พักอยู่คอนโดชื่อดังแห่งหนึ่ง จะปีนึงแล้ว เริ่มเข้าอยู่ตอนท้องเริ่มใหญ่จนทุกคนสังเกตได้
ที่จอดจัดล่างๆจะต้องจอดเข้าซองซึ่งชั้นบนสุดจะจอดแปะได้
สามีเลยขับวนรถขึ้นมาจอดแปะชั้นบนให้ตลอด เพราะหากจอดเข้าซองเราจะเข้าออกไม่ได้เพราะติดท้อง
แล้วทุกครั้งที่จอดแปะ สามีก็จอดแปะหน้ารถที่จอดเข้าซองแล้วเสมอ
มีอยู่วันนึง ยามขึ้นมาบอกให้ถอยเข้าซอง เราก็บอกแฟนว่าจะลงจากรถไปบอกให้
เขาจะได้รู้ว่าท้องใหญ่ขึ้นลงลำบาก ขอจอดแปะ ซึ่งก็จอดแปะในบริเวณที่มีเส้นสีขาว คือจอดในบริเวณ
บอกพี่ยามพอดีติดท้องขึ้นลงลำบาก เลยจอดตรงนี้น่ะคะ (ซึ่งก็จอดแปะแบบมีรถเข้าซองแล้ว และก็ปลดเบรคมือนะ)
แล้วเราก็เข้าลิฟเพื่อลงจากโรงจอดรถ ก็ได้ยินเสียงดังจังหวะลิฟใกล้ปิด
พี่ยามพูดว่า ตามสบายยยยย ก็เดี๋ยวล๊อคล้อก็ค่อยว่ากั้นนน
จบคำพูดจังหวะนั้นลิฟปิดพอดีแล้วในลิปก็มีคนลง เราจึงรอลิบลงเพื่อส่งคนก่อน
แล้วกดลิบขึ้นทันที่ เพราะคิดว่า ถ้าเขาจะล๊อคล้อ เช้าจะไปทำงานสายกว่าเขาจะมาปลดให้
ขึ้นไปพูดเลยว่า เมื่อกี้พี่พูดไร ล๊อคล้ออะไร เราก็จอดให้บริเวณแล้วก็มีคนเข้าซองแล้ว ท้องอยู่ก็เห็น
แต่เราโกรธแค่ยามคนนั้นที่มารยาทไม่ดี ไม่ได้เหมารวมยามทุกคน มีอะไรก็ให้ที่ป้อม ขนมบ้าง น้ำเปล่าบ้าง ขึ้นกับจังหวะ มีอยู่ครั้งเราให้พี่ยามคนนึง แล้วยามที่เหลือก็ฮิ้ววววว เสียงดังซึ่งเราก็ลูกสองแล้ว เราก็ไม่ชอบถือว่าเค้าลามปาม หลังจากนั้นไม่ให้อะไรอีกเลย
ก็จะมีขนมให้พี่แม่บ้านบ้างตามประสา แต่ไม่ยุ่งกับยามแล้ว
หลังจากนั้นมาก็จอดแปะมาตลอดลักษณะ เป็นปี จนคลอดลูก ก็เอาลูกเล็กขึ้นลงรถ บวกคาซิทขึ้นลงลำบากจึงจอดตามเดิมมาตลอด แต่ก็ปลดเบรตมือให้เสมอ วันดีคืนดียามก็มาป้วนเปี้ยน เคาะรถ พี่จอดจอดตรงนี้เหรอ เราก็ว่าใช่ แล้วเค้าก็ไม่อะไร อย่าลืมปลดเบรคนะพี่ เราก็ค่ะ
วันหนึ่งเราลืมปลดเบรคด้วยวันนี้รีบจึงลืมพี่ยามก็มาเรียกที่ห้อง ก็ลงไปปลดให้เผื่อคนอื่นออก
