เราแต่งงานมาได้สี่ปีครึ่งค่ะ มีลูก1 พึ่งสองขวบ
ย้ายมาอยู่บ้านสามี เป็นบ้านเดี่ยวแยกครอบครัวแต่อยู่ในรั้วเดียวกัน
มาช่วงหลังทะเลาะกับแม่สามีบ่อยมาก รู้สึกเอือม และเริ่มรู้สึกเกลียด
ไม่อยากให้เค้ามาวุ่นวายอะไรกับเราเลย ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากให้เค้ามายุ่งกับลูกเรา
เรากำลังคิดจะซื้อบ้านใหม่ แยกไปอยู่ที่อื่นเลย
อาจจะไม่ไกลจากบ้านเดิมมาก คนละหมู่บ้านอะไรแบบนั้น เพราะลูกเข้ารรแถวนี้ แล้วเรามีธุรกิจต้องทำในระแวกเดียวกัน
ให้แบบนานมากๆค่อยมาเจอกัน ไม่ต้องเจอกันทุกวัน ไม่ต้องอึดอัดให้เค้ามาคอยส่องเรา
กลัวอยู่นานจะร้าวยิ่งกว่านี้
ส่วนสามีอาจจะอยู่ทั้งสองบ้าน จะกลับบ้านตัวเองหรือมาหาลูกก็ได้ ไม่ได้เลิกกัน ที่ใหม่ก็คงไม่ไกลจากที่เดิม
เราคิดถูกมั้ยคะ หรือเราควรอดทนจนถึงวันแตกหักจริงๆ
หรือเราควรจะทำยังไงไม่ให้เค้ามาวุ่นวาย แบบตัดขาดกันไปเลยยิ่งดี
บ้านติดกันรั้วกั้นไม่มี มีแต่รั้วล้อมรอบด้านนอกค่ะ
แต่ก่อนทะเลาะกันยังรู้สึกเสียใจนะคะ วันนี้มีแต่ความโกรธ มีแต่ความอยากจะออกไปจากตรงนี้
รู้สึกเกลียดแม่สามี
ย้ายมาอยู่บ้านสามี เป็นบ้านเดี่ยวแยกครอบครัวแต่อยู่ในรั้วเดียวกัน
มาช่วงหลังทะเลาะกับแม่สามีบ่อยมาก รู้สึกเอือม และเริ่มรู้สึกเกลียด
ไม่อยากให้เค้ามาวุ่นวายอะไรกับเราเลย ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากให้เค้ามายุ่งกับลูกเรา
เรากำลังคิดจะซื้อบ้านใหม่ แยกไปอยู่ที่อื่นเลย
อาจจะไม่ไกลจากบ้านเดิมมาก คนละหมู่บ้านอะไรแบบนั้น เพราะลูกเข้ารรแถวนี้ แล้วเรามีธุรกิจต้องทำในระแวกเดียวกัน
ให้แบบนานมากๆค่อยมาเจอกัน ไม่ต้องเจอกันทุกวัน ไม่ต้องอึดอัดให้เค้ามาคอยส่องเรา
กลัวอยู่นานจะร้าวยิ่งกว่านี้
ส่วนสามีอาจจะอยู่ทั้งสองบ้าน จะกลับบ้านตัวเองหรือมาหาลูกก็ได้ ไม่ได้เลิกกัน ที่ใหม่ก็คงไม่ไกลจากที่เดิม
เราคิดถูกมั้ยคะ หรือเราควรอดทนจนถึงวันแตกหักจริงๆ
หรือเราควรจะทำยังไงไม่ให้เค้ามาวุ่นวาย แบบตัดขาดกันไปเลยยิ่งดี
บ้านติดกันรั้วกั้นไม่มี มีแต่รั้วล้อมรอบด้านนอกค่ะ
แต่ก่อนทะเลาะกันยังรู้สึกเสียใจนะคะ วันนี้มีแต่ความโกรธ มีแต่ความอยากจะออกไปจากตรงนี้