ตามหัวกระทู้ค่ะ ไม่มีอะไรจะพูดมากนอกจากยังทำใจแปลx-men originsตอนของไนท์ครอว์เลอร์ไม่ได้ อิฉันแพ้เรื่องแนวดราม่า ขอเลื่อนไปวันหลังแล้วกัน
ปล. รวมเล่มหัวนี้มีขายแล้วที่คิโนะคุนิยะ พาราก้อน มีอยู่2-3เล่ม
ตอนที่2
http://pantip.com/topic/35265845
ตอนที่3
http://pantip.com/topic/35269664
ตอนที่4
http://pantip.com/topic/35276200
_______________________________________________
ที่เมืองเยอรมันทาวน์ รัฐเพนซิลวาเนีย เดือนตุลาคม ปี1777
ในช่วงที่การปะทะกันระหว่างฝ่ายเจ้าอาณานิคมและฝ่ายกบฏในสงครามปฏิวัติอเมริกาดุเดือดถึงขีดสุด
ระหว่างที่กองทัพอังกฤษเจ้าอาณานิคมตั้งรับการบุกของกองทัพที่ทั้งสกปรกและไร้ระเบียบของฝ่ายกบฏอเมริกัน
แน่นอนว่าฝ่ายกบฏล้มตายเป็นใบไม้ร่วง การลุกฮือขึ้นมาต่อต้านเจ้าอาณานิคมครั้งนี้จะล้มเหลว
เดดพูล: แต่กลับมีผู้ก้าวออกมาจากกองซากศพเหล่านั้น...
เดดพูล: เขาคือทหารรับจ้างท่าทางน่าเกรงขามผู้หนึ่งที่แต่งกายเหมือนกับทหารฝ่ายกบฏแต่กลับสวมหน้ากากไว้
และยังถือปืนคาบศิลารูปร่างประหลาดอยู่อีกด้วย
ใครกันที่จะโง่เขลาขนาดพุ่งเข้าโจมตีกองทหารที่มีอาวุธครบมืออย่างซึ่งๆหน้าแบบนี้
ทหารยามเหล่านั้นระดมยิงใส่ผู้บุกรุกอย่างเกรี้ยวกราดทันที
เดดพูล: แต่กบฏท่าทางประหลาดผู้นั้นกลับหลบห่ากระสุนเป็นร้อยนัดที่พุ่งออกจากปืนคาบศิลาได้หมด
ต่อให้ยิงปืนใหญ่มาก็ยังหลบได้
แคล่วคล่องว่องไวขนาดนี้เจ้ากบฏคนนี้ต้องลีลาดีและมีหรรมใหญ่อย่างแน่นอน
อุ่บ โทษที อุตส่าห์ได้มาเล่นกับกองทัพผู้ดีอังกฤษทั้งทีวันนี้ฉันก็กะจะสุภาพหน่อยแล้วแท้ๆ
เดดพูล: เจ้ากบฏนั่นบุกมาคนเดียวแต่กำจัดกองทัพทหารรักษาพระองค์ของอังกฤษทั้งหมดได้ด้วยกระสุนที่มีความแม่นยำอย่างร้ายกาจ
และนี่ก็นับเป็นจุดจบของตระกูลทหารอีกหลายๆตระกูลด้วย
เฮ้อ โคตรเกลียดเวลาต้องยิงพวกใส่ชุดแดงจริงๆเลยเฟ้ย ดูไกลๆนี่แยกไม่ออกเลยนะเนี่ยว่าคนไหนยิงไปแล้วคนไหนยังไม่ได้ยิง
เฮ้ย ใครที่ยังไม่ตายช่วยเขียนเครื่องหมายกากบาทไว้ตรงตาทั้งสองข้างของคนที่ตายไปแล้วให้หน่อยได้ป่ะ
และในที่สุดทหารรับจ้างที่น่าเกรงขามผู้มีปากที่พล่ามได้ไม่หยุดหย่อนนั่นก็...