วันหนึ่งเราจอดเส้นมานิดนึง เขาล๊อคล้อเรา แล้วด้วยเช้าวันนี้ที่เราจะใช้รถเป็นวันจันทร์ซึ่งจะรีบออกมากรถจะติด เขาล๊อคล้อเรา ถามว่าปลดเบรคไหมก็ปลดอยู่นะ เราก็โมโหมาเพราะเลยเส้นนิดเดียว แล้วก็รีบ เลยรีบไปหาพี่ยามแล้วตะโกนเลยว่า พี่ล๊อคทำไม เค้าบอกเราใส่เบรคมือ เราก็บอก ไม่เรียกที่ห้องอ่ะ
ก็ไม่ตอบแล้วบอกเด่วปลดให้ ตอนนั้นเราก็ไม่ได้ใจว่าเราลืมปลดเบรคเหรอ พอขึ้นมาก็เห็นว่าเราไม่ได้ใส่เบรคมือนิ่ เอ๊ะยังไง
เวลาผ่านไป วันหนึ่งอีก เราลืมปลดเบรค ก็ลงไปด้วยความโมโหที่ว่า ก็เคยเห็นมาตามที่ห้อง เราไม่ได้ตั้งใจ ทำไมเจ้าหน้าที่เลือกปฏิบัติ
พอเจอเราก็บอกว่า ล๊อครถอีกแล้วคือไร เค้าก็พี่ใส่เบรคมือไง เราก็ว่าใช่ แต่ทุกทีจะขึ้นไปเรียกที่ห้องนิ่ คนเราก็มีลืมกันได้มั้ย ชีวิตนี้คุณทำงานทำอะไรก็ตามไม่เคยลืมเลยหรือคะ เรารู้สึกว่าเขาแกล้งเราให้เสียเวลา
แล้วล่าสุดวันนี้ 10.00 โมง มีเจ้าหน้าที่มาเคาะห้องบอกว่า ไม่ให้จอดแปะ ให้เราเข้าซอง บอกแฟน เราทำครัวอยู่ไม่ได้ฟังอะไร
แฟนบอกเราอีกที เราก็มาไตร่ตรองว่า
ตลอดมาก็จอดได้ แล้วเราก็จอดแปะบริเวณที่มีรถจอดแล้วนะ
แล้วเรามีลูก 2 คน คนนึงโตแล้ว คนนึงยังขวบต้องนั่งคาซิทและมีรถเข็นซึ่งต้องคอยพับกางและจัดของเด็กเข้าออก
ที่จอดไม่ได้กว้างแบบห้างเวบาเปิดประตูตะแคงตัวขึ้นก็ต้องระวังประตูกระแทกรถคนอื่นอยู่แล้ว ถึงไม่จอดซองชั้นล่างๆ ถึงขึ้นมาชั้นบนสุดเพื่อจอดแปะ
แต่พี่ยามต้องเข็นแล้ว เราสังเกตว่า ทุกครั้งที่ขึ้นมาจอด จอดสนิทเสร็จจะมีพี่ยามขึ้นมาป้วนเปี้ยน
และถามว่าที่จอดเหลือเฟือไหม มีเหลือเฟือค่ะ ถามว่าขวางทางรถไปมาไหม เราจอดในเส้น และก็ปลดเบรคมือ
มันเป็นลักษณะเดียวกันกับการไปจอดรถเวลาไปห้างแล้วเราแปะ คนที่อยู่ในก็จะเข็นเป็นปกติ
หลังๆ เราจะเห็นพี่ยามมาเข็นช่วงเย็น เราเลยคิดว่าที่เจ้าหน้าที่มาเพราะยามบ่น
เราคิดว่า ยามต้องบริการยาม หรือยามต้องบริการเรา ค่าส่วนกลางเราก็จ่าย แล้วเราก็จอดในบริเวณเครื่องหมาย แล้วก็ไม่ได้ขวางการจราจร ที่จอดก็เหลือเยอะมาก จันทรถึงศุกร์เรากลับค่ำ ส่วนใหญ่ก็มีรถจอดเยอะว่าเสาทิต แต่ก็เหลือที่จอดอีกตั้งเยอะ เสาทิตนี้ยิ่งเหลือเยอะเลยค่ะ
