สวัสดีครับ นี่คือกระทู้แรกของผม
ผมตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี 3 มหาวิทลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพ พื้นเพผมเป็นคนทางภาคอีสาน แต่ย้ายมาอยู่จ.ชลบุรีตั้งแต่เล็กๆจนจบม.6 และได้ย้ายมาเรียนในกรุงเทพนี่แหละครับ
ผมอยากจะเล่าถึงรักแรกและรักเดียวของผมให้ฟัง ผมไม่ใช่คนโรแมนติกอะไรมาก อาจจะเล่าไม่ได้อรรถรสเหมือนคนอื่น แต่ผมยืนยันได้ว่านี่เป็นเรื่องจริงและผมจริงใจที่จะเล่า เพราะตอนนี้ก็อึดอัดใจ ไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี
เรื่องของผมมีอยู่ว่า ตอนผมอยู่ม.3 ผมได้มีโอกาสย้ายมาจากอำเภออื่นเข้ามาเรียนต่อในตัวเมือง ม.4 เนื่องจากว่าโรงเรียนเก่าไม่ค่อยเคร่งครัดในกฎระเบียบ ทำให้ผมเขวออกนอกลู่ เกเร ทะเลาะวิวาท แม่กับพี่ชายแล้วก็พี่สาวจึงทำเรื่องย้ายมาในโรงเรียนใหม่ ที่ค่อนข้างจะโหดกว่าเดิม ตอนนั้นผมเด็ก ใครให้ไปไหนผมก็ไปแบบไม่เต็มใจเพราะเพื่อนสนิทอยู่รร.เก่าหมด แต่นั่นแหละครับที่ทำให้ผมได้มาเจอผู้หญิงคนนึง
วันแรกที่ผมย้ายเข้ามา ไม่มีใครคุยกับผมเลย ทุกคนติ๋มกันหมด มีผมหนวดเฟิ้มหน้าโหดอยู่คนเดียว คุณครูเห็นท่านเลยจับผมสลับกับเพื่อนย้ายไปนั่งที่ใหม่กลางๆห้อง ผมได้นั่งข้างเธอ เธอไว้ผมสั้น ขาวๆ แก้มกลมๆ ผมไม่ได้สนใจเธอเลย ผมสนใจเพื่อนเธอมากกว่า(555) ผมจึงเริ่มคุยกับเธอเพื่อให้เป็นแม่สื่อให้ ไปมาๆกลายเป็นว่าผมแอบชอบเธอเอง (ขอข้ามไปนะครับ) ผมแอบเขียนจดหมายไปใส่ล็อคเกอร์เธอทุกวันจนเป็นแฟนกัน
เราเริ่มคบกันตอนม.4 ผมก็ยังเกเรอยู่ ทุกอาทิตย์วันใดวันนึงเพื่อนแก๊งรร.เดิมก็จะมาหา ไม่ได้ไปติวหนังสือนะครับ ไปช่วยเขากระทืบคู่อริซึ่งผมก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยแต่ผมเป็นห่วงเพื่อน5555 พอวันจันทร์มาตาเขียว เธอก็จะตรงปรี่เข้ามาตบกระบาลซ้ำ แล้วก็บ่น ตอนแรกผมก็ไม่เคยฟัง จนเธอร้องไห้แล้วบอกว่า "ขอได้ไหม" เท่านั้นแหละครับผมนี่ยอมเลย เธอก็ไปคุยกับแม่ผม แม่ผมบอกว่าเธอเดินเข้ามาจับมือแล้วพูดว่า คุณแม่ไม่ต้องห่วง หนูจะดูแลลูกคุณแม่เอง หนูจะไม่ทำให้คุณแม่ผิดหวัง แม่ผมเลยรักเธอมาก อีกทั้งพี่สาวผมก็ชอบชวนเธอไปซื้อของผู้หญิงๆ เธอจึงสนิทกับพี่สาวผม ความดีของเธอชนะใจผม ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ผมเลยเลือกที่จะตั้งใจเรียนมากขึ้น เลิกทะเลาะวิวาทและปฏิบัติตัวให้เหมาะสม เพื่อที่จะให้ทุกคนยอมรับว่าผมควรคู่กับเธอ
