ลองใจกัน ทำไมกลายเป็นเราที่ต้องเจ็บปวด

คือผมรู้จักผู้หญิงเธอเป็นรุ่นน้องของผมครับ เราสนิทกันมากขนาดไปเที่ยวด้วยกันสองต่อสอง ผมคุยกับเธอตลอดทุกวัน ความจริงผมแอบชอบเธอมานานแล้วและครับ แต่ไม่กล้าบอกเธอเธอไป จนวันหนึงเธอมีคนอื่นเข้ามาจีบ เขาเป็นคนที่รูปหล่อพ่อรวย เธอก็ไปเริ่มที่จะไปคุยกับเขาครับ ส่วนผมได้แค่เจ็บปวดอยู่ในใจสุดท้าย ผมกลัวที่จะเสียเธอไปเลยรวบรวมความกล้าไปบอกเธอครับ ผลคือเธอให้ผมเป็นได้แค่พี่ชาย ผมทำได้แค่มานั่งเศร้ากับตัวเอง และเริ่มที่จะถอยห่างออกจากชีวิตของเธอ จนผมเริ่มดีขึ้น แต่สุดท้ายเธอก็กลับเข้ามาในชีวิตของผม โดยปรึกษาเรื่องคนที่มาจีบ ได้แค่เจ็บปวดกกับคำถามที่ต้องตอบต และหลายๆแสดงให้เหมือนกับว่าเขาจะไม่ชอบเธอแล้วครับ เธอร้องไห้ปรึกษาผมเองทำได้แค่ปลอบใจและติดตลกว่าคบกันกับผมจะไม่เสียใจแบบนี้ เธอเริ่มที่จะโทรหาผมมากขึ้นเรื่องที่คุยเปลี่ยนจากเรื่องความรักของเธอเป็นเรื่องของเราสองคน แต่ผู้ชายคนนั้นกลับมาหาเธออีกครั้งหลังจากหายไปเป็นอาทิตย์แต่ที่แย่ที่สุดคือการหายไปของผู้ชายคนนี้เพื่อที่เป็นการลองใจเธอ แน่นอนครับผมกลับมาที่จุดเดิมตรงความเจ็บปวดเพราะเธอยังชอบเขาอยู่ ส่วนเธอบอกว่าเธอยังไม่ยอมคืนดีกลับผู้ชายคนนั้นง่ายๆหรอกเพราะมารองใจแบบนี้ และยังคุยกับผมแต่น้อยลงทุกที แน่นอนครับผมอยากจะออกมาให้ห่างเป็นที่สุดแต่เธอก็ไม่ปล่อยผมออกมา ยอมรับครับว่าผมเองใจไม่เเข็งพอที่จะไม่คุยกับเธอเองไปเลย ทั้งๆที่คำตอบน่าจะชัดเจนอยู่แล้ว ผมรอเธอเพรียงเพราะคำพูดว่าผมเป็นคนที่น่ารักที่สุดเท่าที่เธอได้รู้จักมา อยากจะจบแต่กลับจะเจ็บ เหมือนจะมีหวังแต่เป้นเพรียงแค่ลมในถ้ำที่มืดมิด