จึงตกลงกับสามีว่า มันไม่ได้ลำบากใคร ลำบากยาม? จะเห็นก็ยามเข็น ตามห้างก็มียามเข็นถมไป จะให้เราเอารถจอดขวางเสร็จ เอารถเข็นลง เราลูกลงรถเข็น จัดของลูกต่างๆ วางๆ แล้วเอาลูกหลบทางแล้วขยับรถเข้าซองเสร็จลงรถ แล้วค่อยเข็นลูกไป พอเวลาจะขึ้นรถ หลบลูกไว้ ขยับรถออก %$#M อะไรจะขนาดนั้น มันก็แค่ไม่ถูกใจยาม ไม่ได้กระทบส่วนรวม? แล้วถามว่า ใครต้องบริการใครกันแน่ จ่ายก็จ่ายเยอะ เลยตกลงแฟนว่า ตามเดิมแหละ
แล้วก็ออกไปธุระ แล้วกลับมาจอดตามปกติ
2 ทุ่ม เจ้าหน้ามาเคาะห้อง มันใช่เวลาไหมคะ
แล้วมาเป็นชุดค่ะ ขอให้เข้าซอง
เราเลยบอก เวลาไปห้างคุณต้องไปบอกทุกคนที่จอดแปะให้เข้าซองทุกคนไหม เค้าว่า ที่นี่ไม่ใช่ห้างค่ะ
เราบอก เราคุณเป็นครูใหญ่ที่จะมาบอกเด็กนักเรียนให้ทำนั่นทำนี่เหรอค่ะ
คุณเป็นคนบริการ ชั้นเป็นผู้ใช้บริการ ถ้าต้องเข็นก็ให้ยามเข็นไปสิ ค่าส่วนกลางก็จ่ายทำไมทำให้ไม่ได้
เค้าบอกว่า ยามไม่มีหน้าที่เข็น
เราบอก มีหน้าที่ตะเบ้ที่ป้อมไปวันๆเหรอคะ
แล้วมาบอกเราว่าที่จอดจะได้พอจอด
เราเลยบอกว่า จอดมาเป็นปี เห็นที่จอดเหลือบาน แต่ที่เหลือมันเดินไกลจากลิฟมาก
แล้วเราก็ไม่ได้ขวางการจราจร เบรคก็ปลด ใครเดือดร้อน? คนที่เลือกที่จอดบริเวณแปะเค้ารู้อยู่แล้วมั้ยว่าเด๋วก็ต้องมีรถจอด
ที่จอดไม่ได้มี 100 แล้วคนใช้ 100 แล้วดิฉันไม่จอดขวางนิ่
มาบอกว่าก็เข้าซองให้หมดซิ หมดซองแล้วค่อยแปะ
เราก็บอกว่า จอดมาเป็นปี มันก็ไม่เต็มซองกันทุกวันอ่ะ อยู่ที่คนเลือกจอดแต่ก็จอดในบริเวณเส้นกัน ไม่เห็นวันไหนจะไม่มีใครแปะนะ
ก็มีแปะทุกวัน คุณต้องเดินตามห้องไปบอกคนที่จอดแปะทุกห้องมั้ยค่ะ คุณครู
คิดเองป่าวว่ามันไม่พอ คิดเอง คิดแทน เดือนร้อนแทน ทั้งๆที่มันไม่เป็นเรื่องเลย เสียเวลามั้ยมาเถียงอะไรเวลานี้
เขาก็เงิบและก็พูดประโยคเดิม เวิ้น
เราคิดว่าน้ำหนักเหตุผลไม่พอเลยไม่ซื้อ
มันจำเป็นแค่ไหน สิ่งสำคัญของการจอดรถคือการจอดในบริเวณที่รับรองและไม่กีดขวางขวางจราจรหรือป่าว
ยอมรับว่าส่วนนึงก็ไม่ชอบยามที่มารยาทไม่ดีหลายครั้ง เราจึงไม่แคร์