เธอช่วยผมเรียน ช่วยผมทำการบ้าน ช่วยเรื่องที่บ้าน เราสนิทกันมาก ผมมีหน้าที่ไปรับไปส่งเธอจากที่เรียนพิเศษ ที่บ้านของทั้งสองฝ่ายรับรู้ หลังเลิกเรียนผมก็จะพาเธอไปเดินเล่น ไปกินข้าว มีทะเลาะกันบ้างเป็นประจำแต่ไม่เคยทิ้งกันไปไหน ชีวิตของเราวนไปแบบนี้เรื่อยๆจนจบม.6 ผมมีความสุขมาก ทุกคนจะจำภาพเห็นผมตัวติดกับเธอไปไหนมาไหนอยู่ตลอด แต่ว่า อยู่มาวันหนึ่ง ช่วงปิดเทอมใหญ่ม.6 ผมเกิดทะเลาะกับเธอเรื่องเล็กๆน้อยจากเฟสบุ๊ค ผมไปหึงเธอเพราะเพื่อนเก่าที่เป็นผู้ชายของเธอแทครูปคู่ในเฟส(ไร้สาระสุด) ผมจึงแชทไปหาเรื่องและต้องการให้เธอง้อ ผมบล็อคเฟสและไลน์ เพื่อกระตุ้นให้เธอโทรเข้ามือถือ แต่ครั้งนี้แปลก.. ผมรออยู่อาทิตย์นึงก็ไม่มีการติดต่ออะไรกลับมา (ปกติแค่3วันเธอก็จะโทรมา) ผมเลยทนไม่ไหวปลดบล็อคและส่งข้อความไปหาเธอ สรุปว่าเธอลบบัญชีไลน์และปิดเฟสตัวเอง ผมพยายามติดต่อเพื่อนเธอก็ไม่มีใครรู้เรื่องเลย ผมรออยู่เดือนนึงระหว่างนั้นก็พยายามติดต่อเธออยู่ตลอด ผมทนไม่ไหวจึงขี่รถไปหาเธอที่บ้าน..
พ่อแม่เธอบอกว่า เธอย้ายไปอยู่หอที่กรุงเทพแล้ว เธอฝากของมาให้ผมเป็นลังA4 2ลัง กล่องแรกใส่ทุกอย่างที่ผมเคยให้เธอตลอด 3 ปี กล่องที่ 2 เป็นขนมที่ผมชอบกินกับนาฬิกาข้อมือที่ติดโพสอิทว่า "นานแล้วไม่มีโอกาสได้ให้ เจอแล้วขอให้จ้าวมีความสุข" ผมกลับมานอนร้องไห้ที่บ้าน พ่อกับแม่เธอบอกให้ผมตัดใจ แต่มันไม่ได้ง่ายอย่างนั้นสิครับ
SKIP เรื่องหลังจากนั้นมายาวๆ ผมสอบติดมหาวิทลัยหนึ่งในกรุงเทพ ระหว่างนั้นมีผู้หญิงเข้ามาผมอยู่เนืองๆ แต่ผมไม่สามารถเปิดใจได้ ผมพยายามวางตัวให้ทุกคนเป็นแค่เพื่อนเพื่อจะรักษาสภาพไว้รอเธอกลับมา ผมกลัวว่าถ้าเธอกลับมาเจอผมกับผู้หญิงคนอื่น เธอจะหนีผมไปอีก ผมเลิกตามหาเธอแต่ยังรอเธออยู่ทุกวัน ผมหาเฟสใหม่เธอ(แต่ก็ไม่เจอ) ไปหาเพื่อนเธอแอบหลอกถามบ้าง แต่ก็ไม่มีวี่แวว ผมเลยกลับมาใช้ชีวิตแบบไม่รักตัวเองอีกครั้ง วันๆเรียนเสร็จก็ไปกินเหล้ากับเพื่อน เฮฮาปาร์ตี้ได้ทุกวัน แต่สิ่งที่ผมจะไม่ทำและไม่เคยทำเลยนอนกับผู้หญิงคนอื่น(แบบที่คนรู้จักผมส่วนใหญ่ชอบทำ) และจีบคนใหม่ อาจมีมองๆบ้างแต่ไม่เคยมีความรู้สึกรักและหวั่นไหวเหมือนคนแรก
อยู่มาวันหนึ่ง ... หลังจากที่ผมเลิกเรียนตอนบ่าย เพื่อนก็โทรตามให้ไปกินเหล้าตามระเบียบ พอผมขี่รถไปเกือบจะถึงร้านมันก็โทรมาบอกว่าไม่ต้องมาแล้วคืนนี้มันต้องทำโปรเจคห้องอีกคน ผมเลยเซ็งๆไปเดินตลาดนัดเล่นดีกว่า ผมเดินหาของกินไปทั่ว จู่ๆก็เหลือบไปเห็นร้านต่างหูแฮนเมดร้านหนึ่ง มันทำให้ผมนึกถึงเธอ เพราะเธอชอบของแฮนเมดมากๆ ผมดูก็อดยิ้มตามไม่ได้ เห็นผู้หญิงแย่งกันซื้อก็แอบหวังลึกๆว่าหนึ่งในนั้นจะเป็นเธอ .. จนสายตาผมเหลือบไปเห็นเธอ ..ครับ .. กำลังยืนเลือกต่างหูอยู่จริงๆ
