สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 3
ผมว่ามันอยู่ที่ตัวเองนะว่าเราจะพยายามแค่ไหนที่จะปรับตัวเข้าหาคุณพ่อคุณแม่เราเอง
กรณีของผมคือไปอยู่โรงเรียนประจำที่ต่างประเทศตั้งแต่เด็ก สมัยโน่นจะติดต่อกันยังเขียนจดหมายกันอยู่ email เป็นอะไรที่ต้องหัดใช่ ก็เลยไม่ได้ติดต่อคุยอะไรมาก ปิดเทอมก็ไม่ได้กลับบ้านเหมือนเพื่อนคนไทยคนอื่น ผมจบม.6 จบป.ตรีก็ไม่มีใครมางาน ยืนอยู่คนเดียวดูเพื่อนฝรั่งเขายกมากันทั้งบ้าน จบป.โทถึงกลับไทยเพราะต้องไปเกณฑ์ทหาร ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรมากว่าจะกลับไปเรียนเอกต่อ
เวลาอยู่กับพ่อแม่ก็รู้สึกหงุดหงิดเหมือนคห 2 จนกระทั้งเกิดเรื่องคุณพ่อไปล้มในห้องน้ำแล้วหลังหักเป็นอัมพาตตั้งแต่คอลงไป ตอนนั้นความคิดเปลี่ยนเลย ไม่ต่อป.เอกแล้วอยู่ไทยต่อดูแลคุณพ่อเป็นปีๆจนคุณพ่อกลับมาเดินได้ ช่วงเวลานั้นก็ได้อยู่กับคุณพ่อคุณแม่ทำความรู้จักกัน ปรับตัวเข้าหากัน พยายามกลับมาเป็นครอบครัว
จนตอนนี้ผมว่าความสัมพันธก็ปกติดี ไม่รู้สึกรำคาญเหมือนสมัยก่อน ตอนนี้อยากอยู่ด้วยอยากพาไปกินข้าวอยากพาท่านไปเที่ยว ตอนนี้ก็วางแผนจะพาคุณพ่อคุณแม่ไปไหว้พระที่อินเดีย ถ้าเป็นเมื่อก่อนจะไม่คิดเลยแม้กระทั้งของฝาก
กรณีของผมคือไปอยู่โรงเรียนประจำที่ต่างประเทศตั้งแต่เด็ก สมัยโน่นจะติดต่อกันยังเขียนจดหมายกันอยู่ email เป็นอะไรที่ต้องหัดใช่ ก็เลยไม่ได้ติดต่อคุยอะไรมาก ปิดเทอมก็ไม่ได้กลับบ้านเหมือนเพื่อนคนไทยคนอื่น ผมจบม.6 จบป.ตรีก็ไม่มีใครมางาน ยืนอยู่คนเดียวดูเพื่อนฝรั่งเขายกมากันทั้งบ้าน จบป.โทถึงกลับไทยเพราะต้องไปเกณฑ์ทหาร ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรมากว่าจะกลับไปเรียนเอกต่อ
เวลาอยู่กับพ่อแม่ก็รู้สึกหงุดหงิดเหมือนคห 2 จนกระทั้งเกิดเรื่องคุณพ่อไปล้มในห้องน้ำแล้วหลังหักเป็นอัมพาตตั้งแต่คอลงไป ตอนนั้นความคิดเปลี่ยนเลย ไม่ต่อป.เอกแล้วอยู่ไทยต่อดูแลคุณพ่อเป็นปีๆจนคุณพ่อกลับมาเดินได้ ช่วงเวลานั้นก็ได้อยู่กับคุณพ่อคุณแม่ทำความรู้จักกัน ปรับตัวเข้าหากัน พยายามกลับมาเป็นครอบครัว
จนตอนนี้ผมว่าความสัมพันธก็ปกติดี ไม่รู้สึกรำคาญเหมือนสมัยก่อน ตอนนี้อยากอยู่ด้วยอยากพาไปกินข้าวอยากพาท่านไปเที่ยว ตอนนี้ก็วางแผนจะพาคุณพ่อคุณแม่ไปไหว้พระที่อินเดีย ถ้าเป็นเมื่อก่อนจะไม่คิดเลยแม้กระทั้งของฝาก
ราชาแมว ซึ้ง, เอื้อมดาว ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 2346493 ถูกใจ, inmymind_h ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 700359 ถูกใจ, โหยหาความฝัน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1445998 ถูกใจ, เมฆฮะ ซึ้ง, wawabangna ถูกใจ, มายาพระจันทร์ ถูกใจรวมถึงอีก 24 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ใครที่ตอนเด็กๆ ไม่ได้เติบโตอยู่กับพ่อแม่ เมื่อมาอยู่ด้วยกันตอนโตแล้ว เจอ culture shock แบบไหนกันบ้าง?
มาอยู่ด้วยกันตอนโต อาจจะหลังเรียนจบปริญญาตรี ปริญญาโท อายุยี่สิบกว่าๆ ขึ้นไป
แล้ว culture shock ในที่นี้ อาจไม่จำเป็นต้องเกี่ยวกับต่างประเทศก็ได้ แต่เมื่อโตมาในวิถีชีวิต ความนึกคิดกันคนละแบบ มาอยู่ร่วมกัน เราก็มีเหตุผลของเรา ท่านก็มีเหตุผลของท่าน คุยกันอาจจะลงกันมากบ้างน้อยบ้าง
คิดว่ามีอะไรที่แตกต่างจากพ่อแม่ลูกที่อยู่ด้วยกันมาตลอด?
(คนละอย่างกับฝรั่งที่อยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็กแล้วแยกบ้านออกไปนะครับ อันนี้กลับกัน - หรือบางท่านมีความเชื่อว่าปีเกิดของพ่อแม่ลูก จะถูกหรือไม่ถูกกันอย่างไรบ้าง)