เรียน ติ่งร่วมสาบานจากละคร เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ
พฤหัสฯ ที่ผ่านมาเรื่องราวในละคร เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ คือหนึ่งในปรากฏการณ์ที่บีบคั้นหัวใจติ่งตัวเล็กๆคนหนึ่งจนแทบจะขาดรอนและนั่นคือที่มาของจดหมายฉบับนี้ที่อยากจะจ่าหน้าถึงทุกคนที่เกี่ยวข้อง แต่เพราะไม่รู้ว่าควรส่งถึงใครก็เลยทำเป็นจดหมายเปิดผนึก บันทึกความในใจร้องเรียนให้เพื่อนติ่งได้ร่วมรับรู้โดยทั่วกัน
#ชั้นไม่เข้าใจ!
ว่าทำไมพี่แอนถึงจงใจบรรจงใส่ซีนดราม่าเข้ามาในละคร เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ชนิดไม่สงสารติ่งตาดำๆ บ้างเลย หลายช่วงหลายตอนดูแล้วรู้สึกจุก แน่นหน้าอก เหมือนถูกบีบหัวใจ จนน้ำตาไหลเรี่ยราด คัดจมูกครืดคราด ต้องลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่าง
เอาล่ะ ก็ในเมื่อละครยังไม่ดำเนินถึงขีดสุด ตัวร้ายยังไม่ได้รับกรรมที่ก่อ ชั้นขอสวมชุดกะลาสีแปลงร่างเป็นเซเล่อร์มูนลงทัณฑ์พวกวายร้ายในละครเอง!
#แค้นนี้ชั้นขอชำระ!
ถามจริงๆ แม่โสมมิกานี่นางเล่นคุนไสยหรือห้อยตะกรุดเหล็กไหลจากไหนหรือยะ ไม่ว่าจะก่อเรื่องเลวเกวร้ายกาจยังไง ก็รอดไปได้ทุกที หนก่อนก็ทีแระ จ้างวานฆ่าค่ะคู้นนน! จ้างคนมาจับคุณนุศออกไปกลางทะเล กะฆ่าแกงกันให้ตาย ตอนตำรวจเข้าจับกุมพวกโจรที่ก่อคดี ตัดภาพมา ยัยโสมยืนส่องกล้องทางไกล follow up แผนชั่ว ชั้นงี้เตรียมตบเข่าฉาด อ้าปากรอจะหัวเราะให้ลั่น คิดในใจ “เงิบแน่แกงานนี้ อิคุนหนูตัวร้ายมีหวังโดนหิ้วเข้าซังเต” ที่ไหนได้ คุณป๋าจอมมาเฟียส่งลิ่วล้อมาซิวนางขึ้นรถตู้ แถมทำลายทุกพยานหลักฐานซะกริ๊บ ทำให้ยัยนี่รอดคุกรอดตะรางไปได้หวุดหวิด เล่นเอาชั้นอ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น 30 วิ ถึงตอนนี้ยังระบมขากรรไกรไม่หาย!
#รู้ตัวว่าชื่อโสมมิกาเชิญแวะที่นี่ย่ะ
โอ๊ยยย…นังคุณโสมมิกาขา เรามาจับเข่าคุยกันแบบใจใจเถอะ แผ่นดินนี้มันไม่ไร้เท่าใบพุทราหรอกย่ะหล่อน ผู้ชายคนอื่นในปฐพีนี้ไม่มีแล้วเหรอจ๊ะ ด้วยรูปร่าง หนังหน้า และพลังเสียงก้องกังวานอย่างหล่อน ชั้นว่าแค่กระดิกนิ้ว พวกผู้ชายก็พร้อมมาศิโรราบ ดูพวกชั้นนี่…ถึงจะรักหมอหลงหมอแค่ไหน แต่นั่นมันก่อนหมอแต่งเมีย เมื่อหมอปลงใจเข้าประตูวิเศษ เอ๊ย! ประตูวิวาห์กับคุณนุศแล้ว พวกชั้นก็ตัดใจ เปลี่ยนจากแคนดิเดทมาเป็น กองเชียร์ข้างบ้านแทน แล้วนี่คืออะไร ยัยโสมเธอยังดันทุรัง มั่นหน้า กล้าเกินหญิง ใส่เกียร์ห้าบุกตะลุยช่วงชิงหมอจากอกเมีย โดยไม่แคร์หน้าอินทร์หน้าพรหมเลยสักนิด! ศีลธรรมน่ะ สะกดถูกไหม เพราะมีคนอย่างหล่อน สังคมถึงอยู่ยาก อยากได้อะไรก็ต้องได้ ใครจะดุ จะด่า จะห้าม จะปรามยังไง หล่อนเคยฟังไหม!!!
ช่วงแรกๆ ที่ละครออนแอร์ ชั้นอยากจะ congratulations กับหล่อน ที่แม้จะรับบทนางร้ายแต่เป็นนางร้ายที่น่ารัก ปราดเปรียว แก่นเซี้ยว มั่นใจ และอินเนอร์รักเกินร้อย จนเขาเชียร์กันทั่วบ้านทั่วเมืองให้นางร้ายอย่างเธอได้ลงเอยกับหมอ (ออกแนวยัยตัวร้ายกับนายเจี๋ยมเจี้ยมนะยะ) แถมช่วยกันค่อนขอดยัยคุณหนูนุศหน้าโลหิต แต่นี่อะไร! ผ่านไป ไม่กี่เอปิโสด ยัยโสม หล่อนเป็นเอามาก อัพเกรดตัวเองจากผู้หญิงมั่นใจสไตล์รักเดียวของเจนจิรา กลายสภาพเป็นผู้หญิงโรคจิตจอมวางแผน ทำสารพัดกลอุบายที่จะทำครอบครัวเค้าแตกแยก มันทำให้ฉันต้องไปเสิร์ชเพลง “ฉันรักผัวเขา” ที่พี่นก-สินจัยเคยร้องเอาไว้ขึ้นมาฟังเลยนะยะหล่อน และอะไรรู้มั้ย! ชั้นต้องใส่หูฟัง!!! เพราะชั้นไม่ต้องการให้คนเดาเวลาตกฟากและปีนักษัตรที่ชั้นลืมตาขึ้นมาดูโลก!
ขอถามสักคำ “ใคร” คือผู้อยู่เบื้องหลังแผนการคดเคี้ยวเลี้ยวลดของหล่อน ขนาดหล่อนบ้าๆ ดูสติแตกขนาดนี้ ยังอุตส่าห์เหลือสติคิดวางแผนให้คนไปตกหลุมพรางได้ครั้งแล้วครั้งเล่า! ทั้งที่อีกฝ่ายน่ะ เป็นถึงดีกรีปริญญาฮาร์วาร์ด กะอีกคนเป็นหมอเชียวนะเว้ยเฮ้ย! ยังเดินตามเกมหล่อนต้อยๆ รอให้หล่อนโผล่ออกมาตลบหลังยิ้มเยาะหัวเราะ555 ได้ทุกคราวไปสิน่า! บทบาทใจร้ายของหล่อนมันเล่นเอาชั้นนอนละเมอกัดฟันทั้งคืนเชียวนะยะ รู้มั้ย
#ฝากถึงป๊ะป๋าเจ้าพ่อ
ชั้นน่ะเป็นเด็กเป็นเล็ก เคยประกวดมารยาทมาบ้าง เลยไม่ได้อยากลามปามถึงผู้หลักผู้ใหญ่ แต่หนนี้ชั้นไม่ไหว ขอพูดถึงป๊ะป๋าหล่อนหน่อย ขอถามสักคำดังๆ ตรงนี้เลย! “ทำไมหน้าใสจังคะพี่ ไปทำอะไรมา!” อุ๊ย! ไม่ใช่ๆ นั่นมันความในใจ!!! ที่ชั้นจะถามคือ “ทำไมป๊ะป๋าทำตัวเป็นพ่อแม่รังแกฉันขนาดนี้คะ” รู้มั้ยป๋าว่า ตามทฤษฎีการเลี้ยงลูกที่ ชั้นจำมาจาก AMARIN Baby&Kids เค้าบอกว่า ถ้าเราอยากให้ลูกเป็นคนดีตลอดชีวิต เราต้องเลี้ยงเค้าให้เป็นคนดีตั้งแต่สามขวบปีแรก แล้วนี่อะไร! ป๊ะป๋าไปอยู่ไหนมาตอนนั้น! ทำไมไม่ดูแลสั่งสอนลูกเต้า มัวแต่เดินหน้าค้าของเถื่อน ตัดไม้ทำลายป่า ทุจริตคอรัปชั่น หรือซุกกิ๊ก อยู่ใช่ไหม ห๊ะ! พูด! เห็นมั้ย…เงียบ นี่เป็นเพราะยอมจำนนต่อ เหตุผลข้อกล่าวหาของชั้นใช่ไหม!
