สวัสดีครับ ขอเริ่มทักทายแบบนี้แล้วกัน
เป็นครั้งแรกที่มาเขียนอะไรสักอย่าง ด้วยความว่าง วงเล็บว่ามาก
จึงเอาหนังโปรดมาร้อยเรียงตามความคิด
เล่าสู่กันฟัง เพื่อ “ระลึกถึง” อะไรบางอย่างที่หนังเรื่องนี้ทิ้งไว้ให้
และมันยังติดตรึงอยู่แถวๆหัวใจ มาโดยตลอด
“Be with you” หรือในชื่อไทยคือ
“ปาฎิหาริย์รัก 6 สัปดาห์ เปลี่ยนฉันให้รักเธอ”
เป็นอุบัติเหตุโดยจงใจของผมเองที่ทำให้ได้ดูหนังเรื่องนี้
เพราะในช่วงหนึ่ง อยู่ในห้วงอารมณ์ที่อยากจะดูแต่หนังญี่ปุ่น
ก็ไม่คิดอะไรมาก เข้า google ค้นหา โดยเพิ่มวรรคสร้อยไปว่า “Pantip”
เพื่อนๆในนี้ก็แนะนำหนังกันไว้หลายๆเรื่อง เรียกว่าต้องจดกันเลยที่เดียว
และในที่สุดก็ได้เจอกับเรื่องนี้ โดยทุกคนคอมเม้นต์ไปในทางเดียวกันว่า
“ซาบซึ้งและกินใจเหลือเกิน”
เอาว่ะ เรื่องนี้แล้วกัน หลังจากนั้นผมก็ไปเดินหาในร้านขายแผ่น ไม่นานก็เจอ
และพ่วงเรื่องอื่นๆมาด้วย ไว้มีโอกาสจะมาเล่าให้ฟังอีกทีครับ
“118 นาที” คือความยาวที่ระบุไว้หลังกล่อง
เป็นตัวเลขเวลาที่ไม่มากและไม่น้อยเกินไป
ระบุเพิ่มเติมอีกด้วยว่า “เพื่อความบันเทิง”
บอกตรงๆครับ มันเกินกว่านั้นเยอะ
เรื่องย่อกล่าวไว้ว่า
“ถ้าฉันตายไป..ปีหน้าในวันที่ฝนตก..เราจะได้พบกันอีก”
นั่นคือคำสัญญาที่ “มิโอะ” ให้ไว้กับสามีและลูกชาย และเมื่อวันนั้นมาถึงพวกเขาก็เดินไปในป่าจริงๆ
ที่นั้น “ทาคุมิ”และ”ยูจิ”ได้พบกับหญิงสาวคนหนึ่งที่หน้าตาเหมือนมิโอะ แต่เธอจำอะไรไม่ได้เลย
พวกเขาพาเธอกลับบ้าน และเริ่มกลับมาใช้ชีวิตร่วมกันอีกครั้ง
และเมื่อเวลาผ่านไป ทุกๆอย่างก็ดูเหมือนจะเป็นไปด้วยดี
ถ้าเพียงว่าฤดูฝนนั้นจะยืนยาวเหมือนที่พวกเขาหวัง
(คัดลอกจากเรื่องย่อหลังแผ่น)
[ทุกอย่างมักมีคำว่า ถ้า ]
“ถ้าหากว่าเธอยังอยู่....”
“ถ้าหากว่าฉันตายไป...”
“ถ้าหากว่าผมไม่เกิดขึ้นมา...”