ผิดมั้ย พร้อมรับฟังและเปลี่ยนแปลง หากเหตุผลหนักพอ
ที่จอดจัดล่างๆจะต้องจอดเข้าซองซึ่งชั้นบนสุดจะจอดแปะได้
สามีเลยขับวนรถขึ้นมาจอดแปะชั้นบนให้ตลอด เพราะหากจอดเข้าซองเราจะเข้าออกไม่ได้เพราะติดท้อง
แล้วทุกครั้งที่จอดแปะ สามีก็จอดแปะหน้ารถที่จอดเข้าซองแล้วเสมอ
มีอยู่วันนึง ยามขึ้นมาบอกให้ถอยเข้าซอง เราก็บอกแฟนว่าจะลงจากรถไปบอกให้
เขาจะได้รู้ว่าท้องใหญ่ขึ้นลงลำบาก ขอจอดแปะ ซึ่งก็จอดแปะในบริเวณที่มีเส้นสีขาว คือจอดในบริเวณ
บอกพี่ยามพอดีติดท้องขึ้นลงลำบาก เลยจอดตรงนี้น่ะคะ (ซึ่งก็จอดแปะแบบมีรถเข้าซองแล้ว และก็ปลดเบรคมือนะ)
แล้วเราก็เข้าลิฟเพื่อลงจากโรงจอดรถ ก็ได้ยินเสียงดังจังหวะลิฟใกล้ปิด
พี่ยามพูดว่า ตามสบายยยยย ก็เดี๋ยวล๊อคล้อก็ค่อยว่ากั้นนน
จบคำพูดจังหวะนั้นลิฟปิดพอดีแล้วในลิปก็มีคนลง เราจึงรอลิบลงเพื่อส่งคนก่อน
แล้วกดลิบขึ้นทันที่ เพราะคิดว่า ถ้าเขาจะล๊อคล้อ เช้าจะไปทำงานสายกว่าเขาจะมาปลดให้
ขึ้นไปพูดเลยว่า เมื่อกี้พี่พูดไร ล๊อคล้ออะไร เราก็จอดให้บริเวณแล้วก็มีคนเข้าซองแล้ว ท้องอยู่ก็เห็น
แต่เราโกรธแค่ยามคนนั้นที่มารยาทไม่ดี ไม่ได้เหมารวมยามทุกคน มีอะไรก็ให้ที่ป้อม ขนมบ้าง น้ำเปล่าบ้าง ขึ้นกับจังหวะ มีอยู่ครั้งเราให้พี่ยามคนนึง แล้วยามที่เหลือก็ฮิ้ววววว เสียงดังซึ่งเราก็ลูกสองแล้ว เราก็ไม่ชอบถือว่าเค้าลามปาม หลังจากนั้นไม่ให้อะไรอีกเลย
ก็จะมีขนมให้พี่แม่บ้านบ้างตามประสา แต่ไม่ยุ่งกับยามแล้ว
หลังจากนั้นมาก็จอดแปะมาตลอดลักษณะ เป็นปี จนคลอดลูก ก็เอาลูกเล็กขึ้นลงรถ บวกคาซิทขึ้นลงลำบากจึงจอดตามเดิมมาตลอด แต่ก็ปลดเบรตมือให้เสมอ วันดีคืนดียามก็มาป้วนเปี้ยน เคาะรถ พี่จอดจอดตรงนี้เหรอ เราก็ว่าใช่ แล้วเค้าก็ไม่อะไร อย่าลืมปลดเบรคนะพี่ เราก็ค่ะ
วันหนึ่งเราลืมปลดเบรคด้วยวันนี้รีบจึงลืมพี่ยามก็มาเรียกที่ห้อง ก็ลงไปปลดให้เผื่อคนอื่นออก
