http://pantip.com/topic/35238824 ตอน2
ก้าวแรกของการเดินทาง
สวัสดีค่ะ วันนี้ป้าจะมาเล่าเรื่องการเดินทางไปเวียตนามแบบเป้ติดหลัง สบายๆแบบข้อมูลแน่นๆ ป้าได้ฤกษ์ออกจากบ้านตี5 แบบว่าเทีายวนี้เข็ดนะ ต้องรีบไปก่อนเวลา เพราะครั้งที่แล้วไปบาหลีตามเวลาปกติ แต่ปรากฎว่าคนเยอะมาก ขั้นตอนการตรวจพาสปอร์ตช้ามาก คนรอคิวเป็นร้อย แย่งคิว เบียดแทรกกันน่าเกลียด สรุปเกือบตกเครื่อง เค้าขึ้นเครื่องกันไปหมดแล้ว โชคยังดีที่เจ้าหน้าที่เอารถตู้มารับ ขึ้นเครื่องเดินตัวลีบเพราะความอายและเกรงใจท่านอื่น
ทริปนี้ป้าแพลนไว้ค่อนข้างนาน หาข้อมูลแบบละเอียดยิบ ได้ข้อมูลมากมายจากรีวิวของหลายๆคน ครั้งแรกแพลนไว้5วัน โฮ-ดาลัท-มุยเน่ แต่พอไปเห็นรีวิวฮอยอัน กีอเกิดอาหารตกหลุมรักซะแล้ว หาข้อมูลเพิ่ม-ที่เที่ยว-การเดินทาง สรุปเพิ่มเป็น8วัน โฮ-ดานัง-ฮอยอัน-โฮ-ดาลัท-มุยเน่-โฮ-กรุงเทพ
วันแรกก้อเดินทางจากกทม-โฮ ถึงโฮก้อต่อเครื่องภายในประเทศไปดานัง แล้วก้อไปฺฮอยอัน อยู่ฮอยอัน2วัน เที่ยวเมืองเก่าและหุบเขาหมี่เซิน แบบ haft day trip.
วันที่3เดินทางออกจากฮอยอันไปดานัง คัางที่ดานัง1วัน เที่ยวชมเมือง และย่ำราตรี
วันที่4 บินจากดานังไปโฮจิมินท์ ถึงโฮก้อหาขตั๋วไปดาลัท เที่ยวชมเมืองรอเวลา ได้เวลาก้อไปขึ้นรถทัวร์เดินทางสู่ดาลัท
วันที่5 ถึงดาลัทเช้า เข้าที่พัก หาเข่ามอไซด์เที่ยว หาตั๋วไปมุยเน่ อยู่ดาลัท2วัน
วันที่ 7เดินทางไปมุยเน่เช้า ถึงมุยเน่เที่ยง เข้าที่พัก หาตั๋วกลับโฮ ซื้อhaft day tripเที่ยววันรุ่งขึ้น เช่าจักรยานขี่เที่ยว เล่นน้ำทะเลชิลๆ เย็นกินอาหารทะเล
วันที่ 8เดินทางกลับโฮเช้า ถึงบ่าย มีเวลาเดินเที่ยวสถานที่สำคัญที่ยังไม่ได้ไป บิน3ทุ่มยังมีเวลาอ้อยอิ่งถึง6โมงเย็น หลังจากนั้นก้อเดินทางไปสนามบิน บายๆโฮ เวียตนามที่รัก
เริ่มรายละเอียดการเดินทางกันเลยค่ะ
วันแรก /23พค 59
