ยังรู้สึกผิดกับเรื่องราวสิบกว่าปีก่อนที่ชอบแกล้งน้อง

เราเป็นฝาแฝดกันค่ะ แต่นิสัยต่างกันสุดขั้ว เราเป็นพี่มีความมั่นใจ ก้าวร้าว อารมณ์เสียและซีเรียสตลอดเวลา ขณะที่น้องชายเราเป็นเด็กอ้วนท้วนอารมณ์ดี ชอบแหย่ ชอบล้อเล่น (แต่ตอนนั้นเรารำคาณ และโมโหใส่น้อง)
เรามักจะแกล้งน้องบ่อยๆ อย่างตอนอายุไม่กี่ขวบ แม่ชงนมอยู่ข้างล่าง เราอยูในห้องนอนกับน้อง เราติดนิสัยชอบสั่งค่ะ เราสั่งให้เค้าทำอะไรสักอย่างแล้วเค้าไม่ทำเราก็เลยแกล้งเดินออกจากห้อง(เรารู้ว่าน้องกลัวผีมาก) น้องก็วิ่งตามมาข้างหลังเรา ร้องว่าไม่เอาๆอย่าไป เดี๋ยวทำให้ก็ได้ (พิมไปน้ำตาไหลไป TT ) พอเข้าห้องเค้าไม่ทำเราก็เดินออกมาอีก จนเค้ายอม หรือตอนปั่นจักรยาน ถ้าน้องแซงเราจะเร่งให้ทันแล้วตัดหน้ารถ ทำให้เค้าต้องหักหลบและล้มลงเพราะกลัวชนเรา หรือแม้แต่ตอนไปว่ายน้ำ เค้าทำให้เราไม่พอใจเราก็หนีขึ้นจากสระปล่อยทิ้งเค้าเล่นคนเดียว เวลาเค้าชวนเล่นของเล่นเราก็ปฏิเสธตลอด ทุกครั้งเค้าจะทำหน้าจ๋อยๆ ยิ้มแห้งๆไม่เคยทำเรากลับเลยค่ะ TT
คือมีเยอะกว่านี้ค่ะ เราเป็นพี่ที่แย่มาก เวลาย้อนกลับไปเราเสียใจทุกครั้ง เป็นเพราะเราที่ทำให้น้องนิสัยเปลี่ยนไปจากเด็กร่าเริงก้ขาดความมั่นใจ เรื่องผ่านมาสิบกว่าปีแล้วแต่ก็ยังแวบเข้ามาในหัวเป็นครั้งคราว
ตอนนี้ต่างคนต่างทำงาน น้องก็อยู่ต่างจังหวัด ไม่ค่อยได้เจอะเจอกัน ไม่ค่อยได้คุยกัน
เราอยากได้คำแนะนำทุกๆด้าน ทั้งการจัดการความคิดตัวเอง การปฏิบัติกับน้อง หรือการแชร์ประสบการณ์ของคนอื่นๆบ้างน่ะค่ะ