แล้วเป็นงัยล่ะ ต้องตามล้างตามเช็ดเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจที่แม่ลูกสาวตัวดีก่อไว้ไม่เว้นแต่ละวัน แล้วเรื่องอะไรรู้มั้ยยย! เรื่องแย่งผู้ชายค่ะคุณ! ผู้ชายมีเจ้าของและเจ้าของกำลังตั้งครรภ์อ่อนเสียด้วยนะคะคุณพ่อ! รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่น!
มิหนำซ้ำ พอสอนลูกไม่ได้ ป๊ะป๋ายังหน้ามืดตาบอดตกกระไดพลอยโจนช่วยลูกแย่งของของชาวบ้านได้หน้าตาเฉย!!! แถมลอยหน้าลอยตากุเรื่องให้สัมภาษณ์นักข่าวออกทีวีค่ะคู้น ! (เอิ่ม…ชั้นแอบประทับใจน้ำเสียงอ่านข่าวของพี่คนนั้นมาก ชั้นว่านางต้องมาจาก สายข่าวการเมืองช่อง 3) พูดไม่พูดเปล่า ดันตีหน้าระรื่นเห็นดีเห็นงามที่ลูกสาวทำคนอื่นเตียงหัก โอ๊ย!!!เสื่อม!!! ไม่พูดกับป๊ะป๋าแล้ว พูดไปก็เปลืองน้ำลาย ใครช่วยเอาสองพ่อลูกนี่ไปเก็บที! (ว่าแต่ป๊ะป๋าหน้าใสจริงๆนะ ชั้นอยากรู้มากว่าแกใช้ครีมอะไร ใครช่วยสืบหน่อย)
ถ้าพวกคุณสองพ่อลูกได้เห็นเหมือนอย่างที่ชั้นเห็น ชั้นว่าคุณจะต้องกลับตัวกลับใจหนีเข้าป่าไปปลงสังขาร ตอนนุศรู้สึกตัวที่โรงพยาบาลและรู้ว่าสูญเสียลูกในครรภ์ หน้านางซีดราวกระดาษ นางร้องไห้น้ำตาแทบจะเป็นสายเลือด มรสุมลูกใหญ่โถมเข้าใส่ชีวิต เล่นเอาหญิงเก่งนักบริหารกลายเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ร้องไห้อ้อนวอนให้พ่อช่วยจบปัญหาครอบครัวที่คาราคาซังให้ ลูกใครใครก็รัก เห็นลูกเสียใจ พ่อแม่ทุกข์กว่าเป็นร้อยเท่า ฉากนี้เล่นเอาชั้นร้องไห้ขี้มูกโป่งตามไปติดๆ นุศแหมะ ชั้นแหมะ (ดีนะ แม่ชั้นนอนไปแล้ว ชั้นเลยปล่อยอารมณ์ได้เต็มที่) ร้องไปก่นด่านังโสมไปด้วยความเจ็บกระดองใจ สงสัยนักว่า ยัยโสมกับพ่อเคยเห็นใจคนอื่นบ้างไหม ทำอะไรลงไปนึกถึงใจคนอื่นไหม!!!
ถ้าอยากรู้ว่าทำความวอดวายอะไรเอาไว้ ว่างๆ ช่วยไปกดดูในยูทูบบ้างนะหล่อน พรากลูกพรากเมียมันบาป แถมการทำผิดศีลข้อกาเมฯ นี่ส่งหล่อนขึ้นไปปีนต้นงิ้วได้เลยนะยะ และมันไม่สนุกเหมือนไต่หน้าผาจำลองหรอกนะ ชั้นบอกไว้ก่อน!
