ก่อนอื่นต้องขอโทษสมาชิคที่ผมมาตั้งกระทู้เรื่องนี้บ่อยๆ แต่คราวนี้คนละมุมครับ
   ผิดรู้ว่าสาเหตุที่ทำไห้เธอนอกใจ(แค่ใจเพราะคบกันทางเฟสบุ้ค)พ ผมแต่งกับเธอตอนอาย ุ19 รวมๆก็8ปีแล้ว เธอนอกใจเมื่อ5เดือนที่ผ่านมา เรามีลูก1คน2ปี10เดือน ผมทำตัวเหลวไหล ติดเกมส์ ไม่ค่อยสนใจเธอ แต่ไม่ใช่ว่าผมจะเลวร้ายขนาดนั้นนะครับ 8ปีผู้ชายห่วยๆอย่างผม ไม่เคยเสียงดังกับเธอ ไม่เคยขัดใจเธอแม้จะขัดกับตัวผมก็ฝืนยิ้ม ทะเลาะหนักแค่ไหนผมก็ขอเป็นฝ่ายผิดตลอด ผมโกรธไม่เป็นครับ  แต่สิ่งที่ผมขาดไป คือการเอาใจใส่ การเทคแคร์ ยิ่งผมขับสิบล้อเวลามีไห้เธอก็น้อยละยังห่วงเกมส์  จึงไม่แปลกที่เธอจะปันใจ ผมทบทวนตัวเองดูเห็นช่องโหว่ของตัวเองจึงไม่มีสิทธ์ไปว่าเธอ
    เมื่อผมจับได้ว่าเธอมีคนอื่น ทะเลาะกันจนเธอยอมรับ ว่าหมดรักไปเป็นปีแล้ว ทนอยู่เพื่อลูกและค่างวดรถ(ชื่อเธอ) ผมก็ได้เเต่ขอโทษขอโอกาศกลับตัว เธอยืนยันว่า คนหมดรักจะไห้เหมือนเดิมได้ไง ผู้ใหญ่เข้ามาช่วย เธอยอมกลับมา แต่เธอย้ำกับผมว่า อย่าเรียกร้องขออะไร เธอจะคุยกับใครก็อย่า ทนไม่ได้ก็ไป ผมก็ต้องทนครับ ผมกลับตัวมาประมาณเดือนนิดๆ ทำทุกอย่างในบ้าน จนเธอแค่ นั่งเล่นนอนเล่นมือถือได้ทั้งวันทั้งคืน อ่อลืมบอกไปครับ ถ้าผมเงียบไม่ถามเรื่องชายอื่น ไม่งี่เง่า ไม่จุกจิก เธอจะรู้สึกดี ครับ ถ้าผมตั้งคำถามเธอจะเงียบ ละใช้คำพูดเเรงๆ ต่อมาผมงี่เง่าต้องการไห้จบแบบผมทนต่แไปไม่ไหวที่จะต้องเห็นเธอคุยกับคนอื่นในระหว่างที่ผมแทบจะตาย นอนวันละ2-4ช.ม เพราะขับรถล่องใต้ ละกลับมาเคลียงานบ้าน เลี้ยงลูก จึงเข้าหาพ่อแม่เธอไห้เธอเลือกทำไห้ถูกต้อง จะเลือกใครก็เลือก พ่อแม่เธอยังเห็นความดีในตัวผม จึงยื่นคำขาดออกมา ถ้าเธอจะไปไห้ไปแต่ตัว ลูก รถ เงินทอง เอาไว้ไห้ลูก แกจะเลี้ยงหลานเอง ห้ามใครเอาไป เธอตกลงขอเลิกขาดกับผมขอไห้จากกันด้วยดีไห้ลูกเป็นสื่อกลางเธอขอตั้งหลักที่บ้านพ่อแม่  ผมเสียใจแบบไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต ไม่ใช่ไม่รักนะครับ แต่ผมทนกับชีวิตประจำวันไม่ได้ ไม่มีสมาธิทำงาน จิตตกเมื่ออยุ่ว่าง ผมปั่นผ้าทุกๆวัน ผมเดินวนเครื่องซักผ้าจากเริ่มปั่นจนตาก ผมไม่ไหวครับ ผมติดต่อเธอทุกวันครับ แบบเพื่อน เข้าวันที่4คนที่เคยทำงานร่วมกันชวนผมไปตามเธอกลับมา เธอไห้เหตุผลกับทุกๆคนว่า ผมมีคนใหม่ สรุปเธอกลับมาครับ ผมไม่รู้เพราะอะไร แต่ผมรู้ในสิ่งที่ผมจะทำ
เธอนอดกอดผมละพูดว่า เมื่อเราห่างกันแบบเลิกขาด มันทำไห้คิดถึง ห่วงหา ยิ่งเวลาลูกเรียกหาผมเธอยิ่งเสียใจสงสารลูก เธอบอกว่าช่วงที่อยู่บ้านพ่อแม่เธอเลิกคุยกับชายอื่นคนนั้นแล้ว จากนั้นผมก็ทำหน้าที่ของผมไห้ถึงที่สุดหน้าที้พ่อแชะสามีที่ดี มาถึงตอนนี้ หลังจากเธอกลับมาก็แค่เดือนกว่าๆครับ
   ผมเริ่มเหนื่อยใจกว่าเดิม เธอพยายามปิดบังจากเฟสบุ้ค ลบรูปคู่ ลบเเท็กที่มีชื้อผม บล้อคไลน์ ใหนละครับ คำที่เธอบอกว่ารักผม ถ้าผมเงียบทุกอย่างจะดีขึ้น เธอไม่เคยมองเห็นผมในสายตา เธอมีความสุขกับโลกโซเชี่ยล ทั้งวัน ไอ้ที่บอกว่าเลิกคุย ไปแล้ว ก็ไม้ได้เลิก เธอยังคง ติดหูฟังไว้ติดตัวตลอด คุยแบบ call video line ครับ ปกติเธอเกลียดหูฟัง โทรศัพเอาแอบใต้หมอนทุกคืน รหัสเครื่องเปลี่ยนอาทิตละ 4-5ครั้ง  
   ผมเจ็บทุกๆวัน แต่ผมก็รักมากครับไม่อยากเสียเธอ  แน่นอนครับ ลูกสำคัญที่สุด แต่ผมจะหยุดรักเธอยังไง ถ้ายังอยู่ทุกวันแบบนี้
   สุดท้าย เธอและชายคนนั้น คงรู้ดีว่ากำลังจะทำอะไร ผมคิดว่า
1.รอผ่อนรถไห้หมดอีกปีกว่า
2.รอไห้ลูกเข้าเรียนประถม
3.รอไห้เรื่องเงียบเพราะผู้ใหญ่ไม่ยินยอมตอนนี้
   ไม่ว่าจะข้อไหน ปลายทางผมต้องเริ่มจากศูณใหม่ เสียเวลาไป8ปี 8ปีที่ผมทุ่มทุกอย่างไห้เป็นของเธอ
  ยอมรับสภาพครับ ผมเป็นสาเหตุ ที่ทำเธอเจ็บปวดจากการขาดการใส่ใจ ผมต้องก้มหน้ารับกรรม จนถึงวันที่เธอเดินจากไป