เล่าประสบการณ์เป็นเมียน้อยไม่รู้ตัว 18++

สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ เราขอใช้นามสมมุติว่าพรีมนะคะ
เรื่องนี้มันเกิดขึ้นมาเมื่อปีที่แล้วพรีมได้เล่นแอปผึ้งสีเหลือง เล่นแก้เหงานะค่ะ
พรีมก็คุยไปเรื่อยพรีมไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย คือคนจีบน่ะมีแต่แบบว่าที่บ้านค่อนข้างหวงและเคร่งครัดในเรื่องของการคบคนมากๆ
ไม่ว่าจะเพื่อนหรือคนอื่นๆที่รู้จัก แล้วพรีมเป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยออกจากบ้านไม่เที่ยวกลางคืนเวลาไปไหนก็จะไปกับครอบครัวตลอด
ก็มีไปกับเพื่อนบ้างหลังเลิกเรียนแต่พรีมก็กลับบ้านไม่เกิน 17.00 น.ทุกวันเพราะพรีมจะกลับมาทำกับข้าวให้คุณยายทาน
คุณยายนี่หวงพรีมมากไม่ให้พรีมไปทัศนศึกษาไม่ให้ไปเข้าค่ายยายบอกว่าเดี๋ยวโรคกำเริบเดี๋ยวไม่สบาย
(หวงจนแบบเพื่อนๆในห้องจะแซวว่าเป็นไข่ในหินบ้างหวงอะไรขนาดนั้น)เราก็ยิ้มๆอ่ะค่ะเพราะไม่รู้จะตอบอะไร
เข้าเรื่อง....คือด้วยความที่เราอยู่แต่บ้านเลยโหลดแอปผึ้งสีเหลืองมาเล่นแก้เหงาแล้วก็มีผู้ชายคนนึงส่งคำขอร้องเป็นเพื่อนมาด้วยความที่เราไม่ใช่คนที่รับ@ใครมั่วๆเพราะแอปนี้พวกโรคจิตเยอะเราก็ส่องเลยค่ะ สรุปออกมาโปรไฟล์ดีมีการศึกษามีงานการที่มั่นคงเราก็เลยกดรับ
(พี่แกไม่แก่นะห่างกับเราแค่ 10 ปีเอง) ลืมบอกว่าเราชอบคุยกับคนอายุมากกว่าไม่ว่าจะผู้ชายหรือผู้หญิง
สักพักพี่แกก็ทักเรามา (ให้นามสมมุติว่าพี่ต้าละกัน) พี่ต้าทักมาคุยกับเราเสมอๆคอยถามคอยเป็นห่วงเราตลอด  
เราเคยถามพี่ต้าว่าโสดหรอพี่แกก็บอกว่าโสดครับ เราคุยกับพี่ต้ามาสักระยะนึงเรามีทั้งเฟสทั้งไลน์พี่แกเลยนะทุกอย่างปกติ (คุยวีดีโอคอลกันตลอด)
จนเราได้นัดเจอกัน(เราแอบไป เราน่ะมีความดื้อเงียบสูงมากๆ)
วันนั้นเราไปร้านไอติมกัน พี่แกก็ให้เราเล่นให้เราดูโทรศัพท์นะมันปกติดี(คงลบแชทสาวๆก่อนมาเจอเรา)หลังจากนั้น เราก็ไปนู้นนี่นั่นกันตลอดทั้งทำบุญหรือไปหาของกิน ยอมรับนน่ะว่าเรารู้สึกดีกับพี่ต้ามากๆเพราะแกเป็นผู้ชายคนแรกที่เรายอมไปไหนมาไหนด้วย หลังจากนั้นอีกหนึ่งปีพี่ต้าขอเราเป็นแฟนน้ำตาซึมจ่ะ บอกเลยจริงๆสำหรับคนอื่นปีนึงอาจจะเป็นเวลาที่น้อยนะสำหรับปีนึงแต่สำหรับมันนานนะคงเป็นเพราะเป็นรักครั้งแรกด้วยมั้ง
แต่ว่าการคบกันของเราสองคนมันมีขีดจำกัด ตรงที่เราไม่ยอมให้เขาขึ้นสถานะในเฟส เราไม่ยอมให้พี่เค้าอัพรูปคู่หรือแท็กอะไรต่างๆมาเพราะคนที่บ้านเราเล่นเฟสกันทั้งบ้านเราไม่เคยพูดเรื่องพี่เค้าให้คนที่บ้านฟังเลย เรากลัวโดนดุโดนห้าม ชีวิตที่เราคบกันมันดีมากๆเลยนะ คือเราได้ไปไหว้ไปรู้จักพ่อแม่พี่แกด้วย ทุกคนในบ้านพี่แกใจดีมากกก เราคบกันได้ประมาณ 7 เดือนพี่แกก็ขอมีอะไรกับเราพี่แกบอกว่าไม่ทิ้งพี่สัญญาบ้านพี่ก็อยู่นี่ที่ทำงานพี่ก็อยู่นี่
พี่ไม่ทิ้งน้องพรีมหรอกครับ พี่ขอนะ เป็นเพราะความที่เราเชื่อใจพี่เค้าหลงพี่เค้าเราจึงยอมพี่เค้าบอกว่ารักเรามาก(เราว่าเรารักมากกว่าเพราะเป็นคนแรกด้วย) ตั้งแต่วันนั้นพี่แกไม่เคยหายไปไหนนะก็ยังคุยกับเราเหมือนเดิมทุกอย่างจนมาวันนึงเพื่อนเรามันส่งรูปที่พี่แกไปร้านกาแฟกับผู้หญิงคนนึงมามันถามว่าแฟนไม่ใช่หรอ ตอนนี้มันนั่งกินกาแฟอยุ่กับผู้หญิงอีกคนท่าทางสนิทสนมนะ
เราก็เลยไลน์ไปถามว่า
เรา : พี่ต้าๆทำไรอยู่คะ? คิดถึงจังเลย><
พี่ต้า : ทำงานอยู่ครับ ตอนนี้ไม่ว่างเลยเดี๋ยวดึกๆคุยกับนะครับพี่สอนเด็กๆอยู่
เรา : อ่อค่ะ
เรานี่น้ำตาร่วงเลยค่ะ ถามว่าอยากไปโวยวายไหม คำตอบคือไม่ เราเป็นคนที่จะต้องสืบก่อนเราก็คุยกับพี่แกปกตินะไม่ได้แบบถามหรืออะไร
เราก็ให้เพื่อนเราช่วยสืบเรื่องผู้หญิงคนนี้ สรุปพี่แกเป็นคนจังหวัดเดียวกันนี่แหละสมมุติชื่อน้ำ อยู่กันคนละอำเภอเฉยๆแล้วสายบสืบของเรานี่หาได้ยันไอดีไลน์
เราก็เลยลอง@ไปถาม
เรา : พี่ค่ะๆพี่คบกับพี่ต้าหรอคะ?
พี่น้ำ : อ่อใช่ค่ะ แล้วนี่ใครเอ่ย?