ดูละครย้อนดูตัว:จดหมายเปิดผนึกถึง เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ
พฤหัสฯ ที่ผ่านมาเรื่องราวในละคร เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ คือหนึ่งในปรากฏการณ์ที่บีบคั้นหัวใจติ่งตัวเล็กๆคนหนึ่งจนแทบจะขาดรอนและนั่นคือที่มาของจดหมายฉบับนี้ที่อยากจะจ่าหน้าถึงทุกคนที่เกี่ยวข้อง แต่เพราะไม่รู้ว่าควรส่งถึงใครก็เลยทำเป็นจดหมายเปิดผนึก บันทึกความในใจร้องเรียนให้เพื่อนติ่งได้ร่วมรับรู้โดยทั่วกัน
#ชั้นไม่เข้าใจ!
ว่าทำไมพี่แอนถึงจงใจบรรจงใส่ซีนดราม่าเข้ามาในละคร เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ชนิดไม่สงสารติ่งตาดำๆ บ้างเลย หลายช่วงหลายตอนดูแล้วรู้สึกจุก แน่นหน้าอก เหมือนถูกบีบหัวใจ จนน้ำตาไหลเรี่ยราด คัดจมูกครืดคราด ต้องลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่าง
เอาล่ะ ก็ในเมื่อละครยังไม่ดำเนินถึงขีดสุด ตัวร้ายยังไม่ได้รับกรรมที่ก่อ ชั้นขอสวมชุดกะลาสีแปลงร่างเป็นเซเล่อร์มูนลงทัณฑ์พวกวายร้ายในละครเอง!
ถามจริงๆ แม่โสมมิกานี่นางเล่นคุนไสยหรือห้อยตะกรุดเหล็กไหลจากไหนหรือยะ ไม่ว่าจะก่อเรื่องเลวเกวร้ายกาจยังไง ก็รอดไปได้ทุกที หนก่อนก็ทีแระ จ้างวานฆ่าค่ะคู้นนน! จ้างคนมาจับคุณนุศออกไปกลางทะเล กะฆ่าแกงกันให้ตาย ตอนตำรวจเข้าจับกุมพวกโจรที่ก่อคดี ตัดภาพมา ยัยโสมยืนส่องกล้องทางไกล follow up แผนชั่ว ชั้นงี้เตรียมตบเข่าฉาด อ้าปากรอจะหัวเราะให้ลั่น คิดในใจ “เงิบแน่แกงานนี้ อิคุนหนูตัวร้ายมีหวังโดนหิ้วเข้าซังเต” ที่ไหนได้ คุณป๋าจอมมาเฟียส่งลิ่วล้อมาซิวนางขึ้นรถตู้ แถมทำลายทุกพยานหลักฐานซะกริ๊บ ทำให้ยัยนี่รอดคุกรอดตะรางไปได้หวุดหวิด เล่นเอาชั้นอ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น 30 วิ ถึงตอนนี้ยังระบมขากรรไกรไม่หาย!
#รู้ตัวว่าชื่อโสมมิกาเชิญแวะที่นี่ย่ะ
โอ๊ยยย…นังคุณโสมมิกาขา เรามาจับเข่าคุยกันแบบใจใจเถอะ แผ่นดินนี้มันไม่ไร้เท่าใบพุทราหรอกย่ะหล่อน ผู้ชายคนอื่นในปฐพีนี้ไม่มีแล้วเหรอจ๊ะ ด้วยรูปร่าง หนังหน้า และพลังเสียงก้องกังวานอย่างหล่อน ชั้นว่าแค่กระดิกนิ้ว พวกผู้ชายก็พร้อมมาศิโรราบ ดูพวกชั้นนี่…ถึงจะรักหมอหลงหมอแค่ไหน แต่นั่นมันก่อนหมอแต่งเมีย เมื่อหมอปลงใจเข้าประตูวิเศษ เอ๊ย! ประตูวิวาห์กับคุณนุศแล้ว พวกชั้นก็ตัดใจ เปลี่ยนจากแคนดิเดทมาเป็น กองเชียร์ข้างบ้านแทน แล้วนี่คืออะไร ยัยโสมเธอยังดันทุรัง มั่นหน้า กล้าเกินหญิง ใส่เกียร์ห้าบุกตะลุยช่วงชิงหมอจากอกเมีย โดยไม่แคร์หน้าอินทร์หน้าพรหมเลยสักนิด! ศีลธรรมน่ะ สะกดถูกไหม เพราะมีคนอย่างหล่อน สังคมถึงอยู่ยาก อยากได้อะไรก็ต้องได้ ใครจะดุ จะด่า จะห้าม จะปรามยังไง หล่อนเคยฟังไหม!!!
