สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวpantip. ครั้งนี้เป็นครั้งเเรกที่เรามาตั้งกระทู้ เราแค่อยากรู้ว่าการที่เราเกิดมาเเล้วร่างกายไม่สมบรูณ์มันเป็นเรื่องแปลกใช่ไหม?

ก่อนอื่นเราต้องบอกก่อนว่า เราเกิดมาในครอบครัวที่ไม่สมบรูณ์ ความรักจากพ่อแม่ไม่เคยรู้จัก พอเราโตมาสัก ป.4 ได้ ร่างกายเราก็เกิดมีความเปลี่ยนเเปลงขึ้น เราเริ่มมีขนตามตัว มีหนวด มีเครา. หัวฟู ดำ. ไม่มีประจำเดือนเหมือนผู้หญิงคนอื่น ปัจจุบันประจำเดือนก็ยังไม่มี ตอนเเรกก็ไม่รู้สึกอะไร เพราะด้วยความเป็นเด็กก็ไม่ได้สนใจอะไร พอขึ้น. ม.1 เริ่มมีคนมอง (สายตาบ่งบอกว่ารังเกียจ). แถมอาจาร์ที่ปรึกษาบังคับให้เราโกนหนวด ถ้าวันไหนเราไม่โกนเขาจะเดินมาหยิก มาบิดพุงเราที่เเถว. เรารู้สึกอายเพื่อนๆ เเต่เราก็ไม่อยากโกนแต่เพราะยิ่งโกน ขนมันก็เริ่มเเข็งขึ้น แต่ทำไงได้ เราต้องจำใจทำ เวลาเรียนเราต้องหาผ้ามาปิดเพราะไม่อยากให้ใครเห็น แต่ก็ได้เเค่ชั่วคราว ตอนนั้นเรารู้สึกว่าอยากออกจากการเรียนมาก เราไม่อยากทำอะไรเลย ไปไหนมาไหนก็มีเเต่คนมอง เเต่นานวันเข้าก็เริ่มชินเเละคิดว่าคงเป็นเวรกรรมที่เคยทำมา. พอเข้ามหาลัย วันรับน้องวันเเรกเดินมามอด้วยความไม่มั่นใจว่าจะมีใครครบหรือเปล่า? จะมีใครว่าเราไหมที่เราเป็นเเบนี้ สุดท้ายก็มีคนมอง คนกระซิบกันว่าเรามีหนวด มีขนเหมือนผู้ชาย เราเริ่มไม่เเน่ใจว่าเราจะอยู่หรือจะไปดี สุดท้ายเราก็อยู่มาจนตอนนี้จะขึ้นปี 3. ละ
ตอนทำงาน(ที่บ้านก็ไม่ได้รวยอะไรมาก เลยต้องช่วยส่งตัวเองด้วย). ก็มีคนหลายคนพนันกันบ้างละว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย บ้างคนก็แบบจะถกกลางเกงเราคิดว่าเราเป็นผู้ชาย เราเริ่มไม่อยากอยู่บนโลกนี่ละ. เพราะคิดว่าความผิดปกติเราคงไม่มีใครอยากอยู่ด้วย แม้แต่ครอบครัว
ความรู้สึกตอนนี้มันแย่มาก เพื่อนก็เลิกคบเราเพราะว่าเราไม่สวย เหมือนผู้ชาย ไปไหนมาไหนด้วยก็มีเเต่คนมอง มันเป็นความรู้สึกที่เเย่มาก เสียใจที่เพื่อนคิดแบบนี้ เราอยากขอโทษเพื่อนที่เราเกิดมาเป็นเเบบนี้ เเต่เราเลือกเกิดไม่ได้
ปล. พรุ่งนี้มีเรียน ง่วงมากแล้วด้วย เดี๋ยวมาเล่าให้ฟังใหม่
ผิดด้วยเหรอ???? ที่ร่างกายไม่สมบรูณ์
ตอนทำงาน(ที่บ้านก็ไม่ได้รวยอะไรมาก เลยต้องช่วยส่งตัวเองด้วย). ก็มีคนหลายคนพนันกันบ้างละว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย บ้างคนก็แบบจะถกกลางเกงเราคิดว่าเราเป็นผู้ชาย เราเริ่มไม่อยากอยู่บนโลกนี่ละ. เพราะคิดว่าความผิดปกติเราคงไม่มีใครอยากอยู่ด้วย แม้แต่ครอบครัว
ความรู้สึกตอนนี้มันแย่มาก เพื่อนก็เลิกคบเราเพราะว่าเราไม่สวย เหมือนผู้ชาย ไปไหนมาไหนด้วยก็มีเเต่คนมอง มันเป็นความรู้สึกที่เเย่มาก เสียใจที่เพื่อนคิดแบบนี้ เราอยากขอโทษเพื่อนที่เราเกิดมาเป็นเเบบนี้ เเต่เราเลือกเกิดไม่ได้
ปล. พรุ่งนี้มีเรียน ง่วงมากแล้วด้วย เดี๋ยวมาเล่าให้ฟังใหม่