จะเรียกร้องอะไร ..... อะไร ตอนนี้ ก็สายไปแล้ว ละค่ะ

ขอโทษที่หายไปนานหลายวันนะคะ ช่วงนี้ พี่ๆเพื่อนร่วมวิชาชีพสายเดียวกัน กำลังประสบปัญหาหนัก ถึงขั้น  ฆ่าตัวตาย และสำเร็จ

                             .....................   ได้เสียชิวิตไป 2 ท่าน   ก็ขอแสดงความเสียใจต่อครอบครัวของพวกเขาด้วยค่ะ


                             .....................   และอีกส่วนนึงที่อายุงานครบ 25 ปี ก็ได้ยื่นหนังสือลาออก กันอีกหลายๆคน


                             .....................    ก็เดือดร้อนตงฟาง ต้องคอยไปให้กำลังใจ และคำปรึกษาในการใช้ชีวิตหลัง ลาออก


                            .....................    แต่ก็เต็มใจ ค่ะ  คนไทยเหมือนกัน แถมร่วมงานสายวิชาชีพเดียวกันอีก


                             ....................    อย่างน้อยตอนที่ทำงานอยู่ ก็ได้ช่วยเหลือคนเจ็บคนป่วยไปไม่ใช่น้อย ค่ะ



ก็ไม่ได้อยากรื้อฟื้นอะไรมากมากหรอกนะคะ ในเรื่อง 2-3 ปีที่ผ่านมา  ที่ สายงานวิชาชีพที่ตงฟางทำงานอยู่นี่


                             .......................    นับได้ว่าเป็นสายหลัก ที่ออกมาประท้วงและขับไล่นายกปูในสมัยนั้น


                             .......................    ก็บอกได้ว่า ที่ออกมา นั้นสำเร็จค่ะ  เสร็จหมดจด จริงๆค่ะ


                            ........................   อุตส่าห์ ออกแรงออกมาเป่านกหวีดกันสะขนาดนั้น น้อ  ลงแรงไปไม่ใช่น้อย


                            ........................   คงนึกว่า  จะได้อยู่ดีมีสุข กินสบาย ทำงานสบายๆ เช้าชามเย็นชามได้แบบ แต่ก่อนๆ


                            .......................    ที่ออกมาประท้วงตอนนั้น  ก็บอกเป็นเสียงเดียวกันนี่ค่ะ ว่า ต้องการ  ปฎิรูป  



และ .............................................. แล้ว  ก็สัมฤทธิ์ผล   ค่ะ  ปฏิรูปกันยกแผง งานจากสมองคิดบริหาร ออกมา ตู้ม ตู้ม ตู้ม เลยค่ะ


                            งานหลักที่ทำ คืองานสายการบริการ ก็ถือได้ว่า หนักมากพออยู่แล้ว


                            แต่ ต้องรับงานภาระเพิ่มเติมต่างๆ ประสานงานกับหน่วยงานอื่นๆ ทั้ง ส่วนท้องถิ่น ส่วนภาคประชาชน ภาคเอกชน


                             เอาหมดค่ะ คนต้นคิดก็นั่งวาดวิมานในอากาศ อยู่ในห้องแอร์เย็นสบายๆ  คิดฝันวาดฝันออกแบบงานสะสวยหรู


                              แต่ก็ไม่เค้ย ไม่เคยลงไป สัมผัส กับผู้ปฏิบัติงาน ที่ต้องทำงานจริงๆ ทั้งในสถานที่ทำงาน และข้างนอก








  ขอแชร์เพื่อนร่วมวิชาชีพท่านนึงที่ได้ออกมาระบาย แล้วส่งต่อๆกันมา จนเพื่อนร่วมวิชาชีพ  ต่างเห็นพ้องต้องกันหลายต่อหลายคน







  คนไหนยังอยู่ไม่ถึง 25 ปี และยังไม่มีช่องทางทำมาหากินอื่นๆ ในยุดเศรษฐกิจฝืดเคืองแสนสาหัส ในขณะนี้


          ก็ขอเป็นกำลังใจให้อดทนในการทำงานต่อๆไป จนกว่าจะถึงวันที่ ลาออกได้ และ   อย่าคิดสั้น ฆ่าตัวตาย


          เพราะนอกจากจะเป็นบาปหนักแล้ว  พอกลายเป็นผงเถ้ากระดูกแล้ว  วันเวลาผ่านๆไป ทุกคนก็จะลืม


           มีแต่ความดี เท่านั้น ที่จะคงอยู่ ตลอดไป  ไม่มีวันเสื่อมสลาย  .........  ดีแบบติดทองหลังพระ อย่า อวดว่าตัวเองดี(อวดดี)



สุดท้ายนี้ ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆ รดน.ทุกๆท่าน ให้อดให้ทน มากขึ้นกันไปอีก จากที่ทนกันอยู่แล้วในขณะนี้


             .....................................  สู้ สู้ ค่ะ  สักวัน ฟ้าคงมีตา  ฟ้าคงสว่าง ค่ะ