ช่วงแรกๆ ที่ละครออนแอร์ ชั้นอยากจะ congratulations กับหล่อน ที่แม้จะรับบทนางร้ายแต่เป็นนางร้ายที่น่ารัก ปราดเปรียว แก่นเซี้ยว มั่นใจ และอินเนอร์รักเกินร้อย จนเขาเชียร์กันทั่วบ้านทั่วเมืองให้นางร้ายอย่างเธอได้ลงเอยกับหมอ (ออกแนวยัยตัวร้ายกับนายเจี๋ยมเจี้ยมนะยะ) แถมช่วยกันค่อนขอดยัยคุณหนูนุศหน้าโลหิต แต่นี่อะไร! ผ่านไป ไม่กี่เอปิโสด ยัยโสม หล่อนเป็นเอามาก อัพเกรดตัวเองจากผู้หญิงมั่นใจสไตล์รักเดียวของเจนจิรา กลายสภาพเป็นผู้หญิงโรคจิตจอมวางแผน ทำสารพัดกลอุบายที่จะทำครอบครัวเค้าแตกแยก มันทำให้ฉันต้องไปเสิร์ชเพลง “ฉันรักผัวเขา” ที่พี่นก-สินจัยเคยร้องเอาไว้ขึ้นมาฟังเลยนะยะหล่อน และอะไรรู้มั้ย! ชั้นต้องใส่หูฟัง!!! เพราะชั้นไม่ต้องการให้คนเดาเวลาตกฟากและปีนักษัตรที่ชั้นลืมตาขึ้นมาดูโลก!
ขอถามสักคำ “ใคร” คือผู้อยู่เบื้องหลังแผนการคดเคี้ยวเลี้ยวลดของหล่อน ขนาดหล่อนบ้าๆ ดูสติแตกขนาดนี้ ยังอุตส่าห์เหลือสติคิดวางแผนให้คนไปตกหลุมพรางได้ครั้งแล้วครั้งเล่า! ทั้งที่อีกฝ่ายน่ะ เป็นถึงดีกรีปริญญาฮาร์วาร์ด กะอีกคนเป็นหมอเชียวนะเว้ยเฮ้ย! ยังเดินตามเกมหล่อนต้อยๆ รอให้หล่อนโผล่ออกมาตลบหลังยิ้มเยาะหัวเราะ555 ได้ทุกคราวไปสิน่า! บทบาทใจร้ายของหล่อนมันเล่นเอาชั้นนอนละเมอกัดฟันทั้งคืนเชียวนะยะ รู้มั้ย
#ฝากถึงป๊ะป๋าเจ้าพ่อ
ชั้นน่ะเป็นเด็กเป็นเล็ก เคยประกวดมารยาทมาบ้าง เลยไม่ได้อยากลามปามถึงผู้หลักผู้ใหญ่ แต่หนนี้ชั้นไม่ไหว ขอพูดถึงป๊ะป๋าหล่อนหน่อย ขอถามสักคำดังๆ ตรงนี้เลย! “ทำไมหน้าใสจังคะพี่ ไปทำอะไรมา!” อุ๊ย! ไม่ใช่ๆ นั่นมันความในใจ!!! ที่ชั้นจะถามคือ “ทำไมป๊ะป๋าทำตัวเป็นพ่อแม่รังแกฉันขนาดนี้คะ” รู้มั้ยป๋าว่า ตามทฤษฎีการเลี้ยงลูกที่ ชั้นจำมาจาก AMARIN Baby&Kids เค้าบอกว่า ถ้าเราอยากให้ลูกเป็นคนดีตลอดชีวิต เราต้องเลี้ยงเค้าให้เป็นคนดีตั้งแต่สามขวบปีแรก แล้วนี่อะไร! ป๊ะป๋าไปอยู่ไหนมาตอนนั้น! ทำไมไม่ดูแลสั่งสอนลูกเต้า มัวแต่เดินหน้าค้าของเถื่อน ตัดไม้ทำลายป่า ทุจริตคอรัปชั่น หรือซุกกิ๊ก อยู่ใช่ไหม ห๊ะ! พูด! เห็นมั้ย…เงียบ นี่เป็นเพราะยอมจำนนต่อ เหตุผลข้อกล่าวหาของชั้นใช่ไหม!
