เท้าความเดิมจากกระทู้ผมเองเมื่อปีที่แล้วก่อนนะครับ จะมีรายละเอียดของผมและแฟนผมอยู่ เป็นกระทู้ขอให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ชาว Pantip ช่วยใขข้อสงสัย กระทู้นี้ครับ
http://pantip.com/topic/34298112
ปัจจุบันผมคบกับแฟนคนนี้มา 2 ปีกับอีก 3 เดือน แต่ทำไมผมรู้สึกเหนื่อยและท้อแท้มากๆครับ คือผมกับเขาอยู่ออฟฟิศเดียวกันครับ ออฟฟิศนี้มีคนอยู่ทั้งหมด 3 คน รวมผมและแฟนผม มันมีประเด็นอย่างนี้ครับ เราอยู่ด้วยกันตลอดเวลาทำงานประมาณ 10-11 ชม แต่ว่าเราไม่ได้คุยกันเลยนะครับ ตลอดเวลา 2 ปี คือ วันๆนึง เราคุยกันน้อยมากๆครับ บางทีคุยกันไม่จบเรื่อง หลังจากอีกคนมาเราจะทิ้งใว้กลางคัน เพราะว่าเธอแคร์คนอื่นมากกลัวคนจะอื่นรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน จนหลายๆครั้งผมเคยบอกเธอว่าผมอึดอัดมาก ที่ต้องมานั่งระแวดระวังใคร ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน พ่อ แม่ พี่น้อง ของทั้งผมและ เธอรู้หมดครับ แต่เธอกลับกลัวคนอื่นที่ไม่ได้เป็นไรกับเราเลยสักนิดเดียว จนร่วงเลยผ่านมา 2 ปีกว่าครับ พี่น้องของแฟนผมบอกว่า เรา 2 คน ทำตัวเหมือนมากกว่าแฟนอีก สาเหตุคือเรา 2 คนเวลาไปหาพี่น้องเขาซึ่งอยู่อีกที่นึงผมจะเป็นคนไปกับเธอ ก็แน่แหละ เธอขับรถเองไม่ได้ผมก็ต้องขับพาไป ซึ่งเป็นเวลาหลังเลิกงานแต่เชื่อไหมครับ พอพี่น้องแฟนผมเขาบอกแบบนั้น แฟนผมกับบอกว่าจริง เราทำตัวติดกันมันมากกว่าแฟนอีก ซึ่งเวลาอยู่ต่อหน้าพี่น้องเขา มือยังไม่เคยจับเลยครับ แต่พี่น้องเขากลับบอกว่าเหมือนมากกว่าแฟน ไกล้ก็ไม่ได้ไกล้เรียกง่ายๆว่าถ้ามีที่นั่งไกลๆกันได้ก็ไกลเลยหล่ะครับ ทั้งๆที่ทุกวันนี้ อยู่ที่เดียวกันเราแทบจะไม่เคยได้สัมผัสตัวและพูดคุยกันแบบตัวเป็นเลยด้วยซ้ำ แต่เธอไม่เคยเถียงพี่น้องเธอสักคำเลยนะครับ กลับมาบอกกับผมว่ามันเป็นอย่างที่ ญาติๆพี่ๆน้องๆเขาพูดจริงๆ เรื่องนี้ผมเคยบอกเธอไปหลายรอบแล้วครับ แต่ผลตอบรับคือสิ่งที่ผมได้มันเท่าเดิม ไม่ได้เดินหน้าไปทางไหนเลย เดินกันไปเหมือนเส้นขนานอยู่แบบนี้ วันนึงๆ อยู่ด้วยกัน 10-11 ชม แต่ผมกลับต้องรอหลัง 3 ทุ่ม เพื่อแค่คุยไลน์ เพราะเธอเชื่อคนอื่นๆ มากกว่า ผมเชื่อว่าคนเรา จะเลือกเชื่อในสิ่งที่ตัวเองรักและชอบเท่านั้น
ปล.ทั้งนี้ผมรักเธอและเธอก็รักผม (หรือเปล่าไม่รู้นะช่วยวิเคราะห์หน่อย 555)
ผมเลยมีคำถาม ที่จะขอความเห็นคนใน Pantip แบ่งเป็นข้อตามนี้ครับ
