แบกเป้เดี่ยว เที่ยวเวียตนามกับป้าอ้อด ตอนที่2

http://pantip.com/topic/35238833 ตอนที่1

วันที่4/26พค59        
ตื่นมา6.30 เชคเมล์แล้วก้อหงุดหงิด เวียตเจทเปลี่ยนเที่ยวบินป้าอีกแล้ว ครั้งแรกจองมา บ่ายโมง มันก้อเปลี่ยนเป็นบ่ายสอง ไม่ว่ากันแค่ช.มเดียว  วันนี้เปลี่ยนอีกละเป็น4โมงเย็น ป้าก้อโทรไปโวยเลยว่าจะเปลี่ยนสักกี่รอบ แล้วทำไมต้องเปลี่ยน ก็ได้คำตอบว่าเป็นเพราะสายการบิน มันเป็นเพราะสายการบินหรือว่าเอาที่ของเราไปให้คนอื่น ไม่เข้าใจจริงๆว่าไอ้การที่เปลี่ยนเวลาเดินทางของผู้โดยสาร โดยไม่ชี้แจงใดๆทั้งสิ้น  แล้วถ้าเค้าต้องไปต่อเครื่องล่ะ ยุ่งยากตายห่า การติดต่อก็ยุ่งยากอยู่แล้ว  เวลาเราเปลี่ยนเวลามันเรียกเงินเพิ่ม เวลามันเปลี่ยนมันชดเชยรัยให้เราบ้าง ออกไปกินอาหารเช้าดีกว่า ร้านน้ำชาติด รร ขนมปังหินตามเคยยัดไส้ไข่เจียว ไชเท้า แครอทแตงกวา ต้นหอมผักชี ราดซอส ปนกันนัว กัอพอได้นะสำหรับคนที่กินง่ายๆ กาแฟร้อนเค้ากัอใส่น้ำแข็งมาซะงั้น กลายเป็นกาแฟเย็น


อิ่มแล้วก็ออกเดินดูรัยไปเรื่อยๆ ละแวกที่พักไม่มีรัยน่าสนใจนัก  ขากลับเดินผ่านร้านเฝอเลยแวะจัดไป1ชาม  เที่ยงก้อแบกเป้เดินออกมาเรื่อยๆราว1.7กม กัอถึงสนามบินแดดแรงมากเล่นเอาเหงื่อตก   แต่อะรัยกัอไม่เท่ากับพอไปที่เค้าเตอร์เวียตเจทมันเปลี่ยนจาก4โมงเป็น6โมงอีกรอบ ครั้งนี้เล่นเอาปรี๊ดแตก อะรัยของเปลี่ยนเป็นว่าเล่น นี่กูไม่ต้องไปไหนแล้วใช่ไหม แพลนคว่ำอีกรอบ นางบอกให้มาแสตนบายตอนบ่าย2เผื่อมีใครยกเลิก ทำไรได้ล่ะจะทิ้งตั๋วก้อเสียดายตัง ทนรอต่อไป แล้วพอได้เวลาก้อมาอีกรอบ โชคดีนะที่มีคนยกเลิกเลยได้ไปตอน3.30 มาถึงโฮก้อเกือบ5โมง ที่คิดจะไปเที่ยวหลายๆที่ในโฮเลยต้องล้มเลิก เพราะฝนตกแล้วก้อมืดแล้วด้วย ก็เลยมาจัดการตั๋วไปดาลัทที่เวียตซี  ต้องขอบอกว่าผิดหวังมากกับการจองตั๋วกีบเวียตซี เวลาเดินทางจริงๆแล้วไม่ใช่เลย เด่วจะเล่าทีหลังว่ามันเป็นยังงัย  นั่งรอเวลา เล่นเนท กินข้าว เดินเล่นใกล้ๆแถวนั้นรอเวลาพนักงานมาตามไปขึ้นรถไปพร้อมกับชาวไทย5และต่างชาติ1เพื่อไปขึ้นรถนอนอีกต่อนึง ทีแรกจองรอบเที่ยงคืน แต่เปลี่ยนได้ก็เลยเปลี่ยนเป็นห้าทุ่ม รถนอนกัอสบายดีเหยียดขาได้สุด ชนเท้าพอดี ใครขายาวก้อคงลำบากหน่อย  