ออกเดินทางไปดอนเมือง ผู้คนคลาคล่ำเหมือนเดิม เที่ยวบินรอบเช้านี่คนเยอะจริงๆ รอตรวจพาสปอร์ตกันล้นออกมาข้างนอก เที่ยวบิน 7.45น ออกเดินทางมาถึงโฮ9.25น แลกเงินเพิ่มเล็กน้อย กับซื้อsim card แพงเอาเรื่อง3G/300กว่าบาทเงินไทย บ้านเราไม่กี่บาทเอง เง้ออออ!!! เรียบร้อยแล้วก้อว่าจะนั่งรถเข้าเมืองแต่ไม่ค่อยแน่ใจเรื่องเวลาก้อเลยไม่ได้ไปไหน เพราะต้องต่อเครื่องไปดานัง สรุปคือเตร่อยู่แถวนี้แหละ เดินจากสนามบินระหว่างประเทศมาภายในประเทศ กัอ5นาที คนเยอะเหมือนเดิม มานั่งดื่มกาแฟและขนมปังฆ่าเวลา จ่ายไป160บ. ราคาพอๆกับบ้านเรานะ อากาศร้อนแต่ก้อเย็นกว่าบ้านเราพอสมควร มาที่นี่ไม่ต้องเช็คอินจากเวบเพราะยังงัยก้อต้องมาเข้าแถวเช็คใหม่เพื่อรับBoarding pass อยู่ดี 11โมงกว่าก้อเข้าไปเชคอิน ใช้เวลาแป้บเดียวกอเรียบร้อยเข้าเกทไปนั่งคอยด้านใน😴 คนเดินทางกันเยอะมากทั้งต่างขาติและคนพื้นที่ ใช้เวลาเดินทางมาถึงสนามบินดานัง 1ชม พยายามหารถเมล์เพื่อจะไปท่ารถ แต่คงต้องเดินออกไปค่อนข้างไกลจึงต้องใช้บริการแท้กซี่ ระยะทาง6โลกว่าๆพวกก้อเรียกมา 100000ประมาณ160บาท ก้อว่าแพงกว่าบ้านเรานะ ถึงท่ารถเค้าก้อจอดส่งเราฝั่งตรงข้ามกับท่ารถ เราจึงต้องเดินข้ามถนนเข้าไปเองกลางแดดเปรี้ยงเลย อ้ออ..แท้กซี่ที่นี่ไม่เปิดแอร์ ไม่เปิดหน้าต่าง ร้อน อึดอัด จะเปิดหน้าต่างก้อไม่กล้าเปิด ทนไปละกัน จราจรที่นี่พาประสาทเสีย บีบแตรกันบ้าคลั่งมาก น่ารำคาญชมัด ค่ารถเมล์เหลือง50000 ช้าหน่อยแต่ก้อได้อรรถรสแบบ Local life ซึ่งก็เป็นเช่นนั้นจริง เริ่มจากขึ้นรถเป็นคนแรกแล้วก้อรอ รอสัก15นาทีรถออก เย้ๆๆๆได้ไปละ รถวิ่งหวานเย็นมากบีบแตรทุกๆ20วินาที ทั้งแตรลม แตรสารพัดเสียง คุยไป สูบบุหรี่ บีบแตร จอดรถรับพัสดุฝากส่ง ลัง กล่อง หีบห่อเยอะแยะ ของเยอะกว่าผู้โดยสาร ร่วมชั่วโมงก้อมาถึงฮอยอัน
ที่พักกัอเป็นHomestay ง่ายๆราคาน่าจะ300กว่าบาทถ้าwalkin แต่ป้าจองผ่านอโกดัา
อันนี้homestayของแท้ คืออยู่รวมกับเจ้าของบ้านเลย ลูกเล็กเด็กแดงหลายคน ป้าได้ห้องชั้นบนสุด ห้องกระทัดรัด หัองน้ำในตัว ก้อโอนะ มีอาหารเข้า ไวไฟ แอร์เย็นเจี้ยบ