(มาถึงห้องของขุนนางอังกฤษที่เป็นเจ้าเมืองที่นั่นเรียบร้อยแล้ว)
เจ้าเมือง: อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นฉันจะยิงตัวตายเดี๋ยวนี้ล่ะ
เดดพูล: ไม่ต้องรีบร้อนหรอกน่า ท่านเจ้าเมือง
เดี๋ยวนะ ขอดูให้แน่ใจก่อนว่าวันนี้นายควรตายหรือเปล่า งานนี้ฆ่าซี้ซั้วไม่ได้ซะด้วยสิ ว่าแต่นายชื่ออะไรนะ?
เจ้าเมือง: (โดนปืนยัดปากอยู่ ตอบมาก็ฟังไม่รู้เรื่องหรอก)
เดดพูล: เยี่ยมมาก ชื่อพิลึกแบบนี้ฉันก็ฆ่านายได้แล้วสินะ
เดดพูล: แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่านี่ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว ฉันไม่ได้มาล้างแค้นที่ประวัตินายยาวเห้ๆจนฉันเขียนซะเมื่อยมือตอนทำการบ้านปิดเทอมส่งครูวิชาประวัติศาสตร์สมัยประถมหรอก…
เอิ่ม แต่จะว่าไปก็แอบใช่นิดหน่อยล่ะนะ
อีกสองร้อยกว่าปีหลังจากนั้น....
นาธาน เดย์สปริง ซัมเมอร์ หรือเคเบิ้ล เห็นภาพนิมิตผุดขึ้นมาอีกครั้ง...
ช่วงนี้เขานั่งทางในบ่อยๆ เพราะเมื่อมาอยู่ในยุคสมัยที่แปลกประหลาดและสับสนวุ่นวายที่สุดในประวัติศาสตร์โลกเช่นนี้ บางครั้งก็อาจมีนิมิตเหตุการณ์ในอนาคตบางอย่างเกิดขึ้น
แต่นิมิตที่เกิดขึ้นในคราวนี้ไม่เหมือนกับทุกครั้งที่เขาเคยสัมผัสมา มันเกิดขึ้นอย่างฉับพลันและรุนแรง
กระแสการไหลของเวลากำลังจะถูกทำลาย และถ้าเขาหาจุดเปลี่ยนที่ทำให้ประวัติศาสตร์กลับเป็นแบบเดิมไม่ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำมาอาจสูญเปล่า
ห้วงเวลากำลังถูกฉีกออก เขารู้สึกได้
และเคเบิ้ลก็รู้ในทันทีว่าใครเป็นคนทำเรื่องนี้
เคเบิ้ลวาร์ปเข้าไปยังห้องแล็บลับของดร.ฟรานซิส ทัลบอท นักวิทยาศาสตร์ที่ร่ำรวยมหาศาลจากการขายเทคโนโลยีทางการทหารในอเมริกา
ทัลบอทเป็นทั้งคนขี้ระแวงและฉลาดหลักแหลม ความร่ำรวยที่มียิ่งส่งให้ลักษณะทั้งสองอย่างนี้เพิ่มขึ้นจนถึงขีดสุด
ยาม1: แอ้ก
ยาม2: เดี๋ยวก่อนครับ พวกเรารู้จักคุณอยู่แล้ว ไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้
คอมพิวเตอร์: ยืนยันลายพิมพ์มือ อนุญาตให้เข้าไปได้
ทัลบอทหมกมุ่นกับการสร้างเครื่องเดินทางข้ามเวลา และไทม์แมชชีนที่เคเบิ้ลใช้อยู่ก็สร้างจากห้องแล็บของบริษัทเขาในอีกหลายร้อยปีหลังจากนี้เช่นกัน
เคเบิ้ลจึงจับตาดูทัลโบลท์อยู่ เพราะทัลโบลต์เป็นคนเดียวในยุคนี้ที่ถ้าตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง หรือทำการทดลองผิดพลาดแม้แต่นิดเดียวก็อาจทำให้กระแสเวลาเปลี่ยนแปลงได้
ทัลโบลต์: ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณต้องมาที่นี่
คุณไม่จำเป็นต้องทำร้ายยามพวกนั้นเลย พวกเขาจะนำทางให้คุณเข้ามาหาผมอยู่แล้ว
เคเบิ้ล: นี่คุณทำอะไรลงไป คุณทัลโบลต์
ทัลโบลต์: ผมทำอะไรบางอย่างตามอารมณ์ชั่ววูบไปแล้วน่ะสิ
ทัลโบลต์: หลานชายของผมเป็นทหารที่เข้าร่วมกับปฏิบัติการพายุทะเลทราย
เขาทั้งกล้าหาญ ทั้งหล่อเหลา และใจร้อนวู่วามเหมือนผมที่เป็นปู่ของเขานั่นแหละ
เมื่อเดือนที่แล้วเขาเพิ่งถูกทหารฝ่ายสนับสนุนสาธารณรัฐยิงตายไปนี่เอง
เคเบิ้ลรู้ทันทีว่าทัลบอททำอะไรลงไป
เคเบิ้ล: บ้าจริง นี่เราต้องคุยกันอีกยาวเลยล่ะคุณทัลบอท ถ้าคุณเข้าไปยุ่งกับกระแสการไหลของเวลาล่ะก็...
