[CR] เก็บแลนด์มาร์คเมืองอุบลฯ...สุดอลเวง (4 คืน 5 วัน งบไม่เกิน 2,xxx บาท)

ถึงแล้วคร้าบบ...หมอชิตแลนด์แดนมหัศจรรย์ การเดินทางสุดหฤหรรษ์เพิ่งเริ่มต้นเองนะจ๊ะ! นี่มาก่อนเวลารออกเป็นชั่วโมงเลยล่ะจ่ะ! ระหว่างรอรถก็นั่งคุยกับน้องที่จะกลับบ้านที่จังหวัดหนองบัวลำภูเพลิน ๆ #น้องเค้าเรียนศิลปากร #รอพี่สาว #พี่สาวโดนโกงค่ามอไซค์ #นี่ก็เรื่องเค้าไปทั่ว โอเค ๆ มีตั๋วไป - กลับแล้วชัวร์ ๆ #ชัวร์ออดิโอ้สุดๆ #กรุงเทพอุบล #อุบลกรุงเทพ คนเยอะมว๊ากกถึงมว๊ากที่สุด #รอเวลาล้อหมุน ท่าทางจะเนิ่นนานเพราะนี่เพิ่งจะหกโมงกว่า ๆ (รถออก 3 ทุ่ม 15 ผมนี่แทบจะบ้าเลย! #มาเร็วเกินไปอีก) ระหว่างนั้น น้องที่คุยกันเขาก็ไปขึ้นรถแล้ว อิชั้นก็กำลังก้ม ๆ เงย ๆ เล่นโทรศัพท์ แต่สักพักท้องก็ร้องทึกทักขึ้นมาว่า.....หิวข้าววว! (เอาไงดี กระเป๋าก็ขี้เกียจแบก จะฝากใครได้บ้าง?) สักพักก็มีน้องคนหนึ่งเดินมาแล้วเปล่งเสียงออกมาว่า "เฮ่ย...เฮ่ย" เราก็เฮ้ย...อะไรวะ ใครจะมาทักตอนนี้? พอเงยหน้าขึ้นไปนี่นางตอบกลับมาทันทีว่า "อุ๊ย ๆ ทักผิดคนค่ะ" #โอเคไม่เป็นไรคร้า #ก้มห้าก้มตาเล่นมือถือต่อไป นั่งต่อไปสัก 10 นาที มีป้าคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาหาเรา พร้อมกับพูดว่า "หนู ๆ ดูโทรศัพท์ให้ป้าหน่อยสิ ป้าเล่นไม่ได้?" ห๊ะ...อะไรนะ? #รู้สึกมีอะไรทำนอกเหนือจากการนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือแล้วล่ะ เราก็นั่งทำมือถือให้ป้าจนกระทั่งป้าแกเล่นอินเตอร์เน็ตได้ ป้าเลยนั่งเล่นข้าง ๆ เราซะเลย! เราเลยถือโอกาสขอฝากกระเป๋าเดินทางไว้กับคุณป้า เพื่อที่จะได้เดินไปหาอะไรกินและทำธุระส่วนตัวให้เสร็จสิ้นเรียบร้อย ก่อนที่ล้อจะหมุนอีกประมาณ 1 ชั่วโมง!

ยำยำ...คุณค่าที่ดิฉันควรคู่ (มียำยำมาแจกบนรถทัวร์คนละซอง! ) ตั้งแต่นั่งรถทัวร์มาไม่เคยเจอของแจกแบบนี้เลย! #น้ำร้อนไม่มีแจกละ #อ๋อๆรู้ละ #ใส่น้ำและมัดยางไว้รอให้มันเจริญเติบโตงอกงามในท้อง

ประมาณเกือบตี 2 รถทัวร์ก็จอดให้ลงครึ่งชั่วโมง รออะไรล่ะครัช...เข้าห้องน้ำแอ่นหาอะไรรับประทานสิ ๆ และเราก็เดินทางแบบสโลวไลฟ์ เพราะเส้นทางที่เราไปมันอ้อมโลกมว๊ากก! [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้นั่งตั้งแต่ 3 ทุ่ม 15 ถึงอุบลฯ ก็ปาไป 11 โมงกว่า ๆ ซะแล้วว! #ช้าลากดากะริงจะริง จึงมีการเปลี่ยนแผนการเดินทางเล็กน้อยค่ะ

11 โมงกว่า ๆ ของวันพุธที่ 13 เมษายน 2559 วันสงกรานต์เบิกบานใจ...

สถานที่แรกที่เราไปเยือน หลังจากที่เราเอาของไปเก็บที่บ้านคุณท๊อป และอาบน้ำแต่งตัวสวยเตรียมเที่ยวเรียบร้อยแล้ว! นั่นก็คือ "วัดหนองป่าพง" เป็นวัดป่าฝ่ายอรัญวาสี ตั้งอยู่ที่ตำบลโนนผึ้ง อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี เป็นสำนักปฎิบัติธรรมที่แวดล้อมด้วยธรรมชาติอันสงบเงียบ มีบรรยากาศอันร่มรื่น เหมาะแก่การปฎิบัติธรรม สร้างโดยหลวงพ่อชา สุภทฺโท หรือ พระโพธิญาณเถระ และยังเป็นต้นแบบของวัดป่ากว่า 100 แห่งในประเทศไทย และอีกหลายแห่งในต่างประเทศ