หลับๆตื่นๆไปตลอดทางจนถึงท่ารถดาลัทประมาณเกือบตีห้า ยังมืดสนิทอยู่ และปฏิบัตืการถูกทิ้งก่อเริ่มขึ้น เราลงรถกันมาก็จะมีรถตู้มาจอดรอซึ่งเป็นการบริการฟรีของบริษัททัวร์ เรายื่นใบจองให้พนักงานขับรถให้รู้ว่าต้องไปส่งที่ไหน แต่ปรากฏว่าพวกเค้าปฏิเสธ โยนกันไปมาทุกคันไม่มีใครยอมไป ภาษาอังกฤษก้อไม่พูดกัน และก้อทิ้งเราอยู่กับฝรั่งอีกสองสามคน มืดและหนาวเราก้อได้แต่พยายามมองหารถ และก็มีมอไซรับจ้างมาเราจึงให้เค้าไปส่ง นี่คืออีกหนึ่งเรื่องของคนเวียตนามที่ไม่ให้ความช่วยเหลือ ไม่พูดอังกฤษ ถ้าถามเซ้าซี้จะถูกไล่ตะเพิด

วันที่5/27พค59  
นอนได้นิดหน่อยกัอตื่นมาเช่ามอไซได้วันละ100000 ปฏิบัติการณ์ขี่เที่ยวกัอเริ่มขึ้น





เมืองดาลัทมีอากาศที่หนาวเย็น เมืองสวย ตึกรามสวยแบบสไตล์โคโลเนี่ยน ฝนตกช่วงที่ป้าไปทำให้หนาวมากขึ้น ขี่มอไซที่นี่สนุกค่ะ เพราะไม่มีไฟแดง แต่มีวงเวียนทุกที่ รถเยอะ บีบแตรกันสนั่นไปทุกที่ ที่แรกเราไป crazy house เป็นลักษณะของบ้านตึกท่สร้างแบบแปลกๆไม่เหมือนใคร มองดูคล้ายบ้านในนิทานของเด็กๆ






  ออกจากที่นี่ป้าก็เดินทางไปต่อที่อุทยานน้ำตกตาลันตา ที่นี่ทัวร์เยอะมาก เข้าไปหาบัตรนั่งกระเช้าลอยฟ้าแต่ว่าเค้าไม่เปิดให้บริการ ไม่รู้ด้วยเหตุผลใด ถามก็ไม่ได้เรื่องอะรัยทั้งนั้น ตอบเพียงว่าโนๆๆแล้วก็โบกมือไล่เรา ก็เดาเอาเองว่าอาจจะเป็นเพราะนักท่องเที่ยวที่เยอะมากเกินไป ก็เลยไม่เปิดบริการเพราะกลัวอุบัติเหตุหรือไม่ก็ปิดปรับปรุง ก็เลยได้แค่บัตรนั่งรถรางตามแรงโน้มถ่วงโลก กว่าจะได้นั่ง ป้าน่ะถอดใจไปแล้ว เพราะคนรอคิวเป็นร้อย แล้วก้รู้อยู่ คนเวียตนามกับคนจีนน่ะจอมเบียดจอมแซง จนกระทั่งฝนเทลงมา แถวกระเจิง ป้าได้ที่หลบฝนใกล้กับที่รอคิว พอฝนหายก็เลยได้เข้าคิวแบบง่ายๆ รถรางนี่สนุกมาก ปล่อยไหลไปตามแรงโน้มถ่วงของโลก กำลังได้กรี้ดด ก็ต้องเบรคเพราะคันหน้าเบรค