ทัลบอท: ผมรู้ ผมรู้ดีอยู่แล้ว
แต่ผมมีเครื่องมือที่สามารถช่วยชีวิตหลานชายของผมได้อยู่ในมือแล้วนะ ผมจะไม่ใช้มันช่วยชีวิตเขาได้ยังไง ผมจะมองหน้าลูกสาวของตัวเองได้ยังไงถ้าสามารถป้องกันเรื่องเศร้าที่เกิดขึ้นนี้ได้แต่ไม่ได้ทำ?
เคเบิ้ล: คุณส่งใครย้อนเวลาไปกันแน่?
ทัลโบลต์: คนที่ผมไม่ควรส่งไปเลยน่ะสิ
ทัลบอท: เขาแบกไทม์แมชชีนรุ่นโปรโตไทป์ขึ้นหลังไปแล้วอัดผมสลบ และตั้งโปรแกรมระบุพิกัดการย้อนเวลาใหม่ทั้งหมด
ถ้าการระบุพิกัดนี้ถูกต้อง ตอนนี้ เวด วิลสัน...ซึ่งนั่นก็ไม่รู้ว่าใช่ชื่อจริงของเขาหรือเปล่า จะย้อนเวลากลับไปเมื่อประมาณสองร้อยปีก่อน
เคเบิ้ลสามารถเดินทางข้ามเวลาตามทหารรับจ้างคนนี้ไปได้ในทันที
แต่เขาก็รู้ดีว่าการตามไปแค่คนเดียวนั้นไม่ใช่แผนการรบที่ดีเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าวิลสันคนนี้กำลังทำตามแผนการณ์บางอย่างอยู่ และอาจมีพรรคพวกซุ่มอยู่อีก
เดดพูล: เรียบร้อย แค่นี้เรื่องของฉันก็กลายเป็นประวัติศาสตร์ไปแล้ว
เคเบิ้ล: คุณมีไทม์แมชชีนรุ่นโปรโตไทป์เหลืออยู่อีกไหม?