เมื่อผมกลับมาเจอรักแรกอีกครั้ง
ผมตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี 3 มหาวิทลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพ พื้นเพผมเป็นคนทางภาคอีสาน แต่ย้ายมาอยู่จ.ชลบุรีตั้งแต่เล็กๆจนจบม.6 และได้ย้ายมาเรียนในกรุงเทพนี่แหละครับ
ผมอยากจะเล่าถึงรักแรกและรักเดียวของผมให้ฟัง ผมไม่ใช่คนโรแมนติกอะไรมาก อาจจะเล่าไม่ได้อรรถรสเหมือนคนอื่น แต่ผมยืนยันได้ว่านี่เป็นเรื่องจริงและผมจริงใจที่จะเล่า เพราะตอนนี้ก็อึดอัดใจ ไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี
เรื่องของผมมีอยู่ว่า ตอนผมอยู่ม.3 ผมได้มีโอกาสย้ายมาจากอำเภออื่นเข้ามาเรียนต่อในตัวเมือง ม.4 เนื่องจากว่าโรงเรียนเก่าไม่ค่อยเคร่งครัดในกฎระเบียบ ทำให้ผมเขวออกนอกลู่ เกเร ทะเลาะวิวาท แม่กับพี่ชายแล้วก็พี่สาวจึงทำเรื่องย้ายมาในโรงเรียนใหม่ ที่ค่อนข้างจะโหดกว่าเดิม ตอนนั้นผมเด็ก ใครให้ไปไหนผมก็ไปแบบไม่เต็มใจเพราะเพื่อนสนิทอยู่รร.เก่าหมด แต่นั่นแหละครับที่ทำให้ผมได้มาเจอผู้หญิงคนนึง
วันแรกที่ผมย้ายเข้ามา ไม่มีใครคุยกับผมเลย ทุกคนติ๋มกันหมด มีผมหนวดเฟิ้มหน้าโหดอยู่คนเดียว คุณครูเห็นท่านเลยจับผมสลับกับเพื่อนย้ายไปนั่งที่ใหม่กลางๆห้อง ผมได้นั่งข้างเธอ เธอไว้ผมสั้น ขาวๆ แก้มกลมๆ ผมไม่ได้สนใจเธอเลย ผมสนใจเพื่อนเธอมากกว่า(555) ผมจึงเริ่มคุยกับเธอเพื่อให้เป็นแม่สื่อให้ ไปมาๆกลายเป็นว่าผมแอบชอบเธอเอง (ขอข้ามไปนะครับ) ผมแอบเขียนจดหมายไปใส่ล็อคเกอร์เธอทุกวันจนเป็นแฟนกัน
เราเริ่มคบกันตอนม.4 ผมก็ยังเกเรอยู่ ทุกอาทิตย์วันใดวันนึงเพื่อนแก๊งรร.เดิมก็จะมาหา ไม่ได้ไปติวหนังสือนะครับ ไปช่วยเขากระทืบคู่อริซึ่งผมก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยแต่ผมเป็นห่วงเพื่อน5555 พอวันจันทร์มาตาเขียว เธอก็จะตรงปรี่เข้ามาตบกระบาลซ้ำ แล้วก็บ่น ตอนแรกผมก็ไม่เคยฟัง จนเธอร้องไห้แล้วบอกว่า "ขอได้ไหม" เท่านั้นแหละครับผมนี่ยอมเลย เธอก็ไปคุยกับแม่ผม แม่ผมบอกว่าเธอเดินเข้ามาจับมือแล้วพูดว่า คุณแม่ไม่ต้องห่วง หนูจะดูแลลูกคุณแม่เอง หนูจะไม่ทำให้คุณแม่ผิดหวัง แม่ผมเลยรักเธอมาก อีกทั้งพี่สาวผมก็ชอบชวนเธอไปซื้อของผู้หญิงๆ เธอจึงสนิทกับพี่สาวผม ความดีของเธอชนะใจผม ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ผมเลยเลือกที่จะตั้งใจเรียนมากขึ้น เลิกทะเลาะวิวาทและปฏิบัติตัวให้เหมาะสม เพื่อที่จะให้ทุกคนยอมรับว่าผมควรคู่กับเธอ
