จำเป็นต้องสร้างภาพให้ดูดีต่อหน้าลูกไหมครับ พอดีผมเติบโตในครอบครัวที่พ่อแม่เป็นแบบอย่างที่ดีให้ผม
กว่าจะมารู้ความจริงว่าในอดีต หรือ ลับหลังเรา เขาก็มีส่วนไม่ดี ส่วนแย่ๆ ในด้านนิสัยเหมือนกัน
แต่ต่อหน้าเรา ไม่เคยหลุดออกมาเลย พอผมมารู้ความจริงเท่านั้นผมรู้สึกผิดหวังจริงๆ
ไม่ได้ผิดหวังเพราะรู้ความจริงด้านไม่ดีลับหลังของพ่อแม่ รวมทั้งในอดีต แต่ผิดหวังเพราะพ่อแม่ปิดบังความจริง
ไม่ยอมเล่า รวมทั้งไม่เผยธาตุแท้ของท่านให้ลุกอย่างผมเห็น สร้างภาพให้เห็นแต่ด้านดี
ทำให้ผมรู้สึกว่าไม่ควรทำแบบนี้ คิดว่าเราควรเป็นตัวเอง เชื่อเถอะลูกรับได้อยู่แล้ว สอนในสิ่งที่ดี แต่ก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังนิสัยตัวเอง
เช่น ชอบสูบบุหรี่ก็โชว์ให้เห็น แต่สอนว่ามันไม่ดีนะ พูดหยาบกับคนอื่น แต่สอนลูกให้พูดสุภาพพร้อมพูดสุภาพ (เฉพาะกับลูก)
เล่าว่าสมัยก่อนพ่อเป็นนักเลง ต่อยตีไปทั่ว แต่สอนลูกว่าอย่าไปมีเรื่องกับใคร สมัยเด็กพ่อก็เคยขโมยเงินแม่ไปซื้อของเล่น แต่สอนลูกว่าอย่าทำแบบนี้นะ
"
คือคนเราควรยอมรับความจริงนะครับ" เรื่องสอนลูกก็อีกส่วนนึง ไม่จำเป็นต้องสร้างภาพ ก็สอนลูกให้เป็นคนดีได้นะครับ ในความคิดผม
พร้อมรับฟังทุกความเห็นนะครับ
การเป็นพ่อคน แม่คน
กว่าจะมารู้ความจริงว่าในอดีต หรือ ลับหลังเรา เขาก็มีส่วนไม่ดี ส่วนแย่ๆ ในด้านนิสัยเหมือนกัน
แต่ต่อหน้าเรา ไม่เคยหลุดออกมาเลย พอผมมารู้ความจริงเท่านั้นผมรู้สึกผิดหวังจริงๆ
ไม่ได้ผิดหวังเพราะรู้ความจริงด้านไม่ดีลับหลังของพ่อแม่ รวมทั้งในอดีต แต่ผิดหวังเพราะพ่อแม่ปิดบังความจริง
ไม่ยอมเล่า รวมทั้งไม่เผยธาตุแท้ของท่านให้ลุกอย่างผมเห็น สร้างภาพให้เห็นแต่ด้านดี
ทำให้ผมรู้สึกว่าไม่ควรทำแบบนี้ คิดว่าเราควรเป็นตัวเอง เชื่อเถอะลูกรับได้อยู่แล้ว สอนในสิ่งที่ดี แต่ก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังนิสัยตัวเอง
เช่น ชอบสูบบุหรี่ก็โชว์ให้เห็น แต่สอนว่ามันไม่ดีนะ พูดหยาบกับคนอื่น แต่สอนลูกให้พูดสุภาพพร้อมพูดสุภาพ (เฉพาะกับลูก)
เล่าว่าสมัยก่อนพ่อเป็นนักเลง ต่อยตีไปทั่ว แต่สอนลูกว่าอย่าไปมีเรื่องกับใคร สมัยเด็กพ่อก็เคยขโมยเงินแม่ไปซื้อของเล่น แต่สอนลูกว่าอย่าทำแบบนี้นะ
"คือคนเราควรยอมรับความจริงนะครับ" เรื่องสอนลูกก็อีกส่วนนึง ไม่จำเป็นต้องสร้างภาพ ก็สอนลูกให้เป็นคนดีได้นะครับ ในความคิดผม
พร้อมรับฟังทุกความเห็นนะครับ