รักและรออย่างไรไม่ให้เปนทุข/เปนโรคประสาท)

ระหว่างที่คุณกำลังยุในระยะของการรอเวลาพิสูจใจให้อีกฝ่ายมั่นใจในตัวเราว่าไม่ว่าตัวจะห่างแต่เด่วไม่นานก้จะได่กลับมายุด้วยกันเหมือนเดิม
เราเอส่วนตัวมั่นใจตัวเราเองว่ายังไงก้ไม่เปลี่ยนใจเพนาะนี่เราเองก้ห่างกันแต่เรายังรอเขานานมาประมาร6-7 เดือนแลัว แต่เขาไม่ไว้ใจเราเพราะสื่งที่เขาเคยเจอกับคนอื่นมาก่อนในอดีต เวลาทรมารมากก้เพราะเราไม่อาจรุ่ได่เลยว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไร เขามักเปนคนที่ปากแข็งและใจแข็งเช่นกัน.. เราทรมารมากถึงสุดขีดเหมือนมันทรมารและอึดอัดมากที่ไม่รุ่ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรยุรุ้แค่เพียงต้องรอเวลาเปนเครื่องพิสูจ.. เราจิงจังและรักเขามาก.. มากกว่ารักตัวเองอีก.. คืดถึงเขาตลอดเวลา เขาตัดการตืดต่เราทุกๆทางเพือเปนการลองใจอย่างนึง และเขาเองก้คงกัวทรมารคิดถึงเราเหมือนกันเลยเลือกที่จะตัดกันก่อนช่วงนี้..
ใช่แค่นี้ก่ดุออกแล้วว่าเขารักตัวเขามากกว่าเรา แต่ไม่เปนไร เรายอมๆ แต่ระห่างการเวลาพิสุจนี้ เราก้อยากรุ้ว่าเราควรรออย่างมมีสติอย่างไรไม่ให้คิดมากหรือจิตตก   ปล. อย่าบอกให้เราหาคนใหม่นะ เพราะยังไงก้ไม่คะ)