ป้าเช่าจักรยานในราคา1วันครึ่ง 65บาท เพราะมาถึงก้อเย็นแล้ว ทำรัยเรียบร้อยก้อออกไปsurveyรอบๆ เลาะริมแม่น้ำทูโบนไปเรื่อยๆ เข้าเขตเมืองเก่าฮอนอัน เมืองมรดกโลก ตึกรามแบบโคโลเนี่ยนเดิมๆถูกดัดแปลงเป็นร้านค้า ที่พัก ร้านอาหารตามแต่เจ้าของจะจัดการ ต้องบอกว่าเหมือนหลงเข้าไปในเมืองเก่าแบบฝรั่งเศษที่คลาคล่ำไปด้วยนักท่องเที่ยวมากมาย กลางคืนก้อเปิดโคมไฟสว่างไสวไปทั่ว
ขี่จักรยานท่องเที่ยวเพลิดเพลิน ขากลับมีหลงจ้ะ ขี่เพลินไม่ได้จำทาง เข้าซอยนั้น ออกซอยนี้จนจำทางไม่ได้ โทรศัพท์ก็ชาร์ทแบตอยู่ที่ห้อง เลยต้องถามคนแถวนั้น โชคดีเจอคนที่พอจะเข้าใจภาษาอังกฤษ เลยได้กลับห้องอย่างสบาย
วันที่2/24พค.59
วันนี้นอนพักอยู่ห้องไม่ได้ไปไหน ทีแรกตั้งใจว่าจะไปmy sonวันนี้ แต่ความที่ยังเหนื่อยจากการเดินทางก้อเลยขี้เกียจนอนพักยาว กลางวันก้อออกไปขี่รถเที่ยวในตลาดและเมืองเก่า แต่ไม่ได้ซื้อบัตรเข้าชมใดๆ เพราะไม่ได้สนใจมากนัก พอสัก11โมงกัอกลับมานอนพัก นั่งเล่นหน้าที่พักซึ่งมองเห็นแม่น้ำทูโบน ลมเย็นสบาย
ตกเย็นก้อไปปั่นจักรยานเล่นเช่นเคย แวะกินบาบีคิวหมูแบบญวน ก้ออร่อยดีคล้ายๆแหนมเนืองมีผักเครื่องเคียง ไม้ละ10000กัอยังแพงกว่าบ้านเรา ตามด้วยเฉาก้วยญวน จริงๆเค้าใส่เฉาก้วย วุ้น แล้วก็เต้าฮวยรวมกันใส่น้ำแข็งถ้วยละ20000 มาเจอภาพวาดสีน้ำซึ่งจะเขียนชื่อเราลงบนภาพ ราคาภาพละ100000 ก้อไม่แพงนะ เมื่อเทียบกับฝีมือที่เขียนลงบนกระดาษ วันนี้ก้อผ้านไปแบบชิลๆ กลับมาที่พักเจ้าของมาเสนอทัวร์หลายๆที่ แต่ก้อมาจบที่ทัวร์ครึ่งวันไปmy sonซึ่งทีแรกควรจะไปตั้งแต่เช้าของวันนี้ แต่ความที่เหนื่อยก้อเลยไม่ไป แล้วก้อต้องมาซื้อเมื่อเจ้าของมาเสนอขายให้ เอ้าาา ไหนๆก้อมาแล้ว ค่าทัวร์ไปรถตู้กลับเรือพร้อมอาหารกลางวัน 8ดอลล่าห์ กัอพอรับได้
วันที่3/25พค 59
วันนี้ตกใจตื่นตั้งแต่ตี5ครึ่งเพราะลืมตามาฟ้าสว่างจัา ตั้งปลุกที่6.30อ่ะนะ กัอทำไรเรียบร้อยกัอลงมากินอาหารเช้าแบบเดิม แล้วก้อรอรถมารับ รถมาเกือบ8โมง โอะๆๆรถตู้ไม่มีแอร์เช่นเคย มีฝรั่งนั่งมา2คนกับไกด์ชาวเวียตนามที่พูดภาษาอังกฤษแล้วพาหายง่วง แวะรับรายทางจนครบก้อเปลี่ยนไปขึ้นรถมินิบัส แอร์เย็นค่อยยังชั่ว ใช้เาลาเดินทาง1ชม ก้อมาถึงโบราณสถาน my son ซึ่งจริงๆเรียกว่าหมี่เซิน เสียค่าเข้าอีกคนละ150000เล่นเอาชาวคณะเงิบ เพราะนึกว่ารวมใน8ดอลล่าห์แล้ว มีรถกอลฟ์2ตอนมารับอีกทอดนึงแล้วก้อเดินๆๆ โบราณสถานที่นี่เป็นปรางค์แบบจาม ดูแล้วก้อคล้ายของขอมนะ มีนางอัปรา โยนี ศิวลึงค์เหมือนกัน แต่ปรางค์แบบขอมที่บ้านเราสวยกว่าเยอะ เดินดูไป2จุดก้อพักดีกว่า เพราะไม่มีรัยน่าสนใจนัก มีแต่ซากปรักฟักพังซะเยอะ แล้วแดดก้อแรงมาก ขากลับเดินไกลมาก คาดว่าน่าจะกิโลกว่า
ขึ้นรถคันเดิมกลับมาครึ่งทางกัอเปลี่ยนเป็นล่องเรือกลับพร้อมอาหารกลางวันแบบง้ายง่าย กินกันเร็วมากเพราะความหิวต่อด้วยกล้วยหอมอีกคนละลูก
น้ำในแม่น้ำทูโบนใสมาก บางช่วงกว้างมาก กว้างกว่าเจ้าพระยาเราอีก ได้ชมวิถีชีวิตแบบชาวบ้าน การหาปลา วางลอบ วางแห เลี้ยงสัตว์ริมน้ำก้อทำให้เพลิดเพลินกับความพอเพียงของผู้คน เรือแวะจอดให้พวกเราเกินชมหมู่บ้านแกะสลักไม้ 10นาทีก้อได้ของกันมาประปราย
ฝนตั้งเค้ามาแต่ไกลและเริ่มลงเม็ด ป้ารีบหาถุงพลาสติดมาใส่กล้องก่อนเลยเพราะกลัวเปียก อีก 10นาทีเราก้อมาถึงฮอยอันเมืองเก่า เค้าจอดเรือที่ท่าเรือแล้วก้อปล่อยเรากลับกันเอง เงิบอีกรอบ รัยวะ ไม่มีรถส่งที่ รร หรอกเหรอ เวรรร ฝนก้อเริ่มหนาเม็ด จ้ำสิคะ เดินไปเจอรถรับจ้างก้อจัดการเลย40000ให้ไป ส่งถึงที่ก่อนฝนจะเทลงมาห่าใหญ่ จัดการแพคกระเป๋า เชคเอ้าท์ ลงมารอฝนซา ลูกเล็กเด็กแดงวิ่งกันให้ครึ่กไม่เหงาเลยนะเนี่ย เจ้าของบ้านแนะนำให้ไปรถตู้ในราคา110000 มารับถึงที่ เราก้อโอนะ เพิ่มตังอีกนิดนึงไม่ต้องตากฝนเดินไปท่ารถ นั่งรถตู้คงสบายกว่ามาก แต่รถมา4โมงเย็น โอววว รออีก1ชม ครึ่ง ช่างมัน ดีกว่าเดินแบกเป้ตากฝน เกือบ4โมงรถมารับ ก็มีผู้ร่วมขบวนเต็มรถนะ ต่างชาติล้วนๆมีป้าหัวดำคนเดียว ฝนตกตลอดทางจนถึงตัวเมืองดานัง รถแวะส่งคนที่สนามบิน สถานี่รถไฟ เราก้อแจ้งให้ไปส่งเราที่ รร มันบอกไม่รู้จัก ให้เราไปแท้กซี่เอง แล้วก้อทิ้งเราไว้ที่สถานีรถไฟ ไอ้ญวนงี่เง่าเอ้ยยย เซ็งชมัดเลยต้องหาแท้กซี่ ฝนก้อตก ดีว่าเจอคันนึงไปส่งที่รรให้ 50000ดอง เย็นนั้นอาหารค่ำก้อเป็นอาหารเจ รสชาดใช้ได้
ที่พักที่ดานัง
ติดตามตอนที่2นะคะ
http://pantip.com/topic/35238824