สามประโยคนี้ คือ คำพูดของตัวละครทั้งสามคน ที่เอ่ยออกมาด้วยอารมณ์คล้ายๆกัน
เพราะคำว่า ถ้าหาก นั้น มักจะเกิดขึ้นเหมือนเรามีบางสิ่งบางอย่างติดค้างอยู่ในใจ
จากการที่เราไม่อาจแก้ไขสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้อีก
“ทาคุมิ”
ผู้ชายธรรมดาๆ คนหนึ่ง ที่ป่วยด้วยโรคประจำตัว จนไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างเต็มที่อย่างคนอื่นๆได้
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงมีหลายๆอย่างติดค้างอยู่ในใจมาโดยตลอด
และสิ่งที่เขารู้สึกผิดมากที่สุด คือ เขาไม่สามารถให้ความสุขกับภรรยาของเขา ได้อย่างเต็มที่
เหมือนอย่างที่ผู้ชายคนอื่นทำได้
“มิโอะ”
หญิงสาวที่มี “รัก” อยู่เต็มหัวใจ เป็นความรักที่มากพอให้เธอเสียสละตัวเองเพื่อคนที่เธอรักได้อย่างไม่ลังเล
มีสิ่งเดียวที่เธอคาดหวังจากทาคุมิ ไม่ใช่การทำแบบผู้ชายอื่นได้ แต่เพียงแค่
“รักเธออย่างที่เขาเป็นมาตลอด”แค่นั้นเอง
“ยูจิ”
เด็ชายตัวน้อยผู้โชคดี ที่เกิดขึ้นจากความรักของพ่อและแม่อย่างเต็มที่
แต่ด้วยความเยาว์ เด็น้อยจึงคิดอยู่เสมอว่า
“เค้าคือตัวโชคร้าย ที่ทำให้แม่ต้องตาย”
[โอกาสที่สอง]
ถ้าใครได้ดูหนังเรื่องนี้แล้ว จะเข้าใจว่า จริงๆแล้วไม่ใช่ทาคุมิและยูจิหรอก ที่ได้รับโอกาสที่สอง
ที่แม่หรือภรรยาจะกลับมาหาอีกครั้ง แต่เป็นมิโอะต่างหาก ที่ได้รับโอกาส
โอกาสที่จะได้เลือกว่า เธอจะเลือกที่จะได้รัก ได้ถูกรัก และตายไป
หรือ อยู่ต่อไปโดยอาจที่จะไม่ได้เจอกับสิ่งเหล่านั้นอีก
แต่สิ่งที่ผมประทับใจที่สุดของหนังเรื่องนี้ คือ
ทั้งมิโอะและทาคุมิ ได้รับโอกาสที่สองที่จะทำอะไรบางอย่าง
แต่ทั้งสองคนก็ยังเลือกที่จะทำเหมือนเดิม อย่างที่เคยทำ
เพราะทั้งคู่ได้รู้แล้วว่า
“สิ่งที่ทำไป ไม่ใช่สิ่งที่ผิดพลาด
แต่เป็นการกระทำด้วยหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยความรักต่างหาก”
และที่สำคัญที่สุด ยูจิ ได้รับรู้จากแม่เค้าเองว่า
“ลูกเกิดมา เพราะพ่อแม่อยากให้ลูกเกิดมา
บางที่เหตุผลที่แท้จริง ของการที่พ่อและแม่ได้มาเจอกัน
ก็เพื่อสร้างลูกขึ้นมานะ”
[สิ่งที่หลงเหลือไว้]
เมื่อที่เราดูจนถึงตอนท้ายของเรื่อง
ใบหน้าที่เปื้อนด้วยรอยยิ้มของตัวละครเหล่านั้น
ทำให้เราได้รู้ว่า สิ่งที่อยู่ในความทรงจำของเค้าและเธอ
มันงดงามมากมายเพียงใด
ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม ความรักมันได้ทำหน้าที่โดยสมบูรณ์แล้ว
และเมื่อหนังจบ
ความรักของคนทั้งสาม ยังหลงเหลือ และ ตกตะกอน
อยู่ภายในใจของคนดูอย่างเราๆ
ไม่ว่าโลกจะโหดร้ายแค่ไหน
อย่างน้อยๆ ขณะที่เราได้รักใครสักคน
มันยังคงมีความสวยงามขึ้นมาบ้าง
ไม่มากก็น้อย
**********************************
ก็คงจบเอาไว้ตรงนี้ หากเพื่อนๆมีความคิดเห็นยังไงกับหนังเรื่องนี้
มาร่วมระลึกด้วยกันนะครับ
[ระลึกหนัง]Be with you – ถ้าหากว่า......
