่มีใครจับมือจูงเด็กนะ น่าจะวัยอนุบาล แล้วเรามองไปทางขวาเพราะมันจะมีรถเลี้ยวมา ทางเรา เสี้ยววินาทีที่เรามองไปทางขวา แล้วเดินไปข้างหน้า พอหันกลับมามองทางข้างหน้านี่ละ เด็กไม่ยอมหลบค่ะ
เราคิดในใจเสี้ยววินาทีนั้น ชนกับเด็กแน่ๆล้มชัวร์
ปรากฎไม่ค่ะ เรางงค่ะ งงแบบไก่ตาแตกว่าทำไมไม่ชน
แค่ขาฝั่งที่โดนน้องเค้าหมดแรงทรุดไปข้างนึง
เราเลยถามเพื่อนว่า
ตะกี้เราชนเด็กป่ะวะ
เพื่อนบอกเด็กที่ไหนวะกุไม่เห็นสักคน อย่าพูดให้กุกลัวดิ
ต่อจากนั้นกลับบ้านไปเล่าให้แม่ฟัง
แม่บอกอย่าเล่าให้น้องฟังนะเดี๋ยวน้องกลัว5555
รุ่งเช้าตักบาตรค่ะแผ่เมตตาตามระเบียบ
จากนั้นทุกทีที่ข้ามก็ไม่เคยเจออีกเลยนะคะ
เคยมีประสบการณ์เจอผีบ้างมั้ยคะ?
ของเราเคยแบบจะจะครั้งนึงค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าสมัยเรายังวัยรุ่นตอนที่เรากำลังข้ามถนนกับเพื่อน
ตรงนั้นเป็นสี่แยกค่ะแถวบ้าน พอไฟคนข้ามสีเขียว เราก็มองไปข้างหน้าเห็นผู้ใหญ่สองคนกับเด็กตัวเล็กๆผู้หญิงผมเปียสองข้าง ใส่ชุดนักเรียนเสื้อสีขาว กำลังข้ามมาทางฝั่งเราค่ะ
ตอนนั้นก็ไม่มีใครจับมือจูงเด็กนะ น่าจะวัยอนุบาล แล้วเรามองไปทางขวาเพราะมันจะมีรถเลี้ยวมา ทางเรา เสี้ยววินาทีที่เรามองไปทางขวา แล้วเดินไปข้างหน้า พอหันกลับมามองทางข้างหน้านี่ละ เด็กไม่ยอมหลบค่ะ
เราคิดในใจเสี้ยววินาทีนั้น ชนกับเด็กแน่ๆล้มชัวร์
ปรากฎไม่ค่ะ เรางงค่ะ งงแบบไก่ตาแตกว่าทำไมไม่ชน
แค่ขาฝั่งที่โดนน้องเค้าหมดแรงทรุดไปข้างนึง
เราเลยถามเพื่อนว่า
ตะกี้เราชนเด็กป่ะวะ
เพื่อนบอกเด็กที่ไหนวะกุไม่เห็นสักคน อย่าพูดให้กุกลัวดิ
ต่อจากนั้นกลับบ้านไปเล่าให้แม่ฟัง
แม่บอกอย่าเล่าให้น้องฟังนะเดี๋ยวน้องกลัว5555
รุ่งเช้าตักบาตรค่ะแผ่เมตตาตามระเบียบ
จากนั้นทุกทีที่ข้ามก็ไม่เคยเจออีกเลยนะคะ