1.ผมผิดมากไหมที่ผมต้องการ สัมผัสกันแบบตัวเป็นๆ มากกว่าที่จะต้องมานั่งรอเวลาหลัง 3 ทุ่มที่มาคุยกันผ่านโทรศัพย์ ทั้งๆที่จริงๆแล้วเราสามารถคุยกันแบบแฟน ถ้าเขาไม่ต้องมาสนใจว่าคนอื่นจะคิดยังไงนะ
2.สิ่งที่ผมเรียกร้อง มันเกินขอบเขตของคำว่าแฟนหรอ กับไอ้การที่เราจะไม่ต้องมานั่งสนใจใครอยากทำไรก็ทำ อยากไปไหนก็ไป ไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อน รวมถึงญาติพี่น้องเราๆด้วยซ้ำ เพราะต่างมีความรับผิดชอบในชีวิตตัวเองมากพอ มีเงินเดือนกินเหลือเก็บกันทั้งคู่
3.คนเป็นแฟนกันเขาแค่โทรคุยกันหรอครับ อยากรู้ถึงคู่อื่นๆครับ ผมคบกับเธอจนเวลาผ่านมาถึง 2 ปีกว่า ที่คบกันเป็นแฟน ไม่รวมเวลาที่เราทำงานที่เดียวกันมาถึง 4-5 ปีก่อนที่ตกลงจะคบกัน
4.ทำไมผมรู้สึกท้อและเหนื่อยกับการที่ต้องมานั่งอธิบายกับเธอว่าคนเป็นแฟนกันเขาทำไรกันมากกว่านี้อีกเยอะ หลายๆครั้งผมชอบคิดว่าแค่นี้ยังไม่ได้เลย จนรู้สึกท้อและน้อยใจมากๆ เหมือนกับเขาแคร์คนอื่นมากกว่าตัวเรา จนมองไปที่หลายๆคู่ บางคนคบกันไม่เห็นต้องมีขั้นตอนมากเลย แต่ทำไมตัวเราต้องมีขั้นมีตอนเยอะจัง จนทุกวันนี้เหมือนมันเหนื่อยสะสมมากๆ ยิ่งเวลาหันไปเห็นคนอื่น ก็กลับมาคิด แอบบร้องไห้ในใจตลอด
5.สุดท้ายผมควรเอาไงกับเรื่องนี้
ขอบคุณล่วงหน้าในทุกๆความเห็น
ผมผิดมากไหม ที่ผมรู้กสึกท้อ และรู้สึกว่าตัวผมเอง ไม่เห็นเหมือนคนที่เป็นแฟนกัน แบบคู่อื่นๆ เลยสักนิดเดียว..!!
ปัจจุบันผมคบกับแฟนคนนี้มา 2 ปีกับอีก 3 เดือน แต่ทำไมผมรู้สึกเหนื่อยและท้อแท้มากๆครับ คือผมกับเขาอยู่ออฟฟิศเดียวกันครับ ออฟฟิศนี้มีคนอยู่ทั้งหมด 3 คน รวมผมและแฟนผม มันมีประเด็นอย่างนี้ครับ เราอยู่ด้วยกันตลอดเวลาทำงานประมาณ 10-11 ชม แต่ว่าเราไม่ได้คุยกันเลยนะครับ ตลอดเวลา 2 ปี คือ วันๆนึง เราคุยกันน้อยมากๆครับ บางทีคุยกันไม่จบเรื่อง หลังจากอีกคนมาเราจะทิ้งใว้กลางคัน เพราะว่าเธอแคร์คนอื่นมากกลัวคนจะอื่นรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน จนหลายๆครั้งผมเคยบอกเธอว่าผมอึดอัดมาก ที่ต้องมานั่งระแวดระวังใคร ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน พ่อ แม่ พี่น้อง ของทั้งผมและ เธอรู้หมดครับ แต่เธอกลับกลัวคนอื่นที่ไม่ได้เป็นไรกับเราเลยสักนิดเดียว จนร่วงเลยผ่านมา 2 ปีกว่าครับ พี่น้องของแฟนผมบอกว่า เรา 2 คน ทำตัวเหมือนมากกว่าแฟนอีก สาเหตุคือเรา 2 คนเวลาไปหาพี่น้องเขาซึ่งอยู่อีกที่นึงผมจะเป็นคนไปกับเธอ ก็แน่แหละ เธอขับรถเองไม่ได้ผมก็ต้องขับพาไป ซึ่งเป็นเวลาหลังเลิกงานแต่เชื่อไหมครับ พอพี่น้องแฟนผมเขาบอกแบบนั้น แฟนผมกับบอกว่าจริง เราทำตัวติดกันมันมากกว่าแฟนอีก ซึ่งเวลาอยู่ต่อหน้าพี่น้องเขา มือยังไม่เคยจับเลยครับ แต่พี่น้องเขากลับบอกว่าเหมือนมากกว่าแฟน ไกล้ก็ไม่ได้ไกล้เรียกง่ายๆว่าถ้ามีที่นั่งไกลๆกันได้ก็ไกลเลยหล่ะครับ ทั้งๆที่ทุกวันนี้ อยู่ที่เดียวกันเราแทบจะไม่เคยได้สัมผัสตัวและพูดคุยกันแบบตัวเป็นเลยด้วยซ้ำ แต่เธอไม่เคยเถียงพี่น้องเธอสักคำเลยนะครับ กลับมาบอกกับผมว่ามันเป็นอย่างที่ ญาติๆพี่ๆน้องๆเขาพูดจริงๆ เรื่องนี้ผมเคยบอกเธอไปหลายรอบแล้วครับ แต่ผลตอบรับคือสิ่งที่ผมได้มันเท่าเดิม ไม่ได้เดินหน้าไปทางไหนเลย เดินกันไปเหมือนเส้นขนานอยู่แบบนี้ วันนึงๆ อยู่ด้วยกัน 10-11 ชม แต่ผมกลับต้องรอหลัง 3 ทุ่ม เพื่อแค่คุยไลน์ เพราะเธอเชื่อคนอื่นๆ มากกว่า ผมเชื่อว่าคนเรา จะเลือกเชื่อในสิ่งที่ตัวเองรักและชอบเท่านั้น
ปล.ทั้งนี้ผมรักเธอและเธอก็รักผม (หรือเปล่าไม่รู้นะช่วยวิเคราะห์หน่อย 555)
ผมเลยมีคำถาม ที่จะขอความเห็นคนใน Pantip แบ่งเป็นข้อตามนี้ครับ
1.ผมผิดมากไหมที่ผมต้องการ สัมผัสกันแบบตัวเป็นๆ มากกว่าที่จะต้องมานั่งรอเวลาหลัง 3 ทุ่มที่มาคุยกันผ่านโทรศัพย์ ทั้งๆที่จริงๆแล้วเราสามารถคุยกันแบบแฟน ถ้าเขาไม่ต้องมาสนใจว่าคนอื่นจะคิดยังไงนะ
2.สิ่งที่ผมเรียกร้อง มันเกินขอบเขตของคำว่าแฟนหรอ กับไอ้การที่เราจะไม่ต้องมานั่งสนใจใครอยากทำไรก็ทำ อยากไปไหนก็ไป ไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อน รวมถึงญาติพี่น้องเราๆด้วยซ้ำ เพราะต่างมีความรับผิดชอบในชีวิตตัวเองมากพอ มีเงินเดือนกินเหลือเก็บกันทั้งคู่
3.คนเป็นแฟนกันเขาแค่โทรคุยกันหรอครับ อยากรู้ถึงคู่อื่นๆครับ ผมคบกับเธอจนเวลาผ่านมาถึง 2 ปีกว่า ที่คบกันเป็นแฟน ไม่รวมเวลาที่เราทำงานที่เดียวกันมาถึง 4-5 ปีก่อนที่ตกลงจะคบกัน
4.ทำไมผมรู้สึกท้อและเหนื่อยกับการที่ต้องมานั่งอธิบายกับเธอว่าคนเป็นแฟนกันเขาทำไรกันมากกว่านี้อีกเยอะ หลายๆครั้งผมชอบคิดว่าแค่นี้ยังไม่ได้เลย จนรู้สึกท้อและน้อยใจมากๆ เหมือนกับเขาแคร์คนอื่นมากกว่าตัวเรา จนมองไปที่หลายๆคู่ บางคนคบกันไม่เห็นต้องมีขั้นตอนมากเลย แต่ทำไมตัวเราต้องมีขั้นมีตอนเยอะจัง จนทุกวันนี้เหมือนมันเหนื่อยสะสมมากๆ ยิ่งเวลาหันไปเห็นคนอื่น ก็กลับมาคิด แอบบร้องไห้ในใจตลอด
5.สุดท้ายผมควรเอาไงกับเรื่องนี้
ขอบคุณล่วงหน้าในทุกๆความเห็น