คำถามที่อยู่ในใจมาตลอด

เรื่องของเรามีอยู่ว่า เราเคยคบกับผู้ชายคนนึงมา3ปี เราแทนตัวเรา M แทนตัวแฟนเก่า P เริ่มต้นครั้งแรกเลยที่ MกับP เจอกันตอนนั้นไปเข้าค่ายตอน ปวส.ก็ได้ทำกิจกรรมแล้วทางค่ายให้แลกเบอร์แลกเฟสกับเพื่อนๆที่อื่น ตลอดเวลา3วันที่ทำกิจกรรมอยู่ในการเข้าค่าย M ก็ไม่ได้รู้จักรู้ไม่เคยเห็น P อยู่ในความทรงจำตลอดเวลาที่ทำกิจกรรมในค่ายเลย จนกลับมาจากเข้าค่าย P ได้แอดเฟสมาหา M แล้ว M เห็นว่ามีเพื่อนร่วมกันในเฟสมีแต่เพื่อนที่เข้าค่ายด้วยจึงกดรับ P เป็นเพื่อนในเฟส แต่ก็ยังไม่ได้คุยหรือทักทายกัน มีอยู่วันนึงเรานั่งทำรายงานจนดึกประมาณตี1ได้ P ทักมาถาม M ว่ายังไม่นอนหรอ M ก็บอกว่ารายงานยังไม่เสร็จ M ลองถามกลับว่าแล้วทำไมยังไม่นอน P ก็บอกว่าทำการบ้านเหมือนกัน Pถามว่าให้เราคุยเป็นเพื่อนมั้ยจะได้ไม่ง่วง หลังจากนั้นมาเราก็คุยกันมาเรื่อยๆแต่ไม่บ่อย จนวันนึงเรารถสตาร์ทไม่ติด P ทักเฟสเรามาพอดีถามว่าอะไร เราก็บอกไปว่ารถเสีย P อาสาที่จะมาดูรถให้(P เรียนช่างยนต์) หลังจากที่รถสตาร์ทติดแล้วเราก็จะกลับหอตอนนั้นก็ประมาณเกือบ4ทุ่ม P ถามเราว่ากลับยังไง กลับได้มั้ย ให้ขี่ไปส่งมั้ยดึกแล้ว เราก็บอกไม่เป็นไร (อื้ม!!ลืมบอกไปว่าเราเจอและคุยกับPตอนแรกเรารู้สึกไม่ถูกชะตาไม่ชอบผู้ชายคนนี้เลย) หลังจากเหตุการณ์นี้เราก็คุยกับPมากขึ้นเพราะรู้สึกขอบคุณPวันนั้นที่มาดูมาช่วยเรา หลังจากนั้นเราก็ไม่สบายเราขี่รถไม่ไหวมีรุ่นน้องไปส่งเราที่โรงบาลแล้วPรู้ว่าเราไม่สบายแล้วไม่ได้ขี่รถไปโรงบาลเอง P ก็อาสาที่จะมารับ เราปฏิเสธ แต่ P บอกให้รอP มาในสภาพที่ดื่มแล้วแต่ยังไม่เมา P มารับเรากลับไปส่งหอ ทางกลับหอเราจะมีสวนสาธารณะริมแม่น้ำ P พาเราแวะนั่งคุยกันก่อน แต่ใจเราตอนนั้นอยากกลับหอมาก นั่งอยู่ตรงนั้นสักพักต่างคนต่างเงียบบทสนทนาไม่ค่อยมี แต่เรารู้สึกได้ว่าPเป็นห่วงเรานะนั่งเล่นสักพักPก็ไปส่งเราที่หอ เราอยู่หอหญิงล้วน หลังจากที่Pมาส่งเราก็โทรมาคุยกับเรามากขึ้น คุยกันมาเรื่อยๆทุกวันไม่รู้ว่าเราไปรู้สึกดีกับPตั้งแต่เมื่อไหร่ เราก็นัดกันว่าจะไปดูหนังแต่วันนั้นอยู่ดีๆเราก็ไม่สบายหนักมากตัวร้อนมากๆและหนาวมากๆ Pถามเราว่าไหวมั้ยเรา P รีบมาหาเรา Pเห็นเราแล้วรู้ว่าเราไม่ไหว จะให้เรากลับหอก็ไม่ได้เพราะเราอยู่คนเดียว