วันหนึ่งเราจอดเส้นมานิดนึง เขาล๊อคล้อเรา แล้วด้วยเช้าวันนี้ที่เราจะใช้รถเป็นวันจันทร์ซึ่งจะรีบออกมากรถจะติด เขาล๊อคล้อเรา ถามว่าปลดเบรคไหมก็ปลดอยู่นะ เราก็โมโหมาเพราะเลยเส้นนิดเดียว แล้วก็รีบ เลยรีบไปหาพี่ยามแล้วตะโกนเลยว่า พี่ล๊อคทำไม เค้าบอกเราใส่เบรคมือ เราก็บอก ไม่เรียกที่ห้องอ่ะ
ก็ไม่ตอบแล้วบอกเด่วปลดให้ ตอนนั้นเราก็ไม่ได้ใจว่าเราลืมปลดเบรคเหรอ พอขึ้นมาก็เห็นว่าเราไม่ได้ใส่เบรคมือนิ่ เอ๊ะยังไง
เวลาผ่านไป วันหนึ่งอีก เราลืมปลดเบรค ก็ลงไปด้วยความโมโหที่ว่า ก็เคยเห็นมาตามที่ห้อง เราไม่ได้ตั้งใจ ทำไมเจ้าหน้าที่เลือกปฏิบัติ
พอเจอเราก็บอกว่า ล๊อครถอีกแล้วคือไร เค้าก็พี่ใส่เบรคมือไง เราก็ว่าใช่ แต่ทุกทีจะขึ้นไปเรียกที่ห้องนิ่ คนเราก็มีลืมกันได้มั้ย ชีวิตนี้คุณทำงานทำอะไรก็ตามไม่เคยลืมเลยหรือคะ เรารู้สึกว่าเขาแกล้งเราให้เสียเวลา
แล้วล่าสุดวันนี้ 10.00 โมง มีเจ้าหน้าที่มาเคาะห้องบอกว่า ไม่ให้จอดแปะ ให้เราเข้าซอง บอกแฟน เราทำครัวอยู่ไม่ได้ฟังอะไร
แฟนบอกเราอีกที เราก็มาไตร่ตรองว่า
ตลอดมาก็จอดได้ แล้วเราก็จอดแปะบริเวณที่มีรถจอดแล้วนะ
แล้วเรามีลูก 2 คน คนนึงโตแล้ว คนนึงยังขวบต้องนั่งคาซิทและมีรถเข็นซึ่งต้องคอยพับกางและจัดของเด็กเข้าออก
ที่จอดไม่ได้กว้างแบบห้างเวบาเปิดประตูตะแคงตัวขึ้นก็ต้องระวังประตูกระแทกรถคนอื่นอยู่แล้ว ถึงไม่จอดซองชั้นล่างๆ ถึงขึ้นมาชั้นบนสุดเพื่อจอดแปะ
แต่พี่ยามต้องเข็นแล้ว เราสังเกตว่า ทุกครั้งที่ขึ้นมาจอด จอดสนิทเสร็จจะมีพี่ยามขึ้นมาป้วนเปี้ยน
และถามว่าที่จอดเหลือเฟือไหม มีเหลือเฟือค่ะ ถามว่าขวางทางรถไปมาไหม เราจอดในเส้น และก็ปลดเบรคมือ
มันเป็นลักษณะเดียวกันกับการไปจอดรถเวลาไปห้างแล้วเราแปะ คนที่อยู่ในก็จะเข็นเป็นปกติ
หลังๆ เราจะเห็นพี่ยามมาเข็นช่วงเย็น เราเลยคิดว่าที่เจ้าหน้าที่มาเพราะยามบ่น
เราคิดว่า ยามต้องบริการยาม หรือยามต้องบริการเรา ค่าส่วนกลางเราก็จ่าย แล้วเราก็จอดในบริเวณเครื่องหมาย แล้วก็ไม่ได้ขวางการจราจร ที่จอดก็เหลือเยอะมาก จันทรถึงศุกร์เรากลับค่ำ ส่วนใหญ่ก็มีรถจอดเยอะว่าเสาทิต แต่ก็เหลือที่จอดอีกตั้งเยอะ เสาทิตนี้ยิ่งเหลือเยอะเลยค่ะ