อีกไม่นานนักหลังจากนี้ มิวแทนต์ที่ทุกท่านเห็นอยู่จะกลายเป็นกำลังหลักของหน่วยรบx-forceที่เคเบิ้ลคุมอยู่
แต่ในวันนี้พวกเขาเป็นเพียงมิวแทนต์ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เคเบิ้ลจะหามาได้
วอร์พาธ
ชื่อจริงคือเจมส์ พราวด์สตาร์ ความสามารถคือเป็นจอมพลังที่ฉีกร่างคนได้เหมือนฉีกกระดาษ
บูมบูม
ชื่อจริงคือทาบิต้า สมิธ ความสามารถคือสร้างลูกแสงที่ระเบิดได้
แคนน่อนบอล
ชื่อจริงคือแซม กัธรี่ ความสามารถคือบินด้วยความเร็วสูง
โดมิโน่
ชื่อจริงคือนีน่า เธอร์แมน ความสามารถคือทำให้ตัวเองโชคดี
เคเบิ้ลเตือนพวกเขาแล้วว่าภารกิจนี้คือการเข้าร่วมสงครามที่เกิดขึ้นในอดีต
ภารกิจคราวนี้ไม่ใช่แค่แก้ไขสิ่งที่เปลี่ยนประวัติศาสตร์และเอาตัวรอดกลับไปให้ได้เท่านั้น แต่ความทรงจำทั้งหมดเกี่ยวกับการต่อสู้เหล่านั้นจะถูกลบทิ้งด้วย เพื่อให้รบกวนกระแสการไหลของเวลาน้อยที่สุด
และพวกเขาก็ตกลง
คศ.1777
เดดพูล: โธ่ เลิกทำให้ตกใจเล่นซะทีได้ไหม ไอ้เพื่อนยาก
คนที่ฉันต้องฆ่าไม่ใช่นายหรอก แต่เป็นกองหนุนของกองทัพอังกฤษที่อีกเดี๋ยวก็จะแห่กันมาช่วยนายต่างหาก…
หรืออย่างน้อยฉันก็เข้าใจว่าอย่างนั้นล่ะนะ ขอเช็คลิสต์ว่าต้องฆ่าใครในวันที่เท่าไหร่แป๊บ เยอะชิบ
ฆ่าไอ้นี่ ห้ามฆ่าไอ้นี่ แถมต้องทำตามลำดับเป๊ะๆด้วย รู้สึกยังกะกลับไปเรียนป.6ใหม่อีกรอบเลยแฮะ
อะฮ้า มีเหยื่อมาสะดุดสัญญาณเตือนภัยที่ฉันวางไว้แล้ว
เอาล่ะ ใจเยดๆไว้ก่อน วิลสัน
อย่าเพิ่งยิงจนกว่าจะเห็นชัดเจนว่าไอ้พวกที่บุกมานั่นนุ่งกางเกงเลกกิ้งสีขาวเชียวนะ
เดดพูล: อ้าวเฮ้ย นั่นใครอีกฟะ
ทำไมตาถึงเรืองแสงวิ้งๆแบบนั้นอ้ะ? นั่นมาสคาร่าสูตรใหม่เหรอ?
เคเบิ้ลรู้สึกเหมือนกับว่าเรื่องในวันนี้เคยเกิดขึ้นมาก่อนแล้ว และทหารรับจ้างคนนั้นก็ดูคุ้นตาชอบกล แต่เขาก็ปัดความคิดเหล่านั้นทิ้งไปและตั้งใจทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ
ทัลบอทเตือนเขาไว้แล้วว่าวิลสันเป็นพวกพล่ามไม่หยุด
เคเบิ้ลจึงคิดจะชวนคุยเพื่อหลอกล่อดึงความสนใจไว้ ระหว่างที่คนอื่นๆในทีมเตรียมเข้าประจำตำแหน่งเพื่อโจมตี
เคเบิ้ล: นายคือเวด วิลสันใช่ไหม ฉันชื่อนาธาน ยินดีที่ได้รู้จักนะ คุณทัลโบลต์ให้ฉันมา...
อุ๊บ
วอร์พาธ: จัดการมันเลย
แคนน่อนบอล: ฉันจะจัดการมันเอง
ถึงหัวหน้าทีมจะถูกยิง แต่ทั้งทีมก็รู้ดีว่าสิ่งที่ควรจะทำคือจัดการกับคนยิงเสียแล้วช่วยตัวประกันออกมา
เดดพูล: เฮ้ๆ ไอ้อาคารที่พวกนายกำลังถล่มอยู่นี่จะเป็นสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์ในอนาคตนะ เดี๋ยวเจ้าหน้าที่ของทางรัฐเพนซิลวาเนียก็ส่งหมายศาลฟ้องแพ่งเรียกค่าเสียหายไปให้ถึงที่บ้านหรอก
อยู่ดีๆมาเจาะพี้นเพิ่มช่องเพื่อให้แดดส่องลงไปถึงชั้นล่างให้แบบนี้พวกเขาคงไม่ปลี้มแน่ๆเบย
แต่คนที่ยิงหัวหน้าทีมของพวกเขาไปมีฝีมือมากกว่าที่คิด
เดดพูล: แหม่ ปาบอลมาแบบนี้ก็สวยสิ
เดี๋ยวฉันจะใช้ความรู้ของคนที่มาจากอนาคตจัดการให้ดู
แบตเตอร์เตรียมพร้อม
หวดได้
[Marvel Comic] Deadpool vs X-force (1/4) ***คำเตือน นี่เป็นตอนดักควาย คนเขียนเกรียนมาก***
ปล. รวมเล่มหัวนี้มีขายแล้วที่คิโนะคุนิยะ พาราก้อน มีอยู่2-3เล่ม
ตอนที่2
http://pantip.com/topic/35265845
ตอนที่3
http://pantip.com/topic/35269664
ตอนที่4
http://pantip.com/topic/35276200
_______________________________________________
ที่เมืองเยอรมันทาวน์ รัฐเพนซิลวาเนีย เดือนตุลาคม ปี1777
ในช่วงที่การปะทะกันระหว่างฝ่ายเจ้าอาณานิคมและฝ่ายกบฏในสงครามปฏิวัติอเมริกาดุเดือดถึงขีดสุด
ระหว่างที่กองทัพอังกฤษเจ้าอาณานิคมตั้งรับการบุกของกองทัพที่ทั้งสกปรกและไร้ระเบียบของฝ่ายกบฏอเมริกัน
แน่นอนว่าฝ่ายกบฏล้มตายเป็นใบไม้ร่วง การลุกฮือขึ้นมาต่อต้านเจ้าอาณานิคมครั้งนี้จะล้มเหลว
เดดพูล: แต่กลับมีผู้ก้าวออกมาจากกองซากศพเหล่านั้น...
เดดพูล: เขาคือทหารรับจ้างท่าทางน่าเกรงขามผู้หนึ่งที่แต่งกายเหมือนกับทหารฝ่ายกบฏแต่กลับสวมหน้ากากไว้
และยังถือปืนคาบศิลารูปร่างประหลาดอยู่อีกด้วย
ใครกันที่จะโง่เขลาขนาดพุ่งเข้าโจมตีกองทหารที่มีอาวุธครบมืออย่างซึ่งๆหน้าแบบนี้
ทหารยามเหล่านั้นระดมยิงใส่ผู้บุกรุกอย่างเกรี้ยวกราดทันที
เดดพูล: แต่กบฏท่าทางประหลาดผู้นั้นกลับหลบห่ากระสุนเป็นร้อยนัดที่พุ่งออกจากปืนคาบศิลาได้หมด
ต่อให้ยิงปืนใหญ่มาก็ยังหลบได้
แคล่วคล่องว่องไวขนาดนี้เจ้ากบฏคนนี้ต้องลีลาดีและมีหรรมใหญ่อย่างแน่นอน
อุ่บ โทษที อุตส่าห์ได้มาเล่นกับกองทัพผู้ดีอังกฤษทั้งทีวันนี้ฉันก็กะจะสุภาพหน่อยแล้วแท้ๆ
เดดพูล: เจ้ากบฏนั่นบุกมาคนเดียวแต่กำจัดกองทัพทหารรักษาพระองค์ของอังกฤษทั้งหมดได้ด้วยกระสุนที่มีความแม่นยำอย่างร้ายกาจ
และนี่ก็นับเป็นจุดจบของตระกูลทหารอีกหลายๆตระกูลด้วย
เฮ้อ โคตรเกลียดเวลาต้องยิงพวกใส่ชุดแดงจริงๆเลยเฟ้ย ดูไกลๆนี่แยกไม่ออกเลยนะเนี่ยว่าคนไหนยิงไปแล้วคนไหนยังไม่ได้ยิง
เฮ้ย ใครที่ยังไม่ตายช่วยเขียนเครื่องหมายกากบาทไว้ตรงตาทั้งสองข้างของคนที่ตายไปแล้วให้หน่อยได้ป่ะ
และในที่สุดทหารรับจ้างที่น่าเกรงขามผู้มีปากที่พล่ามได้ไม่หยุดหย่อนนั่นก็...
