Return_Would you marry me?_Chapter 14: White lie....A plot for Jirassaya

ความเดิมตอนที่แล้ว

พี่ปิด..เรื่องอะไรเจนนี่ ปล่อยพี่ได้แล้ว สัญญาข้อที่หนึ่งของเราไง ลืมแล้วรึ...
ชาร์ลส์หักใจคลายวงแขน ถอยห่างจากร่างบางๆนั้นอย่างอาลัยอาวรณ์
สัญญาหรือคะ ไม่ว่าข้อไหนๆ เจนนี่ก็จะไม่ทำทั้งนั้น เจนนี่รู้แต่เพียง...พี่ชาร์ลส์ คือ...
ชายคนนั้นในฝันของเจนนี่ คนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเจนนี่...
คนที่เจนนี่เฝ้าตามหา คนที่รักเจนนี่มากที่สุด และเจนนี่ก็รักพี่ชาร์ลส์สุดหัวใจเหมือนกัน.ใช่ไหมคะพี่ ใช่ไหม...
เจนนี่ยิ้มทั้งน้ำตารอคำตอบของชาร์ลส์ ชาร์ลส์สะดุ้งตกใจ ตอบตะกุกตะกัก
เจนนี่ เธอ...พูดอะไร...พี่ พี่...
พอเถอะค่ะพี่ พอ...รูปนี้มอบให้พี่ชาร์ลส์...สุดที่รักของยัยปลาทอง...ขอบคุณมากนะคะที่รักและดูแลเจนนี่มาตลอด เจนนี่...
พี่ชาร์ลส์คุ้นๆกับข้อความนี้ไหมค่ะ ข้อความที่อยู่หลังรูปรูปนึง...
รูปนั้นสวยงามเหมือนฝัน เทพบุตรสุดหล่อในสูทขาว เดินจูงมือน้อยๆของหญิงสาวในชุดราตรี...
พอจะจำได้ยังค่ะ...พี่ชาร์ลส์...

เจนนี่โผเข้าหาร่างชาร์ลส์อีกครั้ง คราวนี้เธอจุมพิตลงบนริมฝีปากเขาเบาๆ แล้วซบหน้าลงในอกกว้างอีกครั้ง
ชาร์ลส์นิ่งไม่ไหวติง นี่เขาฝันไปใช่ไหม เจนนี่จำ...ความรักของเขาได้แล้ว ความรักครั้งแรกและครั้งเดียวของเขา
ความรักที่เป็นจริงได้เพียงในฝัน ความรักที่เขาต้องแอบซ่อน ต้องปกปิดมาตลอด
แม้จะเห็นหญิงสาวที่เขารักสุดห้วใจอยู่ตรงหน้า เหมือนเธอใกล้แค่เอื้อมมือ
แต่ความเป็นจริงนั้นไกลแสนไกล

Chapter 14: White lie

Big or small, lies are still lies.

The worst thing about being lied to is knowing you weren't worth the truth.