จึงตกลงกับสามีว่า มันไม่ได้ลำบากใคร ลำบากยาม? จะเห็นก็ยามเข็น ตามห้างก็มียามเข็นถมไป จะให้เราเอารถจอดขวางเสร็จ เอารถเข็นลง เราลูกลงรถเข็น จัดของลูกต่างๆ วางๆ แล้วเอาลูกหลบทางแล้วขยับรถเข้าซองเสร็จลงรถ แล้วค่อยเข็นลูกไป พอเวลาจะขึ้นรถ หลบลูกไว้ ขยับรถออก %$#M อะไรจะขนาดนั้น มันก็แค่ไม่ถูกใจยาม ไม่ได้กระทบส่วนรวม? แล้วถามว่า ใครต้องบริการใครกันแน่ จ่ายก็จ่ายเยอะ เลยตกลงแฟนว่า ตามเดิมแหละ
แล้วก็ออกไปธุระ แล้วกลับมาจอดตามปกติ
2 ทุ่ม เจ้าหน้ามาเคาะห้อง มันใช่เวลาไหมคะ
แล้วมาเป็นชุดค่ะ ขอให้เข้าซอง
เราเลยบอก เวลาไปห้างคุณต้องไปบอกทุกคนที่จอดแปะให้เข้าซองทุกคนไหม เค้าว่า ที่นี่ไม่ใช่ห้างค่ะ
เราบอก เราคุณเป็นครูใหญ่ที่จะมาบอกเด็กนักเรียนให้ทำนั่นทำนี่เหรอค่ะ
คุณเป็นคนบริการ ชั้นเป็นผู้ใช้บริการ ถ้าต้องเข็นก็ให้ยามเข็นไปสิ ค่าส่วนกลางก็จ่ายทำไมทำให้ไม่ได้
เค้าบอกว่า ยามไม่มีหน้าที่เข็น
เราบอก มีหน้าที่ตะเบ้ที่ป้อมไปวันๆเหรอคะ
แล้วมาบอกเราว่าที่จอดจะได้พอจอด
เราเลยบอกว่า จอดมาเป็นปี เห็นที่จอดเหลือบาน แต่ที่เหลือมันเดินไกลจากลิฟมาก
แล้วเราก็ไม่ได้ขวางการจราจร เบรคก็ปลด ใครเดือดร้อน? คนที่เลือกที่จอดบริเวณแปะเค้ารู้อยู่แล้วมั้ยว่าเด๋วก็ต้องมีรถจอด
ที่จอดไม่ได้มี 100 แล้วคนใช้ 100 แล้วดิฉันไม่จอดขวางนิ่
มาบอกว่าก็เข้าซองให้หมดซิ หมดซองแล้วค่อยแปะ
เราก็บอกว่า จอดมาเป็นปี มันก็ไม่เต็มซองกันทุกวันอ่ะ อยู่ที่คนเลือกจอดแต่ก็จอดในบริเวณเส้นกัน ไม่เห็นวันไหนจะไม่มีใครแปะนะ
ก็มีแปะทุกวัน คุณต้องเดินตามห้องไปบอกคนที่จอดแปะทุกห้องมั้ยค่ะ คุณครู
คิดเองป่าวว่ามันไม่พอ คิดเอง คิดแทน เดือนร้อนแทน ทั้งๆที่มันไม่เป็นเรื่องเลย เสียเวลามั้ยมาเถียงอะไรเวลานี้
เขาก็เงิบและก็พูดประโยคเดิม เวิ้น
เราคิดว่าน้ำหนักเหตุผลไม่พอเลยไม่ซื้อ
มันจำเป็นแค่ไหน สิ่งสำคัญของการจอดรถคือการจอดในบริเวณที่รับรองและไม่กีดขวางขวางจราจรหรือป่าว
ยอมรับว่าส่วนนึงก็ไม่ชอบยามที่มารยาทไม่ดีหลายครั้ง เราจึงไม่แคร์