"เราเคยรักกันใช่ไหม" คือบทเพลงที่บอกเล่าแทน 'ความในใจ' ของคุณยายวรนาฏ ..ได้ดีที่สุด

...อย่างกับคนคุ้นเคย       ที่พบเจอกันมาก่อน
ฉันเห็นเงาสะท้อน            บอกเรื่องราวในหัวใจ
อย่างกับคนรักกัน            ที่หวนมาเจอกันใหม่
นี่ฉันคิดไปเองใช่ไหม      ที่แล้วมาเนิ่นนาน
            
             เราเคยรักกันใช่ไหม...


     การ 'รอคอย' ใครสักคนนี่เป็นความรู้สึกที่ทรมานมากนะคะ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...
การรอคอยที่ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่


     แต่แล้ววันนึง วันที่ เขาคนนั้น เดินกลับมา
ทำให้การรอคอยที่แสนยาวนานนั้น ..สิ้นสุดลง


ไม่ต่างอะไรเลย กับ..
                 พิกุล       ..ที่รอคอยคุณราช
(ปี่แก้วนางหงส์)
                พินทุวดี  ..ที่รอคอยกุเพนทรา
(อมฤตาลัย)
     หรือแม้แต่แพง ที่รอคอยหลวงภักดีบทมาลย์ (บ่วง)  ชายผู้เป็นรักแรกและรักเดียวของเธอ




คำๆนี้ คงเป็นคำนิยามแทนตัวพวกเธอได้ดีที่สุด

     แต่หากจะกล่าวถึงเพียงแค่ในเรื่องของความรัก พวกเธอไม่ได้ทำผิดอะไรเลย ใช่! ไม่ได้ผิดอะไรเลย
..เพียงแค่พวกเธอ ไม่ได้เป็นคนที่ 'ถูกรัก' มันก็เท่านั้นเอง



เพลง 'เราเคยรักกันใช่ไหม' จึงเป็นเพลงที่แทนใจคุณยายวรนาฏ ..ได้ดีที่สุด

ฉากที่ได้พบกับพระเอก สนทรรศน์ หรือ สุรนิตย์คนรักของเธอ ใน MV เพลงนี้
คุณเบ็นซ์แสดงออกทางสายตาได้ดีเหลือเกิน แค่เวลาในคลิปเพียงไม่นาน กลับสามารถจับหัวใจและความรู้สึก ของคนดูอย่างดิฉันได้




     จขกท.เลยถือโอกาสนำเพลงนี้มาแปะไว้ เพื่อให้ได้ฟังกันก่อนวันศุกร์จะเวียนมาอีกครั้งค่ะ