นี่คือสถานที่ 2 ที่เราไป "วัดป่านานาชาติ" ค่ะ ตั้งอยู่ที่บ้านบุ่งหวาย อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี ห่างจากตัวจังหวัดอุบลราชธานี ประมาณ 14 กม. ตามทางหลวงหมายเลข 226 จัดเป็นวัดสาขาอันดับที่ 19 ของวัดหนองป่าพง เดิมมีชื่อว่า วัดอเมริกาวาส และมาเปลี่ยนชื่อเป็น วัดป่านานาชาติ ภายหลัง โดยมีชื่อเป็นภาษาอังกฤษว่า WAT PAH NANACHAT. BUNG WAI FOREST MONASTERY. ซึ่งเป็นวัดที่มีพระภิกษุชาวต่างชาติ เช่น อังกฤษ อเมริกัน ออสเตรเลีย แคนาดา ฝรั่งเศส นิวซีแลนด์และญี่ปุ่น เป็นต้น มาจำพรรษาอยู่มิได้ขาด ปัจจุบันนี้ วัดป่านานาชาติ ได้มีพระภิกษุสามเณรชาวต่างชาติมาจำพรรษาจำนวนมาก เพื่อศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัย และปฏิบัติทางวิปัสสนากรรมัฎฐาน พระภิกษุในวัดเกือบทุกรูป จะสามารถพูดภาษาไทย สวดภาษาบาลีได้เป็นอย่างดี นอกจากนั้นยังเป็นพระที่เคร่งครัดในพระธรรมวินัย ทำให้เป็นที่เคารพศรัทธาแก่พุทธศาสนิกชนทั่วไป [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ชื่นชอบและประทับใจวัดนี้มากค่ะ

ความสงบและร่มเย็นของวัด ทำให้ผีเสื้อมาเกาะบนกำแพงภายในบริเวณที่เงียบสงัดและสงบร่มเย็นแห่งนี้ค่ะ

มีความสุขทุกครั้ง เวลาที่แหงนหน้าขึ้นไปมองต้นไม้ ที่แตกกิ่งก้านสาขาโน้มตัวลงมาปกคลุมซึ่งกันและกัน

ขอชักภาพร่วมกับสถานที่หน่อยละกันนะคะ ภาพที่เห็นคือต้นไม้ใหญ่ที่เราแหงนหน้ามองขึ้นไปภาพเมื่อสักครู่นี้ค่ะ

"วัดบุ่งหวาย" สถานที่ 3 ที่เราแวะมา ตั้งอยู่ที่ตําบลบุ่งหวาย อําเภอวารินชําราบ จังหวัดอุบลราชธานี ไปดูงูจงอางขนาดใหญ่ยักษ์ ที่กัดคนจนเป็นข่าวดังที่ทำให้คนอุบลฯแตกตื่นและฮือฮา! เพราะคนโดนกัดหิ้วงูจงอางยักษ์ตัวนี้ไปโรงพยาบาลด้วย! หลังจากเกิดเหตุการณ์ครั้งนี้ ชาวบ้านจึงมีความเชื่อว่า เป็นงูเจ้าที่ โดยถูกนำมาโยงมากับความเชื่อในเรื่องของการเสี่ยงโชคของชาวบ้านอีกด้วย!

สถานที่ท่องเที่ยวแห่งที่ 4 ที่เรามาคือ แกรนด์แคนยอนมืองอุบลฯ เดิมทีมีชื่อเรียกว่า "บึงหนองโคตร" เป็นที่ดินสาธารณะประโยชน์ของตำบลหนองขอน อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี เดิมมีชื่อว่า "บึงแสนโคตร" ซึ่งเชื่อกันว่า บึงนี้เป็นบึงน้ำดั้งเดิมเมื่อสมัยโบราณของชาวบ้านหนองไหล ซึ่งใช้ทำมาหากินดำรงชีพ ส่วนชื่อแสนโคตรนั้น เล่ากันว่า เป็นชื่อของพญาช้างสารขนาดใหญ่ มีพละกำลังมหาศาล รูปร่างน่าเกรงขาม ใช้แหล่งน้ำแห่งนี้ดื่มกินและเล่นน้ำ ซึ่งชาวบ้านแถวนี้ให้ความเคารพนับถือ และจะไม่ใช้แหล่งน้ำแห่งนี้ เวลาที่พญาช้างแสนโคตรมาเล่นหรือดื่มน้ำปล่อยให้เล่นได้ตามสบาย ต่อมา มีการการขุดลอกบึงแห่งนี้ ส่วนหนึ่งก็เพื่อให้เป็นที่กักเก็บน้ำไว้ใช้ยามหน้าแล้ง และดินที่ขุดส่วนใหญ่นำไปใช้ในการถมพื้นที่ศาลปกครองและศาลากลางจังหวัดหลังใหม่บางส่วน ทำให้มีการขุดเป็นหลายช่วงเวลา จึงทำให้แนวขุดไม่เสม่ำเสมอ แต่ละบ่อจะมีความลึกประมาณ 3-4 เมตร เป็นรองแหว่งรอยคันคูอย่างที่เห็น ดินที่ขุดส่วนใหญ่เป็นดินเหนียวปนทราย ทำให้น้ำมีความใส เมื่อตกตระกอนจึงทำให้เป็นสีเขียวอมฟ้าอย่างที่เห็น