เธอช่วยผมเรียน ช่วยผมทำการบ้าน ช่วยเรื่องที่บ้าน เราสนิทกันมาก ผมมีหน้าที่ไปรับไปส่งเธอจากที่เรียนพิเศษ ที่บ้านของทั้งสองฝ่ายรับรู้ หลังเลิกเรียนผมก็จะพาเธอไปเดินเล่น ไปกินข้าว มีทะเลาะกันบ้างเป็นประจำแต่ไม่เคยทิ้งกันไปไหน ชีวิตของเราวนไปแบบนี้เรื่อยๆจนจบม.6 ผมมีความสุขมาก ทุกคนจะจำภาพเห็นผมตัวติดกับเธอไปไหนมาไหนอยู่ตลอด แต่ว่า อยู่มาวันหนึ่ง ช่วงปิดเทอมใหญ่ม.6 ผมเกิดทะเลาะกับเธอเรื่องเล็กๆน้อยจากเฟสบุ๊ค ผมไปหึงเธอเพราะเพื่อนเก่าที่เป็นผู้ชายของเธอแทครูปคู่ในเฟส(ไร้สาระสุด) ผมจึงแชทไปหาเรื่องและต้องการให้เธอง้อ ผมบล็อคเฟสและไลน์ เพื่อกระตุ้นให้เธอโทรเข้ามือถือ แต่ครั้งนี้แปลก.. ผมรออยู่อาทิตย์นึงก็ไม่มีการติดต่ออะไรกลับมา (ปกติแค่3วันเธอก็จะโทรมา) ผมเลยทนไม่ไหวปลดบล็อคและส่งข้อความไปหาเธอ สรุปว่าเธอลบบัญชีไลน์และปิดเฟสตัวเอง ผมพยายามติดต่อเพื่อนเธอก็ไม่มีใครรู้เรื่องเลย ผมรออยู่เดือนนึงระหว่างนั้นก็พยายามติดต่อเธออยู่ตลอด ผมทนไม่ไหวจึงขี่รถไปหาเธอที่บ้าน..
พ่อแม่เธอบอกว่า เธอย้ายไปอยู่หอที่กรุงเทพแล้ว เธอฝากของมาให้ผมเป็นลังA4 2ลัง กล่องแรกใส่ทุกอย่างที่ผมเคยให้เธอตลอด 3 ปี กล่องที่ 2 เป็นขนมที่ผมชอบกินกับนาฬิกาข้อมือที่ติดโพสอิทว่า "นานแล้วไม่มีโอกาสได้ให้ เจอแล้วขอให้จ้าวมีความสุข" ผมกลับมานอนร้องไห้ที่บ้าน พ่อกับแม่เธอบอกให้ผมตัดใจ แต่มันไม่ได้ง่ายอย่างนั้นสิครับ
SKIP เรื่องหลังจากนั้นมายาวๆ ผมสอบติดมหาวิทลัยหนึ่งในกรุงเทพ ระหว่างนั้นมีผู้หญิงเข้ามาผมอยู่เนืองๆ แต่ผมไม่สามารถเปิดใจได้ ผมพยายามวางตัวให้ทุกคนเป็นแค่เพื่อนเพื่อจะรักษาสภาพไว้รอเธอกลับมา ผมกลัวว่าถ้าเธอกลับมาเจอผมกับผู้หญิงคนอื่น เธอจะหนีผมไปอีก ผมเลิกตามหาเธอแต่ยังรอเธออยู่ทุกวัน ผมหาเฟสใหม่เธอ(แต่ก็ไม่เจอ) ไปหาเพื่อนเธอแอบหลอกถามบ้าง แต่ก็ไม่มีวี่แวว ผมเลยกลับมาใช้ชีวิตแบบไม่รักตัวเองอีกครั้ง วันๆเรียนเสร็จก็ไปกินเหล้ากับเพื่อน เฮฮาปาร์ตี้ได้ทุกวัน แต่สิ่งที่ผมจะไม่ทำและไม่เคยทำเลยนอนกับผู้หญิงคนอื่น(แบบที่คนรู้จักผมส่วนใหญ่ชอบทำ) และจีบคนใหม่ อาจมีมองๆบ้างแต่ไม่เคยมีความรู้สึกรักและหวั่นไหวเหมือนคนแรก
อยู่มาวันหนึ่ง ... หลังจากที่ผมเลิกเรียนตอนบ่าย เพื่อนก็โทรตามให้ไปกินเหล้าตามระเบียบ พอผมขี่รถไปเกือบจะถึงร้านมันก็โทรมาบอกว่าไม่ต้องมาแล้วคืนนี้มันต้องทำโปรเจคห้องอีกคน ผมเลยเซ็งๆไปเดินตลาดนัดเล่นดีกว่า ผมเดินหาของกินไปทั่ว จู่ๆก็เหลือบไปเห็นร้านต่างหูแฮนเมดร้านหนึ่ง มันทำให้ผมนึกถึงเธอ เพราะเธอชอบของแฮนเมดมากๆ ผมดูก็อดยิ้มตามไม่ได้ เห็นผู้หญิงแย่งกันซื้อก็แอบหวังลึกๆว่าหนึ่งในนั้นจะเป็นเธอ .. จนสายตาผมเหลือบไปเห็นเธอ ..ครับ .. กำลังยืนเลือกต่างหูอยู่จริงๆ