(มาถึงห้องของขุนนางอังกฤษที่เป็นเจ้าเมืองที่นั่นเรียบร้อยแล้ว)
เจ้าเมือง: อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นฉันจะยิงตัวตายเดี๋ยวนี้ล่ะ
เดดพูล: ไม่ต้องรีบร้อนหรอกน่า ท่านเจ้าเมือง
เดี๋ยวนะ ขอดูให้แน่ใจก่อนว่าวันนี้นายควรตายหรือเปล่า งานนี้ฆ่าซี้ซั้วไม่ได้ซะด้วยสิ ว่าแต่นายชื่ออะไรนะ?
เจ้าเมือง: (โดนปืนยัดปากอยู่ ตอบมาก็ฟังไม่รู้เรื่องหรอก)
เดดพูล: เยี่ยมมาก ชื่อพิลึกแบบนี้ฉันก็ฆ่านายได้แล้วสินะ
เดดพูล: แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่านี่ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว ฉันไม่ได้มาล้างแค้นที่ประวัตินายยาวเห้ๆจนฉันเขียนซะเมื่อยมือตอนทำการบ้านปิดเทอมส่งครูวิชาประวัติศาสตร์สมัยประถมหรอก…
เอิ่ม แต่จะว่าไปก็แอบใช่นิดหน่อยล่ะนะ
อีกสองร้อยกว่าปีหลังจากนั้น....
นาธาน เดย์สปริง ซัมเมอร์ หรือเคเบิ้ล เห็นภาพนิมิตผุดขึ้นมาอีกครั้ง...
ช่วงนี้เขานั่งทางในบ่อยๆ เพราะเมื่อมาอยู่ในยุคสมัยที่แปลกประหลาดและสับสนวุ่นวายที่สุดในประวัติศาสตร์โลกเช่นนี้ บางครั้งก็อาจมีนิมิตเหตุการณ์ในอนาคตบางอย่างเกิดขึ้น
แต่นิมิตที่เกิดขึ้นในคราวนี้ไม่เหมือนกับทุกครั้งที่เขาเคยสัมผัสมา มันเกิดขึ้นอย่างฉับพลันและรุนแรง
กระแสการไหลของเวลากำลังจะถูกทำลาย และถ้าเขาหาจุดเปลี่ยนที่ทำให้ประวัติศาสตร์กลับเป็นแบบเดิมไม่ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำมาอาจสูญเปล่า
ห้วงเวลากำลังถูกฉีกออก เขารู้สึกได้
และเคเบิ้ลก็รู้ในทันทีว่าใครเป็นคนทำเรื่องนี้
เคเบิ้ลวาร์ปเข้าไปยังห้องแล็บลับของดร.ฟรานซิส ทัลบอท นักวิทยาศาสตร์ที่ร่ำรวยมหาศาลจากการขายเทคโนโลยีทางการทหารในอเมริกา
ทัลบอทเป็นทั้งคนขี้ระแวงและฉลาดหลักแหลม ความร่ำรวยที่มียิ่งส่งให้ลักษณะทั้งสองอย่างนี้เพิ่มขึ้นจนถึงขีดสุด
ยาม1: แอ้ก
ยาม2: เดี๋ยวก่อนครับ พวกเรารู้จักคุณอยู่แล้ว ไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้
คอมพิวเตอร์: ยืนยันลายพิมพ์มือ อนุญาตให้เข้าไปได้
ทัลบอทหมกมุ่นกับการสร้างเครื่องเดินทางข้ามเวลา และไทม์แมชชีนที่เคเบิ้ลใช้อยู่ก็สร้างจากห้องแล็บของบริษัทเขาในอีกหลายร้อยปีหลังจากนี้เช่นกัน
เคเบิ้ลจึงจับตาดูทัลโบลท์อยู่ เพราะทัลโบลต์เป็นคนเดียวในยุคนี้ที่ถ้าตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง หรือทำการทดลองผิดพลาดแม้แต่นิดเดียวก็อาจทำให้กระแสเวลาเปลี่ยนแปลงได้
ทัลโบลต์: ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณต้องมาที่นี่
คุณไม่จำเป็นต้องทำร้ายยามพวกนั้นเลย พวกเขาจะนำทางให้คุณเข้ามาหาผมอยู่แล้ว
เคเบิ้ล: นี่คุณทำอะไรลงไป คุณทัลโบลต์
ทัลโบลต์: ผมทำอะไรบางอย่างตามอารมณ์ชั่ววูบไปแล้วน่ะสิ
ทัลโบลต์: หลานชายของผมเป็นทหารที่เข้าร่วมกับปฏิบัติการพายุทะเลทราย
เขาทั้งกล้าหาญ ทั้งหล่อเหลา และใจร้อนวู่วามเหมือนผมที่เป็นปู่ของเขานั่นแหละ
เมื่อเดือนที่แล้วเขาเพิ่งถูกทหารฝ่ายสนับสนุนสาธารณรัฐยิงตายไปนี่เอง
เคเบิ้ลรู้ทันทีว่าทัลบอททำอะไรลงไป
เคเบิ้ล: บ้าจริง นี่เราต้องคุยกันอีกยาวเลยล่ะคุณทัลบอท ถ้าคุณเข้าไปยุ่งกับกระแสการไหลของเวลาล่ะก็...