แบกเป้เดี่ยว เที่ยวเวียตนามสไตล์ป้าอ้อด ตอนที่1
ก้าวแรกของการเดินทาง
สวัสดีค่ะ วันนี้ป้าจะมาเล่าเรื่องการเดินทางไปเวียตนามแบบเป้ติดหลัง สบายๆแบบข้อมูลแน่นๆ ป้าได้ฤกษ์ออกจากบ้านตี5 แบบว่าเทีายวนี้เข็ดนะ ต้องรีบไปก่อนเวลา เพราะครั้งที่แล้วไปบาหลีตามเวลาปกติ แต่ปรากฎว่าคนเยอะมาก ขั้นตอนการตรวจพาสปอร์ตช้ามาก คนรอคิวเป็นร้อย แย่งคิว เบียดแทรกกันน่าเกลียด สรุปเกือบตกเครื่อง เค้าขึ้นเครื่องกันไปหมดแล้ว โชคยังดีที่เจ้าหน้าที่เอารถตู้มารับ ขึ้นเครื่องเดินตัวลีบเพราะความอายและเกรงใจท่านอื่น
ทริปนี้ป้าแพลนไว้ค่อนข้างนาน หาข้อมูลแบบละเอียดยิบ ได้ข้อมูลมากมายจากรีวิวของหลายๆคน ครั้งแรกแพลนไว้5วัน โฮ-ดาลัท-มุยเน่ แต่พอไปเห็นรีวิวฮอยอัน กีอเกิดอาหารตกหลุมรักซะแล้ว หาข้อมูลเพิ่ม-ที่เที่ยว-การเดินทาง สรุปเพิ่มเป็น8วัน โฮ-ดานัง-ฮอยอัน-โฮ-ดาลัท-มุยเน่-โฮ-กรุงเทพ
วันแรกก้อเดินทางจากกทม-โฮ ถึงโฮก้อต่อเครื่องภายในประเทศไปดานัง แล้วก้อไปฺฮอยอัน อยู่ฮอยอัน2วัน เที่ยวเมืองเก่าและหุบเขาหมี่เซิน แบบ haft day trip.
วันที่3เดินทางออกจากฮอยอันไปดานัง คัางที่ดานัง1วัน เที่ยวชมเมือง และย่ำราตรี
วันที่4 บินจากดานังไปโฮจิมินท์ ถึงโฮก้อหาขตั๋วไปดาลัท เที่ยวชมเมืองรอเวลา ได้เวลาก้อไปขึ้นรถทัวร์เดินทางสู่ดาลัท
วันที่5 ถึงดาลัทเช้า เข้าที่พัก หาเข่ามอไซด์เที่ยว หาตั๋วไปมุยเน่ อยู่ดาลัท2วัน
วันที่ 7เดินทางไปมุยเน่เช้า ถึงมุยเน่เที่ยง เข้าที่พัก หาตั๋วกลับโฮ ซื้อhaft day tripเที่ยววันรุ่งขึ้น เช่าจักรยานขี่เที่ยว เล่นน้ำทะเลชิลๆ เย็นกินอาหารทะเล
วันที่ 8เดินทางกลับโฮเช้า ถึงบ่าย มีเวลาเดินเที่ยวสถานที่สำคัญที่ยังไม่ได้ไป บิน3ทุ่มยังมีเวลาอ้อยอิ่งถึง6โมงเย็น หลังจากนั้นก้อเดินทางไปสนามบิน บายๆโฮ เวียตนามที่รัก
เริ่มรายละเอียดการเดินทางกันเลยค่ะ
วันแรก /23พค 59