พอลงมาถึงนำตกข้างล่างก็เดินเก้บภาพกับบรรยากาศ น้ำตกก็สวยดี แต่คนก็เยอะเกิน


ฝนก็ลงตลอดเวลาหนักบ้างเบาบ้าง  ขากลับนั่งรถรางไม่ต้องทำรัยเลย นั่งเฉยๆสลิงมันลากของมันเอง ขากลับใกล้นิดเดียว นึกถึงรถรางที่เชียงใหม่ที่เกิดอุบัติเหตุจนต้องปิดตัวลง ที่นี่เค้าเล่นกันเป็นร้อยคัน ถ้าเล่นด้วยความระมัดระวังไม่คึกคะนองไม่ประมาทก็คงไม่มีอุบัติเหตุ
วัดตั๊กลั๊ม วัดสไตล์ญี่ปุ่นที่งดงามบนยอดเขาโรบิน




น้ำตกแพรน อีกหนึ่งน้ำตกเล็กๆ





สถานีรถไฟเก่าดาลัท

Flowers Garden สวนนงนุชบ้านเราสวยกว่าเยอะ













วันที่ 6/ 28 พค 59
วันนี้ก็ยังคงอยูาที่ดาลัท ซึมซับบรรยากาศเย็นสบาย ฝนพรำๆ ไร้มลพิษ ขี่มอไปตามแหล่งท่องเที่ยวต่างๆ ตลาด สวนสาธารณะ ชิมอาหารรายทาง เก็บภาพ ช้อปปิ้ง

วันที่ 7/29 พค 59
เรื่องการจองรถกับทางเวียตซี จองรถเที่ยว 12น. ทางเวึนตซีกำชับนักหนาว่ารถออกเที่ยวเราจะต้องมารอรถที่หน้าปร้อนของ รร ตอน11.30น อย่าสายเด็ดขาด ป้าลงมารอตั้งแต่11โมง ไร้วี่แววของรถ รร โทรตามให้อีกรอบก็ได้ความเหมือนเดิม จนถึงบ่ายโมงเกือบครึ่งรถถึงได้มา และปรากฏว่าเป็นLocal Bus ที่จอดรับคนไปตลอดทาง อัดแน่นกันเป็นปลากระป๋อง ทั้งนั่งกันบนทางเดิน ทั้งขนของ ขับช้ามากเพราะเป็นทางขึ้นลงเขาตลอดทางจากดาลัทมามุยเน่ ระยะเวลาเดินทางทั่วไป4ชม แต่คันนี้ขับมาเกือบ 6ชม  สรุปแล้วถึงมุยเน่ ทุ่มกว่า เสียเวลไป1วันไม่ได้เที่ยวไหนเลย

วันที่8/ 30 พค 59
วันนี้ตื่นเช้าลงมากินอาหารเช้า

แล้วก็หาทัวร์ครึ่งวันได้ตอนบ่าย2 ในราคา5 ดอลล่าห์









หมู่บ้านชาวประมง



ทะเลทรายขาว



ทะเลทรายแดง


หลังจากลุยทริปครึ่งวันมอมแมมไปด้วยทราย รถก็มาส่งป้าที่ รร อาบน้ำแล้วก็มากินอาหารค่ำกับอาหารทะเลสดๆ ล้อปเตอร์ตัวเบ้งๆโลละ 1200 บาท วัตถุดิบดีแต่รสชาดการปรุงไม่ค่อยได้เรื่องสักเท่ารัย

วันที่ 9/31 พค 59
วันนี้ออกเดินทาง8โมงเช้า แต่รถก็ยังมารับสายตามเคย เที่ยวนี้กลับรถนอนสู่โฮ ถึงเกือบบ่ายโมง เอากระเป๋าฝากที่เวียตซี แล้วก็ออกหาทางไปเที่ยวในเมืองตามจุดต่างๆ












ทริปนี้หลากรสยังมีเรื่องของมอไซรับจ้างที่ตกลงราคากันที่150000ดองให้พาเที่ยวแต่หลังจากจบทริปกลับจะเอาเกินกว่านั้น จนต้องทะเลาะกันและจบลงที่ 200000 ขี้โกงชมัดเลย ทริปนี้ก็จบเท่านี้ ขอบคุณที่ติดตามค่