อำนาจจิตอัศจรรย์ของท่านพระอาจารย์ฝั้น

พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงธรรมเพื่อให้ภิกษุทั้งหลายพิจารณากายนี้ตามความเป็นจริง มิให้หลงยึดถือว่าเป็นตัวตน เป็นของงาม หรือเป็นสิ่งควรยึดมั่น ทรงสอนให้ตั้งสติพิจารณากายโดยแยกออกเป็นส่วน ๆ ตามที่กายนี้มี

ซึ่งถ้าเราไปแยบคายนิดนึง เราอ่านคำสอนของพ่อแม่ครูอาจารย์ เราจะเห็นเลย ธรรมชาติของจิตมีหน้าที่คิด ธรรมชาติของจิตมีหน้าที่ฟุ้งซ่าน หน้าที่ต่อจิตเรามีหน้าที่รู้ว่าเค้าฟุ้งซ่าน นะคะ เนื้อหาบางส่วนจาก สน

ไม่ค่อยสบายใจ เห็นพระอริยะ (เอกชน) แสดงอารมณ์ปั่นอ้อมๆ แต่จริงๆ การปั่นอ้อมๆก็แสดงว่าไม่ได้สำเร็จอะไรแล้วไหม หลายปีก่อน อาจารย์ชมว่าปฏิบัติดี ยังไปโบกธงรับม็อบ เอาหลักการ ไม่พูดถึง รูปไหน พระอริยะ รั

ด้วยสำเร็จอเนญชาอรูปณานกสิณมาหลายชาติ ธรรมมะ ความรักอะไร มันไม่ซึมเข้าสู่จิตสู่ใจเลย เหมือนก้อนหินเหมือนหุ่นยนต์ เรื่องของเรื่องคือ ตามครูบาอาจารย์ไปทำภารกิจ ทีนี้ ตอนกินข้าวเผลอให้ครูยืนแล่วเรานั่งกิ

ดับสังขาร ก็จะเป็นสภาวะนิโรธ ฌาน1-8 เป็นเจตสิก เป็นสังขารตัวที่ประกอบกับจิต สติปัฐฐาน ในปรมัตถธรรม จึงต้องเห็นการดำเนินไปของฌาน 1-8 อันเป็นการดำเนินไปของเจตสิก จึงจะรู้ชัดในเจตสิก เมื่อรู้ชัดในเจตส