ทัลบอท: ผมรู้ ผมรู้ดีอยู่แล้ว
แต่ผมมีเครื่องมือที่สามารถช่วยชีวิตหลานชายของผมได้อยู่ในมือแล้วนะ ผมจะไม่ใช้มันช่วยชีวิตเขาได้ยังไง ผมจะมองหน้าลูกสาวของตัวเองได้ยังไงถ้าสามารถป้องกันเรื่องเศร้าที่เกิดขึ้นนี้ได้แต่ไม่ได้ทำ?
เคเบิ้ล: คุณส่งใครย้อนเวลาไปกันแน่?
ทัลโบลต์: คนที่ผมไม่ควรส่งไปเลยน่ะสิ
ทัลบอท: เขาแบกไทม์แมชชีนรุ่นโปรโตไทป์ขึ้นหลังไปแล้วอัดผมสลบ และตั้งโปรแกรมระบุพิกัดการย้อนเวลาใหม่ทั้งหมด
ถ้าการระบุพิกัดนี้ถูกต้อง ตอนนี้ เวด วิลสัน...ซึ่งนั่นก็ไม่รู้ว่าใช่ชื่อจริงของเขาหรือเปล่า จะย้อนเวลากลับไปเมื่อประมาณสองร้อยปีก่อน
เคเบิ้ลสามารถเดินทางข้ามเวลาตามทหารรับจ้างคนนี้ไปได้ในทันที
แต่เขาก็รู้ดีว่าการตามไปแค่คนเดียวนั้นไม่ใช่แผนการรบที่ดีเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าวิลสันคนนี้กำลังทำตามแผนการณ์บางอย่างอยู่ และอาจมีพรรคพวกซุ่มอยู่อีก
เดดพูล: เรียบร้อย แค่นี้เรื่องของฉันก็กลายเป็นประวัติศาสตร์ไปแล้ว
เคเบิ้ล: คุณมีไทม์แมชชีนรุ่นโปรโตไทป์เหลืออยู่อีกไหม?
อีกไม่นานนักหลังจากนี้ มิวแทนต์ที่ทุกท่านเห็นอยู่จะกลายเป็นกำลังหลักของหน่วยรบx-forceที่เคเบิ้ลคุมอยู่
แต่ในวันนี้พวกเขาเป็นเพียงมิวแทนต์ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เคเบิ้ลจะหามาได้
วอร์พาธ
ชื่อจริงคือเจมส์ พราวด์สตาร์ ความสามารถคือเป็นจอมพลังที่ฉีกร่างคนได้เหมือนฉีกกระดาษ
บูมบูม
ชื่อจริงคือทาบิต้า สมิธ ความสามารถคือสร้างลูกแสงที่ระเบิดได้
แคนน่อนบอล
ชื่อจริงคือแซม กัธรี่ ความสามารถคือบินด้วยความเร็วสูง
โดมิโน่
ชื่อจริงคือนีน่า เธอร์แมน ความสามารถคือทำให้ตัวเองโชคดี
เคเบิ้ลเตือนพวกเขาแล้วว่าภารกิจนี้คือการเข้าร่วมสงครามที่เกิดขึ้นในอดีต
ภารกิจคราวนี้ไม่ใช่แค่แก้ไขสิ่งที่เปลี่ยนประวัติศาสตร์และเอาตัวรอดกลับไปให้ได้เท่านั้น แต่ความทรงจำทั้งหมดเกี่ยวกับการต่อสู้เหล่านั้นจะถูกลบทิ้งด้วย เพื่อให้รบกวนกระแสการไหลของเวลาน้อยที่สุด
