เรื่องมันมีอยู่ว่า วันนึง เพื่อนบอกผมว่ามีคนชอบผม สมมุติว่าเขาชื่อ G ผมก็รู้สึกดีใจนะ จนวันนั้นตอนเย็น G ได้ทักผมมา ผมก็ตอบตามมารยาท คุยกันไม่ขาดสาย จะไปไหนก็บอก ทำแบบนี้ทุกๆวัน จนผมรู้สึกว่าใจอ่อนแอเกินไป ผมเผลอไปชอบเขา แต่ผมก็ลังเลนะ จนสุดท้ายได้คบกัน คบกันได้ 1 อาิทตย์ AG มีเพื่อนสนิทชื่อ M เราก็คุ้นๆน้า M มากเหมือนเคยเจอที่ไหน จนมานึกได้ว่า "ตอนผมอยู่ ม.1 ผมได้เจอเฟสของ M แล้วผมก็แอบชอบ M นะ แต่ผมไม่กล้าแอด ไม่ทัก จนวันนึงเขาไม่เล่นเฟสนั้น แล้วผมก็ตามหานะ แต่ไม่เจอ และอีกอย่างผมดูแล้วเขาคงชอบ ผช ผมจึงจำเป็นที่จะต้องตัดใจ" ผมเลยนึกออกได้ทันที และรู้สึกยังชอบอยู่
วันต่อมา มีกิจกรรมเข้าค่าย 2 คนนั้น ก็อยู่กับผม ตลอดเวลา จน M ได้ชวนให้ผมไปนอนบ้านด้วย เพราะที่บ้านไม่มีใครอยู่ มีอยู่แค่คนเดียว แฟนผม G และ ผม ก็ตกลงไปนอนบ้าน M ผมไปส่งแฟนที่บ้านแฟน แล้วผมก็ไปบ้านของ M อยู่กัน 2ต่อ 2 ผมจึงตัดสินใจบอก M แล้วมันก็ไม่เชื่อ ผมเลยแกล้งคิดจะปล้ำมัน ผมเล่นจนมันเหนื่อย แตผมก็คงทำใจว่า เราคงรักกันไม่ได้ และแล้วก็ได้เวลาที่ผมจะไปรับแฟน ก่อนจะไป M บอกผมว่าเขารู้สึกว่าเขาชอบผม ผมก้อึ้งแต่ผมต้องไปรับแฟนก่อน ตอนที่แฟนผมอยู่ ผมก็แอกล้งที่จะปล้ำ M ผมเล่นจนมันเหนื่อย เอาหน้าไปใกล้ แกล้งเอาปากไปใกล้ๆ ผมเล่นจนแฟนผมงอนอ่ะ (ลืมไปว่าแฟนอยู่ตรงนี้) พอตกดึก แฟนให้ผมนอนริม แต่ผมจะนอนตรงกลางระหว่าง 2 คนนี้ ตื่นเช้ามาจนเวลา ตี5 50นาที แฟนผมตื่นมา กระซิบผมบอกว่า "เขารู้นะ แต่แค่ไม่พูด คนมันเป็นเพื่อนกัย จะไม่รู้ได้ไงว่าเพื่อนคิดอะไรอยู่" ผมเงิบไปชั่วขณะ จนผมต้องบอกไปทั้งหมด "เราก็ชอบ M และ M ก็ชอบเรา แต่เรามีแกอยู่มันคงเป้นไปไม่ได้" 6โมงเช้า ผมไปส่งแฟนที่บ้านแฟน เหลือ 2 ต่อ 2 อีกแล้ว ผมจึงตั้งใจจะปล้ำมันจริงๆ ( ผมเป็น ผญนะ) แล้วผมก็จุ้บมัน ผมบังคับให้มันกอดผม มันก็กอด เพราะถ้าไม่ทำ ผมจะปล้ำและดูดคอมัน 5555 แล้วสักพักมันหันหน้าหนี ผมเลยบอกให้หัน พอหันหน้ามา ผมก็จูบมัน จากแรกๆ มันไม่ยอม กลับกลายว่าให้ผมจูบเฉยเลย จูบนานมาก จนผมเคลิ้มหลับ มันก็ยังจูบผมอยู่ แล้วผมก็ถามมันอีกรอบ "แกรักเขามั้ย" ตอบ" กูชอบมากกว่า กูใช้คำว่ารักไม่ได้ เพราะยังเป้นแฟนเพื่อนกู กูชอบนะ แต่กูทำไรไม่ได้ ต่อให้เลิกกัน กูก็ไม่คบกับ เพราะกูไม่อยากทำให้เพื่อนเสียใจ" (กูคิดไว้แล้วว่ากูต้องนก) นอนด้วยกัน กอดกันอย่างแน่น หอมแก้ม จุ้บ จูบ ถูจมูก จนมันบอก "กูขอเก็บความรู้สึกนี้ไว้แค่วันนี้นะ ต่อไปก็คงต้องทำเป็นเรื่องปกติ กูจะไม่รัก จะไม่ชอบ" (ผมนอนร้องไห้ มันก็เช็ดน้ำตาให้) มันบอกอีกว่า "กูชอบ แต่กูไม่ได้รัก" (มันบอกไม่ทำแบบนี้ให้ใคร มันไม่เคยง้อใคร) ผมเดาเอาว่ามันรักผม แต่มันต้องฝืนทำเป็นไม่รัก ผมนอนกอดกันแบบนั้นตั้งแต่ 5โมงเช้า ถึง5 โมงเย็น ก่อนกลับบ้าน ผมต้องืทำใจยอมรับมัน ว่า"วันนี้มันจะเป็นความทรงจำของผมตลอดไป ผมจะไม่ลืมและมันเป็นคนแรกในบรรดาแฟนเก่า 10กว่าคน ที่ผมรู้สึกว่า ผมรักมันมากที่สุด มากจนผมไม่ยอมให้ใคร ทั้งๆผมไม่ได้เป็นแฟนกัน" แล้วตกเย็น ผมคุยกับแฟน แฟนผมรู้แล้ว รู้จากแววตาของผม ตอนที่นอนอยู่บ้าน M ตอนนี้แฟนผมก็เข้าใจ และมันก็เสียใจ มันก้ไม่อยากบังคับใคร มันเลยปล่อยผมไป ผมทำไรไม่ถุก ผมรัก M แต่กืำไรไม่ได้
------------ จนวันนี้ M ได้บอกผม ว่า "ขอโทษนะ เราอย่ามามีความรู้มากกว่าเพื่อนเลย กูกลัว กูกลัวเสียเพื่อน สักหน่อย รอได้ไหม มาจีบกูใหม่ "
แต่ผมกลัว กลัวว่าผมจะไม่ได้เป็นคน ๆนั้น ผมกลัวจีบไม่ติด สุดท้ายนี้ ผมอยากจะฝากบอกเขานะว่า ผมรอได้ แต่ผมขอไม่เจอหน้านะ เพราะสุดท้ายคนที่โดนเทไม่ใช่ "" แต่มันเป็น "กู" ที่ต้องเจ็บ และเสียใจมากที่สุด (แฟนผมเสียใจแต่เขาก็กลับมาคุยปกติพร้อมที่จะทำใจ)-------------
ปล. กูรักนะใบหม่อน
ปปล. กูขอโทษนะเกรซ และขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา ทำให้กูมีความสุขมากนะ แต่ยังไม่ใช่สิ่งที่กูตามหา
ปปปล. หม่อน กูรักนะ ให้โอกาสกูไปเป็นแฟนได้มั้ย? ถึงแม้จะเจ็บ กูก็เจ็บไม่น้อยกว่าเลยนะหม่อน กูรักมากนะ
เรารักกัน แต่เราไม่ได้เป็นเจ้าของกัน กูอยากให้อ่านนะ แต่กูคงทำได้แค่เป็น ผู้เขียน
วันต่อมา มีกิจกรรมเข้าค่าย 2 คนนั้น ก็อยู่กับผม ตลอดเวลา จน M ได้ชวนให้ผมไปนอนบ้านด้วย เพราะที่บ้านไม่มีใครอยู่ มีอยู่แค่คนเดียว แฟนผม G และ ผม ก็ตกลงไปนอนบ้าน M ผมไปส่งแฟนที่บ้านแฟน แล้วผมก็ไปบ้านของ M อยู่กัน 2ต่อ 2 ผมจึงตัดสินใจบอก M แล้วมันก็ไม่เชื่อ ผมเลยแกล้งคิดจะปล้ำมัน ผมเล่นจนมันเหนื่อย แตผมก็คงทำใจว่า เราคงรักกันไม่ได้ และแล้วก็ได้เวลาที่ผมจะไปรับแฟน ก่อนจะไป M บอกผมว่าเขารู้สึกว่าเขาชอบผม ผมก้อึ้งแต่ผมต้องไปรับแฟนก่อน ตอนที่แฟนผมอยู่ ผมก็แอกล้งที่จะปล้ำ M ผมเล่นจนมันเหนื่อย เอาหน้าไปใกล้ แกล้งเอาปากไปใกล้ๆ ผมเล่นจนแฟนผมงอนอ่ะ (ลืมไปว่าแฟนอยู่ตรงนี้) พอตกดึก แฟนให้ผมนอนริม แต่ผมจะนอนตรงกลางระหว่าง 2 คนนี้ ตื่นเช้ามาจนเวลา ตี5 50นาที แฟนผมตื่นมา กระซิบผมบอกว่า "เขารู้นะ แต่แค่ไม่พูด