คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
เอาจริง ๆ ผมว่ามันไม่ใช่ความรักที่มากขึ้นอ่ะครับ ในสถานการณ์แบบนี้มันเหมือนเป็นอาการของคนที่ (รู้ตัวว่ากำลังจะต้อง) ช้ำใจอ่ะครับ ลักษณะมันจะคล้าย ๆ คนที่ติดหวานแล้วกำลังจะเลิกหวาน, คนที่เป็น Shopaholic แล้วกำลังเลิกบ้าช็อปฯ, หรือคนที่กำลังเลิกยาอะไรทำนองนั้นอ่ะครับ จากที่เราเคยได้รับสิ่งที่บำรุงจิตใจเรา แล้วจู่ ๆ ก็รู้สึกว่ามันเริ่มขาดหรือไม่ได้รับมันมากพอกับที่เราต้องการอ่ะครับ เราเลยโหยหามัน เราจะสับสน ความคิดไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอยสักเท่าไหร่ พูดง่าย ๆ ก็เริ่มฟุ้งซ่านอ่ะแหละครับ ลึก ๆ แล้วจิตใจเราอาจกำลังรู้สึกไม่มั่นคงจากสิ่งที่กำลังเป็นอยู่อ่ะครับ และยิ่งถ้าจู่ ๆ สิ่งที่เคยหล่อเลี้ยงเรามันหายไปดื้อ ๆ แล้วล่ะก็ อาการจะหนักกว่านี้อีกครับ อันนี้ยังดีที่เขาค่อย ๆ หายไป เรายังพอหลอกตัวเองให้อยู่ไปวัน ๆ ได้ แต่ถ้ามีวันที่เขาหายไปแบบเด็ดขาดจริง ๆ อ่ะ ผมว่าอาการคุณจะหนักกว่านี้แน่ ๆ ครับถ้าไม่เตรียมใจหรือเผื่อใจไว้บ้างเสียแต่เนิ่น ๆ อ่ะครับ...
แต่ยังไงก็สู้ ๆ นะครับ ถ้าจะต้องผิดหวังก็ให้มันผิดหวังไปครับ มันไม่ได้น่ากลัวอะไรขนาดนั้นถึงแม้ว่ามันจะเจ็บปวด แต่ถ้าเราใช้ประโยชน์จากมันเป็น เราก็จะแข็งแรงขึ้นเพราะความเจ็บปวดนั้นนั่นแหละครับ...
แต่ยังไงก็สู้ ๆ นะครับ ถ้าจะต้องผิดหวังก็ให้มันผิดหวังไปครับ มันไม่ได้น่ากลัวอะไรขนาดนั้นถึงแม้ว่ามันจะเจ็บปวด แต่ถ้าเราใช้ประโยชน์จากมันเป็น เราก็จะแข็งแรงขึ้นเพราะความเจ็บปวดนั้นนั่นแหละครับ...
แสดงความคิดเห็น
เคยมั้ยครับ? แอบรักเขามากขึ้นทั้งๆที่เขาสนใจน้อยลง
คือเราก็คุยกับคนๆนึงครับ ก็สนิทกันพอสมควร
จนกระทั่งอยู่ดีๆ เขาก็หายไปครับ จากที่เคยคุยกันทุกวัน ก็เป็นคุยกันน้อยลง
จนถึงตอนนี้กลายเป็นทักคำตอบคำไปแล้วครับ
เวลาเขาไปไหนต่อไหนหรือไปทำอะไรเราก็อยากรู้เรื่องของเขานะ ปกติเขาจะมาคุยกับเราตลอดว่าไปไหนทำอะไร ตอนนี้คือไม่ได้คุยกันเลยครับ เขาเช็คอินตอบคอมเม้นท์เพื่อนทุกคน "ยกเว้นผม" <<< แต่ว่าอันนี้ผมไม่ได้ซีเรียสนะเพราะเขาก็ดิวงานกับคนอื่นๆไว้เยอะแยะ จะทักกันก็ไม่แปลก
เขาเช็คอิน เขาไปเที่ยวกับเพื่อน เขาไปทำงานไกลๆ เรื่องราวชีวิตน่าสนใจมากๆ
ชีวิตผมเวลาไม่มีอะไรเบื่อๆเหงาๆ ผมก็ส่องเฟสเขา มันก็ทำให้ผมยิ้มนะ
ในชีวิตเขาดูมีความสุขมากจนมีช่วงเวลานึงที่ผมรู้สึกว่า "เขาลืมผม" ไปชั่วขณะ...
จากที่เมื่อก่อนที่เราแชร์ประสบการณ์ชีวิตด้วยกัน กลายเป็นตอนนี้ผมกลับสนใจชีวิตเขา
คือปัจจัยหลายอย่างทำให้ผมรู้สึกแย่ ถามกับตัวเองตลอดว่า เราหวงเขา? เราหึงเขา? เราไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจหรือเปล่า?
ขอสารภาพว่าผมไม่กล้าพูดตรงๆกับเขา เพราะว่าเรายังไม่ได้มีความสัมพันธ์กันขนาดนั้น
หรือว่าผมควรจะ fade out ตัวเองออกไปช้าๆ เพื่อไม่ให้ตัวเองเจ็บดีไหมครับ?