ออกเดินทางไปดอนเมือง ผู้คนคลาคล่ำเหมือนเดิม เที่ยวบินรอบเช้านี่คนเยอะจริงๆ รอตรวจพาสปอร์ตกันล้นออกมาข้างนอก เที่ยวบิน 7.45น ออกเดินทางมาถึงโฮ9.25น แลกเงินเพิ่มเล็กน้อย กับซื้อsim card แพงเอาเรื่อง3G/300กว่าบาทเงินไทย บ้านเราไม่กี่บาทเอง เง้ออออ!!! เรียบร้อยแล้วก้อว่าจะนั่งรถเข้าเมืองแต่ไม่ค่อยแน่ใจเรื่องเวลาก้อเลยไม่ได้ไปไหน เพราะต้องต่อเครื่องไปดานัง สรุปคือเตร่อยู่แถวนี้แหละ เดินจากสนามบินระหว่างประเทศมาภายในประเทศ กัอ5นาที คนเยอะเหมือนเดิม มานั่งดื่มกาแฟและขนมปังฆ่าเวลา จ่ายไป160บ. ราคาพอๆกับบ้านเรานะ อากาศร้อนแต่ก้อเย็นกว่าบ้านเราพอสมควร มาที่นี่ไม่ต้องเช็คอินจากเวบเพราะยังงัยก้อต้องมาเข้าแถวเช็คใหม่เพื่อรับBoarding pass อยู่ดี 11โมงกว่าก้อเข้าไปเชคอิน ใช้เวลาแป้บเดียวกอเรียบร้อยเข้าเกทไปนั่งคอยด้านใน😴 คนเดินทางกันเยอะมากทั้งต่างขาติและคนพื้นที่ ใช้เวลาเดินทางมาถึงสนามบินดานัง 1ชม พยายามหารถเมล์เพื่อจะไปท่ารถ แต่คงต้องเดินออกไปค่อนข้างไกลจึงต้องใช้บริการแท้กซี่ ระยะทาง6โลกว่าๆพวกก้อเรียกมา 100000ประมาณ160บาท ก้อว่าแพงกว่าบ้านเรานะ ถึงท่ารถเค้าก้อจอดส่งเราฝั่งตรงข้ามกับท่ารถ เราจึงต้องเดินข้ามถนนเข้าไปเองกลางแดดเปรี้ยงเลย อ้ออ..แท้กซี่ที่นี่ไม่เปิดแอร์ ไม่เปิดหน้าต่าง ร้อน อึดอัด จะเปิดหน้าต่างก้อไม่กล้าเปิด ทนไปละกัน จราจรที่นี่พาประสาทเสีย บีบแตรกันบ้าคลั่งมาก น่ารำคาญชมัด ค่ารถเมล์เหลือง50000 ช้าหน่อยแต่ก้อได้อรรถรสแบบ Local life ซึ่งก็เป็นเช่นนั้นจริง เริ่มจากขึ้นรถเป็นคนแรกแล้วก้อรอ รอสัก15นาทีรถออก เย้ๆๆๆได้ไปละ รถวิ่งหวานเย็นมากบีบแตรทุกๆ20วินาที ทั้งแตรลม แตรสารพัดเสียง คุยไป สูบบุหรี่ บีบแตร จอดรถรับพัสดุฝากส่ง ลัง กล่อง หีบห่อเยอะแยะ ของเยอะกว่าผู้โดยสาร ร่วมชั่วโมงก้อมาถึงฮอยอัน
ที่พักกัอเป็นHomestay ง่ายๆราคาน่าจะ300กว่าบาทถ้าwalkin แต่ป้าจองผ่านอโกดัา
อันนี้homestayของแท้ คืออยู่รวมกับเจ้าของบ้านเลย ลูกเล็กเด็กแดงหลายคน ป้าได้ห้องชั้นบนสุด ห้องกระทัดรัด หัองน้ำในตัว ก้อโอนะ มีอาหารเข้า ไวไฟ แอร์เย็นเจี้ยบ