คนมันเป็นเพื่อนกัย จะไม่รู้ได้ไงว่าเพื่อนคิดอะไรอยู่" ผมเงิบไปชั่วขณะ จนผมต้องบอกไปทั้งหมด "เราก็ชอบ M และ M ก็ชอบเรา แต่เรามีแกอยู่มันคงเป้นไปไม่ได้" 6โมงเช้า ผมไปส่งแฟนที่บ้านแฟน เหลือ 2 ต่อ 2 อีกแล้ว ผมจึงตั้งใจจะปล้ำมันจริงๆ ( ผมเป็น ผญนะ) แล้วผมก็จุ้บมัน ผมบังคับให้มันกอดผม มันก็กอด เพราะถ้าไม่ทำ ผมจะปล้ำและดูดคอมัน 5555 แล้วสักพักมันหันหน้าหนี ผมเลยบอกให้หัน พอหันหน้ามา ผมก็จูบมัน จากแรกๆ มันไม่ยอม กลับกลายว่าให้ผมจูบเฉยเลย จูบนานมาก จนผมเคลิ้มหลับ มันก็ยังจูบผมอยู่ แล้วผมก็ถามมันอีกรอบ "แกรักเขามั้ย" ตอบ" กูชอบมากกว่า กูใช้คำว่ารักไม่ได้ เพราะยังเป้นแฟนเพื่อนกู กูชอบนะ แต่กูทำไรไม่ได้ ต่อให้เลิกกัน กูก็ไม่คบกับ เพราะกูไม่อยากทำให้เพื่อนเสียใจ" (กูคิดไว้แล้วว่ากูต้องนก) นอนด้วยกัน กอดกันอย่างแน่น หอมแก้ม จุ้บ จูบ ถูจมูก จนมันบอก "กูขอเก็บความรู้สึกนี้ไว้แค่วันนี้นะ ต่อไปก็คงต้องทำเป็นเรื่องปกติ กูจะไม่รัก จะไม่ชอบ" (ผมนอนร้องไห้ มันก็เช็ดน้ำตาให้) มันบอกอีกว่า "กูชอบ แต่กูไม่ได้รัก" (มันบอกไม่ทำแบบนี้ให้ใคร มันไม่เคยง้อใคร) ผมเดาเอาว่ามันรักผม แต่มันต้องฝืนทำเป็นไม่รัก ผมนอนกอดกันแบบนั้นตั้งแต่ 5โมงเช้า ถึง5 โมงเย็น ก่อนกลับบ้าน ผมต้องืทำใจยอมรับมัน ว่า"วันนี้มันจะเป็นความทรงจำของผมตลอดไป ผมจะไม่ลืมและมันเป็นคนแรกในบรรดาแฟนเก่า 10กว่าคน ที่ผมรู้สึกว่า ผมรักมันมากที่สุด มากจนผมไม่ยอมให้ใคร ทั้งๆผมไม่ได้เป็นแฟนกัน" แล้วตกเย็น ผมคุยกับแฟน แฟนผมรู้แล้ว รู้จากแววตาของผม ตอนที่นอนอยู่บ้าน M ตอนนี้แฟนผมก็เข้าใจ และมันก็เสียใจ มันก้ไม่อยากบังคับใคร มันเลยปล่อยผมไป ผมทำไรไม่ถุก ผมรัก M แต่กืำไรไม่ได้
------------ จนวันนี้ M ได้บอกผม ว่า "ขอโทษนะ เราอย่ามามีความรู้มากกว่าเพื่อนเลย กูกลัว กูกลัวเสียเพื่อน สักหน่อย รอได้ไหม มาจีบกูใหม่ "
แต่ผมกลัว กลัวว่าผมจะไม่ได้เป็นคน ๆนั้น ผมกลัวจีบไม่ติด สุดท้ายนี้ ผมอยากจะฝากบอกเขานะว่า ผมรอได้ แต่ผมขอไม่เจอหน้านะ เพราะสุดท้ายคนที่โดนเทไม่ใช่ "" แต่มันเป็น "กู" ที่ต้องเจ็บ และเสียใจมากที่สุด (แฟนผมเสียใจแต่เขาก็กลับมาคุยปกติพร้อมที่จะทำใจ)-------------
ปล. กูรักนะใบหม่อน
ปปล. กูขอโทษนะเกรซ และขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา ทำให้กูมีความสุขมากนะ แต่ยังไม่ใช่สิ่งที่กูตามหา
ปปปล. หม่อน กูรักนะ ให้โอกาสกูไปเป็นแฟนได้มั้ย? ถึงแม้จะเจ็บ กูก็เจ็บไม่น้อยกว่าเลยนะหม่อน กูรักมากนะ