และพวกเขาก็ตกลง
คศ.1777
เดดพูล: โธ่ เลิกทำให้ตกใจเล่นซะทีได้ไหม ไอ้เพื่อนยาก
คนที่ฉันต้องฆ่าไม่ใช่นายหรอก แต่เป็นกองหนุนของกองทัพอังกฤษที่อีกเดี๋ยวก็จะแห่กันมาช่วยนายต่างหาก…
หรืออย่างน้อยฉันก็เข้าใจว่าอย่างนั้นล่ะนะ ขอเช็คลิสต์ว่าต้องฆ่าใครในวันที่เท่าไหร่แป๊บ เยอะชิบ
ฆ่าไอ้นี่ ห้ามฆ่าไอ้นี่ แถมต้องทำตามลำดับเป๊ะๆด้วย รู้สึกยังกะกลับไปเรียนป.6ใหม่อีกรอบเลยแฮะ
อะฮ้า มีเหยื่อมาสะดุดสัญญาณเตือนภัยที่ฉันวางไว้แล้ว
เอาล่ะ ใจเยดๆไว้ก่อน วิลสัน
อย่าเพิ่งยิงจนกว่าจะเห็นชัดเจนว่าไอ้พวกที่บุกมานั่นนุ่งกางเกงเลกกิ้งสีขาวเชียวนะ
เดดพูล: อ้าวเฮ้ย นั่นใครอีกฟะ
ทำไมตาถึงเรืองแสงวิ้งๆแบบนั้นอ้ะ? นั่นมาสคาร่าสูตรใหม่เหรอ?
เคเบิ้ลรู้สึกเหมือนกับว่าเรื่องในวันนี้เคยเกิดขึ้นมาก่อนแล้ว และทหารรับจ้างคนนั้นก็ดูคุ้นตาชอบกล แต่เขาก็ปัดความคิดเหล่านั้นทิ้งไปและตั้งใจทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ
ทัลบอทเตือนเขาไว้แล้วว่าวิลสันเป็นพวกพล่ามไม่หยุด
เคเบิ้ลจึงคิดจะชวนคุยเพื่อหลอกล่อดึงความสนใจไว้ ระหว่างที่คนอื่นๆในทีมเตรียมเข้าประจำตำแหน่งเพื่อโจมตี
เคเบิ้ล: นายคือเวด วิลสันใช่ไหม ฉันชื่อนาธาน ยินดีที่ได้รู้จักนะ คุณทัลโบลต์ให้ฉันมา...
อุ๊บ
วอร์พาธ: จัดการมันเลย
แคนน่อนบอล: ฉันจะจัดการมันเอง
ถึงหัวหน้าทีมจะถูกยิง แต่ทั้งทีมก็รู้ดีว่าสิ่งที่ควรจะทำคือจัดการกับคนยิงเสียแล้วช่วยตัวประกันออกมา
เดดพูล: เฮ้ๆ ไอ้อาคารที่พวกนายกำลังถล่มอยู่นี่จะเป็นสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์ในอนาคตนะ เดี๋ยวเจ้าหน้าที่ของทางรัฐเพนซิลวาเนียก็ส่งหมายศาลฟ้องแพ่งเรียกค่าเสียหายไปให้ถึงที่บ้านหรอก
อยู่ดีๆมาเจาะพี้นเพิ่มช่องเพื่อให้แดดส่องลงไปถึงชั้นล่างให้แบบนี้พวกเขาคงไม่ปลี้มแน่ๆเบย
แต่คนที่ยิงหัวหน้าทีมของพวกเขาไปมีฝีมือมากกว่าที่คิด
เดดพูล: แหม่ ปาบอลมาแบบนี้ก็สวยสิ
เดี๋ยวฉันจะใช้ความรู้ของคนที่มาจากอนาคตจัดการให้ดู
แบตเตอร์เตรียมพร้อม
หวดได้