ทำไมชีวิตม.ปลายมันเหนื่อยขนาดนี้ เราอยู่ม.5 สายวิทย์คณิต ทุกวันของชีวิตมันเหนื่อยมาก โคตรท้อเลย ชีวิตนักเรียนคนนึง ทำไมมันถึงเหนื่อยได้ขนาดนี้ ตอนม.4เคยสัญญากับตัวเองไว่ว่าม.5ชีวิตกู เกรดกูจะต้องดีขึ้น กูจะต้องเก็บเกรดให้ดีๆจะได้เรียนมหาลัยที่อยากเข้า แต่พอขึ้นม.5 ทำไมทุกอย่างมันเป็นแบบนี้วะ เหมือนสิ่งรอบข้างดูเหนื่อยไปหมด ท้อมาก เป้าหมายชีวิตก็ยังไม่ชัดเจน บางครั้งเฝ้าบอกตัวเองว่าสู้ๆ คนส่งเรียนลำบากกว่าอีก แต่มันก็ฮึดได้แค่แปปเดียว ขึ้นม.ปลาย เวลากินข้าว คุยกับเพื่อน หรือแม้แต่เวลานอนยังแทบไม่มี ยิ่งเราโง่ด้วย ยิ่งต้องพยายามกว่าคนอื่นเป็นสิบเท่า  บางทีนั่งทำคณิตอยู่ดีๆ น้ำตาก็ไหลออกมา บางทีต้องทำงานส่งจนไม่มีเวลาอ่านหนังสือ เหนื่อยวะชีวิต เลิกเรียนก็ต้องไปเรียนพิเศษ กว่าจะกลับบ้าน เฮ้อออ ท้อมากเหอะ เหนื่อยวะ ทำไมต้องโง่ด้วยวะ ทำไมไม่ฉลาดแบบคนอื่น