เป็นครั้งแรกที่มาเขียนอะไรสักอย่าง ด้วยความว่าง วงเล็บว่ามาก
จึงเอาหนังโปรดมาร้อยเรียงตามความคิด
เล่าสู่กันฟัง เพื่อ “ระลึกถึง” อะไรบางอย่างที่หนังเรื่องนี้ทิ้งไว้ให้
และมันยังติดตรึงอยู่แถวๆหัวใจ มาโดยตลอด
“Be with you” หรือในชื่อไทยคือ
“ปาฎิหาริย์รัก 6 สัปดาห์ เปลี่ยนฉันให้รักเธอ”
เป็นอุบัติเหตุโดยจงใจของผมเองที่ทำให้ได้ดูหนังเรื่องนี้
เพราะในช่วงหนึ่ง อยู่ในห้วงอารมณ์ที่อยากจะดูแต่หนังญี่ปุ่น
ก็ไม่คิดอะไรมาก เข้า google ค้นหา โดยเพิ่มวรรคสร้อยไปว่า “Pantip”
เพื่อนๆในนี้ก็แนะนำหนังกันไว้หลายๆเรื่อง เรียกว่าต้องจดกันเลยที่เดียว
และในที่สุดก็ได้เจอกับเรื่องนี้ โดยทุกคนคอมเม้นต์ไปในทางเดียวกันว่า
“ซาบซึ้งและกินใจเหลือเกิน”
เอาว่ะ เรื่องนี้แล้วกัน หลังจากนั้นผมก็ไปเดินหาในร้านขายแผ่น ไม่นานก็เจอ
และพ่วงเรื่องอื่นๆมาด้วย ไว้มีโอกาสจะมาเล่าให้ฟังอีกทีครับ
“118 นาที” คือความยาวที่ระบุไว้หลังกล่อง
เป็นตัวเลขเวลาที่ไม่มากและไม่น้อยเกินไป
ระบุเพิ่มเติมอีกด้วยว่า “เพื่อความบันเทิง”
บอกตรงๆครับ มันเกินกว่านั้นเยอะ
เรื่องย่อกล่าวไว้ว่า
“ถ้าฉันตายไป..ปีหน้าในวันที่ฝนตก..เราจะได้พบกันอีก”
นั่นคือคำสัญญาที่ “มิโอะ” ให้ไว้กับสามีและลูกชาย และเมื่อวันนั้นมาถึงพวกเขาก็เดินไปในป่าจริงๆ
ที่นั้น “ทาคุมิ”และ”ยูจิ”ได้พบกับหญิงสาวคนหนึ่งที่หน้าตาเหมือนมิโอะ แต่เธอจำอะไรไม่ได้เลย
พวกเขาพาเธอกลับบ้าน และเริ่มกลับมาใช้ชีวิตร่วมกันอีกครั้ง
และเมื่อเวลาผ่านไป ทุกๆอย่างก็ดูเหมือนจะเป็นไปด้วยดี
ถ้าเพียงว่าฤดูฝนนั้นจะยืนยาวเหมือนที่พวกเขาหวัง
(คัดลอกจากเรื่องย่อหลังแผ่น)
[ทุกอย่างมักมีคำว่า ถ้า ]
“ถ้าหากว่าเธอยังอยู่....”
“ถ้าหากว่าฉันตายไป...”
“ถ้าหากว่าผมไม่เกิดขึ้นมา...”
