ใครเคยคิดว่าทุกวันนี้ที่เป็นอยู่เหมือนหลอกตัวเองกันบ้างมั้ยคะว่ามีความสุข

ตามหัวข้อเลยค่ะ เราคิดว่าเราเหมือนหลอกตัวเอง ว่ามีความสุข คุยกับเขา ตอบคนละเวลา ต่างคนต่างไม่ยอมที่จะหยุด ถ้าหากเขาหยุดโดยการอ่านไม่ตอบส่ะ เราอาจจะมีเวลาตัดใจจากเขาแล้ว ถ้าเมื่อไหร่ที่เราเป็นฝ่ายอ่านไม่ตอบ เมื่อนั้นแหละจะรู้สึกผิด ตอบไปใหม่อีกวัน ไม่เข้าใจตัวเองเลย ว่าทำไม จะยืดเวลาให้บทสนทนายังคงดำเนินต่อไปเหรอ เคยเจอคำคมหนึ่ง อย่าสนใจว่าวันหนึ่งเราจะคุยกับเขาวันละกี่ประโยค อย่าดูเวลาแม้จะตอบห่างกันกี่ชั่วโมง ถ้าหากเรายังมีความสุข มันก็จริงเลยค่ะ รู้สึกดี เป็นแบบนี้มาประมานเกือบ8เดือนแล้ว เราควรจะไปต่อหรือหยุดตรงนี้ดีคะ