เรา : ชื่อพรีมค่ะเป็นน้องสาวพี่ต้า เป็นญาติห่างๆ
พี่น้ำ : จ้ายินดีที่ได้รู้จักนะ
เรา : เช่นกันค่ะ^^
ด้วยความสตอของเราที่แถเพราะอยากรู้ความจริง
เราพยายามตีสนิทแล้วหลอกถามว่าคบกันมานานเท่าไหร่พี่ต้าไม่เคยบอกเลยชอบเก็บเงียบ55555
พี่น้ำตอบเรามาว่าตอนนี้ 11 เดือนแล้วอีกไม่นานก็จะปีละแหละ
เรานี่น้ำตาร่วงคือพี่ต้าคบเรามา 7-8 เดือน แต่พี่ต้าคบกับพี่น้ำมา 11 เดือน
คนที่เป็นมือที่สามคือเรา เรานี่นั่งร้องไห้ข้าวปลาไม่กินไม่รู้จะทำยังไง
สิ่งที่เราตัดสินใจได้ตอนนั้นคือ เราจะหายไปจากชีวิตพี่ต้าโดยไม่บอกไม่กล่าวอะไรทั้งนั้น
เรานี่ตัดสินใจบล๊อคเฟสบล๊อคไลน์ตัดการติดต่อทุกอย่าง พยายามหลบหน้าด้วย
เราไม่อยากเป็นมือที่สามเราไม่อยากทำให้ใครเลิกกัน

หลังจากที่เราหายไปจากชีวิตพี่ต้าเราได้เจอพี่ต้าอีกครั้ง เราถามเค้าว่าเป็นไงบ้างสบายดีมั้ย
พี่แกก็คงรู้ตัวอ้ะว่าเราหายไปเพราะอะไร พี่แกตอบว่าไม่ค่อยสบายเท่าไหร่พี่พึ่งเลิกกับน้องน้ำ
เราก็แบบหรอทำไมถึงเลิกล่ะพี่ต้าบอกว่าพี่ไม่ค่อยมีเวลาให้น้องน้ำ
เราก็ตอบอ่อออออ
ด้วยความสงสัยย้ำด้วยความสงสัย
เราทักไปถามพี่น้ำว่าเป็นยังไงบ้างสบายดีมั้ย เค้าโทรมาร้องไห้กับเราเว่ยยยย
ว่าพี่พึ่งเลิกกับพี่ต้ามากสักพักแล้ว แต่พี่ยังทำใจไม่ได้
พี่ต้ามีผู้หญิงอีกหลายคนพี่จับได้หลาายครั้งแล้ว(แต่พี่แกไม่รู้เรื่องเรา)
ตั้งแต่วันนั้นที่ได้คุยกับพี่น้ำเรายอมให้พี่น้ำระบายทุกเรื่องใส่เรา
จนพี่แกน่าจะทำใจได้หลายเดือนเลยแหละ
มันเหมือนเราสนิทกับพี่น้ำขึ้นทุกวันๆจนวันนึงเราได้ตัดสินใจเล่าเรื่องของเราให้พี่น้ำฟัง
เราร้องไห้แบบที่สุด เราขอโทษพี่น้ำพี่น้ำบอกว่าไม่เป็นไรนะพี่ไม่เกลียดน้องหรอก
วันนั้นทุกอย่างที่เราเก็บไว้เราเล่าให้ฟังทั้งหมด แล้วเราก็ขอโทษ หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ได้คุยกับพี่น้ำอีกเลย(เราไม่กล้าทักไปแล้วจริงๆ)

สุดท้ายอยากบอกว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากเป็นเมียน้อยหรอกค่ะ ใครๆก็อยากเป็นเมียหลวงอยากเป็นที่หนึ่งไม่ใช่ที่สอง
ไม่ได้อยากเป็นสำรองแต่อยากเป็นคนสำคัญแต่คือเราไม่รู้จริงๆพอมารู้เรายอมตัดสินใจที่จะออกมาเงียบๆเพื่อไม่ให้เค้าทะเลาะกันถ้าถามว่ารักพี่ต้าไหมบอกเลยว่ารักมาก แต่ถ้ามันผิดเราเองที่ยอมถอยยอมออกมายอมขอโทษ อยากให้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นประสบการณ์เราไม่อยากจมกับอดีตแต่เราก็ต้องขอบคุณพี่ต้าหลายๆอย่างที่ทำให้เราเรียนรู้ในการเลือกคบคนเราไม่โทษว่าพี่ต้าผิดฝ่ายเดียวเพราะเราว่าเราก็ผิดด้วย
ขอจบกระทู้ไว้แค่นี้นะคะ อยากไว้เตือนใจใครหลายๆคนเวลาคบใครควรศึกษาให้มากกว่านี้จริงๆ
พิมพ์ผิดตรงไหนขออภัยนะคะนี่กระทู้แรกTT