ชาร์ลส์เกือบเผลอไผลจุมพิตตอบกลับเจนนี่แต่ยั้งไว้ทัน เขาถอนใจเฮือกใหญ่ ค่อยๆดันร่างน้อยๆออกอย่างอ่อนโยน
เจนนี่ฟังพี่ก่อนนะคนดี จริงอยู่ที่รูปนี้เจนนี่ให้พี่ไว้เป็นที่ระลึกเมื่อหลายปีก่อน...
แต่อดีตมันก็คืออดีตนะเจนนี่ มันผ่านมานานมากแล้ว นานเสียจน...
จน...ชาร์ลส์กล้ำกลืนข่มเสียงระงับอารมณ์เต็มฝืน...จน..พี่เกือบลืมไปแล้วว่าเจนนี่เคยรักพี่...
ชาร์ลส์เบือนหน้าหนีทันทีที่พูดจบ เขาไม่กล้าแม้แต่สบตาหญิงสาวที่เขารักสุดหัวใจ
เจนนี่...เจนนี่เคยรักพี่...หมายความว่าไงกันแน่ค่ะพี่ชาร์ลส์...
เจนนี่อ้าปากค้างประหลาดใจสุดแสนกับคำตอบของชายคนรักของเธอ
หมายความว่า...เรา...เราไม่เคยรักกัน...มันเป็นเพียง...รักข้างเดียวของเจนนี่...เพียงแค่นั้น...
แค่นั้น...จริงๆหรือค่ะพี่ชาร์ลส์...พี่ชาร์ลส์หันมาสบตาเจนนี่สิค่ะ...
ไม่จริงใช่ไหมค่ะ พี่หยอกเจนนี่เล่น...ใช่ไหมค่ะ...
เสียงหญิงสาวสั่นเครือความเจ็บปวดมันบาดลึกสุดจะทานทน
เจนนี่เข่าอ่อนทรุดลงไปกองกับพื้น ร้องไห้โฮใจดวงน้อยของเธอแหลกสลาย
ชาร์ลส์คว้าร่างแบบบางนั้นไว้ทัน กอดเธอไว้แน่นแนบอก พยุงเจนนี่ลงนั่งบนโซฟา
ใจชายหนุ่มอ่อนยวบจนเกือบเผลอหลุดปากบอกความจริงทั้งหมดออกไป
ทว่า...เสียงใหญ่ๆห้าวๆของต่อแว่วดังก้องโสตประสาทของเขา
อย่าลืมนะ ห้ามเปลี่ยนใจ สัญญาลูกผู้ชาย...
ชาร์ลส์ตอกย้ำคำสัญญานั้นซ้ำไปซ้ำมาในใจ สูดลมหายใจเข้าจนเต็มปอด รวบรวมความกล้า
เจนนี่...พี่ว่าเจนนี่ไปพักเสียก่อนเถอะ วันนี้เหนื่อยมามากแล้ว นอนเถอะนะคนดี...ของพี่...
ไม่ค่ะ...พี่ พี่ชาร์ลส์ยังไม่ได้ตอบเจนนี่สักคำ...ว่า...จริงหรือ...ที่เราไม่เคยรักกัน...
และ...พี่ชาร์ลส์..ไม่...ไม่เคยรักเจนนี่...เธอเงยหน้าสบตาเขาตรงๆพยายามค้นหาคำตอบที่แท้จริง
น้ำตาหญิงสาวไหลอาบแก้มใสๆ จมูกและปากเธอบวมแดง น่าสงสารจับใจ
ใช่ครับ...พี่...เคยรัก...เสียงทุ้มนั้นขาดห้วงตะกุกตะกัก...รักและเอ็นดูเจนนี่เหมือน...น้องสาวของพี่มาตลอด...
พี่ผิดเอง...ที่ไม่เคยบอกเจนนี่ว่า...พี่รู้สึกอย่างไรกับเธอตอนนั้น...
เพราะเกรงว่า...อาการป่วยของเธอจะทรุดหนักกว่าเดิม...
ต่อ...ต่อต่างหาก...ที่รักและเป็นห่วงเจนนี่มาก...จนเขาแทบจะเจ็บปวดหรือตายแทนเธอได้...
ต่อ...เป็นชายคนเดียวที่เธอควรรักและครองคู่ด้วย...
ไม่ใช่พี่...พี่ชายคนนี้...ที่ไม่มีอะไรเทียบต่อได้เลย...
ที่สำคัญ...มันเป็นแค่ puppy love นะเจนนี่ ...
พี่...เลือกที่จะจากไปในวันนั้น...ไม่เคยคิดฝันว่าเธอจะจำพี่ได้...
พี่จึง...ไม่ได้บอกเธอ...จนกระทั่งวันนี้...วินาทีนี้...
ชาร์ลส์เอื้อมมือหมายเช็ดน้ำตาให้สุดที่รักของเขา  แต่เจนนี่เบือนหน้าหนี เธอกุมมือทั้งสองของเขาไว้แน่น
ขอบคุณค่ะพี่ชาร์ลส์...ขอบคุณที่บอกเจนนี่...
แม้ว่า...มันจะไม่ใช่...ไม่ใช่อย่างที่เจนนี่ใฝ่ฝันหรือเฝ้ารอ...มานานแสนนาน...
แต่ใจจริงแล้ว...เจนนี่...ยังคงเชื่อมั่น...
ว่าพี่ชาร์ลส์...คือ...คนที่เจนนี่รักมากที่สุด...และ...พี่ชาร์ลส์...ก็...เคยรักเจนนี่สุดหัวใจ...เช่นกัน...
แววตาของเธอเด็ดเดี่ยว น้ำเสียงเธอนุ่มๆแต่เข้มแข็ง
เธอรั้งมืออบอุ่นของเขามาไว้แนบหัวใจดวงน้อยของเธอ

เจนนี่...จะไม่เซ้าซี้ถามพี่เรื่องนี้อีก...จะไม่รบกวนพี่อีกเลย...
ขอเพียงพี่ชาร์ลส์...ตอบคำถามสุดท้ายให้เจนนี่ได้มั่นใจ...
เธอจ้องมองเขาไม่กระพริบ กุมมือชายหนุ่มไว้แน่นราวกับขอคำมั่นสัญญา

ว่าไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม...พี่ชาร์ลส์...ไม่ได้พูดบิดเบือนหรือเสแสร้ง...ให้เจนนี่เข้าใจพี่ผิด...
ว่าเจนนี่...ยังมีค่าพอ...พอที่...ที่จะไดัรับรู้ความจริง...ความจริงจากใจของพี่ชาร์ลส์...สักครั้ง...
เจนนี่...ขอพี่เพียงแค่นี้...ให้เจนนี่ได้ไหมค่ะ...พี่ชาร์ลส์ที่รัก...

หญิงสาวยิ้มทั้งน้ำตารอคำตอบจากชายคนรักอย่างใจจดใจจ่อ
ด้วยเชื่อมั่นว่าสัญชาตญานเธอนั้นไม่ผิด
และเชื่อมั่นว่าชาร์ลส์นั้นแอบซ่อน ปิดบัง ความจริงระหว่างเขาและเธอไว้อย่างแยบยล