Pก็ถามเราว่าไปบ้านPมั้ย เราก็บอกไม่ไป P ตัดสินใจเปิดห้อง เพื่อที่จะให้เราพัก วันนั้นเราไม่อยากอยู่กับP 2คนเลยเรากลัวว่าจะมีอะไรเกินเลยไปกว่านั้น แต่ทำไงได้ไม่สบายหนักถึงกับนอนละเมอเพ้อแล้ว เราจำได้มันเป็นความประทับใจมากๆ Pดูแลเราคอยปลุกให้เรากินยา เช็ดตัวให้ตลอดเพราะไข้เราไม่ลดแล้วเราหนาวมากPกอดเราไว้ตลอดแล้วคอยเช็ดตัวให้จนเช้า Pกับเราไม่มีอะไรกันเลย เราประทับใจมากเป็นความรู้สึกที่ดีมาก หลังจากนั้นเรากับPก็คบกันเป็นแฟน P พาเราไปบ้านไปไหว้พ่อแม่P Pชวนเราไปอยู่บ้าน บ้านPหลังเล็กๆผิดกับบ้านเรามาก Pถามเราว่าอยู่ได้มั้ย เราตอบว่าอยู่ได้สิ Pเก็บกวาดห้อง จัดห้องใหม่ เปลี่ยนผ้าปู ทำโน่นทำนี่ให้ห้องดีกว่าเดิม หลังจากนั้นมาเราก็นอนหอบ้างนอนบ้านP บ้าง เพราะเรายังเรียนอยู่ทั้งคู่แต่คนละที่ บางทีPก็นอนหอเพื่อนบ้างกับบ้านบ้าง แต่ทุกครั้งที่Pกับบ้าน Pก็จะให้เราไปด้วย เป็นแบบนี่มาเรื่อยๆเรากับPก็มีทะเลาะ งอแงเหมือนคู่อื่นๆแหละ เราเริ่มสนิทกับที่บ้านP เราเหมือนคนในครอบครัวPเราไปเที่ยวไปดูหนังกับแม่Pบ่อยๆ พอPเรียนจบ ปวส.พี่ก็สมัครทหาร เราก็รอนะไม่เคยนอกใจตั้งแต่เราคบกับPเราไม่คุยกับใครอีกเลย เราก็ทำตัวเหมือนเดิมนอนหอบ้างนอนบ้านPบ้างแต่ส่วนใหญ่เราจะอยู่ที่บ้านPเราจะนอนเป็นเพื่อนแม่Pเพราะพ่อPเข้าเวร ตลอด1ปีที่Pเป็นทหารเราจะไปหาทุกอาทิตย์ บางครั้งก็ไปหาหลังเลิกเรียน ต่อมาPสอบติดนักเรียนนายสิบ เราไปส่งPที่โรงเรียน เรารอPตลอดคอยติดตามข่าวจากกองร้อยที่Pอยู่ แต่ครูฝึกใจดีถ่ายรูปPให้ดูตลอด เรารอวันที่Pเขียนจดหมายมาที่บ้าน เพื่อที่เราจะได้เขียนส่งไปหาPได้ เราเขียนจดหมายหาPตลอด เคยไปหาที่โรงเรียนด้วยถึงระยะทางจะไกลเราก็ไป ไปหาได้เจอหน้าไม่นานแล้วต้องกลับเราก็ยอม เรารอให้Pกลับมาพัก เราชอบนวดให้Pก่อนนอน หลังจากที่Pกับมาพักเรา2คนดูรักกันมากกว่าเดิม ทำอะไรดีๆให้กันมากขึ้น เราคบกันมาเรื่อยๆจนวันนึงPได้บอกเลิกเรา แล้วPก็โพสต์เฟสว่า เราก็แค่นายสิบจะไปสู้อะไรกับคนมีเงิน เราเสียใจมากเราไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้Pคิดแบบนั้น เราไม่รู้เพราะอะไรเราถึงเลิกกัน วันนั้นเราไปเอาของที่บ้านP Pไม่พูดกับเรา ถามอะไรก็ไม่ตอบ ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกได้แต่ร้องไห้ เราพยายามห้ามใจไม่โทรไปรบกวน ไม่ส่งข้อความหา เราก็อยู่คนเดียวมาตลอด เราแกล้งถ่ายรูปกับคนนั้นคนนี้ว่าเป็นแฟนเรา เพื่อไม่ให้เค้ารู้ว่าเรายังเสียใจ เราทำทุกอย่างเหมือนว่าเรามีความสุขทั้งที่เรายังร้องไห้อยู่ทุกวัน จนเวลาผ่านไปหลายเดือนเราได้เจอPอีกครั้งเพราะPกับพี่เราเป็นเพื่อนกัน(มันเป็นเรื่องบังเอิญมาก)ตอนแรกที่Pเห็นเราPไม่มองหน้าไม่คุยกับเรา เราก็พยายามที่จะพูดและอธิบายเรื่องต่างๆที่ทำแบบนั้นเพราะอะไร Pดึงเราเข้ามากอดไว้แน่นมากๆ หลังจากนั้นเราย้ายที่อยู่ไปไกลว่าเดิมแล้วเราก็ไม่ได้คุยกับPเพราะเราไม่กล้าที่จะโทรไป เราไม่รู้ว่าPรู้สึกยังไง จนวันนึงPได้โทรมาหาเราอีกครั้ง  เราดีใจมาก เราก็กลับมาคุยกันสักพัก เราได้มาเจอกันอีกครั้งได้อยู่ด้วยกันอีกครั้งแต่เป็นระยะเวลาที่สั้นมาก เราคิดว่าเราอยากกลับไปคบกันเหมือนเดิม แต่เราทำไม่ได้เพราะแม่เราเห็นเราร้องไห้เสียใจมาเป็นปีๆแล้วแม่บอกแค่ว่าถ้ารักแม่ให้ตัดใจจากP มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เรารักPมากๆ เราก็รักแม่เหมือนกัน เราเลยเลือกที่จะเชื่อแม่เพื่อให้แม่สบายใจ ต่อมาPก็มีแฟน เราเห็นบ่อยครั้งที่แฟนPดูแลPไม่ดี เราอยากที่จะกลับไปดูแลPอีกครั้ง เรากับPผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะมาก เราอยากบอกPนะให้กินเหล้าให้น้อยลง เวลาเมาแล้วอ้วกจะไม่มีใครเช็ดอ้วกเช็ดตัวให้เหมือนตอนที่เราอยู่ เราขอโทษที่วันที่Pติดยศเราไม่ได้ไป เราต้องไปหาแม่ ขอโทษที่ชวนไปเที่ยวช่วงปีใหม่เราไม่ไปด้วยเพราะเราอ่านหนังสือสอบเพราะเรามีสอบหลังเปิดเรียนตอนปีใหม่ ขอโทษที่เราหายไปเรามีปัญหาชีวิตในตอนนั้น เราไม่อยากให้Pมาเป็นห่วงเพราะPต้องเรียนเหมือนกัน ขอโทษที่เป็นแฟนที่ดีไม่พอ แต่อยากให้รู้ว่า M รัก P มากถึงเราจะเลิกกันมาปีครึ่งแล้วความรู้สึกที่มีตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิม เราไม่คิดที่จะมีใครอีกเลย อยากขอบคุณที่ดูแล เป็นห่วง และรักกัน สอนให้เราเข้มแข็ง คอยดุเวลา เราดื้อ คอยเป็นกำลังใจในวันที่เราล้ม สัญญานะว่าจะเป็นไอ้เตี้ยคนเดิมของพี่ตลอดไป

อยากรู้ว่าเหตุผลที่บอกเลิกในวันนั้นเพราะอะไร จะได้หายสงสัยสักที เราบอกเหตุผลไปแล้วว่าทำไมเราเงียบหายแล้วไม่กลับไป