ป้าเช่าจักรยานในราคา1วันครึ่ง 65บาท เพราะมาถึงก้อเย็นแล้ว ทำรัยเรียบร้อยก้อออกไปsurveyรอบๆ เลาะริมแม่น้ำทูโบนไปเรื่อยๆ เข้าเขตเมืองเก่าฮอนอัน เมืองมรดกโลก ตึกรามแบบโคโลเนี่ยนเดิมๆถูกดัดแปลงเป็นร้านค้า ที่พัก ร้านอาหารตามแต่เจ้าของจะจัดการ ต้องบอกว่าเหมือนหลงเข้าไปในเมืองเก่าแบบฝรั่งเศษที่คลาคล่ำไปด้วยนักท่องเที่ยวมากมาย กลางคืนก้อเปิดโคมไฟสว่างไสวไปทั่ว
ขี่จักรยานท่องเที่ยวเพลิดเพลิน ขากลับมีหลงจ้ะ ขี่เพลินไม่ได้จำทาง เข้าซอยนั้น ออกซอยนี้จนจำทางไม่ได้ โทรศัพท์ก็ชาร์ทแบตอยู่ที่ห้อง เลยต้องถามคนแถวนั้น โชคดีเจอคนที่พอจะเข้าใจภาษาอังกฤษ เลยได้กลับห้องอย่างสบาย
วันที่2/24พค.59
วันนี้นอนพักอยู่ห้องไม่ได้ไปไหน ทีแรกตั้งใจว่าจะไปmy sonวันนี้ แต่ความที่ยังเหนื่อยจากการเดินทางก้อเลยขี้เกียจนอนพักยาว กลางวันก้อออกไปขี่รถเที่ยวในตลาดและเมืองเก่า แต่ไม่ได้ซื้อบัตรเข้าชมใดๆ เพราะไม่ได้สนใจมากนัก พอสัก11โมงกัอกลับมานอนพัก นั่งเล่นหน้าที่พักซึ่งมองเห็นแม่น้ำทูโบน ลมเย็นสบาย
ตกเย็นก้อไปปั่นจักรยานเล่นเช่นเคย แวะกินบาบีคิวหมูแบบญวน ก้ออร่อยดีคล้ายๆแหนมเนืองมีผักเครื่องเคียง ไม้ละ10000กัอยังแพงกว่าบ้านเรา ตามด้วยเฉาก้วยญวน จริงๆเค้าใส่เฉาก้วย วุ้น แล้วก็เต้าฮวยรวมกันใส่น้ำแข็งถ้วยละ20000 มาเจอภาพวาดสีน้ำซึ่งจะเขียนชื่อเราลงบนภาพ ราคาภาพละ100000 ก้อไม่แพงนะ เมื่อเทียบกับฝีมือที่เขียนลงบนกระดาษ วันนี้ก้อผ้านไปแบบชิลๆ กลับมาที่พักเจ้าของมาเสนอทัวร์หลายๆที่ แต่ก้อมาจบที่ทัวร์ครึ่งวันไปmy sonซึ่งทีแรกควรจะไปตั้งแต่เช้าของวันนี้ แต่ความที่เหนื่อยก้อเลยไม่ไป แล้วก้อต้องมาซื้อเมื่อเจ้าของมาเสนอขายให้ เอ้าาา ไหนๆก้อมาแล้ว ค่าทัวร์ไปรถตู้กลับเรือพร้อมอาหารกลางวัน 8ดอลล่าห์ กัอพอรับได้
วันที่3/25พค 59
วันนี้ตกใจตื่นตั้งแต่ตี5ครึ่งเพราะลืมตามาฟ้าสว่างจัา ตั้งปลุกที่6.30อ่ะนะ กัอทำไรเรียบร้อยกัอลงมากินอาหารเช้าแบบเดิม แล้วก้อรอรถมารับ รถมาเกือบ8โมง โอะๆๆรถตู้ไม่มีแอร์เช่นเคย มีฝรั่งนั่งมา2คนกับไกด์ชาวเวียตนามที่พูดภาษาอังกฤษแล้วพาหายง่วง แวะรับรายทางจนครบก้อเปลี่ยนไปขึ้นรถมินิบัส แอร์เย็นค่อยยังชั่ว ใช้เาลาเดินทาง1ชม ก้อมาถึงโบราณสถาน my son ซึ่งจริงๆเรียกว่าหมี่เซิน เสียค่าเข้าอีกคนละ150000เล่นเอาชาวคณะเงิบ เพราะนึกว่ารวมใน8ดอลล่าห์แล้ว มีรถกอลฟ์2ตอนมารับอีกทอดนึงแล้วก้อเดินๆๆ โบราณสถานที่นี่เป็นปรางค์แบบจาม ดูแล้วก้อคล้ายของขอมนะ มีนางอัปรา โยนี ศิวลึงค์เหมือนกัน แต่ปรางค์แบบขอมที่บ้านเราสวยกว่าเยอะ เดินดูไป2จุดก้อพักดีกว่า เพราะไม่มีรัยน่าสนใจนัก มีแต่ซากปรักฟักพังซะเยอะ แล้วแดดก้อแรงมาก ขากลับเดินไกลมาก คาดว่าน่าจะกิโลกว่า
ขึ้นรถคันเดิมกลับมาครึ่งทางกัอเปลี่ยนเป็นล่องเรือกลับพร้อมอาหารกลางวันแบบง้ายง่าย กินกันเร็วมากเพราะความหิวต่อด้วยกล้วยหอมอีกคนละลูก
น้ำในแม่น้ำทูโบนใสมาก บางช่วงกว้างมาก กว้างกว่าเจ้าพระยาเราอีก ได้ชมวิถีชีวิตแบบชาวบ้าน การหาปลา วางลอบ วางแห เลี้ยงสัตว์ริมน้ำก้อทำให้เพลิดเพลินกับความพอเพียงของผู้คน เรือแวะจอดให้พวกเราเกินชมหมู่บ้านแกะสลักไม้ 10นาทีก้อได้ของกันมาประปราย
ฝนตั้งเค้ามาแต่ไกลและเริ่มลงเม็ด ป้ารีบหาถุงพลาสติดมาใส่กล้องก่อนเลยเพราะกลัวเปียก อีก 10นาทีเราก้อมาถึงฮอยอันเมืองเก่า เค้าจอดเรือที่ท่าเรือแล้วก้อปล่อยเรากลับกันเอง เงิบอีกรอบ รัยวะ ไม่มีรถส่งที่ รร หรอกเหรอ เวรรร ฝนก้อเริ่มหนาเม็ด จ้ำสิคะ เดินไปเจอรถรับจ้างก้อจัดการเลย40000ให้ไป ส่งถึงที่ก่อนฝนจะเทลงมาห่าใหญ่ จัดการแพคกระเป๋า เชคเอ้าท์ ลงมารอฝนซา ลูกเล็กเด็กแดงวิ่งกันให้ครึ่กไม่เหงาเลยนะเนี่ย เจ้าของบ้านแนะนำให้ไปรถตู้ในราคา110000 มารับถึงที่ เราก้อโอนะ เพิ่มตังอีกนิดนึงไม่ต้องตากฝนเดินไปท่ารถ นั่งรถตู้คงสบายกว่ามาก แต่รถมา4โมงเย็น โอววว รออีก1ชม ครึ่ง ช่างมัน ดีกว่าเดินแบกเป้ตากฝน เกือบ4โมงรถมารับ ก็มีผู้ร่วมขบวนเต็มรถนะ ต่างชาติล้วนๆมีป้าหัวดำคนเดียว ฝนตกตลอดทางจนถึงตัวเมืองดานัง รถแวะส่งคนที่สนามบิน สถานี่รถไฟ เราก้อแจ้งให้ไปส่งเราที่ รร มันบอกไม่รู้จัก ให้เราไปแท้กซี่เอง แล้วก้อทิ้งเราไว้ที่สถานีรถไฟ ไอ้ญวนงี่เง่าเอ้ยยย เซ็งชมัดเลยต้องหาแท้กซี่ ฝนก้อตก ดีว่าเจอคันนึงไปส่งที่รรให้ 50000ดอง เย็นนั้นอาหารค่ำก้อเป็นอาหารเจ รสชาดใช้ได้
ที่พักที่ดานัง
ติดตามตอนที่2นะคะ
http://pantip.com/topic/35238824