รีวิววิธีตัดใจจากบางคน ด้วยวิธีพาตัวเองออกมาจากชีวิตเค้า

สวัสดีทุกๆคนค่ะ

วันนี้เราจะมารีวิวการตัดใจของเรา พร้อมผลลัพท์ จากผู้ชายที่เค้าไม่มีทางจะมารักเราได้ค่ะ

ขอเกริ่นก่อนนะคะ เรากับผู้ชายคนนี้(เคย)เป็นเพื่อนสนิทกันค่ะ
เราสองคนสนิทกันมากกก มากจนใครๆก็จิ้นว่าเราสองคนต้องลงเอยกัน
มันเป็นผู้ชายใจดี ขี้เล่น กวนตีน และที่สำคัญ มันแคร์เรามากก  ตามใจเรา ยอมเราทุกอย่าง
จนเราชินกับการกระทำแบบนั้น แต่คนนอกเค้าไม่ชิน เค้าบอกว่าคนเป็นเพื่อนกันไม่ทำให้กันขนาดนั้นหรอกกก
(โทรหา แมสเสจหา บอกรัก บอกคิดถึง (แบบเพื่อน) โกรธ งอน ง้อ ตามใจ ดุ ดูแล บลาๆๆ)
แรกๆเราก็ไม่คิดอะไร แต่พอกระแสจากคนรอบข้างเริ่มมา ใจเราก็เริ่มคิดตาม แต่ยังไม่ชัวร์ในความรู้สึกของตัวเองว่ามันใช่ไหม
จนสุดท้าย วันนึงคำตอบระหว่างเราสองคนก็ออกมา

มันไม่ได้รักเรา และกำลังจะไปเป็นแฟนกับ ผู้หญิงคนนึงด้วย!!!
เต่าเอือม
ส่วนเรา ดันรักมันไปสะแล้ววว (ที่ใช้คำว่ารักเพราะเราคิดว่ามันมากกว่าชอบแล้ว)
เม่าเหม่อ

เอออ ลืมบอกว่า ผู้หญิงคนนั้น เพื่อนเราเคยบอกกับเราว่าจะไม่ยุ่งเพราะรู้ว่านางนิสัยเป็นยังไง อาจจะเป็นเพราะมันเห็นว่าเราชอบประชดเรื่อง ผู้หญิงคนนี้ เลยพูดปัดๆให้เราสบายใจ และออกห่างผู้หญิงคนนั้นมาช่วงนึง (เดิมเราเป็นคนหวงคนที่เรารักทุกคนค่ะ เรากลัวเราจะโดนแย่งรึแบ่งความรัก เด็กมากกกก)

แต่พอหลังจากนั้นไม่กี่เดือนก็มีข่าวลือว่า มันจีบผู้หญิงคนนี้ เราก็ชาๆ แต่รอมันมาบอกเราเอง จนในที่สุดมันก็มาเปิดใจกับเราเรื่องผู้หญิงคนนี้ มันมาถามเราว่าทำไมเราถึงไม่ชอบนาง เราเลยบอกไปว่าเรารู้สึกเหมือนโดนแย่งความรัก มันก็บอกเราว่าไม่หรอกอย่าคิดแบบนั้น มันยังรักเรา นู่นนั่นนี่  บลาๆๆ
แต่เหมือนก่อนที่มันจะมาถามเราว่าทำไมถึงไม่ชอบนาง มันคงไปถามผู้หญิงคนนั้นเหมือนกันว่าทำอะไรให้เรา เราถึงไม่ชอบ เท่านั้นแหละ นางก็มาตั้งโพสบนเฟสเพื่อนเรา ด่าเรายาวมากกกกก แต่เพื่อนเราก็ลบไป จนต้องมาโพสรอบสองว่าเพื่อนเราที่ลบโพสทิ้ง หาว่าปกป้องเรา

หลังจากเหตุการณ์วันนั้นเราตัดสินใจบอกเพื่อนว่าเราจะไม่ยุ่งวุ่นวายกับมันเหมือนเดิมอีก และตรงไหนที่มันอยู่มีผู้หญิงคนนั้นจะไม่มีเรา
เพื่อนเรามันก็ไม่ยอม แต่พอผ่านไปแค่สองสามอาทิย์ เฟสบุคมันก็บลอคเรา เจอหน้าก็ไม่ทัก (ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นเราเป็นฝ่ายห่างมันออกมาก่อน แต่มันก็พยายามทำให้เราเป็นเราคนเดิม) อารมณ์เหมือนเป็นแม่เหล็กขั้วเดียวกันอะค่ะ อยู่ใกล้ก็เบนออกจากกัน

ณ ตอนนั้น ช่วงเวลานั้นของชีวิตเรา ดราม่ามากกมายค่ะ เราไม่ชินกับการที่อยู่ดีๆชีวิตเราก็ไม่มีมัน
ไม่มีมันมาคอยตามใจ คอยง้อ คอยกวนตีน กวนประสาท ให้อ้อน ให้ง้องแง้ง งี่เง่า
เราเสียใจมาก ร้องไห้ทุกคืน ไปเรียนก็ร้อง ไปร้านเหล้าทุกคืนเลย คือตอนนั้นเข้าใจเลยว่า คนที่พอเมียตาย รึเครียดเรื่องใดเรื่องนึงมากๆ
ต้องกินเหล้าจนติดงอมแงม อาจเป็นเพราะเค้าแค่อยากกินให้เมาๆแล้วหลับไปโดยไม่ต้องมาคิดอะไรให้มากมายก็ได้ ตอนนั้นเรารู้สึกแบบนั้น

อาทิตย์นึงเราไปร้านเหล้าทุกวันเลย เพราะถ้าคืนไหนไม่เมา เราก็ต้องนอนร้องไห้จนหลับไป (แต่เราไม่ถึงขั้นซื้อมากินคนเดียวที่ห้องนะคะ5555)
แต่เราก็ทำตัวเสเพลกับความเสียใจอยู่แค่พักเดียวเพราะเราดันมารู้ข่าวที่ทำเราสะเทือนใจไม่น้อยไปกว่าเรื่องผู้ชายคนนั้น

พ่อเราเป็นมะเร็ง

เม่าฝนตก
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่