แล้วเป็นงัยล่ะ ต้องตามล้างตามเช็ดเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจที่แม่ลูกสาวตัวดีก่อไว้ไม่เว้นแต่ละวัน แล้วเรื่องอะไรรู้มั้ยยย! เรื่องแย่งผู้ชายค่ะคุณ! ผู้ชายมีเจ้าของและเจ้าของกำลังตั้งครรภ์อ่อนเสียด้วยนะคะคุณพ่อ! รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่น!
มิหนำซ้ำ พอสอนลูกไม่ได้ ป๊ะป๋ายังหน้ามืดตาบอดตกกระไดพลอยโจนช่วยลูกแย่งของของชาวบ้านได้หน้าตาเฉย!!! แถมลอยหน้าลอยตากุเรื่องให้สัมภาษณ์นักข่าวออกทีวีค่ะคู้น ! (เอิ่ม…ชั้นแอบประทับใจน้ำเสียงอ่านข่าวของพี่คนนั้นมาก ชั้นว่านางต้องมาจาก สายข่าวการเมืองช่อง 3) พูดไม่พูดเปล่า ดันตีหน้าระรื่นเห็นดีเห็นงามที่ลูกสาวทำคนอื่นเตียงหัก โอ๊ย!!!เสื่อม!!! ไม่พูดกับป๊ะป๋าแล้ว พูดไปก็เปลืองน้ำลาย ใครช่วยเอาสองพ่อลูกนี่ไปเก็บที! (ว่าแต่ป๊ะป๋าหน้าใสจริงๆนะ ชั้นอยากรู้มากว่าแกใช้ครีมอะไร ใครช่วยสืบหน่อย)
ถ้าพวกคุณสองพ่อลูกได้เห็นเหมือนอย่างที่ชั้นเห็น ชั้นว่าคุณจะต้องกลับตัวกลับใจหนีเข้าป่าไปปลงสังขาร ตอนนุศรู้สึกตัวที่โรงพยาบาลและรู้ว่าสูญเสียลูกในครรภ์ หน้านางซีดราวกระดาษ นางร้องไห้น้ำตาแทบจะเป็นสายเลือด มรสุมลูกใหญ่โถมเข้าใส่ชีวิต เล่นเอาหญิงเก่งนักบริหารกลายเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ร้องไห้อ้อนวอนให้พ่อช่วยจบปัญหาครอบครัวที่คาราคาซังให้ ลูกใครใครก็รัก เห็นลูกเสียใจ พ่อแม่ทุกข์กว่าเป็นร้อยเท่า ฉากนี้เล่นเอาชั้นร้องไห้ขี้มูกโป่งตามไปติดๆ นุศแหมะ ชั้นแหมะ (ดีนะ แม่ชั้นนอนไปแล้ว ชั้นเลยปล่อยอารมณ์ได้เต็มที่) ร้องไปก่นด่านังโสมไปด้วยความเจ็บกระดองใจ สงสัยนักว่า ยัยโสมกับพ่อเคยเห็นใจคนอื่นบ้างไหม ทำอะไรลงไปนึกถึงใจคนอื่นไหม!!!
ถ้าอยากรู้ว่าทำความวอดวายอะไรเอาไว้ ว่างๆ ช่วยไปกดดูในยูทูบบ้างนะหล่อน พรากลูกพรากเมียมันบาป แถมการทำผิดศีลข้อกาเมฯ นี่ส่งหล่อนขึ้นไปปีนต้นงิ้วได้เลยนะยะ และมันไม่สนุกเหมือนไต่หน้าผาจำลองหรอกนะ ชั้นบอกไว้ก่อน!