สามประโยคนี้ คือ คำพูดของตัวละครทั้งสามคน ที่เอ่ยออกมาด้วยอารมณ์คล้ายๆกัน
เพราะคำว่า ถ้าหาก นั้น มักจะเกิดขึ้นเหมือนเรามีบางสิ่งบางอย่างติดค้างอยู่ในใจ
จากการที่เราไม่อาจแก้ไขสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้อีก
“ทาคุมิ”
ผู้ชายธรรมดาๆ คนหนึ่ง ที่ป่วยด้วยโรคประจำตัว จนไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างเต็มที่อย่างคนอื่นๆได้
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงมีหลายๆอย่างติดค้างอยู่ในใจมาโดยตลอด
และสิ่งที่เขารู้สึกผิดมากที่สุด คือ เขาไม่สามารถให้ความสุขกับภรรยาของเขา ได้อย่างเต็มที่
เหมือนอย่างที่ผู้ชายคนอื่นทำได้
“มิโอะ”
หญิงสาวที่มี “รัก” อยู่เต็มหัวใจ เป็นความรักที่มากพอให้เธอเสียสละตัวเองเพื่อคนที่เธอรักได้อย่างไม่ลังเล
มีสิ่งเดียวที่เธอคาดหวังจากทาคุมิ ไม่ใช่การทำแบบผู้ชายอื่นได้ แต่เพียงแค่
“รักเธออย่างที่เขาเป็นมาตลอด”แค่นั้นเอง
“ยูจิ”
เด็ชายตัวน้อยผู้โชคดี ที่เกิดขึ้นจากความรักของพ่อและแม่อย่างเต็มที่
แต่ด้วยความเยาว์ เด็น้อยจึงคิดอยู่เสมอว่า
“เค้าคือตัวโชคร้าย ที่ทำให้แม่ต้องตาย”
[โอกาสที่สอง]
ถ้าใครได้ดูหนังเรื่องนี้แล้ว จะเข้าใจว่า จริงๆแล้วไม่ใช่ทาคุมิและยูจิหรอก ที่ได้รับโอกาสที่สอง
ที่แม่หรือภรรยาจะกลับมาหาอีกครั้ง แต่เป็นมิโอะต่างหาก ที่ได้รับโอกาส
โอกาสที่จะได้เลือกว่า เธอจะเลือกที่จะได้รัก ได้ถูกรัก และตายไป
หรือ อยู่ต่อไปโดยอาจที่จะไม่ได้เจอกับสิ่งเหล่านั้นอีก
แต่สิ่งที่ผมประทับใจที่สุดของหนังเรื่องนี้ คือ
ทั้งมิโอะและทาคุมิ ได้รับโอกาสที่สองที่จะทำอะไรบางอย่าง
แต่ทั้งสองคนก็ยังเลือกที่จะทำเหมือนเดิม อย่างที่เคยทำ
เพราะทั้งคู่ได้รู้แล้วว่า
“สิ่งที่ทำไป ไม่ใช่สิ่งที่ผิดพลาด
แต่เป็นการกระทำด้วยหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยความรักต่างหาก”
และที่สำคัญที่สุด ยูจิ ได้รับรู้จากแม่เค้าเองว่า
“ลูกเกิดมา เพราะพ่อแม่อยากให้ลูกเกิดมา
บางที่เหตุผลที่แท้จริง ของการที่พ่อและแม่ได้มาเจอกัน
ก็เพื่อสร้างลูกขึ้นมานะ”
[สิ่งที่หลงเหลือไว้]
เมื่อที่เราดูจนถึงตอนท้ายของเรื่อง
ใบหน้าที่เปื้อนด้วยรอยยิ้มของตัวละครเหล่านั้น
ทำให้เราได้รู้ว่า สิ่งที่อยู่ในความทรงจำของเค้าและเธอ
มันงดงามมากมายเพียงใด
ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม ความรักมันได้ทำหน้าที่โดยสมบูรณ์แล้ว
และเมื่อหนังจบ
ความรักของคนทั้งสาม ยังหลงเหลือ และ ตกตะกอน
อยู่ภายในใจของคนดูอย่างเราๆ
ไม่ว่าโลกจะโหดร้ายแค่ไหน
อย่างน้อยๆ ขณะที่เราได้รักใครสักคน
มันยังคงมีความสวยงามขึ้นมาบ้าง
ไม่มากก็น้อย
**********************************
ก็คงจบเอาไว้ตรงนี้ หากเพื่อนๆมีความคิดเห็นยังไงกับหนังเรื่องนี้
มาร่วมระลึกด้วยกันนะครับ